Dat laatst idd ook heel duidelijk hier, ik ben daar echt de fout mee in gegaan, en doordat ik haar weer gewoon luiers gaf en de wc/potje totaal negeerden (behalve dan om af en toe een pop op te zetten ofzo), beantwoorde ik haar angst juist. Dus toen ze er echt wel klaar voor was (dat was ze al tijden, ze liep altijd naar een rustig hoekje om haar luier vol te plassen bv - dus heel bewust, gewoon zindelijk met luier...), zat die angst haar echt in de weg - en versterkt nog door mijn handelingen denk ik. Met andere drempels hebben we dat anders aangepakt, geen weglopen van die angst, maar stapje voor stapje die drempel over. Zoals dus bij zwemles. En bij honden, ipv de straat meteen over te steken als er een hond aankwam, hebben we haar leren wennen aan honden - en nu laat ze trots af en toe de buurhond uit en is dat haar beste vriend (Ze was bang na een enge ervaring toen ze 3 of 4 was. In het bos liepen we rustig en kwam er uit het niets van achter ons een hond aanrennen die meteen tegen haar rug op sprong, waardoor zij viel en toen ze keek zag ze dus die hele grote hond óp haar staan blaffen... ik zou van minder nachtmerries krijgen, brrr!) Maar goed, dat los van zindelijk worden - hier was zindelijk worden dus iets dat vanzelf ging, maar die angst voor potje/wc moest ze echt doorheen gecoacht worden.
Bedankt voor het delen van je ervaring! Ik denk dat doorgaan ook beter is. Ik merk vooral vandaag al een grote vooruitgang: ze gaat uit zichzelf af en toe op het potje zitten, toen ze uiteindelijk moest ging ze met een filmpje op het potje zitten en plassen en ze was superblij met het plasje. Ik merk dat ze het nog spannend vindt, maar het ging vandaag in ieder geval niet met dat gehuil. Ermee stoppen kan inderdaad het idee geven dat haar angst terecht is. Dus lekker doorgaan en ik blijf haar gewoon steunen en geruststellen.
Mijn oudste was ook bijna 3. In de zomer het geprobeerd maar ze deed sporadisch een plasje of poepje op het potje ondanks dat ze veel in haar blote kont liep. Ze had er totaal geen interesse voor. Wij hebben het toen even gelaten voor wat het was en dachten komt vanzelf wel. In de tussentijd zijn we verhuisd en hebben we er bewust ook geen aandacht aan besteed omdat het verhuizen misschien wel spannend zou zijn. Op een gegeven moment deed ze zelf haar broekje en luierbroekje uit en toonde steeds meer interesse als ik zelf naar de wc ging. Ze had het ook zelf over plassen. Ik ben toen met haar naar een babywinkel gegaan en heeft ze zelf een potje uit mogen kiezen. Trots dat ze was. Daarna is het zindelijk worden super rap gegaan en heeft ze daarna nauwelijks ongelukjes gehad. Wij hebben in onze omgeving geleerd dat het pushen juist averechts werkt. Misschien heb je iets aan mijn verhaal. Succes!
Wauw...14 maanden!! Dat is bijzonder (goed). Heel fijn dat het allemaal vrij 'natuurlijk' is gegaan. Ik heb het idee dat ik ook kan beginnen met mijn dochter van 1 1/2. Die is reuze enthousiast over het potje en lijkt het plassen en poepen wel te snappen. Roept ook "oh nee" als ze een beetje op de vloer heeft geplast als ze even zonder luier rondloopt om te 'luchten'. Ik wil haar ook vanaf nu laten wennen aan de wc. We gaan het zien...
Hier was dochter vorige zomer ook 1,5 en heeft veel bloot gelopen, ging super. Van daaruit rustig opgebouwd en met 22 maand overdag helemaal uit de luiers, daarvoor al vaak kleine stukken buitenshuis al.
Pushen als een kind er niet klaar voor is lijkt mij ook averechts werken. Vandaar de twijfel: doorzetten of niet? Ik denk echter dat de moeders die hebben gereageerd met dat zij heben doorgezet, in deze situatie gelijk hebben. Ik geloof namelijk dat ze het zelf ook wilt, maar dat ze het nog heel spannend vindt dus extra hulp en tijd nodig heeft om daar overheen te stappen. Mijn dochter zegt ook dat ze het spannend vindt maar vertelt daarnaast hoe blij ze is als ze een plasje heeft gedaan. Het blijft evengoed nog steeds lastig te beoordelen of ik moet doorgaan. Het gaat moeizaam: ik merk dat ze haar plas ophoudt en dat ze haar blaas niet gelijk leegplast als ze eenmaal zit. Na een vrije goede ochtend en eerste deel van de middag is het in de namiddag 'mis' gegaan: weer lang gehuild en na een lange zit op het potje (ruim een half uur!!...ze wilde er zelf niet vanaf) enkele druppels als resultaat. Bleek dat ze moest poepen waar ze al heel lang moeite mee heeft. Dus de luier om en ongeveer een uur daarna lukte dat pas. Dag drie en ik ben gesloopt haha.
Ik weet niet wat ze precies moet doen en hoe om een sticker te verdienen, maar soms kan dat ook juist heel veel druk geven als de stap te groot is. Als het al spannend vindt om op het potje te gaan zitten, dan misschien in eerste instantie al een sticker voor het proberen? Ik zou persoonlijk niet zo snel kiezen voor een beloningssysteem als je niet zeker weet of een kind eraan toe is en het dus zeker weten kan. In de kern is zelfstandigheid en zelfredzaamheid iets wat kinderen uit zichzelf willen ontwikkelen dus ook zindelijkheid. Intrinsieke motivatie werkt altijd beter dan extrinsieke. Hier nooit met stickers oid gewerkt. Geintroduceerd als iets wat erbij hoort en wat zij ook kunnen leren. Een compliment is ook een beloning!
Ik herken jouw verhaal hier wel een beetje in. Mijn oudste kon ook niet goed poepen. Zelfs zo erg dat ze een paar keer een klysma moest. Doordat het niet kunnen poepen pijn deed raakte ze ook wat vaker in paniek. Ook dacht ze door het niet goed kunnen poepen dat ze moest plassen. Ze heeft toen van die zakjes gekregen voor haar ontlasting. Ze dronk veel te weinig.
Ik denk dat je het goed doet, zeker gezien het oo dag 2 al beter ging. Mijn ervaring is dat het per kind echt enorm vershilt. Mijn oudste was in 3 dagen dag en nacht zindelijk met 2,5 jaar. Ze vond het superleuk en wilde het gewoon heel graag kunnen. De jongste is nu ruim 3, en we zijn 2 maanden bezig en er nogsteeds niet helemaal. Plassen gaat vaak goed, poepen meestal niet. Is ook echt een heel ander kind, mega eigenwijs en het boeit hem allemaal niet zo. Hem moeten we het écht leren en soms ook een beetje dwingen.
(Heb niet t hele topic gelezen) maar waarom niet op de wc ipv potje? Krukje ervoor waar haar voetjes op kunnen. Ze ziet jou naar de wc gaan, jij zit ook niet op een potje. Hier met 2 jaar een poging gedaan, niet klaar ervoor en met 2 jaar 2 maandag wilde de geen luier meer aan en was met een paar dagen zindelijk. Nu ook de nachten zo goed als zindelijk. De een is sneller als de ander maar ik zou er geen druk opleggen. Het is de normaalste zaak vd wereld en komt wanneer het komt
Ik snap helemaal wat je bedoelt wat betreft een beloningssysteem. Als tip krijg je bijna altijd zo'n systeem te gebruiken en daarom deed ik dit automatisch. Ik geloof echter ook dat dit voor meer druk kan zorgen. Gisteravond hier toevallig over nagedacht na het lezen van een boek van Jo Frost (Supernanny) en een aflevering gekeken te hebben van 'Supernanny' waarin zindelijkheidstraining in terugkwam. Ik heb daarvan geleerd dat het juist beter is om er vrij nonchalant mee om te gaan: plassen en poepen op een potje/wc hoort er gewoon bij en is niets bijzonders. Juist als ik er zelf een 'big deal' van maak kan dit voor stress zorgen. Gelukkig merkte ik sowieso dat ze niet veel waarde hecht aan die stickers en was ik ermee gestopt (voor mijn 'eigen administratie' plak ik ze nog op). Vandaag was ik daarom ook veel relaxter en dat lijkt effect te hebben . Ik erken dat ze het spannend vindt maar ga er niet al te veel in mee en ik zie dat ze steeds vaker uit zichzelf even gaat zitten. Verder merk ik dat ze het zelf graag wilt. Dus ik zet door. Ik weet dat ze poepen nog veel te eng vindt en dat nog echt niet wilt (ook met luier zo), dus dan doe ik voorlopig nog wel een luier om en dat lijkt ze te snappen.
Fijn dat je al verbetering ziet! Onze jongste vond het poepen eerst ook een ding. Dus poepte hij in zijn broek en vervolgens een drama maken van het verschonen (tja dat is ook vies). Niet boos geworden, maar wel steeds benoemd dat het wellicht handiger is om ook het poepen op de wc te doen omdat je dan niet zo vies wordt. Na enkele dagen viel dat kwartje.
Ik snap nooit waarom mensen zeggen doorzetten Volg je kindje het is geen wedstrijd alle kindjes doen het op hun eigen manier
Doorzetten is geen synoniem voor pushen en niet tegengesteld aan ‘je kind volgen’. Niets mis met (adequaat) stimuleren en je kind helpen sommige irreële angsten/obstakels in het leven te overwinnen. Maar zo zie ik t.
Met doorzetten bedoel ik hier doorgaan gezien de mooie vooruitgang en gezien zij het ook wilt en het steeds minder spannend vindt . Ik snap wat je bedoelt, maar in deze context geldt dat niet. Als ik het zag als een wedstrijd was ik al lang begonnen met zindelijkheidstraining . De wedstrijd heb ik al 'verloren'. Ik ken wel mensen in mijn omgeving die alles maar pushen bij hun kind om vervolgens te gaan pronken met hoe ver hun kind is in zijn ontwikkeling of mensen die hun kind continue vergelijken met andere kinderen en daarom gaan pushen. Ik denk dat jij dit ook ziet en daarom zo'n reactie plaatst. Ik doe rustig aan en kijk goed naar mijn kind. Ik had mijn twijfels of ze er wel echt klaar voor was, vandaar deze post, maar die twijfels zijn nu helemaal weg.
Ik ga hier starten met op vaste momenten: uit bed, rond de fruithap, rond de lunch, na het middagslaapje, rond etenstijd en voor naar bed gaan. Ik begin met luierbroekjes aan. Eventueel eerst onderbroek en dan luier aan om de nattigheid te voelen. Ik ga niet werken met beloningssystemen dat geeft stress/druk vind ik.
Spannend! Succes ermee. Ik begrijp dat je niet met een beloningssysteem wilt werken. Ik ken kinderen waarbij dat goed heeft geholpen, maar ik denk dat het over het algemeen niet nodig is en het inderdaad voor druk kan zorgen.