Mijn zoon van 5 heeft sinds een tijdje dat hij niet meer alleen wil slapen. Hij wil bij mama blijven en gaat hartverscheurend huilen als ik aangeef dat hij echt in zijn eigen bed moet slapen. Hij loopt vervolgens ook gewoon achter me aan en klampt zich aan me vast als ik naar beneden ga. Ik krijg hem gewoon niet meer fatsoenlijk zijn bed in en dat begint nu toch wel flink vervelend te worden. (het houdt al zo'n anderhalve maand aan...) Ik heb het idee dat zijn verdriet echt is en dat hij het niet speelt om aandacht te krijgen. Dat maakt het dan ook zo moeilijk om het te negeren. Hoe zouden jullie hiermee omgaan?