Even kort ons verhaal. In mei 2009 ging de pil de deur uit na heel veel hopen en dromen waren wij een jaar later helaas nog niet zwanger. Na een bezoekje aan de gyn gingen wij aan de clomid en een maand later was ik zwanger helaas is het al heel vroeg mis gegaan. ( ons * missen wij nog elke dag) Na een hele nare periode naar een andere gyn vertrokken en weer verder met de clomid helaas mocht dit niet veel voor ons doen. Na 7 keer clomid doorverwezen naar het umc in utrecht. Daar hebben ze weer heel veel onderzoeken gedaan en toen kregen wij te horen dat de zwemmers van man lief niet zo best waren maar dat ze een ivf onderzoek met zijn zwemmers wouden doen om te kijken of dat nog wel kon. Dit onderzoek was super goed en wij konden een maand later gaan beginnen met iui. Dit was een super verrassing. Alle spuiten in huis, prik training gehad en met mijn werk afgesproken hoe het zou gaan. Voordat wij zouden beginnen nog even op vakantie want dat hadden wij al geboekt. Op vakantie zou ik mijn nod hebben en dan konden wij daarna meteen beginnen. Nu komt het de ronde voor de iui ruim 2 jaar na het stoppen met de pil zijn wij gewoon zwanger geworden. Het is nog heel klein en heel eng maar wel onze grootste droom. Kleintje je bent zo welkom. Groet, Lautje(p)
bedankt voor jullie reacties. over 2 weken hebben wij onze 1e echo om te kijken hoe groot ons kleintje al is
Gefeliciteerd! Echt super fijn dat je toch nog op de natuurlijke manier zwanger bent geworden! Volgens mij lopen wij precies gelijk! Ik ben zwanger vanaf 13 mei! Geniet ervan meis! Groetjes
happygirl jij ook gefeliciteerd,dat klopt denk ik op dit moment. Over 10 dagen dan hebben wij de echo. De spanning begint bij mij hoog op te lopen ik ben zo bang dat het weer niet goed is. Ik wil zo graag het hardje zien kloppen.
Hey hey, Wij hebben 1 julli de echo (heb er al een gehad maar daar was alleen nog maar een vruchtzakje op te zien, was met 4.5 weken) Ik kan ook niet wachten! wil zo graag weten of het hartje goed klopt! Hopelijk dan wat minder onzekerheid. Ik heb gelukkig nog nooit een miskraam gehad maar ben wel extra bang omdat ze bij ons in de familie allemaal de eerste keer een miskraam hebben gehad. En natuurlijk omdat het bij ons ook niet heel snel is gegaan. Zijn ook anderhalf jaar bezig geweest. En denk dat je dat automatisch toch banger bent omdat het al langer heeft geduurd. Dus denk dat onze angst niet geheel gek is! Maar moeten toch positief blijven denken meid! Waarom zou het niet goed zitten? Veel liefs mij