Ik ben nu zwanger van ons tweede kindje. Mijn eerste zwangerschap was al geen roze wolk (hoge bloeddruk, bekkeninstabiliteit, carpaal tunnelsyndroom en andere standaardkwaaltjes zoals maagzuur), maar nu met de tweede is het nog erger. Ik zit al vanaf 3 weken zwangerschap thuis. Het begon met hele erge misselijkheid, duizeligheid, verhoging en pijn in mijn buik (darmen). Aangezien de zwangerschapstest negatief was (te vroeg), dacht de HA aan een buikgriep of overprikkelde darm. Anderhalve week later toch nog maar een keer getest (had echt het gevoel dat ik zwanger was) en deze test was positief! Hartstikke fijn, we zijn er erg blij mee! Maar was inmiddels zo misselijk en duizelig dat ik nog maar nauwelijks voor mijn zoontje kon zorgen. Dus heb ik mijn HA weer gebeld voor een afspraak. Daar tabletjes tegen de misselijkheid gekregen en meteen ook even de bloeddruk gecontroleerd. Deze was aan de hoge kant en moest een paar dagen later nog een keer laten meten. Deze keer was de bloeddruk nog hoger en ben ik met spoed opgeroepen bij de gyn (waar ik anders 2 weken later een afspraak zou hebben). Meteen heb ik weer medicatie voor mijn bloeddruk gekregen. Door de tabletjes werd mijn misselijkheid minder, maar de duizeligheid bleef en werd zelfs nog iets erger. Nu ben ik weer een week of 4,5 verder en ben ik nog steeds heel erg duizelig. De gyn heeft laten doorschemeren dat ik er niet vanuit hoef te gaan dat ik voor de bevalling nog weer aan het werk kom. Het risico dat mijn bloeddruk dan weer verder gaat stijgen is, gelet op de ervaringen tijdens mijn vorige zwangerschap, erg groot. De arbodienst gaf dezelfde gedachten te hebben. Hier baal ik best wel van. De vorige keer heb ik vanaf 25 weken zwangerschap volledig thuis gezeten en nu zou ik incl. het bevallingsverlof bijna een jaar thuiszitten. Alleen de gedachte al... Maar wat me nu nog het meest frustreerd is dat ik door de duizeligheid echt bijna niets kan doen. Ik voel me echt gevangen in mijn eigen huis en heb het gevoel dat ik mijn zoontje tekort doe. Zo gingen we altijd een keer per week babyzwemmen, maar dit vind ik nu echt niet verantwoord zolang ik nog zo duizelig ben. Ik merk ook dat ik mijn zoontje langer in de box laat spelen. Ik hoef dan niet constant achter hem aan te lopen. Wandelen gaat eigenlijk nauwelijks, ik durf het in ieder geval niet wanneer ik alleen ben. Op een slechte dag sta ik na een halve minuut al te tollen op mijn benen. Ik kan geen boodschappen doen, cadeautjes gaan inkopen voor Sinterklaas, etc. Ben in alles afhankelijk van mijn man en dit vind ik best moeilijk. Ook het huishouden komt nu grotendeels op hem neer. Van mijn omgeving merk ik dat ze soms het idee hebben dat ik me aanstel, ik loop immers niet over te geven en zie er niet echt ziek uit. Ondanks dat ik heel blij ben met mijn zwangerschap kan ik soms wel janken van frustratie. Sorry voor mijn klaagzang, maar ik moest het even van me afschrijven. Zijn er hier toevallig nog meer dames die langere tijd thuis moeten zitten?
Sterkte, en vooral luisteren naar je lichaam. Niet alleen voor jezelf uiteraard, tis niet fijn maar staar je niet blind op mis wel n jaar aan huis, voorkom dat je erin blijft hangen. En bekijk t positief, wat is nou een jaar rustig aan doen op n mensenleven als je je bedenkt wat je ervoor terugkrijgt (klinkt cliche) maar 2 gezonde kinderen en jij gezond, dat is t je vast wel waard. Kop op!
Jeetje meid wat een verhaal!! Ik zit vanaf de 12 weken thuis door bekkeninstabiliteit! Ik heb meer slechte als goeie dagen, maar op de goeie dagen ga ik met mn dochtertje aan de wandel of de speeltuin en lig ik er weer uit. Ondertussen als de kleine slaapt verveel ik me kapot en mis mn werk!! Gewoon het kletspraatje in de winkel.. Mis het allemaal.. Ik mag ook niet meer werken tot de kleine er is en moet er maar het beste van maken. Voor mijn dochtertje doe ik mn uiterste best dat ze t kei leuk heeft en ondertussen geniet ik van alles! Van mn kleine meid die lekker aan het spelen is tot de schopjes in mn buik! Want een ding is zeker het komt allemaal weer goed. Ik hoop dat jij, buiten het hele gebeuren om, ook lekker kunt genieten. Heel erg veel sterkte en succes! Het is moeilijk om er aan toe te geven, ik weet er alles van!
Dat is naar als je nu al weet dat deze zwangerschap niet makkelijk gaat worden... En zeker als je weet lang thuis te zitten. Ik heb ook geen "roze wolk" zwangerschap om een heleboel andere redenen, maar ik denk wel dat ik je misschien iets mee kan geven. Ik heb het volgende geleerd en bij mij werkt het, en natuurlijk zijn er ook dagen dat het minder gaat: -Kijk en leef van dag tot dag. Plan niet teveel vooruit dat voorkomt teleurstellingen - Geef eraan toe als je je rot voelt - Vraag om hulp uit je omgeving, en wees niet bang dat je anderen belast - Push jezelf niet om te genieten, maar neem wel een minuut of 10 per dag om "bewust" zwanger te zijn. - Praat erover Ik hoop echt dat je je snel beter voelt. Blijf uiteindelijk positief, al is dat soms vreselijk moeilijk. Ik weet er alles van.. Succes en liefs
Allemaal bedankt voor jullie reactie! Ik merk bij mezelf dat het me ook niet zozeer om mezelf gaat, ik red me wel, maar om de omgeving om me heen. De extra druk die nu op mijn man ligt, mijn zoontje waar ik minder leuke dingen mee kan doen en die soms moet wachten totdat ik me goed genoeg voel om zijn broodje te kunnen smeren of luier verschonen en mijn collega's die nu veel werk met nog minder mensen moeten doen. En ik probeer ook echt wel te genieten van mijn zwangerschap en het kindje dat in mijn buik groeit, maar ik vind het moeilijk dat ik met mijn toestand het leven van anderen moeilijker maak. @Maartje: heel veel sterkte voor jullie en jullie kleine meid!
Dank je wel! Enne dat je denkt dat je het leven van een ander moeilijker maakt is echt onterecht.. Jij hebt hier niet om gevraagd. Ik weet zeker dat die mensen echt wel even een paar maanden een stapje harder voor je willen lopen en hier begrip voor hebben. Jij bent nu heel belangrijk, en deze gedachte levert je echt alleen maar extra stress op! Je zoontje vergeeft het je wel hoor.. Lekkere extra knuffel en kus doet al wonderen. Wees alsjeblief niet te streng voor jezelf!