Hoi, Ik zit momenteel behoorlijk in een dip door de miskraam van eind juni/begin juli. Ik ben al die tijd enigzins doorgelopen met de hoop op een vlotte zwangerschap. Nu ik voor de tweede keer ongesteld ben geworden, ben ik even helemaal ingestort. Ik was allebei de keren snel zwanger. Het lijkt net of ik mijn portie geluk heb verspild en nu alleen maar pech heb. Een miskraam, een onregelmatige cyclus (hij was altijd super regelmatig), langer wachten op een zwangerschap, 3 keer geopereerd in anderhalf jaar, etc etc. Het maakt het gewoon allemaal even heel zwaar. Misschien zijn het de hormonen nog wel ofzo, maar ik kan er even helemaal niet mee omgaan. Normaal ben ik altijd vrij rationeel, huil eigenlijk nooit, maar nu loop ik echt al 3 dagen met een brok in mijn keel. Ik loop maar door en door, maar steeds denk ik: ,,het is maar goed dat ik bezig ben, want anders zou ik gaan huilen en nooit meer stoppen". Ik heb dat nog nooit meegemaakt. Maar goed, sorry, ik moest dit even van me afschrijven. Ik heb gisteravond ook tegen mijn man gezegd dat we beter maar even een paar maandjes kunnen wachten. Enerzijds wil ik het niet, maar anderzijds kan ik ook niet zo doorsukkelen. Mijn geluk is nu te afhankelijk van een zwangerschap. Dat zou betekenen dat als het niet lukt ik me alleen maar ongelukkig voel. Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen, maar dan maar even niet...
Meid het komt goed, echt waar. Als je maar een beetje geduld met jezelf hebt, en jezelf de ruimte geeft om dit verdriet te verwerken. Een miskraam is vreselijk, ik heb het zelf meegemaakt. Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen de komende tijd. Angelina
meid kan me goed voorstellen, dast je je beroerd voelt, maar ik lees dat je goed met je zelf bezig bent, ga eens lekker uitwaaien in een bos of zo en huilen mag =, huil gewoon tot je niet meer kan, dat kan heel goed opluchten. ik heb nog nooit een miskraam meegemaakt en was de eerste keer gelijk zwanger, maar ik ga wel op bovenstaande manier om met ander verdriet dat ik in het verleden heb gehad en het is heerlijk om eens lekker uit te huilen
Hoi Mummy, Ik herken je gevoelens heel goed. Ook ik heb een miskraam gehad, in juli, en nu net voor de 2e keer ongesteld geworden. Hoe langer een zwangerschap op zich laat wachten hoe zwaarder het gaat worden, denk ik nu. Hoor om me heen alleen maar verhalen van mensen die pril zwanger zijn, en kan het even niet zo goed hebben. Jij schrijft dat verder ook niet alles op rolletjes is gelopen, 3 operaties die je hebt ondergaan. Snap wel dat dat nu ook meespeelt, het wordt een optelsommetje van rotdingen die je hebt meegemaakt. Ikzelf heb in een paar jaar tijd ook veel moeten doorstaan, waaronder een borstamputatie, en nooit het gevoel gehad, waarom overkomt mij dit. Vond ik zo'n stomme vraag: het gebeurde gewoon, en al had ik nooit gedacht dat dit mij allemaal zou overkomen, het WAS nou eenmaal zo, en moest er maar mee om zien te gaan, moest verder met mijn leven. Maar nu de miskraam, en nu heb ik voor het eerst het gevoel, waarom overkomt mij dit nu. Het is een beetje veel de laatste jaren, en dit is een beetje de druppel. Voel me met vlagen een beetje down, maar tussendoor gaat het prima, en kom er ook wel overheen, maar heeft even tijd nodig. Begrijp jouw gevoelens daarom goed. Wat je natuurlijk zou kunnen proberen is om het hele zwanger worden een beetje naar de achtergrond te schuiven, al ik dat makkelijker gezegd dan gedaan. Maar in ieder geval geen ovulatietesten gebruiken, niet temperaturen, niet je vruchtbare dagen uitrekenen. Gewoon lekker verder gaan met je leven, en wie weet ben je dan wel zo zwanger. Zou voor mezelf ook graag willen dat ik dat kon, maar wil echt veel te graag. Ik ga deze maand met ovulatietesten beginnen, en hoop echt binnen een paar maanden zwanger te zijn. Veel succes, en gewoon eens lekker janken hoor! Je gevoelens niet wegstoppen. Je hoeft je niet sterk te houden. Een miskraam is gewoon niet niks. Iedereen die het meegemaakt heeft weet dat. Liefs Sara
Lieverd, ik had een heel verhaal voor je geschreven.Maar ik heb hem weer gewist.Ik weet heel goed hoe je je voelt en wat je bedoeld.Maar ik kan je niet helpen omdat ik mezelf niet eens kan helpen. Ik weet alleen dat dit forum me er iedere keer weer doorheen sleept. Er is een topic:voor iedereen die een knuffel nodig heeft. Lieverd, JIJ krijgt er 1 van mij!!! Veel liefs, mussie
Hoi Mummy, Je reageerde gisteren al op mijn berichtje over mijn miskraam. Misschien is het juist wel even lekker om die tranen wel te laten komen. Je houdt wel weer een keer op met huilen en wie weet lucht het ontzettend op. Het is toch een groot verdriet en iedere keer dat je nu ongesteld wordt, is het weer een grotere teleurstelling. Ik snap heel goed dat je zegt 'nu even niet'. Geen idee of dat de oplossing is, dat weet je zelf het beste. Misschien dat je het dan even los kunt laten? Ik wou dat ik je daar advies over kon geven, want dan wist ik het zelf ook... Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen en zeggen dat je vaak veel sterker bent, dan je zelf denkt. Knuffel, Suus
Lieve Mummy, Als de juiste woorden zouden bestaan zou ik je ze willen vertellen maar helaas. wat je schrijft is zo herkenbaar... Mijn miskraam was half juni en ik ben alweer 3 keer ongesteld geworden en ook ik kan er niet mee omgaan, boos, verdriet wisselt elkaar af, soms als het mij teveel wordt neem ik de hond mee voor een lange boswandeling en dan komen de tranen en inderdaad op dat moment is het net of het nooit meer overgaat. Maar het lucht voor mij wel even op. Lieverd, je ziet je bent niet alleen, en ooit gaat het zonnetje ook vor ons wel weer schijnen dat houd ik mezelf voor(al heb ik niet zoveel tijd meer en dat maakt het voor mijn gevoel nog moeilijker) Liefs Banjer
Wat zijn jullie allemaal een schatten zeg! Hartstikke lief al jullie reacties. Door het hardop uit te spreken gaat het wel iets beter. Ik heb al die tijd tegen niemand gezegd dat het niet ging. Nu heb ik het tegen mijn man, mijn zus en jullie gezegd en dat helpt enorm. Ik wil terug naar de tijd dat ik onbevangen zwanger werd van mijn dochter en het tweede kindje. Zo onbevangen als het was wordt het nooit meer, maar ik wil de weg die ik nu was ingeslagen niet in! Steeds maar op het forum rondhangen, dagboek bijhouden, zelfs overwegen om te temperaturen. Door de miskraam voel ik me ineens als iemand met vruchtbaarheidsproblemen. Ik moet proberen de miskraam als ongelukkig toeval te zien en weer vertrouwen hebben in een volgende zwangerschap. Toen was het de eerste keer raak, maar dat was wel enorm veel geluk. Ik wil proberen te voorkomen dat ik iedere maand dieper wegzak in verdriet. Het is nu eenmaal niet allemaal te plannen: je wilt een kind en je bent zwanger. Zo was het 2 keer wel voor mij, maar daar moet ik dus niet vanuit gaan, dat is uitzonderlijk. Nou meiden, nogmaals heel erg bedankt want het helpt me enorm. Thanks.
hoi ik herken je gevoel heel erg!! ik heb dit op dit moment ook.. precies nu.. ben net bij een verjaardag de deur uitgestormt omdat het niet meer ging nadat ik te horen had gekregen dat ieamand zwanger was die altijd zei dat ze geen kids wou hebben... ik gun het ze van harte maar het werd me gewoon teveel iedeeen feliciteerde haar terwijl ik ook gefeliciteerd had moeten worden.. ze is namelijk ook bijna net zo ver als dat ik nu geweest zou zijn.. dat maakte het gewoon extra moelijk ook bij mij de eerste weken wel schrik en verdriet maar kon gewoon door gaan.. nu loop ik al de laaste 2 wkn aan allemaal trieste dingen te denken ook die hier niets mee te maken hebben... het lijkt alsof de klap nu pas gaat komen zeg maar.. nou goed we proberen door te gaan maar das niet altijd makkelijk na 2 miskramen de laatste was op 23 juli en sindsdien 1 keer ongie geweest en nu in de klusweken.. een vraag hoe reageerde jullie man/vriend op de miskraam????
jouw verhaal is heel herkenbaar erover praten en huilen moet je vooral blijven doen. Onbevangen zwanger raken wordt wel moeilijk je wilt iets zo graag dat je er onbewust toch op gaat focussen. In zit nu midden in de tweede miskraam en probeer toch positief te blijven en te denken het gaat ooit eens goed alleen de vraag wanneer kan niet beantwoord worden! Sterkte