Dolgelukkig was ik toen ik spontaan zwanger bleek te zijn. Eerste kindje was namelijk niet zo makkelijk gegaan (in mmm gezeten). Bij de eerste echo bleek het echter mis, een windei. Alleen een leeg vruchtzakje dus. Misschien was ik korter zwanger, maar mijn gevoel zei dat het mis was. En dat bleek op de volgende echo's ook. Met behulp van cytotec heb ik nu een miskraam gehad. Ik ben hier zo verdrietig om, vind het allemaal zo oneerlijk. Verder ben ik ook zo bang dat het niet goedkomt. Zal ik nog medische hulp krijgen nu ik spontaan zwanger ben geworden? Maak me zo druk en weet het even allemaal niet. Hoe gaan jullie om met je verdriet? Mag ik überhaupt verdrietig zijn om het verlies van een kindje dat niet in het zakje bleek te zitten?
Natuurlijk mag jij verdrietig zijn. Al is het maar dat je verdrietig bent om iets waar jij heel erg blij mee was en dat nu zo anders blijkt te zijn. Heel veel sterkte hoor.
Of er nu een kindje zat of niet, er is een grote droom vervlogen die super gewenst was! Dus ja, daar mag je verdrietig om zijn! Ook de angst die nu omhoog komt "Mag het nog een keer spontaan lukken?" kan ik me goed voorstellen. Ik hoop voor jou dat geld wat ze vaak zeggen, dat je extra vruchtbaar bent kort na een zwangerschap/miskraam. Ik heb vandaag ook te horen gekregen dat de zwangerschap zeer wrs een miskraam is/wordt (ook leeg vruchtzakje). Heel zuur is het. Komt toch koud op je dak. Sterkte
Natuurlijk mag je hier verdrietig om zijn! Dat is heel normaal toch! Je denkt een kindje te krijgen maar plots blijkt het niet zo te zijn. Ik heb zelf over mijn eerste ook lang gedaan en was ook heel blij dat ik ineens spontaan zwanger was geworden toen mijn zoon een jaar was.. helaas ging het mis met 7 weken. Heb toen ook de angst gehad, of het nog wel een keer spontaan zou lukken. Of was het een uitzondering geweest.. gelukkig was het geen uitzondering en bleek ik na 5 maanden weer zwanger te zijn. Geef de ruimte aan je verdriet en de vervlogen droom, huil wanneer je wilt huilen etc.. maar geef de hoop niet op he. Er is een aanzienlijke kans dat je weer spontaan zwanger kunt worden. Sterkte
Ik begrijpende gevoel helemaal!! Hier ook een leeg vruchtzakje bij de 2de echo. Bij de eerste echo dacht de vk ook dat ik minder ver was. Ik ben gecuretteerd met "8wk en een paar dagen" Ik ben 25dg later ingesteld geweest en was de ronde erna weer zwanger. Manlief zei toen "eigenlijk was je toen niet zwanger" Ik was BOOS toen hij dat zei. Je was wel zwanger maar tijdens de cel-deling ging er iets fout en zoals de arts tegen mij zei een chromosoomafwijkingen. Na al het verdriet bedacht ik me eigenlijk hoe "blij" ik kon zijn met deze mk....Tuurlijk was en ben ik nog verdrietig erom maar mijn lichaam heeft "goed" gehandeld om dat moment. Heel veel sterkte met dit verdriet,verwerk dit goed want het doet heel wat met je..*knuffel*
Je mag uiteraard verdrietig zijn om dit verlies. Ik heb vorige week ook te horen gekregen dat er enkel een vruchtzakje was zonder vruchtje. Ik ben ook nog verdrietig, maar probeer er op betere momenten aan te denken dat de natuur juist gehandeld heeft omdat het geen gezond kindje was. Ik hoor vrijdag of alles 'leeg' is door de cytotec en hopelijk is dit zo, zodat ik geen curretage meer moet ondergaan. Veel sterkte lieve meid en neem je tijd om dit te verwerken en daarna terug volle moed te gaan voor hopelijk een 'plakbeebje'!
Bedankt voor de lieve reacties. Fijn om te horen dat mijn verdriet niet raar is. Huilen doe ik regelmatig, vooral als ik s'nachts wakker lig. Het was ook te mooi om waar te zijn. Aan de ene kant zie ik ook dat de natuur juist heeft gehandeld, maar het voelt nu even niet zo. Het voelt zo oneerlijk. Melanie1986 ik herken de reactie van je man, die van mij zei ook doodleuk 'er zit niks dus je raakt niets kwijt'. Ben daar ook boos om geworden. Mannen denken hier volgens mij veel praktischer over. Hij snapt mijn verdriet nu ook niet volgens mij. Als ik huil vraagt hij wat er is. Probeer maar niet meer te huilen waar hih bij is.
Oooh mannen! Die gaan er zo anders mee om! Soms mogen ze zich wel wat meer inleven zeg pfff.. Het gaat niet alleen om puur het verlies maar alles wat erbij komt kijken. Volgens mij begrijpen ze dat niet. Jij bent/was zwanger, jij moest de cytotec nemen, het vruchtje verliezen.. de wens, de droom is even helemaal in stukken! Heb je wel iemand anders om bij uit te huilen?
Dat rationele mannengepraat is heel erg zwaar, herken het helaas ook maar dacht dat ik als enige een botte hork had . Volgensmij is het voor hun lang niet zo werkelijk en tastbaar die eerste maanden. Dat maakt het voor hun ook veel minder zwaar als het fout gaat. Wij leven vanaf de positieve test in de toekomst en denken na over vanalles en nog wat. Zodra het dan fout blijkt, zien we dat allemaal in duigen vallen en die mooie toekomst is ineens weg. Tuurlijk is het fijn te weten dat je lichaam 'goed' gehandeld heeft, maar dat maakt het verdriet niet minder, het is gewoon oneerlijk, simpel. Probeer er met mensen over te praten die er ook wat gevoel in kunnen leggen. Ik heb dat in de thuissitatie nooit gevonden (iedereen vond het heel jammer maar dachten ook veel te rationeel en niet qua gevoel), enkel hier op het forum, vrouwen die hetzelfde mee hadden gemaakt.
heel begrijpelijk hoor dat je verdrietig bent! ik heb vorige week te horen gekregen dat ze zwangerschap mis is gegaan, ws in de eerste 4 weken. moet vanmi naar het ziekenhuis om te kijken of alles schoon is ik snap je verdriet heel goed! je kijkt er zooo naar uit, alles verandert zo ineens weer als het niet goed blijkt te zijn. ik was in mn hoofd al bezig met het kamertje, hoe we dat met onze dochter zouden gaan doen etc en zo ineens pats boem; over en uit met de dromen! het is gewoon een poepsituatie en daar mag je best heel erg boos/ verdrietig om zijn!
Vandaag naar het ziekenhuis geweest voor controle en op een bloedstolsel na was alles weg. Wel weer even confronterend. Zou heel graag willen huilen nu.
Natuurlijk mag je verdriet hebben. Geef toe aan je gevoel, dat is het enige juiste. Ik heb er 3 dagen volledig aan toegegeven en toen kon ik er weer zonder te huilen aan denken en over praten. Voor sommigen duurt het vele malen langer. Luister naar je gevoel en je weet wat voor jou het juiste is.