Mijn dochter is al 3,5 en dat zindelijk worden lukt nog niet helemaal. Nou vandaag is het dus helemaal goed gegaan zonder ongelukjes. Ze kan het ook wel en geeft het goed aan als ze moet plassen maar poepen wil nog niet lukken. Vandaag heeft ze niet gepoept dus dat is geen probleem geweest maar anders doet ze het in haar onderbroek. Ze zondert zich af en dan weet ik hoe laat het is, als ik haar roep om op het potje te gaan zegt ze al ‘ik heb gepoept’ dus ze voelt het wel denk ik anders zoek je geen rustig plekje op maar het op de wc doen is nog lastig en merk aan mezelf dat ik dan maar weer een luier aantrek omdat ik het zat ben. Maar wat denken jullie vanaf nu gewoon altijd luier aflaten en de ongelukjes voor lief nemen? Ze moet morgen naar mijn ouders en wil haar eigenlijk zonder luier meenemen maar altijd als ik wegga doe ik nog een luier om maar waarschijnlijk werk ik het op die manier weer in de hand dat ze het nooit zal leren. Maar zal ik gewoon schoon ondergoed meegeven aan mijn ouders en dan zien we wel of nog even brengen met luier en daar afdoen?
Wat fijn dat het vandaag helemaal goed is gegaan zonder ongelukjes! Als ik dat zo lees denk ik: geen luier meer omdoen. Ik weet niet waarom ze niet op de wc wilt poepen, maar hier gaat dat moeilijk omdat ze sowieso al moeite heeft met poepen. Vandaar dat ik ervoor kies me eerst te richten op het plassen. Ik heb mijn dochter uitgelegd dat ze om een luier mag vragen als ze moet poepen. Na een consult met haar arts hierover, over ongeveer 3 weken, ga ik me richten op het leren poepen op de wc. Misschien een idee voor jou om je eerst geheel te richten op het plassen en daarna poepen. Maargoed...ik zit er nu middenin, het is mijn eerste kind, nooit eerder gedaan dus een 'ervaren' moeder kan met heel ander advies komen. In de literatuur (bijvoorbeeld in de boeken van Jo Frost) zie ik wel als dringend advies staan geen luier meer om te doen als je bezig bent met zindelijkheidstraining. Ook niet voor bijvoorbeeld een uitstapje. Dat zou te verwarrend zijn. Daarom had ik me voorgenomen in ieder geval de eerste week thuis te blijven en voor nu alleen in de tuin te spelen en op het speeltuintje dat aan mijn tuin grenst. Daarna waag ik het erop met haar de dingen te doen die ik normaal ook doe.
Dan laat ik de luier inderdaad af morgen en probeer ik het vol te houden maar geef nogal snel op omdat ik het verschonen vervelend vind maar ja zo leert ze het natuurlijk niet maar is gewoon gemakzucht van mezelf. Vandaag is het dus helemaal goed gegaan maar ja zijn ook nergens heen geweest dus dat is makkelijk dan. Zit zo in tweestrijd, dinsdag ga ik naar een binnenspeeltuin en denk niet dat ik het aandurf zonder luier omdat ze misschien wel in haar onderbroek poept en vind het zo smerig om haar daar dan te moeten verschonen. Merk dat ik dat een obstakel vind en snel voor het makkelijke wil kiezen. Bij mijn zoon is zindelijk worden vanzelf gegaan hij was ook 3,5 maar was ineens zindelijk zonder ongelukjes. Ben blij als het kwartje straks helemaal is gevallen bij haar!
Ik herken dat van die tweestrijd: ik weet dat ik die luier (voor nu alleen overdag) af moeten houden, maar de deur uit gaan zonder luier durf ik nog niet aan en de hele tijd thuisblijven zie ik ook niet zitten. Vandaag met de meiden naar Ballorig gegaan en het luierbroekje ging aan. Vooral omdat ze de wc nog niet gewend is. Dus ook al zou ze daar moeten plassen, de wc zou het hoogstwaarschijnlijk niet worden. Dit kan natuurlijk wel heel verwarrend zijn en de stap om weer op het potje te plassen lijkt dan weer wat groter. Na thuiskomt bleek dat ze ook nog eens moest poepen dus ze kreeg weer een luier om. Vandaag dus eigenlijk te lang een luierbroekje om gehad. Heerlijk dat het bij je zoontje vanzelf is gegaan. Zo zie je maar dat het niet perse om de aanpak gaat, maar vooral om het karakter en de ontwikkeling van het kind. Ik weet wel dat ik nu overdag consequent geen luier om moet doen. Anders gaat dit nog langer duren dan nodig is. Hopen dat je dochter ook geen ongelukjes krijgt als ze buiten huis is.
Ik ben beniewd of anderen dit ook hebben ervaren: dochtertje lijkt nu alleen maar te durven (willen) plassen met een filmpje op (een filmpje van zichzelf en haar zusje in bad. Misschien dat het geluid van het water helpt??). Verder ben ik beniewd naar hoe lang je hebt gewacht met de overstap van potje naar de wc? Het liefst had ik direct willen beginnen met de wc, maar ik weet dat dat een te grote stap is voor mijn kind. Ze moet natuurlijk echter wel op een wc leren plassen. Eerst denk maar zonder filmpje 'leren' plassen op het potje.
Ik zou daar allemaal niet te veel sturen. Dat komt vanzelf. Bij mijn zoontje was het in het begin moeilijk, dus kreeg hij steeds een smartie als het gelukt was. Ik was al erg bezorgd dat we dat voor eeuwig zouden moeten doen, maar na een tijdje werd plassen vanzelfsprekend, en verdwenen die snoepjes compleet vanzelf uit beeld. Dat zal met dat filmpje ook gebeuren. Voor de wc kan je het af en toe eens achteloos vragen, of ze wil. Maar niet te vaak. Ervaring hier is dat zodra plassen normaal werd, ze ook hier vanzelf 'groot' wilden zijn op de wc.
Ik nam mijn dochter altijd mee als ik naar de wc ging. En ineens zei ze: ik wil ook op de wc. Heb het dus niet gestuurd. Maar vanaf toen wel gestimuleerd. Ze wisselde toen het potje en de wc af. En na een paar weken zei ik zodra ze moest plassen dat we dat op de wc deden. Toen heb ik het potje weggehaald. Ik denk dat ze bij mij binnen de maand op de wc ging, maar weet het niet precies.