hey meiden... ik ben nu net iets meer als 6 weekjes zwanger... maar ohw zo onzeker en bang nog?! toen we positief getest hadden, hebben we het meteen aan onze ouders, broer en zus verteld, en gevraagd of ze het voor zich wilden houden totdat we de eerste keer bij de vk zijn geweest volmondig zeiden ze allemaal ja..... maar nu hebben mijn schoonouders het in de kroeg verteld dus zowat heel de stad weet t?! ik baal echt als een stekker en ben boos, teleurgesteld en zenuwachtig voor alle reacties want ik zat hier helemaal niet op te wachten want het kan ook verkeerd gaan en dan moet je dat ook aan iedereen gaan vertellen? ik ben nu nog banger dat het verkeerd gaat dan een uur geleden toen ik nog niet wist dat iedereen het wist?! mijn wederhelft heeft zijn ouders opgebeld en zeiden dat ze oh zoo trots zijn! maar dan is het toch nog hun recht niet om het te vertellen?! ik ben zo boos dat ik niet meer naar ze toe wil!! sabsje
Ik snap dat je erg boos bent!! Ik zou zelf ook heel boos zijn, als je wat in vertrouwen hebt verteld.. Zelf hebben we het nog aan niemand verteld, tot de 1e keer dat we bij de verloskunidge zijn geweest, maar dat valt ook niet mee!! :S
Ik begrijp je boosheid helemaal hoor! Mijn schoonmoeder zat zich ook op te vreten toen ze het nog niet mocht vertellen. Trouwens: m'n moeder ook. Ze waren zo blij en trots dat ze het gewoon graag wilden vertellen. Dat snap ik best. Maar als jullie nadrukkelijk hebben gezegd dat je dat nog niet wilt, dan moeten ze hun mond gewoon houden. Hoe moeilijk dat ook is! Ik denk dat je best mag laten merken dat je boos bent. En uitleggen waarom je nog niet wilt dat iedereen het nu weet. Dat dit jouw nog zenuwachtiger maakt dan je al bent. En dat je het zelf wilt vertellen zodra mensen het wel mogen weten. Dat hebben ze jullie nu ontnomen. Dat mag je ze best laten weten! En dan over een dagje of wat gewoon weer vergeven en vergeten en lekker van je zwangerschap genieten!
Schoonouders hebben het hier ook niet voor hun gehouden, en zelfs gemaild, joost mag weten aan wie allemaal... Als er al een volgende keer komt, vertellen we het pas ergens na de 13 wk, hoe later hoe beter... hihi
hoi, hoi we hebben ze net door de tel. verteld dat we bang zijn dat t mis gaat, maar ze blijven zeggen; ja maar we zijn zo trots en best iedereen mag t weten!:x:x:x is t trouwens zo dat als ik me nu in dit geval druk maak, dat ik eerder kans op een miskraam heb? of kan t dit soort spanning/stress wel aan?! liefs sabsje
en blackeyegirl hoe benje ermee omgegaan? en wij hebben ook gezegd dat wij hun van ieder nieuws dat nog gaat komen wat het dan ook is niks gaan vertellen totdat t zeker is!! liefs sabsje
Je hoeft niet bang te zijn dat je door deze spanning een mk kunt krijgen. Dus wat dat betreft kun je echt 100% gerust zijn. Het is voor jou (en je partner) natuurlijk vervelend, maar je beebje heeft daar geen last van. Het levert geen enkel gevaar op. Het is duidelijk dat je schoonouders niet snappen dat jullie het nog even stil wilden houden. Ik zou ook benadrukken dat dit JULLIE nieuws is. Dat jullie ook erg trots zijn. En dat zij jullie de kans hebben ontnomen dit met anderen te delen en van hun reacties te genieten. Misschien dat dat iets meer doordringt bij ze!
wij zaten erbij toen ze het gingen mailen, hebben toen gezegd dat we wilden dat ze het voor hun hielden, omdat het nog zo pril was, daar zouden ze rekening mee houden, week later hoorde ik van ze dat ze het met allerlei mensen nog hadden besproken we hebben het maar zo gelaten, want er ruzie over maken, zou ons alleen maar meer stress opleveren maar de volgende keer...
Oh wat naar zeg! En buiten dat het mis kan gaan, is het toch jullie zwangerschap! Wat geeft hen het recht om het te vertellen, dat is jullie recht!
Ik zou ook boos geweest zijn. Ze hadden over een paar weken ook wel trots kunnen zijn. Maar er is nu niks meer aan te doen. Het is gebeurd, het is de wereld in. En dat kun je nooit meer terugdraaien. Boos zijn is wel oke, maar ik zou er verder niet om stressen. De kans dat er iets misgaat is niet groter geworden, en wees gewoon blij met dat prille leventje in je buik.. Misschien moeilijk, maar even boos zijn (evt confronteren), en daarna van je af proberen te schuiven.. Wij wilden het ook stil houden (op broer/zussen ouders na) tot de 1e echo (12 weken). Maar doordat mijn oma erg ziek werd, wilde ik het haar toch nog vertellen, en zo is het wel bekend geworden in de verdere familie. Ik heb me daar niet echt aan gestoord, maar het was ook mijn eigen keuze mee. Oke, het verder vertellen niet, maar ik wilde echt dat mijn oma het wist. En mijn zusje kreeg een miskraam (bij 5 weken) toen ze bij haar schoonouders op visite waren. Dan weet ook iedereen het. Dat was ook wel een emotioneel drama.. PS. ik had tijdens mijn zwangerschap ontzettende gruwel aan mijn schoonmoeder, na de geboorte was dat allemaal weer prima, puur de hormonen dus
Mijn schoonouders hebben echt keurig netjes hun mond gehouden. Maar mijn ouders! Tsja....ik had het ook mijn opa en oma heel snel verteld, mijn andere oma was net compleet onverwachts gestorven en mijn opa is al tijden niet goed dus ik had zoiets van die moeten het weten. Maar die waren allemaal zo trots dat binnen de kortste keren iedereen het wist. Moet wel eerlijk zeggen dat ik toen ook zoiets had van ach...stel dat het nog mis gaat (ik was even ver als jou) dan ben ik waarschijnlijk verdrietig en beroerd....en dan heb ik liever dat mensen het weten en meeleven en eventueel kunnen steunen dan dat niemand wat weet en ik me groot moet houden Maar komt goed meis, gewoon positief blijven!
Mijn eigen moeder heeft haar mond niet kunnen houden waardoor ik het nu tegen mensen ontken ivm mijn vriend zijn ex die aan de overkant woont en een drugs probleem heeft.... Schoonouders heb ik niet, me vriend heeft al 15jr geen contact met hun en ik zit me nu al voor te bereiden hoe ik straks de kleine uit ga leggen dat hij/zij maar 1 opa en 1 oma heeft..
Hier ook zo'n schoonmoeder... Wij hadden bij 5wk5d een echo gehad, en deze hadden we gemaild naar mijn ouders, zus en schoonmoeder.. Duidelijk erbij gezegd dat het nog heel pril is, en we het niet iedereen wilden vertellen.. Dag erna bij oma van vriendlief geweest, en hij wilde het haar graag vertellen (z'n ma was er ook bij). Ok, prima, maar wel duidelijk verteld dat we het nog niet aan de rest van de familie wilden vertellen.. 2 dagen later krijg ik een mailtje van m'n pa... Want hij had een e-card gekregen van een oom en tante van vriendlief, om ons te feliciteren!!! Heb 't kaartje niet eens bekeken, maar zag wie het had gestuurd, zag ineens "in verwachting" staan, heb m'n laptop dicht gedaan, ben naar vriendlief gelopen, van WTF?!?! Toen m'n schoonma heel boos opgebeld, die dus bekende dat ze het door had gemaild (ja, leuk dat direct de hele schoonfamilie de echo's heeft gezien!!!) en dat ze direct er achteraan zou bellen... Ja, dat heeft geen nut dom wijf!! 5 minuten later belde ze weer, maar vriendlief nam op.. Of ik er ook was? Ja, ik was er wel.. Of ik haar even wilde spreken? NEE, ik wil d'r niet spreken!! Op dat moment besloten dat het eerstvolgende nieuws wat ze krijgt, is als het kind geboren is. Oma of geen oma, ik wil d'r er absoluut niet meer bij in de buurt hebben!
Ik ben zo blij dat onze ouders netjes hun mond hebben gehouden! Ik was echt woest geweest als 1 van hen het aan iemand zou hebben verteld... Zou dus ook meteen de laatste keer zijn geweest dat ik die persoon een nieuwtje vertelde. Bij een volgende zwangerschap zou ik dan echt niets vertellen en gewoon wachten tot het zo zichtbaar is dat ze er zelf naar vragen, hahahaha! Gemeen? Ja! Terecht? Ook (vind ik dan) Ik denk dat je dit soort mensen ook niet aan hun verstand gepeuterd krijgt wat het voor je betekent. Heel naar.
Poeh, ik zou ook GIFTIG zijn!!! :x En idd, het eerstkomende nieuws wat ze te horen zouden krijgen, zou zijn wanneer het kindje al geboren is en we lang en breed thuis zijn. BAH daar hou ik dus echt niet van! Het allerergste is nog wel dat je dan zelf het grote nieuws niet meer kunt verkondigen, want dat hebben zij al gedaan. Ik vind dat erg egoistisch, ook al zijn ze nog zo blij, ik snap dat ze het van de daken willen schreeuwen, maar daar hadden ze gewoon mee moeten wachten, punt. Mijn ouders stonden ook te popelen, maar als ze het verteld zouden hebben, zou ik ze dat echt kwalijk genomen hebben. Ik vind ook dat je ze dat best mag laten merken, misschien dringt het dan tot ze door want blijkbaar hebben ze het nog steeds niet begrepen. Probeer het voor je eigen bestwil wel wat van je af te zetten (al zou ik dat ook niet kunnen) en te genieten van jullie kleine wondertje, je druk maken kan altijd nog wanneer dat aan de orde zou zijn. Succes meis!
Mijn eerste reactie is... wat moeten je schoonouders in de kroeg maar goed... mijn schoonouders zijn 68 en 76... Ik begrijp je helemaal en je mag ook boos zijn. Probeer het alleen wel los te laten. Het is het niet waard. Je kunt je energie beter in andere dingen steken... zoals het afbakken van dit kindje!! Mocht het mis gaan dan vertel je het gewoon weer aan je schoonouders... Tja...
Mijn moeder vindt het ook moeilijk om zich stil te houden, maar ze doet het wel! Ze wil wachten tot we de eerste 12-13 weken voorbij zijn, terwijl ik zelf iets heb van, als de echo volgende week goed is, vind ik het wel prima. Maar schoonmama krijgt het idd pas te horen als het kind geboren is, en we weer thuis zijn. En dan waarschijnlijk een paar dagen later.. Vriendlief vindt het wel moeilijk, maar ja, tis mijn lichaam, en mijn hormonen waar ie anders mee te maken krijgt Bij een mogelijke volgende krijgt z'n ma het ook pas heel laat te horen.. In tegenstelling tot haar, leer ik wel van m'n fouten!
hier ook, mijn ouders hebben hun mond gehouden maar mijn schoonouders niet. een volgende keer vertellen we het hen dus ook pas na 12 weken.
hey meiden, allereerst bedankt voor jullie reacties!!! nu dat ik weet dat ik niet de enige ben, ben ik ook een stuk geruster!! want sommige van jullie zijn een stuk verder dan ik en jullie zijn dus nog steeds zwanger!! pfff..... best een opluchting!! haha en mijn schoonouders zijn 51 en 56 en die zitten eigenlijk ieder weekend 3 dagen in de kroeg echte zuipers!!! mijn vriend heeft zo een hekel aan de kroeg dat we bijna niet uitgaan!! nu helemaal niet meer!! haha!! maar dat is voor het goede doel!! en we hebben gister de mensen van wie wij vonden die het van ons moesten hoeren nog maar even opgebeld en het maar gezegd en er ook bij gezegd dat het komt door mijn schoonouders dat we het zo vroeg vertellen!! we willen ook weten wat het wordt en we hebben besloten dat we ze dat niet gaan vertellen en de rest wel en dan moeten ze maar zien hoe ze het te weten komen!! dat weten ze gelijk hoe het is!!! en we vertellen ze ook niet als de bevalling op gang aan het komen is!! en bij de volgende evt. moeten ze idd wachten tot het zichtbaar is of tot na de 12 wkn!! iwil er voorlopig ookniet heen!! ik ben zo klaar met ze!!! liefs sabsje
Hihi Sorry dat was ff off-topic. Ik snap heel goed dat je er voorlopig niet meer naar toe wilt. Zou ik ook niet willen. En idd, wellicht dringt het op die manier wel tot ze door... Ben erg benieuwd hoe ze zouden reageren als ze van iemand anders horen wat jullie gaan krijgen, en of ze het dan wel snappen! Maar blijf genieten meis! Het is zo mooi...