Wat vreselijk heel veel sterkte toegewenst. Hij klinkt als een geweldige hond! Ik mis mijn kat af en toe nog steeds en dat is al 9,5 jaar geleden dat ik hem heb laten inslapen.
Ach meid ik herken het zo.... Heel veel sterkte,ik mis mijn grote vriend nog dagelijks... Onze engelse bull was in november 6 geworden en altijd heel actief en gezond.... In februari ging het ineens slecht,lusteloos en er zat geen activiteit meer in.... Na lang gedokter en geen resultaat moesten wij hem laten gaan,dit was niet de hond die hij hoorde te zijn en hij genoot niet meer... Maar wat mis ik hem toch,ik heb dagen gehuild en ben echt stuk geweest....nu gaat het wat beter,denk elke dag aan mijn eigenwijze lieve boef..... Bekijk bijlage 459284
Vreselijk, mijn mopshondje is nu 8,5 jaar en echt bejaard, heeft een hernia waardoor lopen niet altijd goed gaat en een speciaal blaasdieet. Ik moet er niet aan denken dat hij overlijdt, hij is echt mijn eerste kindje zeg ik altijd. Heel erg veel sterkte!!!
Vreselijk, sterkte nu je maatje weggevallen is! wel mooi dat je 2 canvasfoto's en de urn met kaarsjes hebt gezet, is ie toch nog een beetje bij je
Ooh bah wat een ontzettende nare ervaring dat je maatje dood neervalt. Misschien een kleine troost, voor hem is het heel snel gegaan, tot op het laatst doen wat die leuk vond, al is dat voor jou natuurlijk heel moeilijk.. Zelf vorig jaar mijn maatje moeten weg brengen, en heb het er nog moeilijk mee Ik wil je hierbij ontzettend veel sterkte wensen!
Wat vreselijk! Sterkte...Dat is het grote nadeel van dieren hebben, ze gaan normaalgesproken altijd eerder dan jijzelf en dat afscheid doet gewoon zo ontzettend veel zeer. Heb het ook al aantal keer meegemaakt en de pijn wordt wel minder maar het gemis op bepaalde momenten blijft vind ik. Nu gelukkig nog twee vrij relatief jonge honden, maar als ik dit dan weer lees. Zo verdrietig... Hoop dat je over een tijdje met een glimlach aan Joep terug kan denken
Wat een mooi beestje was Joep zeg! Heel veel sterkte met jullie verlies! Ik zit hier nu wel flink te janken omdat je verhaal heel herkenbaar is! Mijn hondje (kruising labrador/golden) is helaas maar 6 jaar geworden.... Ik kwam op een dag bij mijn ouders thuis (was toen net samen gaan wonen) en lady kwam al springend door de sneeuw op mij afgerend. Ze was door het dolle dat ik er was! Vervolgens rende ze terug naar huis, viel neer, waarop ik naar haar toerende en vasthield. Ze spartelde nog heel even met haar pootjes en overleed toen in mijn armen.... Oh wat heb ik geschreeuwd! Heb haar zelfs samen met mijn buurman geprobeerd te reanimeren, maar niks hielp meer Het is nu jaren geleden, maar nu ik er zo aan terugdenk moet ik toch weer zo ontzettend huilen, pff...