Tuurlijk doet de bevalling pijn, maar bij elke vrouw is dit anders en echt je vergeet alle pijn zodra de kleine op je buik/borst gelegd wordt! Dit moment is zooo mooi dat je het allemaal vergeet Het belangrijkste is om te blijven ontspannen door alles weg te puffen! zodra je gaat schreeuwen/gillen wordt het alleen maar erger, althans zo heb ik het ervaren En ook ik ben bevallen met 1 kleine hechting (zelfs met vacuumpomp) dus maak je daar niet druk om
Mijn eerste bevalling vond ik wel vrij pijnlijk en heb ik ook wel een keer gegilt. De tweede bevalling vond ik weinig pijn doen alleen die ontzettende druk bij de endeldarm vond ik zeer vervelend. Een tip probeer tussen te ontspannen dan maak je en natuurlijke pijnstilling aan waar je suf van word.
Ik vond de uitdrijving ook helemaal niet zo pijnlijk. Persen was heeeeeeerlijk! EINDELIJK niet meer die pijnlijke kut rugweeen, ik kon ze lekker weg persen. Ik was blij als er weer een perswee aankwam Hup persen met die hap, eruit dat kind! Eindelijk een doel om naar te streven... De uitdrijving ging zo snel, dat ik eigenlijk niet echt tijd had om bij de pijn stil te staan. Terwijl Tobe met zijn hoofdje er net uit was zeg maar, moest ik even stoppen, en ook daar had ik niet zo'n problemen mee. Ik voelde wel dat het heel bizar was, dat het echt groot was wat er uit kwam en dat alles helemaal uitgerekt werd, maar verder dan bizar ging het niet. Ik lag wel echt met mijn ogen wagenwijd op, zo van 'wow, what the fuck gebeurt daar!'. Maar pijn? Nee, die ontsluitingsweeen deden pas pijn
hier een spoedbevalling gehad, zo snel ging het. de persweeen waren dan ook zalig! enneh, ik had een subtotaal ruptuur, ze zijn een uur bezig geweest met hechten, maar daar heb ik niks van vernomen! toen Lasse op mijn buik lag vroeg ik of ik ook gescheurd of geschaafd was en toen moesten ze heel hard lachen ja dus, en flink ook, maar daar voelde ik totaal niks van. het meest vervelende daarvan was dat ik vrij lang in de stijgbeugels moest blijven liggen met mijn benen en dat ik daardoor kramp kreeg hahaha
bang voor de bevalling? Nou.. ik was ook heel erg bang voor de bevalling hoor! Heel erg zelfs Ik had nog gezegd dat ik liever een keizersnee wilde en gewoon onder narcose wilde gaan of wat dan ook maar het is allemaal goed gekomen gelukkig. Ik zou zeggen: Laat het op je afkomen. Lees zoiezo geen bevallings verhalen want elke bevalling is anders. Mijn vliezen waren ook nog niet gebroken toen mijn weeen begonnen. Mijn vliezen zijn pas bij 3 cm ontsluiting gebroken.En het is mijn eerste kindje maar ik wist wel meteen dat de weeen waren begonnen hoor. Het doet pijn maar laat het op je afkomen.. Goed weg puffen. En denken: Straks is het over en heb ik mijn kindje in mijn armen. De pijn kan ik niet omschrijven maar heel erge rugpijn en buikpijn heb je dan. Mijn weeen waren het meeste in me rug wat echt heeeel erg pijn deed maar als ik nu terugdenk viel het toch wel allemaal mee. Maak je niet druk en als je het op je laat afkomen valt het allemaal wel mee hoor.
hoi monica, ik zelf zag er ook behoorlijk tegenop. maar dacht altijd het is er uit gekomen en het moet er ook weer uit maar wat mij vooral opviel is Als het 1 maal begint zit je er in... en dan doet je lichaam het zelf. heel raar maar zo heb ik het ervaren...