Super Sam! Lekker bericht! Superkind dus.... Jenny schrikken zeg! Hopelijk valt het mee... Zijn de jongens niet erg geschrokken? Dombo mooi gedaan, het zal vast heel indrukwekkend zijn voor de meiden!
@Sam, wat een toppertje! Fijn dat ze het leuk vond! @Dombo, mooi gedaan die nagedachtenis! @Jenny, is flink schrikken, gelukkig is het relatief goed afgelopen!
Over 2 nachtjes is het 5 jaar geleden dat ik huilend op de eerste rij bij Joep van 't Hek zat zonder te weten waarom....en nu ben ik gewoon zwanger van #3 wat gaat dat dan ook weer hard!
Mone hier over 2 nachten,5 jaar geleden, de dag van de mk. En morgen 5 jaar geleden dat we in ondertrouw gingen. Time flies!!!
Tja, maar nu met 2 kids en eentje onderweg...zie ik het steeds meer als een testrun...maar denk er nu veel aan omdat ik nu nog in die onzekere eerste weken zit (zat, heb eergisteren met de angelsound junior gehoord, dus gaat nog steeds heel goed!)
Mone, die eerste weken zijn denk ik extra spannend als je een miskraam hebt gehad. 5 jaar geleden rond deze tijd had ik VMK nummertje 4. En 2 maanden later testte ik positief van Yelina. Heb nog nooit zo'n vette streep gehad als met haar. Vandaag liet m'n vader voor het eerst sinds 2 jaar weer z'n ware aard zien. Belde op en ik hoorde het al meteen aan z'n stem dat er weer verwijten aan zaten te komen. En ja hoor, de pot die al jaren uitblinkt in geen interesse te tonen in z'n eigen kids verwijt de ketel desinteresse. Tja, hoe zou dat nou komen. Heb in de vakantie een poging gedaan om een gezamenlijk uitje te regelen, maar nee hoor, ze waren veel te druk, daar hadden ze echt geen tijd voor. Ik ben er weer even helemaal klaar mee.
Dombo, gekke vraag wellicht, maar is dit wellicht de enige manier waarop je vader je kan vertellen dat hij je mist? Je hoort wel eens van die mensen die alleen maar ruzie kunnen maken met hun naasten, omdat ze moeite hebben met intimiteiten / complimenten / affiniteiten..... In ieder geval een dikke knuffel!
Mone, ik ben bang van niet, want ook toen ik nog wel naar hun pijpen danste deden hij en z'n vrouw al zo. Jarenlang hebben we geprobeerd interesse te tonen in wat zij deden en doen, maar dat was vooral éénrichtingsverkeer. Op een gegeven moment ben je daar gewoon klaar mee. Toen we onze vader vertelde over hoe wij onze jeugd hadden beleefd, was het even stil en beloofde hij beterschap. Naar m'n broertje toe verviel hij al snel weer in z'n oude gewoontes, bij mij is hij nu weer begonnen. Ik merk dat ik het erg moeilijk vind om interesse in iemand te tonen die me toen ik hem het hardste nodig had heeft laten vallen als een baksteen, dat hij ontkende dat hij wist wat er gebeurde terwijl hij dat donders goed wist. 'Nee, je moet me geloven, ik heb niet geweten wat zich afspeelde want als ik dat had geweten dan ...' In de jaren dat ik ziek thuis was vanwege de ME hebben ze zich nooit in mij geïnteresseerd, hadden ze nooit gemerkt wat een impact die ziekte op mij heeft gehad, hoe vervelend het was om het huis niet meer uit te kunnen omdat je daar domweg de energie niet voor had. 'Goh tjee, nooit geweten of gemerkt dat je daarmee zat.' Nee, je zit voor de lol thuis niets te doen. En dan moet ik nu ineens interesse tonen nu hij gezondheidsklachten heeft. Een paar weken geleden heeft hij de diagnose spierreuma gekregen en o, o, o wat is hij zielig, hij is zo beperkt in wat hij kan .... Hij kan nog gewoon fietsen, z'n foldertjes bezorgen, toneelspelen, met vakantie gaan, etc. etc. Natuurlijk is het vervelend dat hij zo'n pijn heeft, dat zal ik niet ontkennen, maar het leven houdt daarmee niet op. Echt, ik heb in het verleden al zoveel pogingen gedaan om een ander soort contact met ze te krijgen, maar zelfs om even simpel bij ze op bezoek te gaan moet je daarvoor weken zo niet maanden van tevoren bijna een soort van audiëntie aanvragen. En dit is niet iets wat wij alleen ervaren, zo beleven meerdere familieleden dit. In de zomervakantie vroeg ik of ze het leuk vonden om een keertje mee te gaan naar de Apenheul, maar nee, daar hadden ze in de vakantie echt geen tijd voor, ze waren veeeeeeel te druk in augustus. En de kinderen maar aan me vragen, gaan opa en oma ook eens een keer met ons mee? Tja, die vraag is bij ze neergelegd en op de uitnodiging is niet ingegaan. En dan zou hij me zo missen? Nou, dan had hij in moeten gaan op onze uitnodiging, maar nee hoor, voor een uitje met z'n dochter en kleinkinderen was hij veel te druk. Om het maar even plat te zeggen, ik ben echt helemaal uitgekakt voor wat hen betreft, ik heb er geen zin meer in. En dan moeten we volgend weekend nog op audiëntie ook, want hare majesteit is ergens volgende week jarig en wil haar verjaardag vieren met kinderen en kleinkinderen. O ja, dat is waar ook, jij werkt op zaterdag? Ach, dan neem je toch even vrij? Nou nee, die vrije dagen neem ik liever op wanneer het echt nodig is, dus je merkt wel wanneer we komen. Dat m'n broertje dan z'n jaarlijkse visvakantie heeft dat is zijn probleem, moet hij die dit jaar maar overslaan of een ander tijdstip uitkiezen om met vakantie te gaan. Oeps sorrie, is het toch nog een heel verhaal geworden, was niet echt de bedoeling. Maar het lucht wel op.
Fijn dat het oplucht dombo! Het blijft je vader maar (waarschijnlijk) zou ik dan contact op mijn manier willen, en dus wanneer het mij uitkomt! Heel veel succes ermee en nogmaals een hele dikke digiknuffel!
Jenny, hoe is het nu met de man van je vriendin? Mone, bedankt. We hebben ook voornamelijk contact op mijn manier hoor en dat ging goed, tot gisteren. Zal al wel even bij hem gesudderd hebben, want hij was best boos en verwachtte geloof ik excuses vanwege het niet bellen en het stond hem ook niet echt aan dat ik aangaf hier niet verder over in discussie te willen gaan. Nou ja, moet hij zelf weten. Het maakt toch niet uit wat ik zeg of doe, of ik de moeite neem om e.e.a. aan hem uit te leggen, want begrijpen zal hij het toch nooit.
Mone simpel gezegd jij hebt een druk gezin, als zij geen zin hebben daar rekening mee te houden, hun verlies! En vakantie opnemen als zij niet eens een dag voor hun kleinkinderen kunnen vrijmaken....! Misschien is je broer wel niet zo per ongeluk nu op visvakantie?! Verder.... En dan zou hij me zo missen? Nou, dan had hij in moeten gaan op onze uitnodiging, maar nee hoor, voor een uitje met z'n dochter en kleinkinderen was hij veel te druk Dit vat alles toch samen? Mone hele dikke knuffel! Spannende tijden, hopelijk voel je Ukkie snel.... Hier is mijn lustrum volkomen voorbij gegaan! Ik heb met name de uitgerekende data altijd even een moeilijk momentje... Zo.... Buikgriep ivm dienst overleeft! Niets feestelijker dan de pot op je werk knuffelen! Wat een stom vak heb ik soms, al heb ik wel uitgezocht welke collega het over mocht gaan nemen als het minder werd... Gelukkig kwamen toen een paar rustige uurtjes!
Mariss, beterschap, of je nu thuis of op je werk bent, de pot knuffelen is niet de meest prettige bezigheid. Voor wat betreft mijn vader, dat is precies hoe wij er ook over denken. Natuurlijk zou ik hem zo nu en dan eens kunnen bellen, het werkt alleen niet echt uitnodigend om dan grotendeels alleen maar geklaag aan te horen over wat en wie dan ook. Hij zal nooit begrijpen dat het een soort van kettingreactie is van mij, hebben we al eens geprobeerd uit te leggen, maar dat dringt niet door. Hij geen belangstelling voor mij/ons, ik/wij ook niet voor hen. Mijn schoonmama is gelukkig echt een schat, ze is een beetje mijn tweede moeder geworden. Met haar hebben we een supergoed contact en van haar zal je nooit een onvertogen woord horen. We spreken elkaar regelmatig, zij is heel belangstellend in het doen en laten van haar kinderen en kleinkinderen en zij geniet er volop van om samen een dagje op pad te gaan. Daar maakt ze gewoon tijd voor, hoe druk haar programma ook is. En dat is wederzijds, als zij iets heeft staan wij klaar voor haar. Fijn weekeinde allemaal!