sorry ik vergeet helemaal aan Daisy te vragen hoe het nu gaat... hopelijk heeft de huilbui van gisteren wel wat opluchting gebracht? Het is zo moeilijk he... sterkte wijffie (ook voor alle anderen natuurlijk he) liefs, loopy
Hi, ik had net een heel verhaal getypt en weg wassie,nou ja zeg! @Senninha,dank je voor je lieve woorden. En wat betref dat servies,nou dat zou wel wat zijn! @Mariella,ik weet ff niet wat ik moet voelen,en die kracht die ik al die tijd had is heel ver te zoeken! Ben ook heel blij met mijn ventje hoor,hij heeft het alleen zwaar te verduren deze dagen,kan ff niks hebben ,zo sneu voor hem... @Loopy,die huilbui van gister is er nog steeds,jeetje ik wist niet dat ik zoveel tranen had? T houdt niet op,maar komt wel weer goed hoor,en ik hoop snel want we gaan morgen naar A'dam en zondag uit eten,pfff,vanav maar vroeg naar bed! Sterkte allemaal en thanks ladies! Veel liefs D..-x-
Ze hebben het er regelmatig over, alleen op een andere manier. De oudste (5jaar) wil graag 's avonds een kaarsje branden en maakt veel tekeningen met sterretjes en baby's. Ook vraagt ze zich af of ik ooit nog weer een mooie naam voor een ander zusje kan verzinnen; ze vond Lindy Chanel zo'n mooie naam. En onze jongste dochter (3jaar) kan heel goed over Lindy praten; zij snapt alleen niet zo goed waar Lindy is. * Ik heb trouwens nog iets: wij weten nog niet wat we met de as van Lindy moeten gaan doen. Een mooi plekje thuis (op de babykamer; stond allemaal alweer klaar), of juist op een begraafplaats. We willen graag iets moois maken, ook voor onze kinderen. Hoe hebben jullie die keuze gemaakt?
Miranda; wij hebben besloten om het in de knuffelbeer te plaatsen die we hebben gekregen tijdens de zwangerschap. Die beer staat ten teken van een prachtige tijd met veel liefde voor de baby. Ik voel daar uiteindelijk toch meer voor dan een urntje uit te moeten gaan zoeken/laten ontwerpen.
hoe gaat het vandaag meis? waarschijnlijk duurt het gewoon een paar dagen en dan gaat het weer beter. bij mij precies hetzelfde, als het slechts gaat is het een aantal dagen, 3 of 4 ofzow en daarna gaat het weer beter. hou je taai meid!
Hi meis, het gaat.... Ik voel me op het moment zo ellendig,leeg en alleen! We hebben nog bezoek gehad van onze ouders en die zeiden ook,het kan niet altijd goed gaan(vraag maar aan mij hoe het gaat en het is altijd goed,waarom?)nou dat blijkt nu wel,ik weet ook niet waarom ik me altijd voor iedereen groot wil houden maar zo ben ik nu eenmaal. Nu komt alles eruit en blijkt dat ik het helemaal niet alleen kan Ik hoop echt dat het snel beter gaat want als dit nog lang duurt... Voel me zo'n hoopje ellende en heb zo'n zelfmedelijden,herkennen jullie dit ook? Ik kan niks meer hebben,ook niet van mijn schatje en hij bedoelt het allemaal zo goed,ben zo bang dat onze relatie zo ook nog naar de knoppen gaat... Ik probeer de knop om te zetten maar dat lukt me niet meer? Meiden iig bedankt voor jullie reacties en begrip... Veel liefs..-x-
Lieve Daisy, praten zul je! cliché, maar het is wel zo. Praat echt veel met je vriend. Alleen dan kan je elkaar begrijpen en proberen een weg te vinden om vooruit te komen. Zonder alcoholist te worden neem ik nu nog wel eens een flinke neut en merk dat het dan ook makkelijker is om te praten. (al gaat dat gelukkig toch wel goed) Dat zelfmedelijden herken ik ook ja. Ik weet niet of dat je het zo mag zien, maar ik begrijp goed wat je bedoelt. 'Het is niet eerlijk dat het ons niet gegund is.' Dat gevoel hè? Is dat zelfmedelijden? Nee ik denk het niet. Het is gewoon zo; niet eerlijk!
hoi Dais, ik herken het zo... ik heb vandaag ook zo'n dag. Ik zit hier op kantoor met een stel dikke ogen te twijfelen of ik moet blijven of naar huis moet gaan Ik wil zo graag flink zijn en sterk en wil niet dat iedereen ziet dat ik een hoopje ellende ben van binnen... Gisteren een vriendin op bezoek gehad en ze moest zo huilen dat ik háár heb getroost. Ik geloof niet dat ik het zo lang uithou eigenlijk. Supervrouw spelen is zo vermoeiend... liefs, loopy
hi. Ook ik zit op kantoor en kan me maar deels concentreren. Net biggelden ook de tranen over mijn wangen. Van het weekend een paar feesten gehad en dan komt het verlies weer ter sprake. Drie keer kwam het voor dat ons verlies verdriet opwekte bij anderen en 3 keer was ik degene die de ander trooste. Op dat moment voel ik me heel sterk en mensen behandelen je dan ook zo. Later op de dag komt de klap als ik alleen of met partner samen ben. Dan barst ik in huilen uit. Ik heb het idee dat het nu moeilijker wordt. Ik herken mezelf helemaal in jullie verhalen Daisy en Loopy.
Wij hebben afgelopen weekend ook twee feestjes gahad. En zoals gewoonlijk komt het verhaal op één of andere manier altijd uit op het verlies van Lindy. Het is niet zo dat ik daar telkens over begin, het zijn meestal de anderen. Ik vind het zelf wel vervelend om op ieder feestje het middelpunt te zijn. Het moet niet altijd om ons draaien. Meestal heb je het er even over en dan ga ik weer verder over een ander onderwerp. 's Avonds als ik dan weer thuis ben kan ik wel weer janken. Er zijn iedere dag weer van die moeilijk momenten, en dat zal ook nog wel een tijdje blijven.
Same here. Ik wil juist ook een keer graag over andere dingen praten. Maar de een vraagt er naar, de ander ziet opeens mijn hangertje en vraagt of daar de as van mijn opa/oma/? in zit, .... En hoppetee, voor je het weet staat het verlies weer centraal. Niet dat het taboe is, helemaal niet, maar wanneer anderen er iets van opvangen sta je inderdaad zo weer in het middelpunt.
Ik heb idd gemerkt gister toen we uit eten waren dat we er makkelijker over praatten,met een glas rose Ja het is dat gevoel van waarom wij niet en andere wel,andere die verslaafd zijn en geen dak boven hun hoofd hebben,waarom? Dat kan ik niet begrijpen! Waarom iemand waar een kindje zoo gewenst is? We zullen het nooit weten! @Miranda,wij hebben zelf allebei een hangertje met wat as erin,onze ouders hebben een waxine houdertje met wat as erin en de rest hebben we in een urntje van het crematorium,we moeten nog iets leuks gaan uitzoeken. @Loopy,hoe gaat het met jou meis,heb het idee dat je er ook flink doorheen zit? Valt ook niet mee he,wij hebben hier nog iemand thuis waar we ons verhaal,gezeur,frustraties aan kwijt kunnen,dat scheelt ook veel! Meid je kan hier altijd terecht,dat weet je he @Caruli,hoe was het op je werk vandaag,ging het en beetje? Alle meiden,ik vind het typisch dat we zoveel hetzelfde voelen,doet me toch ook wel een beetje goed hoor(ik denk snel dat ik de enige ben)niet dat ik het jullie gun om je zo klote te voelen maar ik hoop dat jullie me begrijpen. Sterkte he! Liefs D.. -x-
loopy, kan me voorstellen dat het vreselijk is dat nu ook je moeder weg is. je heb toch iemand nodig waar je af en toe je eigen kan uiten he. wanneer komt ze terug? daisy, klopt idd, met een beetje alcohol kan ik ook beter erover praten en kan ik ook veel beter huilen. Ik probeer me ook altijd groot te houden, ook omdat ik andere niet verdrietig wil maken. Maar met alcohol werkt het allemaal net effe iets beter
Hi meiden! Weer ff wat zeiken hiero. Ik ben dus peettante geworden op 01-06-07,was net in de tijd dat wij het verschrikkelijke nieuws over Merel* kregen. Wij hebben speciaal gewacht met onze ziekenhuis opname tot mijn schoonzusje was bevallen,leek mij beter dat hun eerder waren dan wij,anders zou ik niet weten hoe ik zou reageren. Zo kon ik nog voor mijn bevalling naar mijn kleine mooie nichtje gaan kijken,wat overigens erg goed ging(iedereen was er bang voor dat het niet goed zou gaan).Wij hebben er verder ook helemaal geen moeite mee gehad met die kleine,paar keer opgepast enzo,wij zagen dit apart van onze Merel*.Sinds vorige week,sinds mijn dipdag zeg maar heb ik hier wel heel veel moeite mee,het arme kindje kan er helemaal niks aan doen,ik eigenlijk ook niet maar ik voel het zo.Ik wil ze zo graag oppakken en spelen maar het lukt me niet? Ik baal hier zo ontzettend van,mijn broer en schoonzus waren daar niet bij alleen mijn moeder maar die heeft er niks over gezegd? Ik hoop dat dit heel snel over gaat want 14-10 wordt ze gedoopt! Herkent iemand dit ook? Vind het zoo erg En ik hoe zoveel van haar,waarom reageer ik nu ineens zo? Sorry voor het lange verhaal maar misschien herkent een van jullie dit? Veel liefs.. -x-
ik heb nog geen babies van dichtbij gezien Daisy, maar moet binnenkort op kraamvisite en zie er erg tegenop... ik hoop echt dat het ove twee weken beter gaat. En anders zul je toch met de moeder van het kindje over praten? knuffel van loopy
daisy, ik vind het heel logisch. Vond het zoiezo erg knap van je dat je nog zo lang met je nichtje om heb kunnen gaan. Ik kan in het begin echt geen baby zien. Als ik jou was zou ik dit gewoon bespreken met je broer. Hij zal er vast en zeker alle begrip voor hebben. Neem ook hier de tijdor die jij nodig hebt. De tijd dat je haar wel weer durft/wilt vasthouden komt echt wel weer. Ik zou het echt met je broer bespreken.
Tsja weet je,ben zo bang dat ze dan helemaal niet meer langs durven komen en dat ze dan overal rekening mee willen houden,dat is ook niet leuk toch? Missien gaat het wel weer over,ik denk dat ik nog maar ff afwacht,ze hebben gevraagd of we vanavond bij hun op visite willen komen,ik zou het vandaag late weten,ik denk dat we toch maar ff gaan,jeetje wat een gedoe he! Fijn weekend meiden en rustig aan he! Veel liefs..... -x-
Hoi meiden, ik heb het even helemaal gehad voor vandaag. Het is vandaag 2 maand geleden dat Lindy* is geboren. Automatisch denk je daaraan op zo'n dag als vandaag. Ik sloeg net de kalender om op oktober. Ik zag die lege maand staan, ik moest er direct aan denken dat die voorlopig ook leeg zal blijven. Was namelijk uitgeteld op 23 oktober, en we hebben verder geen verjaardagen in oktober (waren we heel blij om). Het zijn allemaal hele kleine dingen maar voor mij heel groot. Dat zal de komende tijd ook nog wel even blijven. Voel me in ieder geval behoorlijk ellendig vandaag.