Hoi Hoi, Ik vraag me dus af of ik de enige ben die zo paranoia is? Het zit nl zo dat ik altijd al heel panisch ben geweest voor stikgeluiden. Waarschijnlijk komt dat doordat ik zelf als 2 jarige in een muntdropje ben gestikt en het echt kantje boord was waardoor ik er onbewust misschien een trauma aan heb overgehouden. Zo heb ik bijvoorbeeld weleens meegemaakt dat mijn nichtje in een stukje brood stikte. Wat deed ik? Ik begon panisch te worden en rende zo de kamer uit! Nou was mijn schoonzusje er gelukkig wel. Maar nu heb ik dus zelf een kleintje en ik was, op advies van het cb maar echt wel met tegenzin vanuit mijn kant, net een weekje geleden begonnen met een koekje te geven rond een uur of 3 's middags. Ging op zich wel redelijk goed maar ik hield mijn ogen dan ook niet van haar af totdat ze genoeg van haar koekje had. Echter, 3 dagen terug stond ik in de winkel wat boodschapjes te doen terwijl ze lekker van haar koekje aan het genieten was. Ik hield haar erg goed in de gaten en zag toen dat er net een (heel klein) stukje in haar mond afbrak Die heb ik er snel uitgehaald maar zag wel dat haar iets dwars zat. Ze maakte ook van die geluiden erbij. Je raad het al he..moeders hier helemaal overstuur! Maar ja, kon moeilijk weglopen, dus wat doe ik? Haal haar uit de kinderwagen uit en loop (lees: ren als een achterlijk idioot) met haar naar de eerste beste kerel die bij de kassa stond en hou haar voor me uit met de mededeling dat ze in haar koekje aan het stikken was en of ie me kon helpen. We staan zo naar haar te kijken en zij kijkt eventjes verbaasd terug om die man vervolgens een hele mooie lach te geven. Waarschijnlijk dus gewoon wat kruimeltjes die dwars hebben gezeten Nu heeft ze sinds toen dus geen koekje meer gehad, of een korstje brood of wat dan ook. Ik snap dat het uiteindelijk zal moeten hoor maar pffff Meer mensen die net zo angstig waren? En wat doe je eraan? Groetjes Jessy
Nee ben zelf niet zo angstig. Ze moet gewoon "oefenen" met stukjes inslikken. Daar zal ze nog wel vaker zo'n geluiden bij maken, want dat lukt niet altijd in een keer. Alvast heel veel sterkte meid en probeer rustig te blijven. Mocht het je echt zo angstig maken dat je je geen raad meer weet zou ik het met iemand (HA of CB) even bespreken. Misschien dat ze tips hebben om je van die angst af te helpen?
dat geluid wat ze maakte is gewoon de kokhalsreflex. ik zou het wel gewoon blijven geven, maar dan gewoon thuis in de kinderstoel.is lekker rustig, tot je wat zekerder van je zaak bent. makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik. maar je moet er toch doorheen. succes. Groetjes, Miranda
Sorry ik moest net wel even lachen bij het beeld dat je met je kleine door de winkel rent naar een of andere kerel, je omschrijft het zo grappig. Ach gos... Tja wat doe je eraan. De kinders moeten toch leren stukjes te eten en dat gaat soms gepaard met wat kokhalzen enzo. Misschien haar in het begin alleen een koekje laten met iemand anders erbij (een bekende ), die je te hulp kan schieten als je het eng vindt worden. Je zult er toch op moeten leren vertrouwen dat je kleine niet zomaar stikt in een stukje koek of brood. Enne dat kokhalzen is juist goed, want dat zorgt er voordat het niet zomaar mis gaat. Als het stukje te groot is komt het zo vanzelf weer in de mond terug. Succes!
Ik herken het wel een beetje, maakte me ook vooral in het begin erg zorgen daarover. Zat echt met zweet op mijn rug ernaast, zeg maar. Het is wel minder geworden maar nog steeds vind ik het soms eng (bij 21 maanden....). Die verhalen van jou en je muntdropje vind ik ook niet zo fijn Ben sowieso een beetje overbezorgd, wij hebben dan ook echt een nooit meer verwacht wonderkindje... Groetjes en sterkte! ps inderdaad is kokhalzen over stukjes in het eten vrij normaal. Je kan evt. liga's eerste stap nemen, wordt wel 1 grote plakbende maar verslikken kan volgens mij bijna niet
ga een cursus kinder ehbo volgen. Daar leren ze je hoe je moet handelen in allerlei situaties. Dit geeft jou zelfvertrouwen en krijg je geen angstig kind. Laat je kind wel zichzelf ontwikkelen, met deze obsesieve aandacht verstik je je kind uit liefde, en dat wil je toch ook niet.
Tsja, die kokhalsreflex ligt nogal voor in de mond in het begin. En dat moet gewoon wennen. Dat heeft tijd nodig. Maar ik kan me de angst wel voorstellen. Ik heb ook wel eens op het punt gestaan de kleine ondersteboven te houden. Maar hij lost het tot nu toe nog steeds zelf op (incluus rare geluiden). Je zou baby-rijstwafeltjes kunnen geven? Die smelten zo weg. Net zoals die eerste koekjes. Korstjes willen wel iets meer plakken. Maar eigenlijk moet jij ook gewoon gaan wennen. Anders wordt je meisje misschien ook angstig. Misschien de eerste paar keren alleen als er iemand bij is. En zo'n baby-EHBO cursus versterkt je vertrouwen ook. Veel succes ermee!
Mijn dochter verslikte zich trouwens altijd heel snel in die Liga's eerste stap. Hier gingen Nijntje babykoekjes en rijstwafeltjes er het beste in. Daar kon ze goed stukjes van bijten. Het is misschien even uitzoeken wat ze het beste kan eten.
Lena eet ook lekker brood, en soms zit ze ook te kokhalzen. De eerste keer zag het er best eng uit maar had over rapley gelezen dat kindjes inderdaad in het begin snel kokhalzen dus daardoor had ik gelukkig niet meteen het idee dat ze zat te stikken. Als je er bij blijft zitten en oplet kan je zien als ze gaat kokhalzen, je kan heel makkelijk het eten uit het mondje halen. Het zit dan nl. volgens mij pas ergens (heb het even uitgemeten,:-s ) ongeveer waar het puntje van je vinger zit, als je je vinger tot iets boven het midden in je mond steekt... Wat je aan je angst kan doen weet ik niet... Blijven proberen lijkt me het verstandigste, merk hier dat die kokhalsreflex in heel rap tempo afneemt. Misschien samen met (een iets koelbloediger iemand) de volgende keer brood of koekjes geven?
ik weet niet wat voor koekjes je geeft, maar die nijntje of bambix koekjes smelten zeg maar gewoon, daar had ik minder moeite mee als en broodje, maar lars werkte alles naar binnen @mamamaaike, liga eerste stap is niet geschikt voor uit het vuistje, juist omdat ze zo makkelijk kruimelen.
Hier vondt/ vindt ik het toch ook behoorlijk eng. Vooral omdat ze zelf steeds grote stukken in haar mont propt. Nu is ze wel al goed aan het kauwen dus ben er al geruster op, maar ik moet echt oppassen dat ik haar zelf niet laat schrikken dus hou ik me maar in en kijk weg
Lee Ann is ook ongeveer 600 keer bijna gestikt in een koekje of een broodje of een rijstkorreltje of een macaronischelpje of een chippie of een aardappeltje maar het bleef steeds bij bijna je moet er " gewoon" doorheen ik ben ook 600 keer opgesprongen maar net als de rest van de meiden zegt... ze moeten ALLES leren! Succes ow ennuh bedankt voor de lach van de dag ik zag het ook helemaal voor me hoe je door de supermarkt rende hihi!