Ik weet het nu ook even niet meer. Ooit eerder heb ik al iets gepost over mijn dochter, die een spring in 't veld is en ongekend druk en bewegelijk. Ik had gehoopt dat het naar school gaan zou helpen. Dat was de eerste week zo, maar inmiddels is ze gewend en weer net zo druk en gehaast als voorheen. Ze wil alles tegelijk, kakelt aan één stuk door en is snel verveeld. In de zin van; als ze iets door heeft, dan is het ook klaar wat haar betreft. Nu is het een pientere dame, dat was al wel bekend, maar kennelijk is school nog niet voldoende om haar uit te dagen. Op vrijdag zit ze op ballet en dat is eigenlijk de enige dag dat ik haar echt tevreden kan noemen als het gaat om lekker bezig zijn. Om heel eerlijk te zijn; ze gaat tot 14.00 uur naar school en alles wat daarna komt, wil ze bezig zijn. Maar ook bij voorkeur met mij. Ik wil en kan dat niet altijd, maar door haar drang om van alles te doen, twijfel ik erg veel aan mezelf; doe ik wel genoeg?? Hoe ziet een middag er hier uit? Gewoon uit school komen, even kletsen, drinken eten en dan doe ik meestal een spelletje met haar of knutsel iets. Of we gaan naar buiten, of we gaan de stad in. Op vrijdag is er dus ballet (nou ja, kleuterdans) en zo af en toe speelt er een kindje hier of zij gaat uit spelen. Volgens mij doe ik zelf echt wel genoeg met haar. Ik wil dit op school eens bespreken ook, maar ik vraag me af of iemand dit herkent en vooral ; wat doe je er verder mee? Want zo nu en dan draai ik zelf een beetje door van alle ontevredenheid en onrust die ze in zich heeft. Heel vervelend vooral, want ik word er niet vrolijker van. Ik ben altijd blij als het etenstijd is, dan komt manlief ook thuis, die pakt het laatste uurtje en dan lekker , hup naar bed.
Heb eerder ook al eens gereageerd, maar wat vervelend dat het niet lekker loopt voor je gevoel! Is ze alle dagen thuis na school? Wat heb jij omhanden voor jezelf? Genoeg leuke dingen ook bij tijd en wijle die echt van/voor jou zijn? Werk je? heb je eigen "vrije tijd"? Heb je het al eens goed als "gedrag" aangepakt? En daar bedoel ik mee dat je bespreekt dat ze ook zelf moet spelen, daar opdrachtjes voor geeft, beloont etc? Ik ken het hier wel met vlagen, dat ze zich niet zelf lijkt te kunnen vermaken. Vaak ook als ik zelf druk/moe ben natuurlijk Het vergt dan weer even extra aandacht - of het waait vanzelf weer over, en een tijdje later speelt ze ook weer leuk zelf. Ken je het boek how to talk to kids? Staat ook een "probleemoplosmethode" in die je samen met je kind kunt gebruiken, om haar te laten helpen een (dit) probleem op te lossen. Ze zeggen ook dat je ook juist positieve aandacht moet geven als ze eventje zelf bezig zijn: knuffel, aai, complimentje, wat fijn om te zien dat je dit leuk vindt om te doen, etc. Dus niet razendsnel de tijd benutten en opruimen oid. Ook, maar tussendoor dus aandacht.
Bedankt voor je reactie! Ze gaat gewoon elke dag naar school tot 14.00 uur m.u.v. de woensdag, dan is ze om half één thuis. Ik bespreek inderdaad met haar dat ze dingen zelf moet doen, geef ook opdrachtjes etc. En werk bijvoorbeeld ook met de Time Timer (klokje, waarin het rode vakje dus netjes wegtikt). Als ze lekker aan het spelen / knutselen of wat dan ook is, dan geef ik haar ook complimenten, een aai, een knuffel. Dus ik beloon haar "goede" (of gewenste) gedrag ook tussendoor. Ik bespreek ook met haar wat goed ging en wat we de volgende keer anders kunnen doen. Wat mezelf betreft: ik ben sinds afgelopen januari ongewild werkloos. Al mis ik de hectiek van mijn werk niet trouwens, ik vind het wel fijn om de rust te hebben en geen stress omtrent evt. ziek zijn. Ik loop ongeveer drie keer per week hard en eens per week heb ik een binnen-training. Dat zijn puur de dingen voor mezelf. Thuis ben ik vooral bezig met de huishouding, wat niet al te veel werk is vind ik zelf (maar wel erg saai en telkens hetzelfde.. ook ik ben snel verveeld eigenlijk) en ik ga per half november één dagdeel per week vrijwilligerswerk doen. En ik ben bezig om te kijken of ik een opleiding kan gaan doen. Daar zit ik middenin, maar ik kan haast niet wachten. Misschien wil ik wel teveel?
spreek ze niet af met haar vrienden na school? en tja als ik iets niet wil doen met mij zoon dan zeg ik dat tegen hem op een aardige wijze. hij vindt dan zelf iets te doen.
Ze spreekt wel af na school. Ongeveer eens per week en daarnaast heeft ze dus ook de kleuterdans. Dus twee activiteiten per week minimaal. En als ik ergens geen zin in heb, geef ik dat ook netjes aan. Ik begin niet meteen geïrriteerd te raken of iets dergelijks. Wat dat betreft heb ik best wel wat geduld.
Mijn dochter is ook een 'bezig bijtje'. En dan twijfel ik ook wel eens. Maar als ik jouw post lees, zie ik dat ik me geen zorgen hoef te maken. Ik denk dat kleuters gewoon barsten van de energie. De wereld ligt voor ze open en die wereld willen ze dolgraag ontdekken. Mijn dochter gaat 2x per week naar de buitenschoolse opvang, 1x per week naar opa en oma en de andere vier dagen ben ik thuis. Die dagen wil ze het liefst afspreken. Ik ben geen kleuter en ik speel niet zoals zij wil spelen. Met vriendinnetjes kan dat wel. Misschien moet je dochter inderdaad meer uitgedaagd worden, maar dan op een andere manier. Ik ga gerust een uur buiten aan straat staan, zodat ze met de buurtkinderen kan spelen. Of we gaan naar de kinderboerderij, op visite, samen vragen of een vriendinnetje buiten komt spelen, naar de bibliotheek, enz. Zelf spelen moet ook, maar wat ik al eerder typte: kleuters hebben - denk ik - wat meer behoefte aan autonomie.
Je kunt altijd eens met juf overleggen of ze op school ook zo doet. En als ze snel verveeld is kun je misschien eens kijken of ze wat moeilijkers kunnen doen op school. Wij hebben uiteindelijk een paar smartgames gekocht zodat ze in d'r eentje kon nadenken en spelen tegelijk. Dat scheelde echt wel. En ze komen 2 jaar later nog steeds regelmatig uit de kast. Wel de reisversie... Die zijn goedkoper en lekker practisch
Ik herken mezelf 100% in je verhaal. Onze dochter vraagt eigenlijk altijd aandacht met alles wat ze doet...mama kijk welke letter ik nu heb geschreven etc etc (=6 en zit in groep 3)..en dan heb ik nog niet eens ontbeten ha ha...ze kan zichzelf slecht vermaken alleen, en is ook altijd aan het kakelen. Maar ik wil dat niet altijd en ik ook wel eens een kop koffie drinken en mijn eigen ding doen. Ze heeft 1 x per week turnen, 1 x per week zwemles, en 1 x per week een speelafspraak. In de zomer is het makkelijker en gaat ze buiten spelen met vriendinnen, helaas gaat die vlieger niet op met dit weer. Je hoeft je niet schuldig te voelen, ik hoor meer over meisjes als die van ons ..mijn zoontje van 2 speelt altijd zelf en hoor ik uren niet. Maar dochter heeft nog nooit langer dan 20 minuten met barbies gespeeld of wat dan ook. Maar het wordt wel leuker voor haar in groep 3! Meer uitdaging inderdaad, ik denk dat ze dat nodig heeft. Mijn dochter is nu veel aan het 'lezen' en schriftjes maken die ze vol schrijft met van alles terwijl ze nog niet lang in groep 3 zit. Ik vind haar nu ook wat blijer en rustiger, niet zo verveeld. Ze is altijd al wel sneller toe geweest aan nieuwe dingen...einde peuterspeelzaal was ze ook wat moeilijker en einde groep 2 al helemaal. Komt wel goed met tijd. En als je van die werkboekjes koopt vanaf 4 jaar bij de hema? oefenboekjes, knutselspul? En dat van etenstijd en naar bed herken ik ook helemaal. Alleen is mijn man vaak na 19 uur thuis dus doe het allemaal alleen. Maar ik begin gewoon vroeg en om 19 uur liggen ze er in....hi hi......ME time! Veel blijven sporten (ik kan dan altijd meer hebben) en goed dat je vrijwilligers werk gaat doen. Af en toe even weg scheelt enorm. Groetjes, C
En gewoon buiten spelen? Hier doen de kinderen uit de buurt dat ook als ze uit school komen. Als het droog is tenminste. Sven laat ik ook buitenspelen. Omdat hij nog jong is ga ik dan zelf ook buiten zitten om een oogje in het zeil te houden. En als ik dan eten ga koken, moet hij mee naar binnen en mag de televisie aan.
Herkenbaar.... Onze dochter is hetzelfde... (Muv het bewegelijke). Ik had de hoop dat het beter zou gaan als ze naar school ging, dat ging het in eerste instantie ook, maar helaas dus niet voor lang... Ze kan zichzelf slecht vermaken, alleen op haar kamer spelen oid doet ze echt zelden. Het liefst is ze aan het tekenen, schilderen, knutselen aan tafel en ik moet mee doen of in de buurt zijn. Er zijn echt dagen bij dat ik echt geen seconde voor mezelf heb... Op de bank met een kop thee, zonder aandacht voor mijn dochter is er dan niet bij... Ik vind het vooral heel erg vervelend voor mijn zoontje, als zijn zus thuis is, komt hij er gewoon niet meer tussen. Daar probeer ik dus wel heel erg op te letten, soms zeg ik gewoon dat nu haar broertje aan de beurt is, of dat ze even stil moet zijn omdat ik met haar broertje aan het praten ben. Pech gehad, dan maar boos. Moest laatst wel erg lachen, mijn moeder was 1,5 uur met mijn dochter alleen geweest, daarna was ze helemaal kapot tok, tok, tok, tok... Haha Helaas geen tips dus, maar altijd goed om te weten dat je niet de enige bent!!!!
Mijn dochter is ook wel zo. Alleen niet zo druk en beweeglijk (behalve als er een vriendinnetje is, maar dan vieren ze t lekker bot op elkaar). Oplossing hier is: 2 dagen bso 1x zwemmen en meestal wel minstens 2x spelen.. En verder ook wel de tablet . Ik moet zeggen dat haar spanningsboog wel wat groter wordt en ze zich ook wel wat beter zelf kan vermaken. Maar verder.. ik ben echt blij dat ze naar school gaat en naar de bso, zwemles en dat ik weer kan werken en mijn eigen tijd heb.. Hele dagen een kind vermaken, pff nee redelijk klaar mee Op de psz/school/bso vo/inden ze dat ze zich uitstekend zelf kan vermaken.. Dus t zal ongetwijfeld ook liggen aan t feit dat ze enigkind is en ze thuis graag de aandacht opeist, wat in een groep toch minder makkelijk kan, omdat de juf bezig is. Ik heb thuis ook altijd wel gezien dat ze zich beter vermaakte als ik (niet zittend!) ergens mee bezig was..
Ik ben al blij te weten dat ik niet de enige ben. Althans; dat weet je vaak wel, maar het lezen van dezelfde ervaringen is wel fijn. Ik kom wel dingen hier tegen waarbij ik denk; die kan ik zeker eens gaan proberen. Buitenspelen is hier niet echt een hot item. Ik bedoel; ze wil het wel, maar echt alleen mag ze van mij nog niet weg en we wonen net in een straat waar de kinderen die er zijn, naar een BSO gaan na schooltijd of echt al veel ouder zijn. Ik kan wel eens gaan kijken of er in de buurt iets is waar meer kinderen komen natuurlijk. Er zit hier wel een kleine speeltuin, maar daar zijn vaak geen kinderen. Resultaat; ik ben dus nog steeds haar fun factor Zowieso zal ik dit straks op school met het voortgangsgesprek aan geven. Thuis is ze lid van het tijdschrift Rompompom, wat goed aansluit met het lesmateriaal op school. Daar doen we ook veel oefeningen uit. Woordenlijsten die ze mee krijgt, daar maak ik een extra variant op voor haar om het iets moeilijker te maken. Ik moet daar wel alert op blijven, juist omdat ze de woorden die ze tot nu mee heeft gekregen, al kent. Af en toe denk ik echt bij die lijsten dat ik in de maling word genomen Voor zover wel erg bedankt voor jullie reacties. Ik ga dus eerst maar eens met school in gesprek om te zien waar ze staat en verder ga ik kijken of ik er nog een activiteit bij kan bedenken waarbij ze lekker haar energie kwijt kan.
Heel herkenbaar.. Dochter is bijna 6 en kan zich nog niet vermaken. Als baby wilde ze al niet alleen zijn, ze heeft bijvoorbeeld nooit even rustig in de wipstoel gelegen of zich vermaakt in de box. Ze wilde er altijd bij zijn en krijste alles bij elkaar als ze bijvoorbeeld in de wipstoel zat en ze kreeg even geen aandacht. Wij zaten altijd vol verbazing te kijken als we een kindje zagen dat zo tevreden teutend zat te spelen met het handje of een speelgoedje in de box. 'Goh, die kinderen bestaan echt!' En nu, ze eist nog constant alle aandacht op. Ze wil niks zelf doen. En doet ze dat wel, dan nog betrekt ze mij (of iemand) er bij. 'Mama, kijk!' 'Mama, weet je...' Die laatste zin hoor ik 100x per dag School heeft niks geholpen, behalve dat ik haar niet meer hele dagen om me heen heb dus er iets beter tegen kan. Een broertje hielp ook niet Ze spelen wel samen maar ze hebben meestal ruzie omdat zij wil bepalen hoe en wat ze spelen en broertje pikt dat niet meer. En ook dan wil ze mij constant laten weten wat ze doet/doen. Als ze eenmaal op bed ligt kunnen we er nog regelmatig heen. Ook 's nachts nog vaak een keer. Er is altijd wat: buikpijn/jeuk aan dr voet/vliegje op haar kamer/gedroomd etc. En er is dan dus ook wel echt eens wat, maar het rare is dat we nooit naar haar broertje hoeven terwijl er bij hem ook heus wel eens een vliegje op zijn kamer heeft of er iets anders is. Als er visite is maak ik van te voren al afspraken met haar, ze mag er even bij zitten en kletsen maar daarna moet ze even zelf gaan spelen, anders zit ze bij de visite op schoot te redeneren en krijg je er geen speld tussen Uiteindelijk weet ze het dan wel weer zo te draaien dat ze toch weer aandacht krijgt, als ze zelf moet gaan spelen. Ze wil alles weten, hoort alles ('wat zeg je?' 'wat bedoel je?' 'wat zei je tegen papa?'), voelt alles (haar kleren zitten nooit lekker), ruikt alles.. Ze leeft 'intens', je kan haar met niks voor de gek houden (sinterklaas is ook al een issue). Ze is niet bijzonder 'ver' wat betreft lezen, schrijven etc. maar daar liggen haar interesses ook niet echt. Op school zoekt ze veel aandacht en bevestiging van de juf, ze komt vaak een knuffel bij haar halen bijvoorbeeld. De juf vindt dat prima en zegt daarna dat ze nu weer moet gaan spelen, dat doet ze dan ook wel, maar genoeg kinderen om mee te spelen natuurlijk. Wij waren toen ze baby was al bezig met een balans vinden tussen aandacht geven en niet teveel aandacht geven, snap je? En dat doen we nog. Ze krijgt echt aandacht genoeg van ons, ik doe ook regelmatig iets alleen met haar, zonder haar broertje. Elke dag krijgt ze tijd van mij/ons maar we kunnen gewoonweg niet de hele dag met haar bezig zijn. Soms word ik er knettergek van, dan moet ze me even met rust laten en gaat dan vervolgens staan hupsen, geluidjes maken en me steeds aantikken (moeilijk uit te leggen, irritant gedrag in elk geval) zodat ze dan toch weer te horen krijgt dat ze moet stoppen (negatieve aandacht is ook aandacht en negeren lukt niet altijd). Ik heb een hele poos gedacht dat het aan ons lag, dat we iets niet goed doen. En dat zullen we ook heus niet altijd doen maar ik hoor 'gelukkig' van mijn omgeving dat ze een ontzettend pittig karakter heeft. Mijn moeder herkent heel veel van zichzelf in haar en begrijpt haar ook wel. Ik kan met haar ook goed in gesprek als ik het even niet meer trek (hee, dat rijmt!). En ik zie haar broertje wat een heel ander kind is, wat een verademing was het dat ik hem gewoon even weg kon leggen zonder dat hij begon te krijsen. En dat hij zomaar zelf met autootjes speelt of een puzzel maakt! Hij heeft weer andere 'lastige' dingen uiteraard maar ik zag wel dat het zo dus ook kan. Dochter zit op zwemles en sinds kort gaat ze ook mee naar peutergym van haar broertje en daar mag ze meedoen van de juf, vindt ze heel leuk. En we gaan deze zaterdag even kijken bij de manege en dan kan ze misschien op voltige, wil ze heel graag. Vriendinnetjes heeft ze genoeg en speelt ze een paar keer per week mee. Hier buiten spelen kan wel, maar niet met andere kinderen, die wonen hier niet in de buurt. We wonen vrij landelijk. Over een paar jaar kan ze zelf naar vriendinnetjes fietsen en wat meer haar gang gaan, ik hoop echt dat het dan wat beter wordt. En voor ons blijft het zoeken hoe we haar het beste kunnen begeleiden in het proces van zelfstandig worden en ook heel belangrijk: genoeg 'eigen' dingen houden zodat de energie weer een beetje bijgevuld wordt Want poeh, ik ben eind van de dag helemaal op. Het wordt ook weer tijd om aan het werk te gaan, dan kan ik er ook veel beter tegen.
Ja, een woordenlijst. Per periode werken ze aan een bepaald thema en krijgen ze een lijst mee met woorden waar ze dan de taalontwikkeling mee oefenen. Dus een woord is niet alleen een woord, maar er staat ook een zin achter, zodat er geleerd wordt dat er verbanden gelegd worden.
Maja82, wat herken ik veel in jouw verhaal zeg! Vooral dat altijd geluid maken, dat aantikken. Altijd contact maken. Pittig inderdaad en een pittig karakter ook. Pff...
Dames, wat herkenbaar, ons zoontje is ook erg druk en kan zichzelf niet makkelijk vermaken, altijd al zo geweest. Ik Oon nog niet naar het toilet zonder dat hij het op een brullen zette. Ook ik ben blij voor hem dat hij naar school gaat, hij vindt het ook echt heel leuk. Hij is echt moe nu hij uit school komt, maar an nog is hij soms niet te stuiten. Het liefst speelt hij met anderen, kunnen kindjes zijn maar ook mama, papa of andere familieleden ik vraag me ook wel eens af of het normaal is dat hij zo beweeglijk is, op school gaat het steeds beter, maar ook daar is hij drukker dan anderen heb ik het idee, hij praat ook veel en hard volgens de juf leert hij wel steeds beter om op zijn beurt te wachten. Vanaf morgen gaat hij op judo, mocht dit nog niet genoeg zijn voor hem dan ook op zwemmen. Wat ik eigenlijk wilde zeggen.. Je bent zeker niet de enige, maar begrijp goed dat je dat soms zo voelt, heb ik ook. Zeker als ik naar mijn vriendinnen kijk, die dit gedrag eigenlijk niet herkennen hij hun eigen kinderen.
Hier ook enig kind. Je zou bijna denken dat het daar aan ligt. Ik herken het ook dat mijn dochter beter speelt wanneer ik bezig ben.
Ik kreeg laatst zelf in een soortgelijke situatie van iemand te horen dat ik waarschijnlijk teveel aandacht geef en wat duidelijker mijn grenzen moet stellen naar mijn dochter toe. Het gaat allemaal om aandacht en zo te lezen geef je haar dat genoeg. Eerst even een momentje samen spelen en daarna de overgang maken naar nu moet je even zelf dit of dat doen en mama gaat dit doen en is dus even bezig. Als ze dan aan je blijft trekken kun je dat gedrag negeren.. Klinkt misschien wat hard maar werkt hier wel.
Oh ja, inderdaad; als ik met huishoudelijke dingen bezig ben zeg maar, gaat het ook wel wat makkelijker. Maar zodra ik ga zitten.. is het gebeurd. Negeren probeer ik ook wel hoor, maar dat vind ik wel erg moeilijk om vol te houden. Daar ben ik dus niet consequent genoeg in. Daar zou ik nog iets in kunnen doen.