Zit er even helemaal door heen

Ik zal proberen kort hier mijn verhaal te doen, maar moet het echt even kwijt. Zoals ik al zei, ik zit er nu echt even helemaal door heen

Ben momenteel 14 weken zwanger van mijn 2e kindje. Bij mijn 1e heb ik tijdens de zwangerschap vanaf de 20-25 wk rugklachten gekregen. Heb hier de verder zwangerschap mee rond gelopen. Het ging eigenlijk niet meer, maar het was de 1e dus tja wist ik veel. dacht dat het er bij hoorde. Heb met veel pijn en moeite tot aan de 34 wk gewerkt! Laatste weekjes pas halve dagen terwijl mijn lijf het eigenlijk al veeeeel eerder nodig had. Maar goed dat was toen.

Nu heb ik vanaf de 6e week super veel last van rug klachten. was zelfs zo erg dat ik mij vanaf de 7e week volledig heb ziek gemeld. Ik ben verpleegkundige in een ziekenhuis op een lichamelijk behoorlijk zware afdeling. Omdat ik niet bij de pakken neer wou zitten, was immers pas net zwanger ben ik meteen naar een bekkenfysiotherapeut gegaan voor advies.

Na uitgebreid onderzoek kwam naar voren dat mijn bekken recht staat (gelukkig!) maar dat mijn klachten vanuit de SI gewrichten komen. Op dat moment kon ik nog geen 5 minuten lopen en zitten en staan was toen ook niet heel veel beter. Haar advies was veel lopen, fietsen en zwemmen. En na 4uur werken moet ik plat liggen.
Verdere behandeling was toen niet mogelijk omdat ik nog zo vroeg in de zwangerschap zat....
Eenmaal thuis voelde ik me niet echt serieus genomen. ik gaf immers aan nauwelijks iets te kunnen doen maar juist dat wat ik het slechtste kon moest ik vooral veel doen (lopen).

Maar omdat ik wel verder wou komen ben ik op zoek gegaan naar een andere therapeut. Bij de chiropractor ben ik begonnen om blokkades op te heffen en mijn banden toch iets strakker te krijgen. Ik heb volgende week de laatste behandeing van 6 weken. Ik heb wel het gevoel dat het iets geholpen heeft maar het is maar iets.

Momenteel kan ik op een goede dag 45-60min iets lichts in huis doen als ik dan tussendoor ff ga zitten. Boodschappen doe ik nauwelijks omdat ik dat heeeeeel slecht kan. Probeer 1-2x per week te gaan zwemmen. En dan is er uiteraard nog de zorg voor mijn zoontje. Overige huishoudelijke dingen worden door mijn vriend en soms fam gedaan. staat allemaal wat op een laag pitje.
om echt bij te kunnen komen moet ik trouwens echt gaan liggen. Zitten rust ik niet genoeg van uit.

Nu in mijn 14e week heb ik me er eindelijk iets bij neer gelegd en ben niet zo gefrustreerd dat ik zoooo weinig kan. 1. met mijn zoontje 2 thuis in huis/vriend/fam/vrienden en 3. mijn werk.
Ik kan thuis ook heel weinig, zie dit ook echt niet als een fijne vakantie. Zoontje gaat vaker naar de oppas. Kan nergens naar toe. Zit alleen maar thuis.

2wk geleden een gesprek gehad met UWV. uiteindelijk heeft hij besloten dat deze klachten niet door een zwangerschap komen. Maar er gewoon een onsteking is. Heeft me arbeidsongeschikt verklaard maar neit door zwangerschap. ik was hiervan zo overstuur want ik zag dit erg negatief in voor mijn collega's. Nu zouden zij geen extra personeel krijgen.

Vandaag echter nog een gesprek met de arboarts gehad. Na enkele oefeningen besloot zij dat deze klachten ook niet door de zwangerschap komen. "Frummeltje is immers pas zo groot wijst ze met haar vingers." "en zij heeft er voor gestudeerd dus kan het natuurlijk weten!" Zegt ze letterlijk. En dat ik vervangend werk kan gaan doen voor halve dagen.
Begrijp me niet verkeerd als het me lukt wil ik heel graag wat werken. Maar ik kan thuis al nauwlijks iets zonder dat ik gewerkt heb. Hoe wil ik dan in godsnaam halve dagen kunnen werken!?!? Moet ik mijn zoontje dan maar de hele week naar de oppas laten gaan ofzo????
Ik ben boos, gefrustreerd en verdrietig dat dit allemaal zomaar besloten kan worden na nauwelijks onderzoek of iets.
Heb met een collega afgesproken (leidinggevende heeft vakantie) dat ik volgende week ga beginnen. Kom en zie dan wel hoe lang het gaat en ga dan weer naar huis als het niet lukt. Zodat ze zien dat ik het geprobeerd heb.

Ben er inmiddels achter gekomen dat klachten door een zwangerschap helemaal niet serieus worden genomen. In elk geval niet door professionals die toch eigenlijk beter zouden moeten weten. Zie zo tegen de rest van de zwangerschap op....kan er nauwelijks van genieten en voel me daar dan weer schuldig over.

Sorry voor het toch nog lange verhaal... Moest het ff kwijt...

 

Dank jullie voor de reacties!
Krijg af en toe het gevoel alsof ik me aanstel omdat ik niet serieus wordt genomen. Terwijl ik eigenlijk wel weet dat dit niet zo is. Gelukkig denken collega's enzo er net zo over.

Heb vanavond nog een telefoontje gekregen van de arbo arts. Hier in het ziekenhuis hebben we trouwens een eigen arts.
Ze had nog een voorstel voor de therapie waar ik over na kon denken. Ik kan via Top Care therapie volgen, of via een fysiotherapeut en evt psycholoog vanuit het ziekenhuis of met de bekkentherapeut en psycholoog. Heb even tijd gekregen om er over na te denken. Maar dat staat allemaal los van de uren die ik moet gaan werken.

Ik denk dat een second opinion van UWV niet uit zal maken. Heb bij de arbo arts ook aangegeven dat zij mij volledig arbeidsongeschikt vinden (ookal is het niet v.d zwangerschap uit volgens hun). Ze zegt gewoon dat zij dat ook vind maar dat ik daarom therapeutisch moet werken. Aangepast werk en zoveel pauzes kan nemen als ik wil/nodig heb. Maar omdat UWV dit dus niet betaald denk ik dat zij hier niks over te zeggen hebben.

Ik ga morgen bellen voor een nieuwe afspraak bij de huisarts. Als hij me wil door sturen naar bijv een orthopeed kan ik daar waarschijnlijk snel bij terecht aangezien ik op een orthopedische afdeling in het ziekenhuis werk. En leg hem de voorbeelden voor van therapie die de arboarts wil dat ik doe. Kijken wat hij geschikt vindt of ervaring mee heeft.

Bedankt voor het mee denken meiden!!

 

Ja juist goofy! Maar je zou toch denken dat een arts dat op zijn minst ook wel zou weten. Ik woon trouwens in Limburg dus dat is een beetje uit de buurt...
Heb wel een afspraak gemaakt bij de huisarts. Kan er dinsdag terecht.