Mijn dochter van 3 jaar,4 maanden is op het moment echt in een niet-leuke fase. Alles maar dan ook echt alles is: NEE of IKKE DOEN!!! Om gek van te worden! Net nog op bed, boekje voorgelezen, helemaal leuk, wil ik het boekje wegleggen, houdt ze het stevig vast en zegt: " ik nog lezen!" Ik gezegd dat het laat is en dat ze moet gaan slapen, kreeg ik een "neeeee" naar m'n hoofd. Na heeeeel wat geduld en rustige stem, werd ik het ineens zooo zat, ik heb dat boek uit haar handen getrokken en ben boos op haar geworden. Hoe bewaren jullie je rust op zulke momenten en hoe kan ik minder snel boos worden? Heb er soms zo geen zin in om continu boos te worden, maar het kan niet allemaal zoals mevrouw het wil!!
Pfff daar hebben we hier nu al last van. Geeft gewoon af en toe een grote mond. Ik word gewoon boos en kijk hem indringend aan. Maar of het allemaal helpt. Wordt er echt gek van.
Ja die grote mond herken ik ook maar al te goed Vanochtend zegt ze ineens uit het niets "stommerd!" tegen me. Dat was dus weer een aanvaring... Ben het gewoon zo zat om continu te waarschuwen. Het stomme is dat ik verder nog niet echt moeilijke dingen met haar heb meegemaakt, ze kan ook echt wel heel lief zijn, maar het is op het moment echt niet leuk meer
De situatie met de boekje herken ik wel. Dat is lekker tijdrekken. Sam doet dit ook en zegt dat hij wil voorlezen. Ik zeg dan dat hij daar morgen de hele dag de tijd voor heeft en dat ie nu moet gaan slapen. Hij moet het boek dan aan mij geven. Doet hij dit niet dan waarschuw ik hem dat mama dan direct naar beneden gaat en ik dus ook niet voor hem ga zingen. Binnen 3 tellen heb ik dan het boek in mijn handen belangrijk is om nu hele duidelijke regels te stellen en consequent te blijven. Ze proberen van alles
Soms loop ik even weg, naar buiten of een andere kamer om tot bedaren te komen. En soms ben ik gewoon even niet rustig/kalm, maar boos. Ook heel menselijk hoor En ik maak niet overal een strijd van. Zo mag ze hier in bed nog best even een boek lezen, binnen 15 minuten slaapt ze meestal toch wel. Slapen doet ze pas als ze moe is, en dat gaat gewoon niet op commando. Dus even "lezen", of met de knuffels spelen mag gewoon.
Het ging mij ook niet zozeer om het feit dat ze zelf dat boekje niet mocht lezen, maar meer dat ze het uit m'n handen trok en heel stellig was dat zij MOEST lezen. Ik weet dat boos zijn menselijk is, maar op het moment voelt het alsof ik de hele dag boos ben en dat wil ik helemaal niet. Het lijkt wel of ze alles wil bepalen, ook met kleren aantrekken. Wil ik haar helpen, schreeuwt ze naar me:" zelf doennnn!" En als het dan niet lukt " mama even helpen?" En vandaag met haar boterham eten ook, wel 100x moeten zeggen:" niet zo knoeien" " eet je korstjes op" " boven je bord blijven" T lijkt wel of het gewoon niet aankomt bij haar
Ik herken het echt helemaal. Vooral op dagen als hij moe is (zoals vandaag) dan kun je net zo goed een bandje op zetten, want luisteren ho maar. Ik zeg ook vaak tegen hem: "waarom heeft mama jou in godsnaam oren gegeven, want gebruiken doe je ze niet" . Ik hoor nu ook heel vaak: " Jij, doe niet". En dan schud hij met dat vingertje nee. Pffff. Papa is veel beter in rustig blijven en neemt ie meer van aan. Naar bed brengen doen wij samen. En als meneertje zo is loop ik weleens weg. Als hij niet lief tandenpoets krijgt hij ook weleens geen boekje of we slaan iets anders over. Hij heeft een heel schema wat gedaan moet worden .
Herkenbaar inderdaad. Hier ene pittig dametje van 2,4 jaar (pas...). Bloed onder mn nagels kan ze halen Ze wil alles zelf bepalen en als ze weerwoord krijgt dan is het huis te klein. Ik heb gewoon geen zin om steeds overal boos om te moeten worden, consequent te moeten zijn, politie agentje te moeten spelen en bij werkelijk al-les te moeten afvragen wat pedagogisch is... Ik ben ook maar een mens Rustig blijven lukt me dus ook niet vaak genoeg naar mn zin Met dat boekje lezen voor het slapen gaan: hier ook een heel ritueel: verschonen, tandenpoetsen, naar de wc, boekje lezen , hele huis een knuffel en kus, lampje aan, en vaak moet ze nog die of die of die knuffel in bed en dit en dat en zus en zo boek... Soms "gooi" ik ook echt een boekje in bed, zo van: Hier heb je er een, veel plezier ermee, doei!!!! Ze leest hem niet eens, tis puur tijd rekken. Van mij mag ze. Maar als het niet genoeg is trek ik wel de grens. Want anders wordt het steeds meer en meer en meer. En dan kan ze krijsen, maar dan ga ik echt naar beneden, anders blijf je aan de gang. Keuzes mag ze maken, maar uit max 2,3 kledingstukken, laarsjes, broodbeleg etc. En als ze dan weer wilt switchen is het pech, anders blijf je bezig. Met andere woorden: ik geef haar inspraak zodat ze wel iets zelf mag bepalen, maar binnen bepaalde grenzen. Als er iets gedaan moet worden, bijv schoenen aan vraag ik: doe je het zelf of wil je dat ik je help? Zo voelt ze dat ze zeggenschap heeft, maar ik krijg toch haar schoenen aan Maar goed, desondanks word ik ook weleens boos hoor...
Wel fijn te horen dat het dus erg herkenbaar is Wat mijn probleem is is dat ik heel erg rustig en geduldig kan zijn, maar als het hoogtepunt bereikt is schiet ik echt uit m'n slof. Ik zal m'n kind nooit wat aandoen, maar dan ben ik echt in staat om haar op bed te smijten, de deur dicht te gooien en haar daar even een half uur laten zitten. Ik heb ook altijd een schuldgevoel als ik boos ben geweest want voel me dan altijd zo'n slechte moeder die streng is, terwijl ik weet dat boos zijn menselijk is en zeker nodig is op sommige momenten.
k ben eigenlijk altijd wel kalm, ben 1 keer uit mijn slof geschoten en toen bedacht ik me dit moet anders! Ik ben gestopt met politie agent spelen, als je zelf aan wil kleden dan ga je gang. Ben je over 5 minuten niet klaar dan kom ik het doen. Ik zet gewoon de kookwekker... Het duurt allemaal wat langer maar inmiddels weet ze wel dat ze na die vijf minuten niet meer in discussie hoeft te gaan. Scheelt een hoop frustratie hier in huis... Grote mond, schelden, slaan of schoppen is hier direct in de gang.
Pick your battles... Jij kiest of je ergens een strijd van maakt, niet zij. Dus...laat haar sommige dingen wat meer bepalen als dat kan. Ipv boos te worden als ze iets uit je handen trekt of schreeuwt kan je haar ook rustig vragen hoe ze het beter kan zeggen / vragen. Op deze leeftijd reageren ze nog heel primair, zijn ze aan het uitvinden wat wel en niet kan. En laat haar wat meer, wat maakt t uit dat ze nog met de boterham knoeit en niet altijd goed boven haar bord eet? Hoe meer jij erop let hoe gespannener zij wordt dus strijd. Net zo met aankleden, leg de spullen klaar en laat haar lekker aanklooien en ga zelf boven de was doen / opruimen oid. Ze komt vanzelf wel om hulp als t niet lukt en jullie kunnen samen trots zijn op wat haar wel is gelukt. Succes!
Jullie hebben helemaal gelijk en misschien moet ik haar gewoon meer haar eigen gang laten gaan Dan gaat het MIJ niet snel genoeg en dat reageer ik dan af op haar.
Ik snap je wel hoor. Hier is er simpel genoeg niet altijd tijd om 3 kleuters alles zelf te laten aanklooien net zolang dat ze willen. Dan zouden we om 11 uur pas op School zijn..
Sommige dingen moeten idd gebeuren. En je kunt ze niet overal hun zin in geven. Ze zullen toch ook moeten leren dat niet alles op hun manier kan. Als er de tijd is laat ik hem ook ze gang gaan. Zo wil hij 's middags vaak in zijn pyjama blijven lopen. Prima als we nergens heen hoeven. Van de week wilde hij zijn joggingbroek aan in bed. Had hij al de hele dag aangehad. Prima ga ik geen discussie over voeren.
Herkenbaar! Mijn dochter is dan nog wel iets jonger dan de jouwe, maar een deel van wat je schrijft had ik zo geschreven kunnen hebben. Ze heeft echt van die dagen, waarop ze echt óveral tegen in gaat en alles met opzet anders doet dan ik wil. Als ze echt totaal onhebbelijk doet, draai ik me altijd even om en loop weg. Meestal draait ze dan wel bij en doet ze alsnog wat ik wil en anders heb ik in ieder geval de tijd om even op adem te komen. Ik vind ook dat je niet van alles een strijd moet maken, maar ik vind het ook belangrijk dat ze naar me luistert en dat als ik het echt belangrijk vind, doet wat ik zeg. Ik ben dan ook best streng en ik merk dat dit helpt. Als ze bijvoorbeeld wil dat ik een boekje voorlees dan moet ze dit zelf gaan pakken. Soms wordt ze hier zóóóó boos over, maar ik pak het boek simpelweg niet (ze weet precies waar alles ligt en ze kan er goed bij). Dan ligt ze 10 minuten op de grond met haar beentjes te trappelen, terwijl ik boven even wat was opruim of e.d. En na 10 minuten komt ze dan met hangende pootjes het boekje brengen dat ze uiteindelijk dan toch zelf heeft gehaald. Sweet victory
Heeeeeeeeeeeeeeel herkenbaar. Weet je soms ben je zelf ook moe en kan je veel minder aan. En na zo boos te zijn geweest schaam je je rot. Maar jij bent ook maar een mens....
Ooohhhh wat klinkt dit herkenbaar! Hier zijn er ook dagen dat ze overal een punt van maakt en boos wordt. Laat haar ook wel veel zelf doen hoor (aankleden, boterham smeren, naar de wc gaan etc) maar soms is ze dan zo snel afgeleid en dan is ze weer met iets anders bezig... Merk met name nu ik zwanger ben dat mijn lontje soms ook wel erg kort is en ik sneller boos word dan noodzakelijk eigenlijk. Maar dat besef ik dan meestal achteraf helaas... We maken hier wel altijd de regels duidelijk en als iets een dag niet zo goed ging maken we daar weer een nieuwe afspraak over zodat het de volgende keer wel goed zal gaan en dat is meestal ook zo!
herkenbaar! we zijn hier net uit de fase en het gaat een stuk gezelliger hier gedurende de dag. Wat ik deed is neuriën dat hield mij rustig en zo kon ik beter reageren op die drukke fase. Ook vaker naar buiten (ook al is het koud en regenachtig) ff energie er uit wandelen ... blokje om of zo. Verder ook veel tijd voor mezelf ingepland ... alleen boodschappen doen was heaven! Probeer als je weer in zo'n dag beland bent niet te veel te willen en anders uit te stellen wat moet. Over een tijdje merk je dat het geen je uit legt binnenkomt en het beter te behappen is voor je uk. Sterkte ... ik vond dit de pittigste fase tot nu toe!
Boos worden is menselijk maar kan echt niet boos worden om korstjes,of niet boven het bordje eten. Das toch niet belangrijk,als er maar genoeg eten inkomt toch?
Dat is precies waar ik s'ochtends tegen aan loop. We moeten de deur uit en madam van bijna 4 is dan juist op dat moment onuitstaanbaar... Ik heb vorige maand een paar keer met een krijsend kind achterop de fiets gezeten,echt niet fijn.Maar ja,oudste moet naar school. En volgens mij voelt mevrouwtje haarfijn aan dat ze op zo'n moment heel veel macht heeft. Lastig wel soms en vooral niet leuk om de dag mee te beginnen.