Ik heb er gisteravond even over kunnen praten met hem, niet lang aangezien hij pas half 10 thuis was van werk. We hebben het over onze toekomst gehad.. Ik heb gevraagd wat hij er nou allemaal van vond en hij moest eerlijk antwoorden en ik zou niet boos worden! Hij wil me al heel lang vragen te verloven bleek, maar durfte nooit goed te beginnen erover. Hij is slecht in goede momenten uitkiezen. Ook wil hij zeker trouwen, maar vind zoiezo mij daar nog te jong voor. (Dat dacht ik dus al.. Hij is bang dat er reacties komen op mijn leeftijd) Kinderen.. ja, hij ziet zichzelf wel vader worden, maar nu nog even niet. Hij is bang dat ik mijn baan kwijtraak en niet snel genoeg een andere vind, waardoor we dan in de schulden komen te zitten! Dus had toch gelijk.. Het is echt het financiële plaatje waar hij zo gestresst om is! Kan hem ookwel gelijk geven aan de ene kant, maar aan de andere kant.. Als je samen nu 2500 euro thuisbrengt in de maand, dan heb je toch zoiezo nog 9 maanden de tijd om te sparen, alles in te kopen op voorraad. En tegen de tijd dat ik moet bevallen, hebben we vast genoeg om de eerste tijd door te komen en dan kan ik weer werk gaan zoeken. Vinden jullie mannen/vriend het ook zo moeilijk om over zijn gevoelens te praten? Die van mij denkt dat het softy is om over babies en trouwen te praten.. Komt doordat hij ook veel vrienden heeft van mijn leeftijd en die hebben 't nog over voetbal en zuipen enzo..
ja mijn vriend kan zijn gevoelends ook heel moeilijk uiten! maar goed dat je er goed over gepraat hebt! Nu is het ook een stuk duidelijker voor jou.. En in de toekomst zie ik je vast wel weer op deze site met een wondertje in je buik Liefs, Geraldine
Ik heb een vast contract we hebben alles voor elkaar zoals mensen dat noemen, getrouwd, 2 auto's voor de deur een mooi huis en alles op de rit. Klaar voor kids zou je dus denken. Maar je hebt niet alles zelf in de hand, ik wil parttime gaan werken maar mijn baas werkt niet mee, ik kan dus kiezen 40 uur blijven werken of straks accoord gaan met ontslag. Je kan dus nog zo mooi plannen en regelen en "denken" alles op de rit te hebben. Maar dat kan allemaal schone schijn zijn. Doe wat je hart je ingeeft!
Die van mij wil er wel over praten maar zeker nog wachten (hijs 27) En ik denk dat hij niet de eerste vader wil/zal zijn binnen zijn vriendengroep.. tja wat dat toch is met die mannen
Ja zo denk ik er dus ook over! Er kan opeens van alles tussenkomen, waardoor je mooie plannetje in het water valt. Daarom vind ik dat ook niet de doorslaggevende reden om aan kinderen te beginnen. Want ik kan nu wachten tot een vast contract, maar stel dat ik die dan krijg en ik meld dan dat ik zwanger ben.. Kan ik er alsnog uitliggen. Of we sparen nu geld op.. En dan willen we voor een kindje proberen en opeens gaat onze wasmachine kapot, of moeten we een nieuwe auto kopen. Daar gaat dan mooi het gespaarde geld. Ik vind het zeker interessant om jullie keuzes te lezen. Wat waren voor jullie de doorslaggevende redenen om te beslissen: ok nu is het tijd voor een kindje?
door dat ik de 1e keer door de pil heen zwanger werd en een miskraam kreeg toen hebben wij besloten om als nog door te gaan (we waren er zo aan gewent om een kindje te krijgen) Liefs, Geraldine
Tja wij wilden eerst groots trouwen, een witte jurk, een mooie dag, foto's taart een feest alles er op en er aan. Toen dat was gebeurt hebben we samen ritueel de pil verbrand Het was voornamelijk wachten tot na de trouwerij en tot mijn man aangaf er 100% klaar voor te zijn, ik denk dat dat het voornaamste is. Er samen klaar voor zijn, leeftijd ofzo is dan minder belangrijk.
ik vind dat een rare redenatie, natuurlijk kan er vanalles mis gaan ook als je denkt alles geregeld te hebben. In het leven heb je nooit geen 100% garantie. Dat wil niet zeggen dat je niet kunt proberen en kunt wachten tot je situatie zo optimaal mogelijk is. Wie van de dames hier had niet al heel jons misschien al op 18 of jonger het gevoel heel graag een kindje te willen? Daar doe je vaak op dat moment ook niets mee. Ik zou zelf wel zorgen voor een stabiel inkomen. Een kind verandert veel in je leven en in je relatie, daar moet je goed bewust van zijn. Ik zou met een gezin niet van 1400 rond kunnen komen maar dat ligt ook aan je huis. Het is ook niet leuk als je straks nergens meer heen kunt omdat je de financiën niet hebt of elk dubbeltje om moet draaien. als je voelt dat je er klaar voor ebt, hoeft dat niet altijd te betekenen dat je er ook echt klaar voor bent. Je moet het ook rationeel bekijken. Ik hield heel veel van mijn ex vriend, heb er 5 jaar een relatie mee gehad. Ik wilde graag trouwen met hem en kinderen, gelukkig was ik zo verstandig nog even te wachten tot ik meer zekerheid op het werk had. Later ging het namelijk uit. Tuurlijk is een kindje het mooiste wat er is, maar denk er goed over na, over een half jaar of een jaar is een kindje nog steeds leuk.
Hier ben ik het mee eens.. Ik en mijn ex-vriend hebben na 3,5 jaar samen te zijn, en waarvan een half jaar samen hebben gewoond, besloten om te proberen voor een kindje. Dit was bij mij vrij snel raak. Echter kwam ik achter dat mijn ex mij al een aantal weken bedroog met een ander, en heb hem dus op 31 dec. het huis uit gezet! Hij toonde vanaf het moment dat ik positief teste tot nu geen intresse in mij en de baby. Dus heb ik alle contacten opgezegd, en heb 'geeist' met rust gelaten te worden. Dit nam hij met alle plezier aan, want het kind was niet van hem, en mocht of overlijden wat hem betreft, of met een ernstig handicap op de wereld komen. Ik was toen 9 weken zwanger. En blij met mijn beslissing! Nu ben ik vanaf 1 januari weer alleen in mijn huisje, en met een loon ver onder het minimum (lees 400,- per maand!). Ik kan mezelf net boven de grond houden. Heb gelijk uitkeringen etc. aangevraagd, en die zijn nu pas verwerkt, en die kan ik deze maand voor het eerst ontvangen ( en met terugwerkende kracht de andere maanden hiervoor). Heb een tijdelijk contract, wat over 2 weken afloopt! Inmiddels ben ik alweer 10 weken gelukkig met mijn nieuwe vriend ( hij is 29. ik 23). Hij heeft een vaste baan, en wil zich 100% voor mijn kindje inzetten. Ook ziet hij geen problemen tussen ons in de toekomst, en wil graag (Als onze relatie goed blijft ook na de bevalling etc.) binnen 2 jaar een kind van zichzelf met mij. Hij hoort van andere vrienden van hem, en collega's dat hij nooit met mij had moeten beginnen, omdat ik zwanger ben van een ander. Maar gelukkig heeft hij er geen moeite mee. hij vind het nu wel erg leuk. Wil je niet 'bang' maken ofzo hoor, maar wou je wel even mijn belevenis vertellen. Omdat ik het een ander gewoon niet gun, om mee te maken wat ik mee gemaakt heb!