Een vraag... onze dochter van 3,5 is nog niet zindelijk. Als ze heeft gepoept doet ze direct haar luier af want ze vindt het vies. Ze loopt het liefst zonder luier. Net was ze aan het wiebelen en had ik het gevoel dat ze moest plassen. Potje en wc wordt ze beide panisch van, wil ze ook gewoon echt niet. Toen vertelde ik dat ik haar even de luier om zou doen voor een plas en dat ie daarna af mocht. Dit ook gedaan want er zat inderdaad een grote plas in. Hoe krijg ik haar op de wc? Iemand tips? Ze kan nog niet heel goed praten dus dat vergemakkelijkt het niet.
Ik heb toen ze een jaar of anderhalf was, altijd een potje mee gegeven onder het douche, net voor dat ze twee was hebben we in de winkel een wc verkleiner gekocht met princessen. Toen was ze 1 maand zindelijk en begon ze weer in de broek te plassen. Nu een maand geleden poging 2 omdat ze het heel duidelijk aan geeft, en ze is dag en nacht droog gebleven. Kan de foutjes nog op 1 hand tellen. Dus probeer dat ze vrienden word met het potje ofzo, belonen met snoepjes ofzo heb ik nooit gedaan, toen ze 2 weken keurig droog bleef heeft ze wel een presentje gehad. Succes met het zindelijk maken
Wij hebben voor elke plas een sticker laten plakken en als het rijtje vol was iets kleins gegeven. Hoe lang de rij is bepaal je zelf, eerst kort voor succes ervaringen. Na een tijd dit gedaan te hebben was de motivatie voor hem weg en zijn we een paar weken gestopt. Een paar weken geleden zijn we weer begonnen en nu zijn we het om gaan draaien als je droog blijft mag je een sticker plakken. Dus hij kan er 2 op een dag verdienen. Wanneer het rijtje vol is doen we wat leuks. Hij heeft zelf mee mogen denken wat we dan gingen doen, tent maken, knutselen, samen bakken, picknicken, je kan van alles bedenken, het bos in of naar een grotere speeltuin etc.
Ze Is denk ik bang om de plas los te laten, de luier Is vertrouwd en veilig, maar potje en wc zijn eng. Je kan misschien met haar oefenen door haar te laten plassen onder de douche. En een verhaal houden dat de plas gezellig naar zijn vriendjes gaat helpt soms ook.
mijn dochter van net 2 vind het ook eng maar voelt het wel ik heb nu het potje voor de tv gezet haha maar het werkt wel ik ga er dan naast zitten anders durft ze niet misschien boekjes lezen met haar over zindelijk of filmpjes laten zien ?
Heel herkenbaar! Onze dochter was er ook enorm bang voor. Belonen of iets in het vooruitzicht stellen hielp ook niet: de angst was te groot. Forceren werkt ook niet. Wij hebben het bij haar gelaten. Nu draagt ze nog wel een luier maar sinds vorige week doet ze al haar plasjes op het potje. Wat haar wel triggerde was (ze kon heel goed ophouden) het krijgen van een ongelukje. Toen haar onderbroek nat werd, schrok ze en ging ze wel op het potje zitten. Dat vond ze eigenlijk toch wel bijzonder en interessant, waardoor ze het vaker ging doen. Poepen vindt ze nog wel eng, dus de luier blijft nog even aan. Misschien is dat een idee? Dus niet snel een luier aan doen maar haar laten ervaren wat er gebeurt als ze geen luier aan heeft?
En met kleding/luier op t potje zitten, durft ze dat wel? Misschien beginnen met als ze niet plassen luier om doen en dan op potje of wc(verkleiner) plassen en als dat goed gaat toch weer proberen zonder luier?
Hier hetzelfde: een 3,5 jarige die ook panisch was voor de wc. Wij zijn met hele kleine stapjes begonnen: elke ochtend met zijn broek en luier aan op de wc zitten. Eerste paar dagen gillen/krijsen, maar na een paar dagen ging dat beter. Daarna broek uit en met luier en onderbroek op wc. Ook dat was eerst heel spannend, maar ook nu ging het na een paar dagen steeds makkelijker. Daarna zonder onderbroek en daarna zonder luier. Elke stap duurde 1,5 tot 2 weken. Toen besloten om in het pinksterweekend de luier uit te doen. Eerste dag heeft ie een uur gehuild dat hij een luier wilde, dag erna half uur en daarna nog dagenlang een paar minuten huilen/mopperen om een luier. Eerste 3 dagen plaste hij niet op de wc (eerste dag 10 plasjes, dat werd daarna 4/5x per dag). Op de 4e dag ging de eerste plas op de wc en toen ging het heel snel. Thuis is hij nu helemaal plaszindelijk. Poepen nog niet en buitenhuis is het heel wisselvallig. Bij de opvang wil hij bijv. absoluut niet op de wc. We zijn er dus nog lang niet, maar als ik zie hoe hard hij een tijdje geleden nog aan het krijsen was omdat hij met broek aan op de wc moest zitten, hebben we nu toch al wel wat bereikt. Hele kleine stapjes nemen is hier het toverwoord. Succes!
Mijn middelste vond het ook allemaal erg eng, maar kon dus wel ophouden en 'op commando' in de luier plassen. Om de spanning er een beetje vanaf te halen deed ik wat jij nu ook deed. Ze liep rond in onderbroek en als ze moest plassen/poepen mocht ze even een luier aan. Na een weekje waarin dit goed ging (= zindelijk! alleen nog niet op de juiste plek/moment kunnen loslaten) een stapje erbij. Ze mocht in luier plassen, maar moest dat wel zittend op potje doen (dus zij geeft aan dat ze moet plassen, krijgt een luier aan en daarna met luier en al op potje). Na een paar dagen dat dit goed ging en geen spanning meer opriep de volgende stap: geen luier meer, maar op potje zitten. Ik kon hierbij gebruik maken van het feit dat ze het vreselijk vond om in de broek te poepen of plassen, en dus wel gepusht kon worden om te kiezen voor dat potje. Bij iedere stap moest ze huilen en wilde ze eigenlijk niet, maar ik heb met zachte dwang doorgezet. Ik zie haar nog zo op het potje zitten toen ze voor het eerst het plasje (zonder luier) eruit voelde komen, krijsend: "Er komen druppels uit mij!" Toen de spanning van potje eenmaal weg was maakte ze uit zichzelf van ene op andere dag de overstap naar WC. Het poepen op WC (of potje) heeft langer geduurd. Ze heeft een hele tijd gepoept als de luier voor de nacht aan ging. Uit de douche, luier aan, poepen, schoonmaken en weer nieuwe luier aan voor het slapen... Tot op een avond ze heel nodig moest terwijl ze nog in douche stond en ze de keus kreeg: poepen in douche (en dus poep langs je benen, bij je voeten etc) of op potje naast de douche. Met wat hulp toch gekozen voor potje en krijsend op potje gepoept. Dikke duim van ons en je zag haar gewoon denken: oh, dit was helemaal zo erg niet. Toen was ze er ook door. Uit zichzelf daarna op WC gaan poepen, toen was ze 4,5 jaar oud. Dus... je bent goed bezig zou ik zeggen , doorzetten en goed blijven kijken naar je kind. In kleine stapjes wordt je kind ook zindelijkheid. (je wil niet weten hoeveel mini-stapjes we bij onze oudste hebben moeten nemen )
Heel dom misschien maar hier vond mijn dochter het van 22 maand het ook niets tot ik er zelf op ging "zitten" met een boekje. Dit een aantal keer gedaan en toen werd het interessant. Nu moet ze wanneer ze op het potje gaat eerst de boekjes erbij! En hier vind mijn dochter het reuze leuk om na dat ik naar de wc ben geweest op de knop van door spoelen te mogen drukken. Ook geeft ze mij de wc papier aan. Alles in de hoop dat ze in gaat zien dat het allemaal erg leuk is.