Hallo, Hopelijk kan iemand hier mij helpen met mijn vraag. Mijn zoon van 4 is erg druk. Dit is hij eigenlijk altijd al geweest. Sinds oktober gaat hij naar school en vind dit erg leuk. Hij is er enthousiast over en vind het soms ook best spannend. Nu is het zo dat mijn zoontje of zo rustig is dat hij bijna slaapt of hij is hyper. Hij is niet vervelend ofzo, maar gewoon erg druk in zijn spel en roept hierbij erg luid en schreeuwt veel, van enthousiasme en in zijn spel. Nu hebben wij wel een vrijstaand huis, maar ik vind het erg vervelend. Dit doet hij namelijk ook op school met zijn jas nog aan of bij de huisarts in de wachtkamer. En dan niet in eens van uit het niets, maar hij zegt dan tegen een onbekend iemand: Ik ben Noah WAAAHHHHHH!!! Vervolgens houdt hij niet op met praten en is erg claimend. Hoe moet ik hiermee om gaan? Ik heb inmiddels van alles geprobeerd, in de gang zetten bij schreeuwen en uitleggen dat hij dan straf krijgt omdat dit heel vervelend is. Ik heb geprobeerd hem te laten schrikken als hij schreeuwt of roept, zodat hij zich er van bewust wordt dat hij dit doet. Maar dat mag ook niet baten. Ik heb ook al heel vaak uitgelegd dat andere kindjes of mensen hem niet lief vinden als hij in eens hard gaat schreeuwen en dat kindjes daarvan schrikken. Volgens mij snapt hij dit niet of komt het gewoon niet aan. Hij vind het zelf erg grappig.. Ik hoop dat het duidelijk is wat ik bedoel en ik hoop ook dat er iemand is die dit ook ervaart of weet hoe ik hier het beste mee om kan gaan.
Ik lees even met je mee, ik herken mijn zoontje van 3,5 in je verhaal. Staan we bij het schoolplein te wachten, roept hij ook ineens keihard "stomme mensen!". Heel erg vervelend.
Ik kan mijn voorstellen dat dat heel vervelend is!! Mijn zoontje blijft overigens wel beleeft, maar vraagt op een vreemde manier aandacht door in eens een baby of poes na te doen of gaat in eens heel hard roepen: KLOKKIEEE. Telkens heeft ie weer een anders woord wat heel grappig is..
ik heb wel eens terug geschreeuwd. niet heel pedagogisch natuurlijk maar dl vond het heel vervelend. nou ik vind dat geschreeuw van jou ook heel vervelend. na een paar keer snapte ze het wel en is het minder geworden. ik denk dat ze soms zelf moeten ervaren hoe vervelend het is als het om het een of ander qua gedrag gaat, dat ze dan een beetje snappen hoe vervelend het is. dl is nu 9 en kan soms nog dingen schreeuwen ipv gewoon zeggen en dan zeg ik er ook weer wat van. en dan is het oh ja schreeuwen is eigenlijk niet nodig
Is het niet gewoon een vorm van de hoeveelheid prikkels 'loslaten'? Mijn dochter heeft het met huilen, maar ze heeft dan zelf ook aan dat ze een vol hoofd heeft, en deze alleen leeg kan maken door even flink te huilen, daarna is ze 'leeg' en gaat ze weer gewoon verder met spelen. Afstraffen zou ik in ieder geval niet doen, dan onderdruk je het alleen maar en wordt het juist alleen maar erger. Even de ruimte geven om te kunnen uiten, en weer verder. Als de spanning er dan uit is kun je makkelijker praten dat er misschien een andere manier is dan schreeuwen om deze gevoelens te uiten, zal eerder doordringen wanneer die ruimte er ook is dan midden in een 'bui', of samen een manier vinden om daar mee om te gaan, bijvoorbeeld even naar buiten gaan en daar zo hard schreeuwen als je kan.
Bedankt! Ik denk inderdaad dat het te veel prikkels zijn. Heey lijkt alsof hij dan zijn gevoel niet goed kan uiten. Hij rent ook rond als kip zonder kop en springt het liefst op de bank (wat absoluut niet mag) en schreeuwt luid door de kamer al rennend en springend. Pffff Hij geeft sinds een paar dagen ook aan dat hij dan opwinden is. Als ik vraag waarom zegt hij dat hij grwoon heel blij is. Misschien kan ik een "drukte " uurtje voor hen inlassen elke dag en daarna en half uurtje samen spelen en dan nog eventjes alleen. Misschien dat ik het op die manier wat meer kan doseren en structureren voor hem. Alleen spelen is zijn sterkste punt nooit geweest. Dank voor je tip in ieder geval.
Sorry hoor, maar ik moet hier toch wel om lachen, om dat baby/poes nadoen gedeelte; ik zie en hoor het helemaal voor me. Heeft hij niet gewoon ontzettend veel fantasie? Misschien is op toneel gaan wat voor hem als hij wat ouder is(weet niet of dat nu al kan qua leeftijd en of er aanbod is). Ik kan me voorstellen als je er dagelijks mee te maken hebt je het niet meer zo leuk vindt
Hahaha ja dat klopt! Hij heeft heel veel fantasie. Ik loop vak over water in huis en overal zijn krokodillen😂 het is ook zo dat mensen er vaak om lachen omdat het grappig is, maar hij weet hierdoor niet meer van ophouden en gaat als maar harder roepen/mauwen/andere dingen zeggen als klokkie... Als hij op school komt gaat de deur open en hij begint direct in het rond te schreeuwen dat het regent en hij een paraplu mee heeft. Iedereen (!) Moet dat horen. Het is wel schattig en ik ben ook blij dat hij niet verlegen is, maar vind het wel vervelend dat altijd alles zo hard moet😢