Hebben er meer die er echt "al" met 32 weken doorheen zitten? De hele zwangerschap ging tot grote verbazing beter dan verwacht was door iedereen ( ivm cvs & slechte rug ) Maar begin er echt doorheen te zitten..... Gister al in huilen uitgebarsten, en vandaag staan de tranen weer te loeren.... Ik ben zo onwijs moe....mijn rug,benen en ribben doen zeer... Voel me zwaar, en dan te bedenken dat ik alle kleertjes nog moet strijken en doen... En de gedachte dat ik de bevalling nog moet doen.... Ik zie het echt niet zitten.... Het is dat ik pas 32 weken ben, anders had ik zoiets van haal het beebje eruit....ik trek het niet meer.... Maar over 2 weken gesprek met de gyn over wanneer ik ingeleid ga worden.... Zelf had ik steeds zoiets met 38,5 week....nu wil ik echt met 37 weken of een keizersnede....weet het anders echt niet hoe ik het vol moet houden... Hebben er meer hier last van?
Ik had dit ook rond die termijn... Ik ben dus echt compleet overstuur naar de VK gegaan en gezegd dat 'die baby er nu uitmoest' Achteraf kan ik wel om lachen maar wat voelde ik me rot toen... ik had echt geen idéé hoe ik die laatste weken door zou moeten komen, het leek echt onoverbrugbaar. Maar dit gevoel duurde gelukkig 'maar' 1 a 2 weken en toen was het over en heb ik me 'overgegeven' en in alle rust afgewacht... Het is allemaal ook niet niks! Veel sterkte en ik hoop toch dat je je snel wat beter voelt.
Ach meid! Vervelend allemaal zeg Herken het wel een beetje.. Had hier van de week ook echt even een dip. Heb nu voor het eerst in tijden weer eens goed geslapen en twee dagen uitgerust en voel me eerlijk gezegd alweer een stukje beter. Ik heb ook geen tips of trucs, alleen sterkte en een dikke digitale knuffel!
Ik was er rond 33 weken ook helemaal klaar mee.. Het viel me zo zwaar allemaal..zeker ten aanzien van mijn eerste zwangerschap toen had ik totnde laatste dag bakken vol energie. Maar nu ik 39 weken ben..met een gebroken rib...weet ik pas echt wat het is om erdoorheen te zitten...ik leef van moment tot moment...jankend in bed s nachts... ik kan echt niet meer...maar inleiden willen ze niet...(zelfs niet met een gebroken rib en totale uitputtingsverschijnselen). Het enige wat ik je kan wensen is sterkte en kracht om het nog even vol te houden... Maar hoezo gaan ze jou inleiden eigenlijk?
Thanx meiden!!! Ze gaan mij inleiden omdat ik een slechte rug heb en niet tot 40 wekeb met dat gewicht mag blijven lopen en qua persen is een beebje van 37/38 kleiner is dan met 40/41 weken... Ook heb ik cvs en ook een reden om eerder te laten komen tot ik volledig uitgeput ben.... Maar jeetje gebroken rib....sterkte!!wel apart dat ze jou niet inleiden...
Och meissie toch, wat rot.. Het enige dat je kunt doen is afleiding zoeken (kijk een serie, laat een paar tijdschriften bezorgen of leen een goed boek) en wachten, wachten, wachten.. En wat betreft wassen en strijken; bel een vriendin/tante/zus/moeder en vraag of ze een dagje wil komen helpen? Of kijk je vent lief aan of hij de was wil draaien en drogen zodat jij alleen nog maar (zittend) hoeft te strijken. Wees niet te streng voor jezelf en schrap alle onnodige dingen van je todo-lijst. Maak je het jezelf misschien ook wat makkelijker mee. Toitoitoi en kop op. Je kunt je gaan zitten frustreren, of je kunt er even een nachtje over slapen en morgen een nieuw plan trekken. Nog eventjes meis, en dan heb je jullie wondertje in je armen. En dan begint de uitputtingsslag pas echt, maar dat terzijde. Zoveel rusten als je kunt nu, desnoods hele dagen plat in bed. Het is niet anders.
Mee eens! Pak je rust en schroom niet om hulp te vragen. Ik ben klein van stuk en ons kindje neemt veel plaats in in mijn buik. Ook ik heb enorm last van voornamelijk mijn rechter ribben. Volgens mij duwt of trapt hij daar constant tegen aan. Ook ik kan er 's nachts slecht van slapen. Word wakker van de pijn. Ik probeer nu zoveel mogelijk rust te nemen. Lig nu vaak op kinderbedtijd (lees:1900 uur) al in bed bijvoorbeeld, nadat we Aiden naar bed hebben gebracht. Verder maak ik me nu niet zo druk meer om het huishouden. Doe alleen de noodzakelijke dingen. Overigens ben ik nu ook snel buiten adem, omdat ons kindje op dit moment nog vrij hoog ligt. Ook ik tel de weken nu echt af. Dus je bent niet de enige!
Gelukkig idd niet de enige!! Ik ben ook klein van stuk...en mijn baby is wat groter dan dat hij voor 32 weken moet zijn + dat ik erg veel vruchtwater heb...dus ook lekker alles in de knel zitten van binnen En ook mijn rechterribben!! Grappig dat dit hetzelfde is... Misschien moet ik inderdaad dingen maar meer naast me laten liggen... Ik doe nog alles qua huishouden, eten koken, brood voor mijn vriend maken, dan de hond er nog bij... En toen dus gister mijn vriend uur later van zijn werk thuis kwam kreeg hij ook de wind van voren en storte ik in tranen uit... Voelde me zo alleen denk probeer alles te doen hoe moe en hoeveel pijn ik ook heb en jij komt ff een uurtje later aanwaaien zonder reden.... Dus even stapje terug doen...en dan hopen dat de laatste weken maar snel voorbij mogen gaan!!!
Ik had het met dat termijn ook wel hoor! Maar nu opeens vind ik het nog wel helemaal gezellig met de kleine in mijn buik! Tuurlijk ben ik moe, kan ik niet veel.. Maar heb nu ook wel nesteldrang, dat scheelt heel erg. Poetsen en strijken is opeens serieus LEUK! Dus er is hoop
Pffft kind wat doe je jezelf aan.. Ik werk fulltime en kan er echt niets naast doen hoor. Heel rot voor mijn relatie, want die moet dus volle bak aan de slag in het huishouden en in het zorgen voor zijn moppie. Gelukkig doet hij dit zonder klagen omdat hij ziet dat het niet altijd even makkelijk is, zo'n baby bouwen. En ik help hem op mijn beurt in het weekend dan weer op weg (hij werkt in de horeca), zo is het voor mijn gevoel een beetje in balans. Maar het huishouden staat hier dus al dik zeven maanden op een wat lager pitje. Tsja, het is niet anders.. En dan hebben wij geeneens een hond
Ik had eergisteren even een huilbui.. Niet zozeer het zwanger zijn maar het totaal kapot en versleten zijn na een dagje deuren scheuren, plamuren en grondlakken.. Bukken staan bukken staan.. Ik kon savonds en de dag erna niets meer.. Je bent beperkt en dat was t moment van besef.. Nu gaat het weer, en geef ik me er aan over! De pijn snachts etc.. Het is over voor je het weet.. Denk maar aan die eerdere 30 weken, lijken er net 5 ofzo En idd het koken, ontbijt en lunch maken, huishouden, tja iemand moet het doen, manlief werkt... Gelukkig is mijn moeder er nog
Ik heb precies hetzelfde alleen ik ben pas 28 weken haha. Het werken valt me zo zwaar, pijn in me rug en benen. En moet nog zoooooo lang.. Zucht!
Wat fijn te lezen dat ik niet alleen ben Het is echt zwaar de laatste lootjes...gelukkig werk ik al niet meer..alleen wil ik alles nog even schoon houden en goed doen als voor de zwangerschap... Toch vriendlief maar even aanspreken dat het niet meer gaat.. Ben heel bang als ik nu ga "klagen" hij niet over een 2e wil denken.. Hij vind dit al eng met mijn rug... Maar nu wel echt op een punt dat ik op ben en er toch maar aan ga toegeven....
Wat vervelend zeg, zeker omdat je nog wel even te gaan hebt. Ik heb er zelf geen last van. Kan geen lange wandelingen meer maken, rugpijn krijg ik ervan. Maar voor de rest (nog) geen ernstige kwalen. Kan nog prima slapen etc. Heel veel sterkte.
Hier was het gevoel ook zo rond de 30 weken... Was bloedje zomer, heet buiten, had opgezwollen benen en voeten, overal stijf, altijd moe maar je moet dan toch je huishouden runnen en had dan ook al een zoontje van 3 dus hem moest ik ook bezighouden. Het was enorm zwaar en heb veel afgezien en geklaagd en gezeurd en nu is Thor ondertussen al 6 maanden oud en toch mis ik de zwangerschap nog vaak... Nog even doorbijten en voor je het weet heb je je kleintje in je armen. Succes met de laatste loodjes x
Ik heb dat rond de 27 weken gehad. Ik kon gewoon niet meer, moe, overal pijn en gewoon ongelukkig. Ik heb toen heel wat afgejankt. Gelukkig kon ik minder gaan werken en ik heb ( hoe moeilijk dat ook was) hulp gevraagd aan mn moeder. Vl heeft een eigen zaak en werkt veel dus die kan daarnaast ook niet alles in het huishouden alleen doen. Nu komt mn moeder elke week helpen met schoonmaken en om de week komt oma ook nog helpen. In het begin vond ik het vreselijk dat oma van 92 mijn huishouden deed, maar zij geniet er echt van om nog "nodig" te zijn en betrokken te worden bij mn zwangerschap en ik ben superblij met alle hulp. Ze heeft ook al aa geboden te komen strijken als ik alle kleertjes ga wassen! ik doe nu zelf wat rustiger aan met het huishouden. Ik voel me nu ook echt veel beter! Dus je huishouden maar even op een lager pitje, manlief kan best zelf zn brood smeren en gewoon eens hulp vragen, ook al is dat moeilijk.
Ik herken het helemaal ! Ik heb nu zelf ook zo'n periode dat het me even allemaal teveel wordt. Ik loop al 2 jaar met rugklachten maar wou dat onze kinderwens niet in de weg laten staan. Hier ook vele reacties gehad waarom het niet slim zou zijn etc. Nu ben ik bijna 28 weken en ben er goed zat van. Naast mn al bestaande rugklachten heb ik nu ook dagelijks veel pijn aan mijn stuitje, een moeilijke stiefdochter van 4,5 die elke dag enorm veel energie opzuigt van me, een vriend met onregelmatige ploegendiensten. Ik doe nog steeds het hele huishouden, wat dagelijks gedaan moet worden met een meisje en 3 katten in huis ( denk aan kattenbakken, stofzuigen, dweilen, was etc. ) boodschappen. Het is mijn eerste kindje, straks mijn eerste bevalling en kraamtijd, maar het valt me zwaar als ik eraan denk dat ik zometeen niet op dezelfde manier van mijn eerste kindje kan gaan genieten als een ander die voor het eerst moeder wordt. Omdat ik mijn stiefdochter ook nog in huis heb. Zij is juist bij ons komen wonen omdat het bij haar moeder niet meer goed ging en ze steeds meer probleemgedrag vertoonde. Nouja, alles bij elkaar opgeteld valt het me momenteel zwaar. Dus ik snap je helemaal !!!!