ik hoop dat het hier goed staat?? Ik ben nog niet zwanger, maar wilde hier vast wel overnadenken voor het geval dat... Bij onze dochter hebben we niks van onderzoeken laten doen, was i.v.m. leeftijd e.d. geen reden voor. En elk kindje was welkom bij ons. Maar nu voor een tweede voelt dat voor mij anders... ik zou bang zijn dat wij onze dochter te kort doen mocht er toch iets met het kindje zijn. Ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen. Maar mochten we wel voor de prenatale onderzoeken kiezen en er blijkt een kans te zijn dat er iets niet goed is.. wat dan?? Wie herkent dit (bij een tweede kindje) en kan er iets zinnigs over zeggen.
Hoi, bij ons was het ook niet nodig, maar toch hebben we het gedaan. WIj zijn zo'n stgel die graag alles van te voren duidleijk wil hebben ed. (Inmiddels geleerd flexibeler te zijn met een kleine, hoor! ) We hebben dit dus gedaan puur uit gevoel dat dat ons fijner leek. gelukkig was alles goed. Achteraf weet ik niet of ik het weer had gedaan. De vraag die jij stelt, hebben wij ons ook afgevraag: als er wat zou zijn, wat dan?" Het enige wat ik kan zeggen is volg je gevoel hierin. Er zitten aan beide keuzes postieve en negatieve kanten, maar wat weegt voor jou/jullie het zwaarst. Het is denk ik, echt een persoonlijke keuze, die je zelf moet maken. Hoe lastig ook. Succe sin ieder geval!
Ik begrijp dat gevoel volkomen. We waren ook heel erg aan het twijfelen bij deze zwangerschap of we de nodige onderzoeken zouden laten doen. Ook omdat het een tweede is en omdat we ook rekening moeten houden met Sem. Ik ben 32 dus voor de leeftijd hoef ik het niet te doen. Na heel lang getwijfel en gepraat, hebben we besloten om het tóch niet te laten doen. Bij de eerste ook niet gedaan, dus waarom bij de tweede wel? Er is in wezen niks veranderd, alle kindjes zijn nog altijd welkom. Maar dit is iets heel persoonlijks en als jij je beter voelt door prenatale onderzoeken te laten doen, dan moet je dat vooral doen. Je moet gewoon je eigen (en die van je partner) gevoel volgen. Er is geen goede of foute keuze.
Ik vond het bij een tweede nog belangrijker als bij de eerste maar wij hebben allerlei onderzoeken ook bij de eerste laten doen, juist om hem de beste kansen te geven mocht er wat met hem zijn, ik deed dat in eerste instantie niet om bv bij een afwijking de zwangerschap af te breken maar juist uit liefde en goede zorg. Bij de tweede deed ik dat OOK om deze reden maar meer met de insteek dat als het niet goed zou zitten dat we dan de zwangerschap af zouden laten breken (als het ECHT goed mis zou zitten dan he) Bij de tweede ben je hier wel veel meer bewust van (vind ik dan)
bedankt dames voor jullie reactie. laika en isademi wat jullie beide zeggen is dus precies wat ons doet twijfelen. laika, in principe is het kindje nog steeds welkom, daarmee bedoel ik een kindje dat iets zou hebben, maar nu we er al 1 hebben eigenlijk niet. Niet om de afwijking o.i.d. maar vooral omdat het het leventje van onze dochter compleet op zn kop zet. Voor ons is dat niet erg, maar ik vind het niet eerlijk t.o.v. mare. Moeilijk he?? isademi, misschien te persoonlijk, mag ook via pb, maar met welke uitslagen zou je het 2e kindje wel of niet hebben laten komen??
Ik ben daar altijd heel open in geweest en heb ook geen geheimen, wij hadden bij de combinatietest een kans van 1:160 dus hebben een vruchtwaterpunctie gehad nav deze uitslag, vlokkentest vind ik te onbetrouwbaar (5% vals positief) en meer kans op een miskraam dus vandaar onze keuze. Deze test liet zien dat alles goed was gelukkig maar het was wel een emotionele achtbaan, wij hebben hier van te voren over gehad omdat je tijdens (hormonen, zwanger en al) daar n iet echt rationeel over na kunt denken, wij hadden bv een kindje met down niet laten komen, maar das puur omdat ze geen indicatie kunnen geven van de mate waarin het is (een lichte mate had ik namelijk wel mee kunnen leven maar dat kunnen ze niet zeggen) ook bepaalde trisomies hadden wij de zwangerschap beeindigd omdat deze niet met het leven verenigbaar zijn. Je hebt bv ook recht op een uitgebreidere 20 weken echo als je een hoge kans hebt bij een combinatietest (dus vruchtwatrpunctie hoeft niet perse als je echt niet wilt) dan kijken ze extra naar hartje, hersens, ruggegraatje e.d. en dat waren voor ons overkombare dingen (iets wat opereerbaar is of mee te leven zeg maar) maar wilden we wel weten, een vriendin van mij heeft bv kindje met hartafwijking die moes in het ziekenhuis (academisch) ingeleid worden en er stond een heel team klaar, als ze niets had geweten (hebben ze ook dmv combinatietest en uitgebreidere 20 weken echo gezien, want normale 20 weken echo kijkt niet zo heel erg specifiek naar hart e.d.) als ze thuis was bevallen had het kindje heel kritiek gelegen of er niet meer geweest. Weet je het geeft geen garanties, er kan ook iets gebeuren tijdens bevallen ECHTER het gevoel of je er alles aan hebt gedaan stelt je gerust en meer kan je ook niet doen dus kan je je erbij neerleggen. Das dan voor mij persoonlijk tenminste zo.... En ondanks de "valse" uitslag (hoge kans maar gezond kindje) zou ik het toch weer doen, het is wel moeilijk en geeft geen garanties maar als ik iets had kunnen zien terwijl ik koos om dat niet te doen dan sla ik mezelf voor mn kop.
dank je wel voor je verhaal. Ik herken de gevoelens die je beschrijft helemaal. Bij een eerste had ik dat totaal niet. Maar nu wel t.o.v. haar. Ook al is er iets wat voor sommige mensen niet erg is zoals down ofzo dan nog ben ik bang dat ons en vooral haar leven te veel in het teken staat daarvan. Dat je niks kunt uitsluiten daar ben ik mij ook wel van bewust.
Ik heb het ook wel gehad. Maar toch gekozen om geen extra onderzoeken te doen. Wel de 12 en 20 weken echo natuurlijk. Maar ik zou een kindje met het syndroom van down niet kunnen weg laten halen. Kijk, als er nou een flinke hartkwaal bij gekomen was op de 20 echo, was het al een ander verhaal geweest. En dat is bij meer dingen die op de 20 weken echo tot uiting komen zo. Voor mij was die echo wel veel belangrijker. En zou ik misschien eerder een stap genomen hebben omdat het mijn oudste zou kunnen belasten. Maar dat was 1 extra argument geweest in de hele discussie, niet 100% bepalend..
dat kan ik idd wel begrijpen, maar bij de 20 weken echo ben je al zover gevorderd dat het toch allemaal wat ingewikkelder ligt.
Wel ingewikkelder, maar de combitest, test maar op een paar dingen (waarvan een paar ernstig). Terwijl die 20 weken echo veel meer aan het licht brengt over de bouw en ontwikkeling van het kindje. Daar kun je veel meer op ontdekken. Dat risico hou je ook na de combitest.. Je kunt de VK vragen of je die 20 weken echo iets eerder kan krijgen. Ze doen het ook weleens bij 18 of 19 weken, dat zou je dan meer ruimte geven.