Wel of geen huisarts/verloskundige bellen? Ik ben morgen 14 wkn zwanger. Ik ben sinds ongeveer dag 1 niet meer mijzelf. Harstikke moe en misselijk. Ik moet steeds iets eten. Ik trok het werken niet meer en heb daardoor een week thuis gezeten. Gewoon zo moe, In overleg met de huisarts ben ik halve dagen gaan werken. Zei zij dat het met de 14 wkn wl zou afnemen. Na mijn rust van een week heb ik een kleine oplevong gehad. Het werken van halve dagen liep goed. Vorige week begongoed, maar met de dag kreeg ik het zwaarder. Vermoeid. Avond eten was altijd al lastig, maar dit lijkt steeds erger te worden. Ik kon nog koken, dit lukt niet meer. Afgelopen zaterdag hebben we in een restaurant gegeten, tapas, alles wat ik at smaakte mij goed, al zat ik snel vol. Eenmaal thuis werd ik ineens hondsberoerd. Ik geef niet over (doe ik eigenlijk nooit) maar wist neit meer waar ik het zoeken moest. Ook mijn buik ging mega pijn doen (wijt dit aan mijn darmen). GIsteren is en duffe, maar redeljke dag geweest, alleen moest ik tijdens het koken afhaken en zat ik er in de avoind weer doorheen (had in de middag ook al een dutje gedaan). Vandaag ben ik gaan werken, maar ik voelde me zo beroerd dat ik me wederom ziek gemeld heb. Het hoort nu toch juist af te nemen i.p.v. erger te worden? Ben ik nou zo'n zeur (zo voelt het), stel ik me nu aan? Of is het slim om toch even iemand te bellen om, om advies te vragen?
hee wat vervelend!!! en nee ik vind je persoonlijk geen zeur ; weet namelijk precies wat je doormaakt, ik heb de eerste 13 weken plat gelegen ; kon ook niks, met eten was het een drama zelfs water hield ik niet meer binnen! ik zelf was uitgedroogd en kwam in het ziekenhuis terecht voor vocht! dit heeft mij persoonlijk heel erg geholpen omdat vanaf dat moment ik langzaam aan weer wat meer kon, nog steeds geen gekke bewegingen etc maar stapje voor stapje! ze zeggen inderdaad dat de eerste weken het lastigst zijn. dus ik nam het dan ook maar voor lief! naar je eigen lichaam luisteren' en zonodig aan de huisarts vragen of je iets kunt krijgen tegen de misselijkheid .. ik heb 3 soort zetpillen gehad, eerst primperan maar het ziekenhuis raadde mij weer een andere aan' emasefene ofzo. dat hielp bij mij persoonlijk heel goed! sterkte !
Leuk hé dat verhaal dat na 3 maanden alles voorbij is? Heel fijn dat dat bij de meeste vrouwen zo is maar bij mij klopt er niks van! Ben nu bijna 26 weken en ben nog steeds vermoeid, misselijk en benauwd... In de eerste weken vond ik het heel moeilijk en vond ik mezelf ook echt een zeur, terwijl het als je je zo rot voelt helemaal geen zeuracties zijn! Ik moet zeggen dat ik nu 3 maanden verder ben en het heb geaccepteerd dat ik gewoon niet het energieke,vrolijke meisje even ben. Ik moet mijn energie doseren en goed bedenken wat ik vandaag wil doen en dan nadenken in welke volgorde (waar heb ik de meeste energie voor nodig, tussendoor uurtje slapen). Sommige vrouwen hebben nu eenmaal geen fijne zwangerschap... Helaas....
thanks voor jullie reactie. Als het goed is belt zo de huisarts om te kijken dat ze mij iets kan geven tegen de misselijkheid. Ik probeer er zelf steeds het beste van te maken, maar wat werk betreft vind ik het heel lastig. Werk fulltime.
Haha bij mij zeiden ze dat ik me beter zou gaan voelen met 12 weken toen werd het 16 daarna 20 en met 22 weken denk ik stopte mijn misselijkheid maar ben nog steeds erg moe en nu komt er nog bij dat rug klachten heb gekregen... Ah ja maar alles voor de baby's toch.
Zo denk ik zelf ook, alles voor die kleine. Er komt iets heel moois voor terug. Maar ik maak me meer zorgen om de omgeving. M.n. mijn bbaas dan pff. Maar iedereen die mij goed kent ziet aan me dat ik me niet goed voel.
je moet gewoon je huisarts bellen tegenwoordig heb je goeie medicijnen voor het misselijkheid.9 jaar geleden toen ik zwanger was van me zoontje elke klacht waar ik iets voor wou hebben hoorde erbij en moest je het gewoon volhouden.maar nu heb ik vanaf begin al medicijnen voor misselijkheid.had erge maagzuur ook ff gebeld en meteen medicatie voor gekregen die erg goed helpen.gewoon er om vragen want daar hebben we recht op.