Goedemorgen allemaal Ik ben er gisteren achter gekomen dat ik zwanger ben van ons 3de kindje. Was echter volledig in paniek. We wilden maar 2 kindjes. Mijn vriend zijn besluit is nog altijd overduidelijk. Ik was hier ook van overtuigd tot de positieve test. Ergens vonden we het nu al druk genoeg met 2 kids om alles te kunnen blijven combineren.. Alsook qua huis zal het dan nipt worden. ik vind van 2 naar 3 precies een grote ommezwaai voor veel dingen.. Hoe weet je nu wat de juiste beslissing is? En tot welke week denk je hier het beste over na? Ik weet het allemaal eventjes niet meer.. Groetjes
Oh wat een heftig nieuws moet dat voor jullie zijn. Geef jezelf even de tijd om het een plekje te geven, je hoeft niet meteen vandaag keuzes te maken. ik heb altijd begrepen dat van 1 naar 2 pittig is, maar van 2 naar 3 vrij vlot in het gezin mee gaat. Maar zelf geen ervaring, dus kan je alleen maar sterkte wensen in je keuzes ♥️
Pff wat een rot situatie... 7 maanden geleden zaten wij in hetzelfde schuitje. Man was ook overtuigd dat we het beste voor abortus konden gaan, ik met mijn verstand ook maar mijn gevoel kreeg ik niet helemaal op 1 lijn omdat ik (in een stabiele thuissituatie) nooit voor abortus zou kiezen. Veel informatie ingewonnen, gesprek gehad met de huisarts, gesprek met een abortuskliniek.. Echo gehad (zonder te kijken) was 7 weken zwanger dus het hartje klopte al.. Uiteindelijk na enkele weken ging het zó tegen mijn gevoel in om een abortus te doen, dat we besloten hebben het kindje te houden. Mijn man steunde mij gelukkig in alle keuzes die ik zou maken, maar het voelde erg moeilijk om degene te zijn die de knoop door hakte. Wat als.... Vanaf dat moment hebben we nog enkele weken moeten wennen aan het idee, het echt laten landen, maar zagen we steeds meer de mooie kant ervan. Nu inmiddels 7 maanden zwanger en allebei weer net zo blij en gelukkig als bij de andere 2! Oudste kids slapen inmiddels in een stapelbed samen en zijn ook helemaal happy.. Hiermee wil ik niet zeggen, hou het kindje, want die keus zullen jullie echt samen moeten maken.... Maar ik ben wel enorm blij dat ik mijn gevoel gevolgd heb om niet iets door te zetten waar ik niet achter sta. Ik weet niet hoever je bent, maar laat het echt even landen en probeer echt realistisch te kijken naar wat de eventuele problemen zouden kunnen zijn als het kindje wel of niet komt.... Hopelijk heb je er iets aan, veel sterkte!
Ik vond van 1 naar 2 heftig, derde doen we er hier zo bij eigenlijk .. en komt nu hopelijk een vierde. laat het even bezinken, jullie weten het net pas. Je hoeft nog niets te beslissen dus laat het maar even landen deze week/2 weken. Er zijn instanties om hierover te praten eventueel en je kan uiteraard bij je huisarts of de verloskundige terecht. succes met deze rollercoaster (en laat hem een knip zetten )
Het gaat er niet om wat de mensen hier zouden doen, maar wat juist is voor jouw situatie @Laura94. Veel abortussen vinden juist plaats bij vrouwen die al kinderen hebben, dus je bent in ieder geval niet de enige die ooit in deze situatie zat. Merendeel op dit forum houdt niet zo van abortus. Daarmee verwacht ik dat de reacties vrij gekleurd zullen zijn in de trant van: zet deze zwangerschap door. Ik zou met iemand van het FIOM gaan praten om te kijken wat daadwerkelijk bij jullie past. Misschien blijkt er ruimte voor een derde, maar misschien is twee echt jullie max. Dat mag ook. Sterkte met de beslissing!
Echt enorm helpend deze reactie bij de vraag ‘hoe kom je tot een beslissing’ Bij dit soort belangrijke vragen lijkt het mij niet dat we pro of con abortus standpunten in hoeven te gaan nemen maar zoekt deze dame steun en support ..
Wat een heftige/lastige situatie. Zeker eens dat ze niet om dat soort reacties vraagt en dat dat in deze ook niet handig is maar TO vraagt ook niet om deze reactie: en laat hem een knip zetten Vond ik ook niet erg toevoegend.
Het is aan jullie de keuze ( ik zou het houden ) wij hadden een paar jaren geleden ook 2 kindjes zo gedurend 8 jaar tot de derde kindje in 2019 en vierde kindje in 2021. Dat was onze keuze maar wat ik wil zeggen is JA het is een grote verandering in je leven wij hebben een huis met 3 kamers wat we nu doen wij hebben chance hebben twee meisjes in 1 kamer in stapelbed. En twee jongens in de andere kamer. Maar nu wilde mijn man een 5 de kindje ik wilde eerst niet want ik ben doodmoe mijn jongste slaap nog niet door s'nachts en wij hebben de keuze gedaan dat ik nu thuis blijft met de kindjes want eerlijk je hebt veel werk. Nu ben ik toch zwanger van mijn 5 de en helemaal blij ermee. Nu moeten jullie twee alleen beslissen wat het voor jullie het best uitkomt. En zeker goed nadenken over de situatie met en zonder 3 de kindje. Succes.
Die keuze kan je alleen zelf maken. Wij hebben met M de keuze moeten maken en daar was heel heel veel kapot aan, dat wisten we. Toch was dat loodzwaar om die keuze te moeten maken die zwangerschap te beeindigen. Nog voordat we daadwerkelijk de beeindigingsstappen in zitten was zn hartje er mee gestopt, enorme last van onze nek af. Met 15 wkn heb je een heel wezentje in je handen, past op je hand en alles zit er op tot aan de knokkeltjes in de vingertjes en de adertjes in de handjes. Dus zorg dat je vroeg bent met zo'n keuze. Ik ben principieel van behouden, tenzij het kind wat mankeert. Tegelijk is mijn lijf echt niet geschikt voor zwangerschappen want zo rooskleurig ging dat met R niet (die kwam er onverwachts bij "want dat liep niet zo'n vaart"). Dus nu dan maar helemaal niks in afwachting van knip. Ik WIL die keuze niet nogmaals hoeven maken of t nu wel of niet gezond is. Ik vind het een duivels dilemma. Geregeld loop ik nog te denken, vooral als G weer eens te wild met R doet (5 jaar verschil tussen is wel een dingetje in de begintijd) hoe oud M zou zijn geweest. Heel veel sterkte jullie en denk ook niet aan nu maar ook over 4-5 jaar.
Ik zou alle voor en tegens naast elkaar zetten en er ook bij zetten hoe zwaar een punt weegt. Ik snap dat de schrik er erg in. Tis ook niet niks als je alles doet om geen 3e te krijgen en dan toch zwanger raakt. Heftig. Succes en een gesprek met FIOM is geen slechte keuze.
Als je blijft twijfelen, weet dan dat er ook mogelijkheden zijn (bijv in een ziekenhuis) om samen met je partner met een psycholoog te praten en alles op een rij te zetten (een appla gesprek noemen ze dat). Werkt vaak heel verhelderend, het is niet de intentie dat je in dat gesprek tot een keuze komt, maar wel dat je alles op een rij hebt om daarna samen een keuze te kunnen maken.
Hier dezelfde situatie (meegemaakt). Met 2 kids helemaal compleet en 2,5 jaar na de laatste ineens 'pats boem' een positieve test. Ik heb hele zware zwangerschappen en ook 2 bevallingen met complicaties doorlopen, dus ik was er stellig van overtuigd dat ik dit kindje niet wilde. De hormonen hielpen ook niet mee, want ik had al 20x de abortus kliniek gebeld. Manlief daarentegen zei tegen me dat ik spijt zou krijgen, wellicht door de hormonen deze gedachtes had en echt spijt zou krijgen als ik weer terug op aarde zou komen (normaliter zeg ik altijd dat ik liefde genoeg heb voor 30 kinderen, alleen mijn lijf trekt het niet). Afijn inmiddels ruim 34 weken zwanger van de 3e.. Heel eerlijk; het heeft echt tot ongeveer 5 a 6 maanden geduurd eer ik alles geaccepteerd had. Ik was ook erg bang voor een depressie, want ik heb echt heel veel negatieve gevoelens gehad. Ook was ik bang dat ik niet van dit kindje kon houden, omdat ik hem alleen maar weg wenste. Gelukkig is een zwangerschap 9 maanden, want inmiddels heb ik alles geaccepteerd en kijk ik ook wel uit naar de kleine man. Als je mij vraagt of ik de tijd terug zou willen draaien als het kon ..? Ja, dan zou ik dat doen. 3 kinderen lijkt mij heel heftig . Kortom; luister naar je eigen gevoel. Bespreek het met je partner. Zijn je huis/auto/financiën op orde voor 3 kids? Dat zorgt al meer vóór een afgewogen keuze. Succes!
Alles op een rij zetten en tegen elkaar afstrepen. Het moet passen en als jullie dit echt niet willen/aankunnen dan niet doen. Het moet niet zo zijn dat je er naderhand spijt van krijgt. Dat merken kinderen ook goed. Een kennis van ons heeft het laten komen waarbij ze spijt heeft. Er heerst een taboe op abortus of spijt hebben van het ouderschap. Succes en sterkte de komende tijd. Jullie komen er vast wel uit.
Dit gevoel herken ik heel erg van bij de 4e bij ons. Ik heb nooit nagedacht over een abortus, omdat ik dat gewoon niet kan. Maar ik heb wel een miskraam gewensd... Ik heb me lang heel down gevoeld en wist niet hoe ik me goed kon gaan hechten ed. Gaandeweg de maanden ging het beter door de acceptatie. En toen ze geboren was...het voelde meteen goed. Ze was precies wat past in ons gezin. En was gelukkig een enorm makkelijke baby. Beste herstel lichamelijk en mentaal ooit gehad.
Oei, lastig zeg. Wij hadden begin dit jaar precies hetzelfde.. bij de vierde dan. De derde wou ik heel graag. Mijn partner eerst niet maar uiteindelijk toch wel. Ze is echt een kadootje. Maar ruim 3 maand erna stond ik met een positieve test in mijn handen. Ik heb zo hard gehuild. Een vierde wouden we allebei niet. Punt uit. Abortus afspraak gepland. Maar ik kon het niet, partner ook niet. Na een paar dagen praten zei mijn partner, waarom laten we er niet gewoon voor gaan. En ik stond er op dat moment ook zo in. Dus we hebben daarin gelukkig wel echt op 1 lijn gezeten. Waar mijn partner er vanaf toen meteen zin in had, heb ik heel veel verdriet gehad. Mijn ideaal beeld was geen 4 kinderen.. Ik heb de eerste weken ook gedacht, misschien wordt het wel een miskraam. Nieuwe baan tussendoor en vooral mijn kop in het zand. Tot ik ongeveer 24 weken was en dacht, jeetje. Ze is levensvatbaar. Ze komt echt. Ik heb het toen even heel zwaar gehad… nu sinds een week of 6 pas het gevoel van rust en nu sinds een week pas dat ik naar haar uitkijk, nieuwsgierig ben. Het klinkt echt heel donker allemaal, maar wil wel eerlijk zijn. Zo’n gevoel moet echt groeien. Maar goed, mijn kleinste wordt over 2 weken pas 1 en deze wordt denk ik binnen 2 weken geboren dus het is ook gewoon druk nu. Ga vooral op je gevoel af. Bij twijfel zou ik nooit een abortus laten doen eerlijk gezegd.. Succes meid
Jeetje wat heftig. Ook nog een tweeling. Helaas heb ik geen advies voor je. Sterkte met het maken van jullie beslissing.
Wat een lastige situatie zitten jullie in.. Hebben jullie al hulp om te weten wat voor beslissing jullie kunnen/willen maken? Het kan heel fijn zijn om er iemand bij te hebben om mee te praten/denken die niet de achtbaan van emoties voelt die jullie voelen. Een onafhankelijk iemand. Op hoever is de zwangerschap gemeten? Sterkte ermee.