Wil het gewoon even van me afschrijven. Ik ben erg snel onzeker over mezelf voel me zelf ook snel aangevallen als iemand iets als grapje bedoeld. Bijvoorbeeld nu weer dit heb een vriendin waar ik veel mee app, nu doet ze sinds 2 weken ofzo een stuk minder reageren dan voorheen en gelijk heb ik het gevoel dat ik wat fout heb gedaan wordt soms zo moe van mezelf, iemand die dit herkent en wat deed jij eraan?
Ik herken dit heel erg! Ik betrek ook alles op mezelf en herken de situatie met je vriendin ook wel goed. Ik probeer me dan te bedenken dat de wereld niet om mij draait en dat mensen vast druk zijn met andere dingen, maar ondertussen blijft het vaak toch knagen en vraag ik me af wat ik fout gedaan zou kunnen hebben. Hier nog zo iemand die zichzelf heel erg in de weg staat dus.
Ja echt super vervelend, want mijn man zegt ook waarom zou ze kwaad op je zijn je hebt toch niks fout gedaan? Zou zo graag wat zekerder worden, maar ja hoe?
Jep..Ik ook ook met m'n partner. Als hij eens een dagje niet wilt knuffelen of minder (zoals vanochtend) denk ik gelijk dat ik iets fout heb gedaan en dan ga ik ook alles langs wat ik fout heb KUNNEN doen. Zelfde met vrienden.
met partner hier t zelfde toevallig gisteren nog knallende ruzie over gehad omdat ik dan gelijk onzeker word
Vreselijk he, ik vroeg ook aan hem "Do you love me still.." en toen werd ie ook een beetje pissig. En dan word ik nog meer onzeker..Ugh.
ja idd ik vroeg t ook hou je minder van me of is er een ander nou toen kregen we toch ruzie hij heeft veel aan zijn hoofd en dat weet ik wel maar hij gaat dan afstand nemen terwijl ik dan juist nog aanhankelijker word en dan word je zo afgewezen en daar kan ik slecht tegen haha bij andere mensen niet maar als me man t doet word ik er heel verdrietig en onzeker van
Oh ja, dat van heb je een ander..Ja..Heel erg vervelend En ik heb het dus ook bij vrienden, had het voornamelijk bij mijn toenmalige beste vriendin, had ik 1 ding gezegd en opeens een flinke ruzie.
Zoooo herkenbaar! Zat hier TOEVALLIG gister nog aan te denken of andere meiden dit ook zouden hebben bij hun partner. Ja dus. Ik heb het ook en dat vind ik zo vervelend. Ik wil ieder moment zeker kunnen zijn van mijn partner, hoe dan ook. Toch voel ik me niet zo.. Ik irriteer me dan ZO erg! en hij heeft dan niet in de gate hoeveel pijn hij mij doet, terwijl hij eigenlijk niks ergs zegt of doet. Met vrienden had ik dit vroeger wel heel erg, maar de laatste 2 jaar niet meer. Ik heb zoiets van, als ik iets verkeerds heb gedaan dan moet je dat maar zeggen, zo niet dan niet.
Moet zeggen dat het na de bevalling alleen maar slechter en slechter ging/gaat. En idd Lovieyou, hij heeft niet in de gaten dat het uberhaupt zoveel pijn kan doen want hij doet idd eigenlijk niets ergs.
Herkenbaar hoor. Ik voel me soms ook zo verschrikkelijk onzeker. Gelukkig niet bij mijn partner, maar wel bij vriendinnen en andere moeders van school en zo. Ik zou zo graag nieuwe contacten aan willen gaan met bijvoorbeeld moeders van vriendjes van de oudste, maar hierbij zit ik ook mezelf in de weg. Dan denk ik: ze vinden me vast niet leuk genoeg of raar. Terwijl die gedachten helemaal nergens op gebaseerd zijn. Zelfs met vriendschapsverzoeken op facebook versturen heb ik moeite.
Yep, hier ook een enorme eigen dwarsligger. Niet met betrekking tot mijn vriend, maar echt tot andere mensen. Ik ga er gewoon standaard van uit dat iemand mij niet aardig vindt. Ben ook niet echt interessant en heb momenteel geen werk. M'n wereldje wordt steeds kleiner en ik onzekerder en onzekerder.
Dit had ik kunnen schrijven..... Gelukkig heb ik er bij mijn partner geen last van, maar vooral bij mensen die ik niet zo goed ken. Dan ben ik bang dat ik niet weet wat ik moet zeggen of dat ik zo uitgepraat ben (terwijl ik eigenlijk hartstikke spontaan ben) of dat ik dom overkom of niet uit mijn woorden kan komen.... (gaat eigenlijk ook nergens over) Op het schoolplein ben ik bijv. altijd heel druk in gesprek met mijn 3 jarige zoontje, zodat ik niet met een andere moeder van hoef te praten. Best wel triest eigenlijk Het zit me de laatste tijd steeds meer in de weg en neem me steeds voor er iets aan te doen...
Ga eens praten met de huisarts. Die hebben sinds 1 januari als het goed is een praktijkondersteuner GGZ in dienst. Ik zit met soortgelijke issues en heb nu een gesprek gehad met zo iemand. Ga nu een begeleidingstraject in. Wel fijn om zulke dingen met iemand te kunnen bespreken zonder gelijk naar een psych te hoeven.