Eerste dag van de zindelijkheidstrainings achter de rug. Ik vraag me serieus af of ze er wel al (mentaal) klaar voor is. Ze is al (!!) 3 jaar oud en snapt 'het' allemaal wel. Het is echter een 'bangerd' als het gaat om nieuwe dingen. De ochtend begon goed: enthousiast koos ze een onderbroek en hemd uit en samen namen we de poster door die ik heb gemaakt waar geschetst is wat de bedoeling is en waar de stickers komen als beloning. Ze kan het me allemaal uitleggen dus dat begrijpt ze. Als het erop aankomt dat ze op het potje moet reageerde ze paniekerig. Ze vond het heel spannend. Na vier natte onderbroeken achter elkaar heeft ze uiteindelijk drie hele kleine plasjes gedaan. De blaas leegplassen doet ze duidelijk niet. Na de vierde kleine plas begon ze te huilen. Heel overstuur was ze. Gezien ze moeite heeft met poepen dacht ik dat ze misschien moest poepen en wellicht buikpijn had. Dus toch die luier om (was van plan sowieso eerst te richten op het plassen). Bleek achteraf dat ze gewoon heel nodig moest plassen gezien de volle luier. Daarna weer geprobeerd. Er kwamen een paar druppels waarna ze daarna weer helemaal overstuur raakte en op de grond plaste. Ik snap er niets van en ik weet nu niet of ik zo wel moet doorgaan. Soortgelijke ervaringen?? Wat heb je toen gedaan? Wat heeft uiteindelijk geholpen?
Als ze nog nooit bewust op de pot heeft geplast zal ze dit moeten gaan ervaren. Sommige kinderen kunnen dit in 1 keer, anderen kost dit meer tijd. Ze zal een succes ervaring moeten opdoen. Als je ziet dat ze moet plassen, ga dan samen zitten, zij op het potje, jij ernaast en dan boekje lezen, filmpje kijken, liedje zingen, maar net wat haar ontspant. Verder geen ervaring, want hier waren ze beide gewend op de pot.
Heeft ze nog nooit op het potje geplast? Nooit ermee gespeeld en erop gezeten zonder dat je al met zindelijkheid bezig was? Ik denk ook dat je best haar erop zet en dan aan afleiding begint. Liedjes zingen, op de iPad spelen, rozijnen eten of een filmpje kijken... Als dan de plas dan per ongeluk toch komt, heel enthousiast zijn. En dat zo vaak herhalen als nodig.
Heerlijk dat het bij jou gemakkelijk ging. Hier is het potje al een heel tijd geleden geintroduceerd. Het potje zelf is niets nieuws. Wel met de blote billen erop zitten. Hiervoor zat ze er regelmatig, op eigen initiatief, met kleding aan. Afleiden met een filmpje (Prinses Lili op het potje') zorgde ervoor dat ze vandaag vijf keer een beetje heeft geplast in het potje. Ze reageerde de eerste drie keer ook nog best enthousiast. Ik weet niet waarom ze daarna helemaal overstuur raakte. Dus morgen maar hopen op een 'echt' succesmoment waarbij het niet een paar druppels zijn maar een goede plas.
Hiervoor inderdaad nog nooit op het potje geplast. Wel erop gezeten en mee gespeeld. Al haar knuffels hebben er al regelmatig op geplast . Afleiding met een filmpje hielp hier in het begin van de dag. Daarna helaas toch overstuur raken en vragen om een luier.
ik wil niet zeggen dat het hier makkelijk ging, wel vroeg. Ze plasten beide voor ze konden lopen op de pot, omdat ik ze vroeg met blote billen erop heb gezet. We hebben er dus wel aan gewerkt. Nooit met het idee om vroeg zindelijkheid af te dwingen, wel om ze altijd de keus te geven. Ze wisten dus niet beter dan dat het ook op de pot konden. Ik zou je dan ook aanraden om je andere dochter ook met de blote billen op de pot te gaan zetten, niet met doel om direct uit de luiers te zijn, wel om er rustig aan te wennen. En samen zitten is veel gezelliger dan alleen. Ik zou voor nu zoeken naar een succes ervaring. Of dat met luier aan de rest vd dag is of in blote billen moet je zelf aanvoelen. Je kunt ook meerdere keren op de pot gaan per dag, en de rest vd dag de luier aan. Zodra ze het plassen snapt kan je weer een stap verder gaan. Succes in ieder geval!
Dan afleiden met iets anders? Eten of spelletjes of... Als ze al drie jaar gewoon is om in een luier te plassen, is het natuurlijk ook echt een grote aanpassing om te leren.
Wees gerust... Onze oudste is nu net een maandje zindelijk?? En word in juli 4! geregeld ook geprobeerd maar elke keer strijd.... En toen ineens, uit het niets zijn we nogmaals gaan proberen en pakte hij het wél goed op! Poepen en plassen op de wc, en sinds deze week ook snachts de luier uit! Ik dacht van niet, maar ze moeten er toch ook zelf wel klaar voor wezen. Potje anders gewoon in kamer laten staan .... kan best wezen dat ze vanuit het niets er ineens op gaat zitten en of plassen
Ik begin meestal met potje tijd tussen de oude en nieuwe luier. Dan hou ik voor de wissel vaste tijden aan. Verder vond ik het veel verschillen per kind. Bij mijn oudste heb ik op een gegeven moment de luier uit gelaten en heb ik het zo telkens een paar dagen geprobeerd. Mijn middelste gooide zijn luier aan de kant en had nog maar twee ongelukjes met blote billen. Op het moment ben ik met de jongste gestart. Ze heeft de leeftijd waarop ik begin met wennen (tevens om te luchten). Vanuit daar is het voor mij letten op de signalen die ze geeft. Bijvoorbeeld luiers die droger gaan worden. Zelf bij het potje gaan hangen als ze merkt dat ze moet. Verder betrek ik haar ook bij het naar de wc gaan en als ze op het potje plast dan gooi ik het met haar in de wc met hetzelfde ritueel. Soms hebben kinderen het ook nodig om gewoon op de grond te plassen, zonder onderbroek. Zodat ze het gelijk zien en voelen stromen als ze het doen. Bij beide kinderen gaf het gevoel van een onderbroek aan de billen het idee dat er nog een luier was. Het lastigste was dan de overgang van zindelijk in blote billen naar zindelijk met kleding zonder luier. Mijn middelste heeft een tijdje met blote billen geslapen.
Het werkte bij mijn oudste enorm goed toen ze een jonger kindje zag dat gewoon naar de wc durfde (potje hebben we 2x geprobeerd, wc vond ze veel fijner! jongste heeft nooit op een potje gezeten, meteen de wc - hoeven ze ook niet nog weer van potje op wc over te stappen!). Dochter schaamde zoch ineens voor haar luier, het kindje zei;’Ik ben al groot, en poepen in een luier is vies!’ en toen was dochter om Ze moest wel nog echt even over die drempel heen, maar wilde zo graag geen luier meer - en binnen een dag of 3 was het ook wel gepiept. De jongste vanaf dat ze kon zitten (5mnd) iedere dag 1 a 2x op de wc gezet, gewoon bv ‘s ochtends en voor ze in bad ging (met lopende kraan veel kans op per ongeluk succes!). Toen ze bijna 2 was, zat dat er al zo in dat ze totaal niet bang was voor de wc, niet bang was om te plassen of poepen, die luier kon gewoon zo uit en zindelijk was ze. Dat had ik met de oudste wel willen weten
Haha ik zie jouw verhaal voor mij. Toch knap hoor dat ze de wc niet eng vonden. Ik heb het (met verkleiner) met alle drie meer dan eens geprobeerd, vooral bij uitslag. Eng dat ze het vonden. Het lijkt mij zo relaxt om dat stadium over te kunnen slaan. Ze hebben/hadden alle drie het idee dat ze met de poep of plas mee het riool in zouden verdwijnen of zo.
Neem je haar mee naar de wc als je zelf gaat? Misschien potje er naast? Of mama eerst plassen en dan zij? Hier werkte blote billen het beste, omdat onderbroek toch meer voelde als luier, zoals iemand anders ook al zei. verder zou ik zeker doorpakken en in alle eerlijkheid zou ik er geen groot beloningsding van maken maar het brengen als iets normaals, zoals eten en drinken dat ook zijn. Het wordt anders een nog groter ding dan t voor kids al kan zijn (al werkt t voor sommigen wel).
Hier zijn ze ook nooit op het potje geweest, dat vonden ze maar een raar ding: plassen en poepen deed je op de wc (of eerder in je luier natuurlijk ). Hier dus ook direct op de wc. Trainen werkte hier niet, dus gewoon gewacht tot ze zelf aangaven dat het goed was en ze geen luier meer nodig hadden (natuurlijk wel af en toe gevraagd en bij de oudste heeft de juf van het KDV na de geboorte tegen haar gezegd dat de luiers voor haar zusje waren (die was toen net geboren) en zij gewoon naar de wc moest gaan). En vanaf dat moment waren ze zindelijk. Ook geen gedoe met ongelukjes ed. Ze waren allebei rond de 3 op dat moment.
Met mij naar de wc gaan doet ze al vrij lang. Ik ga je idee gebruiken om het potje naast de wc te leggen en dat we 'samen' gaan plassen. Hier werkt blote billen denk ik ook het best. Gisteren had ze na die ongelukjes geen onderbroek meer aan. Dat wilt ze nu ook niet meer. Verder denk ik dat je gelijk hebt mbt het beloningssysteem.
Ik zou het lekker laten even. Ze moet er niet paniekerig van worden. Je zou haar op vaste momenten even kunnen vragen of ze moet plassen, potje in de tuin neer zetten, met blote billen rond lopen.. Maar ik denk dat ze er nog niet klaar voor is eerlijk gezegd.
Dat paniekerige voelt ook niet goed bij mij. Ze heeft vandaag meerdere keren op het potje geplast, maar ik moest haar wel op een gegeven moment 'forceren'. Ze wilt niet op de grond plassen, maar vindt het potje te spannend. Ze was wel erg blij na een plas. Dat huilen als ze eenmaal zit en paniek als ze plas hoort lopen is moeilijk om te zien. Vandaar dat ik me afvraag: kwestie van doorzetten en dan wordt het steeds makkelijker of is ze er gewoon nog niet klaar voor ook al is ze drie?
Als mijn oudste ergens bang voor is, moet ze er echt doorheen worden geholpen - afwachten heeft bij haar nog nooit gewerkt. Dus ook met zindelijk worden hebben we haar daarin enorm geprobeerd te steunen en te helpen, maar dus wél doorgezet. Bij eerdere pogingen stopte ik zodra ik zag dat ze het eng vond, maar op een gegeven moment wilde ze echt graag van die luiers af maar vond ze de wc nog zoooo spannend. Potje kon ze niet goed op zitten, dan zat ze helemaal verkrampt, wc was wat dat betreft echt fijner (ze kon dan wat ‘dieper’ zitten met haar billen). Maar ze moest echt een paar keer ervaren dat er niks engs ging gebeuren. En toen was de angst over. Zelfde bv met zwemles, dat was ook echt doorzetten, anders was ze nooit over haar watervrees gekomen.
Hier is doorzetten ook de enige manier, uiteraard niet geforceerd maar met mij er naast, haar geruststellen (niet zeggen dat het niet eng is, maar juist benoemen dat ze het spannend vindt en dat dat begrijpelijk is want is nieuw etc etc) en precies vertellen wat er gebeurt (je plasje daar zit alles in wat je gedronken hebt. Je drinken gaat via je mond naar je maag etc etc en komt dat zo in je potje terecht!”). Uitleg is hier alles, want madame moet altijd precies begrijpen waarom iets is zoals het is, anders ontstaat er kortsluiting en gaan de hakken in het zand. En ook al begrijpt ze echt niet alles (want hoe snap je op die leeftijd nou wat een blaas precies doet?!) maar het idee dat er een achterliggend proces is, lijkt haar gerust te stellen. Wie weet werkt dat voor jouw meisje ook. Belangrijkste is denk ik dat jij haar angst en ambivalentie kan verdragen en daarop kan reflecteren naar haar zodat zij haar eigen emoties daaromtrent beter kan hanteren. Vaag misschien, maar komt neer op rustig blijven en benoemen, erkennen zonder mee te gaan in de angst/vermijding. Misschien een hoop psychologisch verantwoord gezwets als je t zo leest, maar dit is hoe het hier het beste werkt. Mee gaan in de angst en vermijden betekent hier dat bevestigd wordt dat het idd ook beangstigend is (want waarom zou mama me anders weghouden van iets?!) en dan zijn we verder van huis. Maar ik geef toe dat het allemaal rete ingewikkeld is als je je kind paniekerig ziet zijn. Knuffels van mama zijn dan toch belangrijker dan een stom potje. Gelukkig doet dat meestal wonderen.
Ik denk dat dit ook het geval is bij mijn dochter: ze moet er doorheen geholpen worden. Gezien ze zelf ook zo blij en trots is als ze een plas heeft gedaan. Ik heb wc verkleiners voor de wc maar op de wc zitten, vindt ze echt nog te eng. Ik heb een 'peuterpotje' en daar zit ze goed op. Bedankt voor het delen van je ervaring.
Bij mijn dochter werkte bloot laten rondlopen zomers het beste. Het was toen wel flink warm, en was het geen probleem als er ongelukjes waren op het balkon buiten. In het begin was het meer een kwestie van goed "vangen". Het potje in de buurt en zodra er een straaltje kwam het potje eronder. Als een spelletje. Samen kijken hoeveel we gevangen hadden. Al eerder had ik in de gaten dat ze 's nachts niet plaste, maar pas als ze wakker werd en rechtop ging staan, dus het potje 's morgens snel in het bed gezet en sliep ze zonder luier vanaf een maand of 14. Het ging natuurlijk wel eens mis, maar daar is de wasmachine voor. We hadden een speciaal geluidje voor plassen (psssiiii) en iedere keer als ze plaste riepen we dat. Later riep ze dat als ze moest plassen. Voor poepen was het piiiii. We maakten er altijd een spelletje van. Toen ze twee was wilde ze niet meer op het potje, maar op de "grotemensen WC". Eerlijk gezegd wist ik toen niet dat er zoiets was als zindelijkheidstraining, wanneer dat zou moeten gebeuren en deed gewoon wat bij me opkwam. Nu denk ik dat zo'n potje zou kopen dat op een mini WCtje lijkt en die in de badkamer naast de normale WC zou zetten. https://www.aliexpress.com/item/33051394860.html