De laatste tijd vind ik het steeds moeilijker om met Eva's voorkeur voor mij en eenkennigheid om te gaan. Eva is namelijk enorm eenkennig. En niet nu pas, maar als piepkleine baby ook al. Een voorbeeld: met 3,5 maand was ik op de verjaardag van mijn moeder. Ik moest voor haar een boodschap doen. Ik was een half uur weg en ze heeft de hele tijd gehuild. Ook het oppassen als ik werk is nog niet prettig verlopen. Mijn schoonmoeder past één dag op in de week. En het heeft zo'n twee maanden geduurd voordat Eva haar (thuis)ritme vond bij mijn schoonmoeder. Sinds twee maanden gaat ze naar een kdv en dat wordt ook maar niet beter. Ze slaapt er 2x een half uur op een dag en ze jammert/jengelt er veel. Als ik weg ga is ze overstuur en huilt ze dikke tranen. Er zijn twee leidsters bij wie ze zich prettig voelt. Bij iemand anders hoeven ze haar niet op schoot te zetten, ze huilt dan gewoon door. Thuis hangt ze ook sterk aan mij. Bij mijn man wordt ze ook rustig, maar bij mij vindt ze 'echte' rust. Als ik er maar ben, dan is het goed. Ik merk dat ik het steeds moeilijker vindt om hiermee om te gaan. Vooral nu ze 9 maanden is merk ik dat de eenkennigheid nog sterker wordt. Ze heeft een sterke eigen wil heeft duidelijk haar voorkeur voor mij. Hoe kan ik hier goed mee omgaan? Ik merk dat ik er gespannen door wordt en dat is natuurlijk nooit goed. Ik ben het ook helemaal niet gewend. Mijn oudste keek niet eens meer om als ik haar bij de oppas bracht. Zijn er moeders die mijn verhaal herkennen? En hoe is dit gegaan bij jouw kindje? Kinderopvang, oma als oppas etc. En hoe is je kindje als dreumes, peuter? Ik ben nieuwsgierig !
Ik herken het best wel, volgens mij had jij destijds ook op mijn topic gereageerd over eenkennigheid bij de kinderopvang. Gelukkig gaat het daar nu met Lisa een stuk beter, maar ze heeft duidelijk haar voorkeur voor bepaalde leidsters/verpleegkundige. Daar wordt gelukkig goed rekening mee gehouden. Lisa hangt gelukkig niet persé erg aan mij, maar wel aan ons. Ik denk dat het hier scheelt dat ze niet meer de borst krijgt en dus van ons allebei evenveel te eten krijgt. Eva hing bijvoorbeeld veel meer aan mij (14 maanden bv aan de borst gehad). Als ik Lisa naar het kdv breng ziet ze nooit dat ik weg ga, want dan gaat ze dus huilen. Ik zeg altijd maar dat ze lekker met haar moeten gaan rondlopen en dan sluip ik weg . Dat werkt hier best goed. En verder ben ik er redelijk makkelijk in geworden. Lisa heeft het wel iets minder dan jouw dochter denk ik, maar ik kan er nou eenmaal niet altijd voor haar zijn, ze moet leren dat anderen er ook voor haar zijn. Ik vind het ook moeilijk hoor en laat haar niet bij anderen achter als het niet hoeft, maar als het wel moet, dan moet het maar even en het komt dan wel weer goed. Probeer er zelf wat meer vertrouwen in te hebben, want zij voelt het ook feilloos aan en reageert daar ook op.