Hallo allemaal, toch maar besloten mijn verhaal hier te doen. Ik ben nu 27 1/2, zo'n 3 jaar terug is na jaren van pijn endometriose geconstateerd. Wat volgde zijn vele ziekenhuisbezoeken, zware hormonen en 2 operaties. De laatste in april dit jaar. Hierna moest het beter gaan, in het begin was dit ook wel zo maar sinds augustus lijkt de ellende weer opnieuw te zijn begonnen. Heb weer veel pijn, krijg weer bloedingen etc. Door alle ellende van de afgelopen jaren ben ik geen relatie aangegaan en was ik ook niet echt op zoek. Toen in 2008 de diagnose werd gesteld werd mij ook al snel verteld dat ik door hormonen in de overgang zal worden gehouden en dat als ik kinderen wilde dit het beste voor mijn 30ste kon. Misschien dat ik daarna nog wel kansen heb maar de kans wordt telkens kleiner. Maar het kan ook zo wezen dat het al helemaal niet meer gaat lukken! Ja en nu komt het.... ik wil al kinderen sinds ik jong ben. Ik kan me geen leven voorstellen zonder een kleine van mezelf. Denk er al heel lang over na om het alleen te doen, want stel dat je niet een leuke man tegenkomt. En als je die wel tegenkomt... kun en wil je dan binnen een jaar aan kinderen beginnen? Ik heb voor mezelf besloten dat ik voor volgend jaar december een keuze maak en informatie inwin, maar nu zou graag in contact willen komen met vrouwen die ook endometriose hebben en met een kinderwens zitten, alleenstaande vrouwen die het traject zijn gestart etc. of een ieder die hier op wil reageren of raad/tips kan geven! Groeten, Akstra
Er is hier een topic met bam-moeders. Die staat bij zwanger worden geloof ik. Bam-mam heet het. Dat zijn niet specifiek meiden met endometriose..maar wel mama's die er alleen voor gaan.
Hot Akstra, Wow heftig! Moeilijk traject hoor.Ik heb zelf ook endometriose. Ook redelijk zwaar, maar lang niet zoals jij. Wel ook hormoonbehandelingen gehad en heel veel pijn. Ik kwam erachter toen we bezig waren zwanger proberen te worden, maar de pijn te groot werd om verder te proberen. Uiteindelijk zijn wij na die behandeling in het medisch circuit doorgegaan (een eileider was al helemaal verkleefd). Nar 3,5 jaar zwanger geworden en inmiddels een mooie dochter van 1 jaar. Wel ben ik inmiddels alleenstaande mamma, sinds maart. Het allerbelangrijkste is hoe groot je kinderwens is, en of je denkt dat je dit alleen kunt en wilt doen. Veel over nadenke ne over praten (wat dat betreft zit je hier goed ). Er zijn heel veel vrouwen die er voor kiezen om alleen hun kinderwens in vervulling te laten gaan en die het heel goed afgaat. Snap dat dit een hele moeilijke situatie is, en vind t rot voor je dat je hierin zit. Knuffel! en veel succes gewenst
geen endiometrose wel een alleenstaande mama hier mijn zoontje luuk bijna 3 jaar niet bewust alleen gekregen (ex in zw schap weggegaan) maar inmiddels wel bewust zwanger van nummer 2. Reden; wilde graag nog een kindje, brusje voor Luuk en ben inmiddels 31 dus vond het allemaal wel mooi zo .. en nog niet de ware gevonden. ik ben al alleenstaande mama, dus waarom geen 2e wil je heel veel succes wensen met je beslissingen. wil je meer weten. er is inderdaad topic van bam mama's bij zwanger worden ( al wordt er niet zo veel in gekletst) en hier bij alleenstaande mama's kun je ook gewoon mee kletsen. foxymama en ik zijn oa nu allebei bewust alleen zwanger van nr 2.
Hier ook geen endiometrose, maar wel bewust gekozen voor een 2e alleen. Heb een zoon van 5 uit een eerdere relatie, maar tot op heden geen prins in die mooie witte auto gevonden. Vond het wel tijd voor een 2e. Kom idd eens kletsen bij de alleenstaande ouder topic of pb me maar als je vragen hebt.
Hallo, bedankt voor je reactie! Wat rot voor je dat je tijdens de zwangerschap van Luuk in de steek bent gelaten door de vader. Kan me voorstellen dat het op dat moment een klap voor je is, je had het je namelijk heel anders voorgesteld. Mag ik vragen hoe lang je toen zwanger was? Wat super dat je nu de keuze hebt gemaakt om te gaan voor een tweede. Zoals je zelf al zegt, op een gegeven moment dan weet je dat het moment daar is dat je een brusje wil voor Luuk en als er dan geen man in het spel is dan maar alleen. Vind je het niet spannend of zie je er niet tegen op om nu 2 alleen op te voeden? Mag ik misschien aan je vragen hoe je het traject ingegaan bent, hoe je het hebt gedaan (zelf donor gezocht of via ziekenhuis/kliniek), hoe lang je moet wachten totdat de behandeling wordt gestart etc. Hoe reageerde je omgeving op je beslissing? Zou graag weer wat van je horen en voor jou lekker genieten van deze zwangerschap!
Hallo, fijn dat je wilt reageren op mijn berichtje. Kan me helemaal vinden in je verhaal. Als je al een tijd alleen bent en wel een kinderwens hebt dan is de keuze om het alleen te doen wel makkelijk te maken maar lijkt me ook wel zwaar. Hoe ben je zo bij je beslissing gekomen? Heb je daar veel over gesproken met anderen en je zoontje of heb je zelf de keuze gemaakt? Mag ik ook aan jou vragen hoe je het traject in bent gegaan, of je zelf een donor hebt gezocht of via ziekenhuis/kliniek en hoe lang het uiteindelijk heeft geduurd voordat de behandeling is begonnen? Ik vind het fijn om met (zwangere) alleenstaande vrouwen te praten, ze snappen wat er in me omgaat en waarom ik eventueel de keuze zou maken. Verder zou ik graag willen weten hoe het is gegaan en de bevindingen. Ik heb een geweldige familie en vriendinnen die achter me staan en me helpen waar nodig maar uiteindelijk maak je zelf de keuze en ja wanneer is die goed? Reageerde je omgeving positief op je beslissing? Hoor graag weer van je!
Hallo lotgenootje, dank je wel voor je berichtje. Wat is endometriose toch ook een vreselijke ziekte he! Soms vraag ik me af waarom overkomt het mij, maar goed het is nu eenmaal zo en er zijn ergere dingen in het leven! Heel veel vrouwen ontdekken het pas als ze zwanger proberen te worden, vaak is het dan al te laat. Gelukkig heb jij uiteindelijk een mooie gezonde dochter gekregen! Zijn jullie 3,5 jaar bezig geweest in het medisch circuit of in totaal met zelf proberen erbij? Mag ik vragen hoe jij het ervaart als alleenstaande moeder? Heb je nog veel pijn van de endometriose en belet dit je eventeel in je dagelijks leventje? Eerlijk gezegd is mijn wens zo groot dat ik er alles voor over zou hebben. Ik heb een geweldige familie en vriendenkring die me steunen en achter me staan, maar goed je moet het uiteindelijk zelf beslissen en doen. Ze zullen er niet dag en nacht zijn. Ik weet dat ik sterk ben en het alleen zou kunnen doen maar het moet wel financieel haalbaar zijn, hoe doe jij dat? Ik wil jou ook een knuffel geven, omdat je een lotgenootje bent maar gewoon omdat iedereen er wel eens verdient! Hoop snel weer eens wat van je te horen!
Hoi Akstra, Wij zijn een klein jaar zelf bezig geweest en de tijd erna in het medisch circuit. Das dus ruim 2,5jaar. Tess en ik redden ons prima. Nee, dat zeg ik verkeerd. We hebben het heerlijk samen. Ik zal niet liegen, was absoluut niet wat ik wilde en wat ik had verwacht. Maar ik geniet elke dag van mn lieve meid. De dagen dat ze bij haar pappa is vind ik echt niet leuk, mis ik haar vreselijk. Soms is het wel pittig natuurlijk. Vooral als zij (of ik!) ziek ben bijvoorbeeld. Van mn endometriose heb ik een hele tijd geen last gehad. Tijdens mn zwangerschap is het meeste opgedroogd en doordat ik heel lang borstvoeding heb gegeven ben ik al die tijd niet ongesteld geworden (is neit altijd zo trouwens, je kunt ook tijdens borstvoeding ongesteld worden). Tess is nu bijna 14 maanden en ben nog maar 3x ongesteld geweest. Helaas was de laatste keer al wel weer ontzettend pijnlijk, dus t is wel weer heel snel teruggekomen. Binnenkort laat ik een spiraaltje plaatsen in de hoop dat ik dan niet meer ongesteld wordt en mn endometriose niet weer erger gaat worden. Ik heb wel een tweede kinderwens (denk erover dit dan abewust alleen te doen. heb ik het ook al over gehad hier op t forum, maar wil eerst meer stabiliteit voor Tess en mij), dus andere maatregelen die de kans daarop verkleinen zou ik nu niet overwegen. Maar das heel persoonlijk. Wat financien betreft zit ik aardig krap. Heb geen bijstand, maar als je al mn inkomsten bij elkaar optelt, kom ik daar net onder, dus heb het niet breed. Maar ik ben er van overtuigd dat we het daar met zn tweeen van moeten kunnen doen. Daarbij heb ik ook geen keus, dus dan maar beter positief kijken, toch Fijn dat je zo'n goed netwerk om je heen hebt, zoveel mensen die je willen helpen en bijstaan. Dat is zeker belangrijk en scheelt ook. Maar zoals je al zei, je moet t toch zelf doen. Je geeft zelf al aan dat je er sterk genoeg voor bent en je wens heel groot is. Heb je zelf werk? Sorry trouwens dat ik nu pas reageer. Had helemaal niet gezien dat er nieuwe berichtjes in dit topic waren beplaatst . Zal t nu in de gaten houden, maar n pb mag natuurlijk ook altijd!