Hoi ladies! Ben morgen 31 weken zwanger maar wat gaat de tijd langzaam! De gehele zwangerschap voel ik me al slecht. Eerste weken was het misselijkheid 24/7. Daarna was het elke dag migraine aanvallen en sinds de 16e week heb ik heel veel bekkenpijn die vanaf week 20 echt niet te houden is. Rugpijn liespijn en pijn in schaambot. Hier voor loop ik bij de fysio maar om nu te zeggen dat ik er veel baat bij heb.. daarnaast loop ik sinds 3 weken continue met blaasontstekingen en na elke kuur komt het terug. Dus heb ook elke dag onwijs veel buikpijn en regelmatig koorts. Ik moet super vaak (onnodig ) naar de wc. Ook snachts terwijl bij elke beweging heel mijn lijf zo'n zeer doet. Ik zit er echt ff helemaal doorheen. 24/7 pijn. Slaap slecht en elke houding is pijnlijk. En ik zit morgen pas in week 31. Elke dag denk ik : oh nee weeeer een dag. Ik weet niet meer waar ik het zoeken moet. En afgezien van fysio en mijn urine blijven controleren is er niet te doen.. Herkent iemand dit gevoel en heeft er iemand tips? Ik werk niet meer maar mijn vriend natuurlijk wel. Even een afwas of stofzuigen is al een hele opgave maar die dingen gaan toch gewoon door... er gaat geen dag voorbij dat ik niet moet janken, erg he? Soms denk ik, stel ik me nu gewoon aan!? Want er zijn zoveel vrouwen die veel zwaardere zwangerschappen hebben. Ik vraag me af of ze me zo door laten lopen tot en met week 40 (of langer!) Maar inleiden doen ze natuurlijk zelden, alleen bij hele goede redenen toch? Hoe moet ik nu nog minimaal 9 weken volhouden! jammer dat ik niet kan genieten
Inleiden doen ze eigenlijk alleen als het medisch noodzakelijk is. Maar het verschilt wel per gyn hoor. Mijn schoonzus had een ietwat stijgende bloeddruk, nog zeker niet te hoog, verder hele zwangerschap al misselijk, pijn, maagzuur etc. Zij is met 38wkn ingeleid vanwege dat alles. Maar over het algemeen is het idd afwachten... Sterkte!!
Wat vervelend dat je zo'n nare zwangerschap hebt. Voor de bekkenpijn: goed warmhouden? En voor de blaasontstekingen, heb je misschien een schimmelinfectie? De boel kan daardoor ook wat ontregeld raken. Plas je verder goed uit en drink je genoeg? Wat wel helpt bij mij, zonder een kuur: uricran capsules. Daar zit cranberry in en dat heeft een positief effect op je blaaswerking. Verder echt niet teveel doen. Probeer wat afleiding te zoeken, een fijn gesprek met een vriendin, even ergens op bezoek gaan, Netflixen... heb je hulp in de huishouding? Of ze je lang door laten lopen heeft te maken met het beleid dat ze voeren. Mijn gynaecoloog kijkt naar de baby, maar zeker ook naar het welzijn van de moeder. Als die het niet meer trekt zou hij wel inleiden vanaf week 38 of 39.
herken je verhaal. daarom ben ik ook maar gestopt bij fysio enige wat ze kon doen was het dragelijk maken zei ze.. nou het koste me alleen maar geld en kon nou niet zeggen dat minder goed ging als ik week niet ging. wat mij erg helpt is zwemmen!. inleiden doen ze inderdaad alleen als het voor de baby beter is buiten de buik dan in de buik.. dus even doorzetten.. ik kijk ook enorm uit na de bevalling
Wat ontzettend naar voor je! Ik heb geen tips behalve volhouden, mijn eerste zws was ook een drama en deze is ook nog geen moment leuk geweest. Echter mijn eerste zws wilde ze me met 37 weken inleiden omdat ik het echt niet meer trok lichamelijk. Ik zou het zeker bespreekbaar maken. Is het voor de bekkenpijn nog een optie om op zoek te gaan naar een andere fysio?
Thx voor jullie reactie! Hulp in de huishouding heb ik helaas niet. Mijn vriend en mijn moeder helpen me waar nodig maar mijn vriend werkt natuurlijk al fulltime. We hebben ook een hond waardoor stofzuigen bijvoorbeeld helaas best vaak nodig is. Het is geen schimmelinfectie want steeds blijkt uit urine onderzoek duidelijk blaasontsteking. Vrijdag maar weer terug. Wil natuurlijk niet dat het straks een nierbekkenontsteking gaat worden! Ik ga wel cranberry capsules proberen. Wie weet wat dat nog doet. De fysio die ik momenteel heb is gespecialiseerd in bekkenpijn. Meer dan het af en toe los masseren kunnen ze helaas niet doen. Maandag voor de groei echo naar de verloskundige. Wellicht dat ik het dan goed bespreekbaar moet maken. Zij kan me wellicht doorverwijzen naar de gynaecoloog of in ieder geval adviseren. En anders geen keuze dan nog maar even de tanden op elkaar. Als de kleine er is ben ik het vast weer snel vergeten
Het enige wat ik kan zeggen: houd moed. Er zullen idd mensen zijn die een zwaardere zwangerschap hebben. Maar ik denk dat er nog meer mensen zijn die het minder zwaar hebben dan jij. Je hebt echt recht op klagen en het klinkt wat mij betreft ook heel zwaar. Een enorm dik hart van mij onder de riem!!!
Meid ik heb echt met je te doen. Ik heb nu sinds 4 weken die pijn in mijn lies en schaambot en het is werkelijk waar verschrikkelijk! Ik weet niet of je vk/gyn overgaan tot inleiden, maar denk dat ze wat coulanter staan daartegen op het moment dat je zoveel lichamelijk last hebt. Denk dat ze eerder gaan strippen dan inleiden. Wat betreft je huishouden: ik denk dat je daar echt iemand anders voor moet inschakelen, want stofzuigen (voornamelijk) is echt heel slecht voor je bekken. Wat betreft de blaasontsteking: behalve wat de andere meiden zeggen zou ik ook proberen om een tijd minder tot geen suiker tot je te nemen. Suiker is een voedingsbodem voor zowel schimmels als bacterien. Je kunt nu het beste je urine zo zuur mogelijk maken en dat die je dan door het vermijden van suikers. Fysio oefeningwn: ik weet niet of je fysio oefeningen heeft meegegeven, maar probeer ze trouw te doen. Ik moet zelf de vlinderhouding aannemen elke dag (liggen op de rug, voeten bij elkaar en knieën wijd) en elke dag mijn billen bij de bekkenaanzet losmasseren met een tennisbal (platte hand op de bal en rondjes draaien op de pijnlijke spieren). Heel veel sterkte!
Er zijn al veel goede dingen gezegd. Ik herken veel van mijn zwangerschap in jouwe. Wat mij heeft geholpen is om per dag te leven. Toen ik -eindelijk- de 30 weken haalde, was ik erg blij. Maar tegelijkertijd dacht ik 'oh nee, ik moet gewoon nog 10 of met een beetje pech 12 weken'. Maar kijk nu, ik zit al over de 37 weken. Toen leek dat echt mijlenver (en jaren ver) weg. En is ook niet snel gegaan. Maar elke dag gaat weer voorbij, en ik vul mn tijd met kleine dingetjes. Lezen, netflixen, knutselprojectjes, en een klein klusje of uitje per dag. De ene dag gaat sneller dan de andere, maar een stukje acceptatie dat het nu eenmaal zo is helpt wel. Aangeven wat het met je doet zou ik soweiso doen bij je vk. Al is het maar om even je hart te luchten, of wellicht heeft ze nog wat tips. Sterkte meid!