Hallo, Ik voel me heel slecht en wil eigenlijk huilen huilen en huilen. Ik heb een zoon van nu 23 maanden en eentje van 5 maanden. De jongste heb ik sinds zijn geboorte best wat laten huilen. Niet express, maar omdat het even niet anders kon. Ik was dan bezig met zijn broer (eten geven, aandacht geven, in bed doen, in bad doen etc). Ik heb niet snel op zijn behoefte gereageerd. Ik heb hier zo’n vreselijke spijt van want ik denk dat hij hierdoor onveilig gehecht raakt. Ik geef wel borstvoeding, maar heb onbewust vaak zijn pogingen om contact te maken genegeerd. Hij huilt heel snel, ik denk dat dat komt omdat hij zich niet ‘veilig’ genoeg voelt. Kan het zijn dat hij niet veilig gehecht is?
Hier moet zoon ook wel eens wachten. Kan soms niet anders. Verder heb ikbhem vaak in een draagstoel dan is hij in elk geval bij me. Wellicht voor jou ook een fijner gevoel?
Ik geloof niet dat hij onveilig gehecht is. Dan zouden alle jongere kinderen uit grotere gezinnen een probleem hebben Ik zou me daar echt geen zorgen over maken. Er kunnen zoveel oorzaken ( oa) lichamelijk en de ene baby huilt soms meer dan de andere.
Eh?? Zodra je meerdere kinderen hebt kun je nou eenmaal niet binnen 5 seconde op elke kik reageren. Hier met vier kinderen huilen ze allemaal wel eens en ze zijn prima veilig gehecht hoor.
Nee joh, onveilige hechting komt echt niet doordat je kindje soms moet wachten / huilen. Als je verder wel op zijn signalen reageert is het volgens mij gewoon prima hoor. Bij ons moest 2e dochter af en toe ook echt wachten, of de oudste juist.
Dan zouden ze bij mij allemaal onveilig gehecht zijn... Hier met 5 moet er altijd wel één even wachten. Of 2, 3, 4 of gewoon even alle 5. Ja hoort er nou eenmaal bij en hier houden ze echt niks aan over
Mijn jongste wordt volgende week 2 en ik heb zijn oudere zus bewust meer aandacht gegeven toen hij baby was. Hij moest dus ook wachten en soms huilen. Ik laat hem nog steeds weleens huilen, omdat het een drama queen is die zn zin wil doordrijven. Hij is echt wel goed gehecht hoor, is niets tekort gekomen.
Nee daar geloof ik absoluut niet in en ik ben een groot voorstander van weinig/niet laten huilen en een veilige hechting. Ik geloof niet dat een kindje dat af en toe even huilt (omdat het gewoonweg niet anders kan) niet goed kan hechten. De hechtingsproblemen komen naar mijn weten pas bij het structureel onnodig te lang laten huilen in de eerste 6 maanden. Dat hij nu nog huilt is een goed teken want hij doet dat om jouw aandacht te trekken om in zijn behoefte te voorzien. Een baby die onveilig is gehecht zal het gewoonweg opgeven om proberen jouw aandacht te vragen.
Welnee joh. Mijn oudste kinderen schelen krap 2 jaar en mijn dochter heeft toen ook weleens langer liggen huilen dan dat haar broer heeft moeten doen als baby. Ik vond dat ook vervelend maar je hoeft echt niet in te zitten over een onveilige hechting, geloof me daar is heel wat meer voor nodig. Je doet het gewoon goed, beetje vertrouwen hebben in jezelf
Een baby huilt met een reden Een baby kan je niet verwennen ze kunnen nog niet praten Onnodig laten huilen zou ik dus ook echt niet doen
Ik begrijp je gevoel, maar echt, het komt goed. Mijn 2 kinderen schelen weinig in leeftijd dus mijn oudste had nog veel zorg nodig toen de jongste geboren werd. De jongste heeft ook echt vaak genoeg even gehuild omdat ik met de oudste bezig was. Geen uur, maar 10 minuten kwam en komt geregeld voor. En nu nogsteeds moeten ze allebei wachten en huilen ze wel eens. Het hoort er bij
Nee joh! Een kind word er echt niet minder van als het even huilt hoor ... dan zou geen van mijn kinderen gehecht zijn. De oudste 2 hebben heel veel meer gehuild dan gemiddeld en bij de oudste heb ik daar ook echt afstand van moeten nemen voor mij en voor haar ... Er is niks mis met onze band. Dol op mijn kids en mijn kids op mij. Zolang het uit een goed hart komt en je je kindjes niet verwaarloosd niks aan de hand hoor.
Bedankt voor de reacties, doet me goed. Ik heb zelf hechtingsproblemen dus kan me er goed zorgen om maken. Het valt me best zwaar, twee kleintjes (kwa aandacht delen).
En als je pech hebt alle 4 tegelijk ook nog Krijgen ze niks van hoor, wachten omdat je even bezig bent. Dat is nou eenmaal het lot van het volgende kind
Ik denk dat je het verkeerd leest. Ik vat het op als: toen 2 baby was kreeg 1 soms bewust langer aandacht ipv bij eerste kik gelijk er op af vliegen (om 1 niet het gevoel te geven "verwaarloost" te worden). Nu is kind 2 bijna 2 jaar, dramaqueen/king die moet leren dat niet alles om hem draait
Dat geloof ik graag hier niet heel vaak maar ik heb ze wat meer verspreid (2010, 2011, 2014, 2017). Maar àls ze dan zo'n jankdag hebben...
Onveilig gehecht, daarvoor moet je hem al extreem hard genegeerd hebben. Dus dat zal wel meevallen. En in een gezin met meer dan een kind moet er nu eenmaal altijd eentje wachten. Maar je zegt dat je de jongste bewust negeerde? Bedoel je: altijd? Dat je de oudste altijd laat voorgaan? Want dat is natuurlijk ook niet de bedoeling: de oudste kan toch heus wel even wachten soms? Eten kan hij toch zelf? En samen spelen kan toch ook met de jongste op schoot?
Dan jank ik zelf vaak in een hoekje ook mee. En vertel ik de kinderen dat ik zo erg slecht veilig aan ze kan hechten
arme jij. Misschien dat behang + lijm genoeg hecht op die dagen? Ts, even gewoon grapje tussendoor he je maakt het zwaarder dan het is