Hoi, Wij hebben voor de tweede gekozen maar als dalijk baby geboren is en je hebt er een peuter erbij hoe gaat het met slapen zijn er mensen hier met ervaring.... Wanneer de baby wakker word, word de peuter ook wakker van de gehuil hoe gaan jullie hiermee om ik ben zelf bang dat ik in depressie ga vanwege slaaploze nachten... En een peuter van 2 jaar en 2 maanden oud kunnen ze jaloers worden of zijn ze hiervoor nog te klein? er is precies 2 jaar verschil tussen wat is de voordeel en nadeel? wij hebben voor tweede gekozen omdat we niet veel jaar verschil in willen hebben en mijn dochter niet alleen wil opvoeden zei krijgt een broertje erbij..... Hopelijk kunnen ze goed met elkaar omgaan.
Tussen onze twee zoontjes zit, op twaalf dagen na, precies drie jaar veschil. Als Christopher wakker wordt door Arthur's gehuil, heeft hij gelukkig alleen maar even een knuffel en kusje nodig voordat hij weer in slaap valt. Hij wordt niet echt wakker zeg maar, hij verkeert dan meer in een soort versufte toestand. Ik denk dat we van geluk mogen spreken dat hij zo'n vaste slaper is. Eén keer heeft hij het op een brullen gezet, en toen kostte het heel wat tijd om hem stil te krijgen. Christopher is niet echt jaloers, in het begin merkte ik wel dat hij er even aan moest wennen dat hij onze aandacht nu met zijn broertje moet delen. Nu merk ik daar weinig tot niks meer van. Ik denk dat het leuk is dat je kindjes straks maar twee jaar schelen, het voordeel is denk ik dat ze beter met elkaar kunnen spelen dan kindjes die bijvoorbeeld vijf jaar schelen (al hoeft dit natuurlijk niet altijd op te gaan). Het enige nadeel dat ik kan bedenken, is misschien ook wel een voordeel. Je hebt straks bijvoorbeeld twee kinderen die tegelijkertijd in de puberteit zitten. Bekijk het positief: dan ben je er ook in één keer van af .
Mijn dochter is op 10 dagen na 2 jaar ouder als mijn zoontje. In het begin was het even puzzelen, maar het gaat nu harstikke goed. Ze wordt niet wakker van zijn gehuil mits ze vast slaapt, dus gaat mijn zoontje pas 's avonds naar boven als mijn dochter al heerlijk ligt te slapen. We hebben ook gelukkig maar een keer gehad dat mijn dochter helemaal overstuur was omdat mijn zoontje lag te huilen. (dit was trouwens al op dag 2 dus het was waarschijnlijk ook nog een kwestie van wennen.) De baby vindt ze helemaal fantastisch, maar op dagen dat hij veel last heeft gehad van krampjes kan ze wel eens jaloers uit de hoek komen. (en dan heel stiekem hem een klap proberen te geven of hardhandig aan zijn been trekken) Ik laat haar dan ook nooit met hem alleen Zodra hij ligt te slapen probeer ik dan echt bewust iets leuks met haar te gaan doen. Maar meestal staat ze als eerste bij zijn bed / box als hij een kik geeft om mij daarna te vertellen dat het tijd is voor een speen, drinken of een schone luier. Hiernaast probeer ik haar zo veel mogelijk in de verzorging te betrekken. ( kleertjes uitkiezen, luier pakken, voorzichtig zijn been laten insmeren met babyolie, spulletjes aangeven, etc) Het is wel handig om iets van een meerijplankje of dubbele wagen te hebben. De supermarkt is hier net te ver om heen en terug naar toe te lopen, en met het plankje komen we toch nog overal. wat me de eerste weken wel erg tegenviel is dat je echt voortdurend bezig bent met zorgen. zodra de een wakker is ligt net de ander weer op bed en ligt de ander even lekker te spelen, heeft de een weer aandacht nodig. Vaak ben je toch de hele dag tot je naar bed gaat 's avonds in de weer. Maar nu (na bijna 3 maanden) begint dit toch al iets te veranderen af en toe slaapt mijn zoontje als iets door zodat ik meer slaap krijg en heb ik af en toe 's avonds ook even rustig de tijd voor mezelf.
Mijn kindjes schelen precies 2 jaar. De oudste is maar een enkele keer wakker geworden van de jongste en was dan snel weer getroost, dus dat viel mij heel erg mee. HIj was niet jaloers, heel makkelijk zelfs. Mijn dochtertje is echter nu ook 2 en is heel jaloers op haar grote broer, dus het kan zeker wel op deze leeftijd.
Ik ben ook heel benieuwd. Als onze tweede komt is de oudste 2 jaar en ruim 1 maand. Echt wel spannend. Ik lees lekker mee hoor!! Succes
Hier ging en gaat het super. Ze schelen 2 jaar en 3 weken. Met hier en daar uitproberen en slaan/harentrekken maar goed dat hoort er allemaal bij he. Verder was en is ie erg lief voor zn zusje en ze geven elkaar spontaan knuffels en kusjes, zo lief. De nachten gingen prima, maar mijn zoontje slaapt vast. Dochter slaapt nog vaak niet door, maar dat ligt een beetje aan het kind (lichte slaper, veel verkouden/ziek) en een beetje aan ons (wij gaan er sneller naar toe omdat we onze zoon wel zn rust gunnen) Alleen tijdens het kolven (dochter dronk niet aan de borst) en voeden haalde mijn zoontje wel streken uit. Bijv een glas melk expres omgooien. (Maar nooit jaloers naar zn zusje.) Dus hij vroeg zo in het begin wel zijn aandacht. Maar na een paar weken was dat ook over. Ja en ik was hier ook van 5 uur s ochtends tot 10 uur savonds in de weer met 1 van de kindjes, en dan snachts natuurlijk nog een voeding. dus lange dagen. Maar ik denk dat je dat met oudere of jongere broertjes/zusjes ook hebt. En nu zijn ze met zn tweeen aan het stoeien met papa. Zo lief. Ja ik zou het zo weer doen, heerlijk!
Oh ja al ruim een jaar een fanatiek gebruiker van het meerijdplankje (kidsit) aangezien zoon nog te klein was voor lange afstanden lopen en absoluut niet meer de buggy in wilde. Nu vind ie het nog steeds erg fijn.
Tussen mijn 2 kindjes zit 2 jaar en 2 maanden. Ook ik was van tevoren bang dat mijn zoontje wakker zou worden van het gehuil van zijn zusje, maar gelukkig is dit eigenlijk nooit gebeurd. Hij slaapt er nog steeds goed doorheen en àls hij wakker wordt is een kus en weer even instoppen genoeg om meteen weer in slaap te vallen. Wat er hierboven al gezegd is vond ik ook: namelijk dat je in het begin alleen maar aan het zorgen bent en eigenlijk geen seconde van de dag tijd voor jezelf hebt. Je komt ook amper je huis uit (tenminste, ik niet) want als de één wakker was, moest de ander weer slapen. Gelukkig komt er na een paar maanden toch een soort van ritme en merk je steeds meer dat je alles weer een beetje op de rit hebt. Al met al vind ik het heerlijk en geniet ik iedere dag van m'n twee lieverds. Tuurlijk, het is soms best druk, maar gezellig druk! Ik geniet echt met volle teugen! Nog een fijne zwangerschap gewenst en je zult zien dat het allemaal vanzelf zal lopen straks
Onze oudste zoon was 2 jaar en 5 maanden toen onze jongste zoon werd geboren. Het slapen was gelukkig geen probleem. Onze oudste slaapt altijd als een blok en de baby sliep in een wiegje bij ons op de slaapkamer, dus huilde nooit lang 's nachts. Jaloezie... tja.... ik zal het niet mooier maken dan het is. Onze oudste heeft echt heel veel moeite gehad met het delen van papa en vooral mama. Dat heeft wel een jaar geduurd ongeveer. Nu gaat het erg goed.
Onze 2 kindjes schelen straks net geen 2 jaar. Ik ben ook erg benieuwd hoe het zal gaan, ik zie met name op tegen de nachten omdat mijn dochtertje een hele lichte slaapster is en ik ben bang dat ze van elk huiltje van de baby wakker wordt, terwijl ze nu net is gaan doorslapen. Maar misschien valt het mee. Verder lijken de eerste maanden me wel heel zwaar maar dat was met mijn dochtertje ook zo dus daar ga ik maar gewoon van uit.
Tussen onze jongens zit 19 mnd, dus dat is wel wat minder dan wat TS noemt, maar anyway... Wat betreft het slapen: Lucas werd er met de nachtvoedingen eigenlijk niet wakker van en idd, mocht het gebeuren, was een kus en zijn speen voldoende om weer in te slapen. 's Ochtends vroeg werd en wordt hij er wel wakker van! Stel dat Benjamin zich tussen 6 en 7 meldt, is Lucas ook wakker, terwijl hij zonder Benjamin wel tot half 8 ofzo kan slapen. Overdag is het vaak dat ze elkaar afwisselen, is de één wakker, gaat de ander naar bed . Benjamin heeft dus regelmatig slaapjes in de wagen gedaan en levert al snel in op slaaptijd om enigzins weg te kunnen gaan. Het is even niet anders. Wat betreft jaloezie: Lucas vindt het ook moeilijk om papa en mama te delen. Hij vindt Benjamin geweldig, maar papa en mama zijn van Lucas . Ik vrees dat het ook nog wel even zal duren. Dat ik momenteel een depressie heb, helpt ook niet... Ik vind het eerste half jaar erg pittig. Het begint nu langzaamaan wat makkelijker te worden.
Onze oudste was ca 2,5 jaar toen de jongste geboren werd. We hebben de mazzel dat onze dochter nu al af en toe doorslaapt, maar als ze komt, dan slaapt mn zoontje erdoor heen of het moet al tegen zes uur zijn. Soms wordt hij dan wakker, dan mag hij mee i ons bed tijdens de voeding en daarna gaat iedereen weer slapen in zn eigen bed. Jaloers tegen zn zusje doet hij nooit, hij is heel lief vor haar. Wel haalt hij zn streken uit om aandacht te krijgen en is hij soms behoorlijk ondeugend. Ik vind het erg lastig om de aandacht eerlijk te verdelen, ik voel me al snel schuldig en overal te kort schieten. Ik moet ook echt nog een weg hierin vinden.
Het lijkt zo makkelijk he? Je jongste slaapt vooral en die 20 minuten fles en verschonen... maar mn oudste vraagt zoveel aandacht! Doet ook vaak expres ondeugende dingen tijdens de fles waardoor ik meteen na de fles mn dochter weer weg leg om er voor mn zoontje te zijn, ZO zielig!! Mn zoontje heeft het ook echt wel even moeilijk ( gehad) na haar geboorte en dat wil ik dan weer compenseren door hem overal bij te betrekken... ja. Tis erg vermoeiend. Soms vind ik mezelf echt even geen leuke gezellige moeder! Maar ik hou me voor dat het tijdelijk is. Het gaat vast beter worden als we gewend zijn! En af en toe bekruipt me het gevoel van rijkdom als ze allebei slapen of met zn allen in het grote bed... en het idee van alles wat nog komen gaat als mn dochter wat ouder is en meer kan! Tis even pittig maar ook heel mooi!
Het gaat zeker beter als je eenmaal in een ritme zit. Ik vond het eerste jaar sowieso pittig. Van mijn zoontje omdat het de eerste is, van mijn dochter omdat ik ook rekening moet houden met mijn zoontje. Maar het wordt echt beter, al blijf je je hellup!!!-momenten hebben hoor! Als zoals vorige week bijv je dochter alles onder gepoept heeft naar dr slaapje (bed-zichzelf) en dus bezig bent met haar in bad te doen, en je zoon ondertussen roept: mama, ik heb geplast!! en vervolgens het potje omver loopt... Maar inderdaad, die rijkdom als ze slapen, of zoals vannacht mijn dochter die bij me in slaap valt na een lekker flesje melk. Heerlijk, ik wil er zo nog eentje bij haha.
Ik heb heel veel reactie gekregen van mijn kennis en omgeving ze vonden het zielig voor mijn dochter nu al een broertje erbij want ze komt aandacht tekort wat je ook doet in het begin richt je op de baby omdat klein is en veel zorg nodig heeft.... Omdat ze allebei klein zijn zal ik het moeilijk krijgen dat klopt maar dat is voor even 2 jaar moet ik volhouden dan gaat mijn oudste dochter naar school en dan zit ik met mijn klein jochi thuis dan zal het meevallen... Mijn schoonzus heeft ook 2 kinderen en er zit 6 jaar verschil in ene kant vind ze het moeilijk om opnieuw te beginnen met luier gedoe en andere kant is juist goed want de oudste die 7 jaar is geworden helpt regelmatig is zelfstandig begrijpt goed. Alleen mijn 7 jaar nichtje nadat ze broertje heeft gekregen is ze binnen half jaar op school helemaal gezakt met score en is blijven zitten dit kwam door de jaloezie alle aandacht was op de baby gericht... wij hebben gekozen om achter elkaar te krijgen we zullen moeilijk tijd krijgen maar dat zal kort duren als de ene naar de basisschool begint dan kun je beetje rust krijgen. Ik hoop dat ze goede vrienden worden met de broertje we zullen het zien... Mijn dochter is ook een slechte slaper ze huilt iedere nacht wil bed uit dat zit ik nu af te leren, 2 dagen was het een hell gekrijst gehuil 4-5 uur lang en gisteren heeft ze maar 20 minuten gehuilt en ging weer slapen ze werd wel regelmatig wakker maar huilde niet veel. Ik hoop dat ze zo snel mogelijk doorslaapt de aankomende baby komt op ons slaapkamer in de wiegje voor tijdelijk, maar toch ben ik een beetje bang wat er op ons zal afkomen.... Mijn man vind een meisje en jongen voldoende maar ik niet als mijn zoontje naar basisschool begint dan wil ik er nog een bij 2 kinderen achter elkaar lijkt mij nu voldoende als ze allebei naar basisschool gaan dan ga ik mijn man weer overhalen voor nummer 3 hopelijk....
Ach mijn broertje en ik schelen 13 maanden, ik weet niet beter dan dat ie er altijd al was. Onzin dus dat een kind aandacht tekort komt, het is zo erg als je het als ouder zelf maakt denk ik dan. Ik ben in ieder geval niet van mening dat je je kind tekort doet als je niet altijd de aandacht voor hem of haar hebt. Als je het maar op de juiste momenten hebt Het ligt echt aan de kinderen/karakters hoe ze erop reageren en heel belangrijk is natuurlijk ook jouw reactie hierop. Mijn collega heeft er bijna 6 jaar tussenzitten en dat gaat ook helemaal geweldig en die heeft echt geen problemen op school oid. Dus het is echt per situatie verschillend hoor. Je moet het gewoon over je heen laten komen, dan komt het wel goed (haha, nou klink ik net als mijn moeder )
Zoon en dochter schelen ook 2 jaar en èen week. eigenlijk ging het heel erg goed,ons zoontje werd niet wakker van gehuil o.d. Ook slaapt een baby in het begin ook heel veel dus dan ging ik echt gericht iets met ons zoontje doen. geen jaloezie gehad. Wat ik achteraf wel jammer vond is dat we altijd rekening moesten houden met haar flesjes en slaapjes. Dat ik hem niet achterop de fiets kon zetten en dan op pad samen. Maarja hij heeft er geen last van gehad denk ik.... Wens je een fijne zwangerschap en denk dat het wel los loopt!
Ik zet m'n reacties in jouw tekst. Hopelijk heb je er wat aan. Onze kinderen schelen 23 maanden en al met al ben ik daar nu heel tevreden en gelukkig mee. Eerste jaar was erg pittig, daarna werd het gauw makkelijker. En nu is het vooral erg leuk om die twee samen te zien.
onze zoon was 1,5 toen de tweede werd geboren. hij was vanaf dag 1 helemaal niet jaloers..wel een beetje bang zeg maar want tjah wat is dat klein raar alientje nou? maar hij vond het prima. normaal gesproken werd hij wakker als er al een speld op de grond viel, dus wij waren ook "bang" dat hij elke keer wakker zou worden als onze dochter huilde. maar nee hoor het was heel raar maar hij sliep gewoon lekker door!!! ze zijn heel leuk samen en I. is dol op haar grote broer. M vind haar oook helemaal leuk en gaat soms zelfs speelgoed voor haar pakken, liedjes voor haar zingen, als ze huilt en ikben even bezig gaat hij naar haar toe en zegt dan met zo lief zacht stemmetje indy..indyy... wat is er?? indyyy zooooo schattig!