Hier sinds een paar dagen een enorm driftige dreumes. Als ze iets niet mag of niet krijgt wat ze wil hebben is het drama! Krijsen, slaan, schoppen Zo ken ik haar helemaal niet Ze heeft wel altijd een sterke wil gehad, maar dit slaat echt alles. Hoe ga ik hier mee om in hemelsnaam? Streng toespreken, negeren, boos worden? Weet het niet zo goed eerlijk gezegd. Mijn man kan er heel slecht tegen als hij bijvoorbeeld haar handjes wil schoonmaken na het eten en zij dan als een idioot begint te brullen en tranen met tuiten huilt omdat zij dan toevallig op dat moment niet aangeraakt wenst te worden. Dan mag ik haar wel aanraken en mijn man voelt zich dan echt gekwetst. Hoe pakken jullie dit aan?
Hier ook een jongetje van 1,5 met sterk eigen wil en erg eigenwijs! Expres dingen doen lachend naar je en als je erop afstapt lachend wegrennen, kasten steeds opentrekken, steeds vragen om koek of cracker en dan driftig worden bij t woord nee en idd slaan en proberen te bijten, zijn broer continu aanvallen, niet in de kinderstoel willen maar op grote mensenstoel aan tafel, niet door mama in bed gelegd willen worden of aangekleed maar gillen tot papa t doet, fles niet liggend drinken maar blijvennrondlopen etc etc etc... Ppffff vermoeiend deze leeftijd Wat ik doe is op zelfde hoogte hurken en dan uitleggen waarom het niet mag wat ie doet. 2 de keer waarschuw ik hem dat ie moet stoppen en bij de 3de keer zet ik hem in de hoek. Dan komt ie sorry zeggen en kusje en aaien om vervolgens vrolijk verder te gaan ppfff ja ik denk blijven waarschuwen, strafhoekje en hopen dat de fase snel voorbij is ! succes
Het is nu zelf zover dat ze me gewoon uitlacht als ik haar streng toespreek..... Ze schopt bijvoorbeeld naar me als ik haar op de commode aan het verschonen ben. Ik duw haar benen dan weg en zeg haar dat ze dat niet mag doen. Na 3x rustig zeg ik het de 4e keer een stuk bozer en kijk er erg streng bij. Ze ligt dan gewoon met een big smile naar me te kijken en doet het gerust nog een paar keer. -zucht-
haha bekende verhalen. Jammer genoeg blijven ze daar nog wel even mee bezig. Hier nu 21 maanden en nog weinig verandering. Ze luistert wel als ze op de kop krijgt, maar doet stoute ding half uur later gerust weer. Nieuwste truuk is nee zeggen met eten. Gister alleen vlees op, rest laten liggen. Maar eens geen toetje en op tijd naar bed. Lag ze vervolgens nog een uur de oppas te plagen door die steeds te roepen.
Apart zetten als ze niet luisteren, eerst snapten ze dat niet, maar onderhand echt wel hoor. Ik heb t hier dubbel
Hier gaat zoon na de derde waarschuwing in de hoek. Dat doen we al sinds hij anderhalf is. Overigens met fases hier driftbuien. Begon ook idd rond die leeftijd. En wat verder hier goed helpt is niet laten blijken dat je boos/geirriteerd bent. Dus zo rustig mogelijk blijven en het dus een beetje negeren. Gaat hij bijvoorbeeld in een driftbui met zn rietjesbeker gooien, dan negeer ik dat in eerste instanie. Word ik boos dan wordt de driftbui namelijk alleen maar erger. Als de driftbui voorbij is, zeg ik hem dat hij zijn beker moet opruimen aangezien hij daar niet mee mag gooien. Anders is het uiteraard als hij gevaarlijke dingen gaat doen. Dan grijp ik wel gelijk in. Hetzelfde als hij mij expres pijn doet en na twee waarschuwingen noet luistert
Trap vind ik wel het duidelijkst, is ook overal en even uit beeld... Misschien komt dat later wel het besef van de trap..
Hier gebruiken we de hoek. En dan gewoon op de grond. In de hal bij de trap heb ik er geen zicht op en dat vind ik met deze leeftijd toch wel belangrijk. En wat ook handig is: elk huis/ruimte/gebouw heeft wel een hoek dus ook bij vrienden etc. Kan ik zoon makkelijk in de hoek laten zitten Wellicht ook een idee