Dit is uiteraard waar. Maar wat doe je je kinderen aan als je je de politie er bij roept en gaat strijden/ruzie maken waar zij bij zijn. Dat is nog schadelijker dan wat er nu gebeurd. Ik vind het juist heel goed dat TS rustig blijft, geen ruzie maakt en het netjes probeert op te lossen.
Als zoiets 1X gebeurt ben ik het met je eens, maar na zoveel jaar heeft deze moeder praktisch gezien geen recht en zeggenschap meer over haar eigen kinderen. Want de situatie is blijkbaar dat een persoon die geen voogdij heeft bepaalt of de moeder (die volledige zeggenschap heeft) haar eigen kinderen mag zien en spreken. Dat gaat nergens meer over EN is hartstikke schadelijk voor de kinderen en hun band met hun moeder. Lieve vrede bewaren moet geen doel op zich zijn. Want hoe reageert een ouder primair als een 'derde' tegen je wil je kinderen in de auto duwt terwijl jij staat te roepen? Dan laat je je kinderen toch niet gaan, omdat ze anders een scène zouden zien?
@amdaa Ik begrijp je reactie volkomen. Dit is de reactie waar ik aan dacht, maar ik probeer op zulke momenten voor me te houden dat het geen enkele zin heeft om nijdig te worden. Daarnaast doet de politie in dit soort zaken niet veel, daar heb ik inmiddels wel ervaring mee. In het alle begin heb ik al eens politie ingeschakeld wegens ontvoering, en ze deden niets! Hun zin was " wij doen niets aan huwelijksproblemen" Het is voor de kinderen al zwaar genoeg, en als ik ook nog eens stennis gaat schoppen, wordt het alleen maar zwaarder voor hun. Ik vecht op een eerlijke manier, en niet op hun onvolwassen manier, want uiteindelijk komt het allemaal uit. En het blijft wel hun oma. Dat ik het een "niet zo lieve mevrouw vindt" ( en ik zeg het even zo maar denk iets heel anders betekend niet dat de kinderen niet om oma geven. Het is geen onbekende die je kinderen meeneemt. Dus die vergelijking vind ik eerlijk gezegd niet passend. Maar inmiddels ben ik heel wat informatie rijker, en dat komt ooit van pas.
Vind het ook maar een apart verhaal... Moeder wilt niet voor haarzelf opkomen als de kinderen erbij zijn, want dat zou 'schadelijker' zijn voor de kinderen dan ze 4 jaar niet zien. Ook heeft ze helemaal geen verstand van zaken, wat wel en niet mag en dat na 4 jaar? Nu krijg je ze met geen mogelijkheid weg, aangezien het al 4 jaar duurt. Nu ben jij de bad guy. Ik had de volgende ochtend al op het schoolplein gestaan en een 'scene' geschopt om ze mee te nemen.
Je zegt het zelf al, politie doet niks. Waar wacht je al die jaren dan nog op? Totdat ze oud genoeg zijn om zelf te kunnen beslissen?
Er staat nergens dat ik ze 4 jaar niet gezien heb. Het is al 4 jaar een getouwtrek. En wie zegt dat ik niet voor mij zelf op kom? En de volgende dag naar het schoolplein? Denk na.....een straat verbod heb je zo te pakken! Dan mag je gezag hebben, maar dat betekend niet dat je de kinderen die daar zo lang wonen mag meenemen. Dan valt het opeens wel onder ontvoering. Denk je dat ik dat niet allang hebt uitgezocht? Allang! Maar je kunt pas echt oordelen als je zelf in zo n situatie zit en niet anders. Je kan van de hoogste toren blazen maar dat heeft geen enkele zin. Ik heb net zoveel recht als hem, maar hij komt keer op keer het niet na en komt er ongezien mee weg. Dat is pas vreemd. En daar vecht ik voor. Goed.... je kan natuurlijk de gekste dingen uithalen om je kinderen terug te halen, op zo n punt heb ik regelmatig gestaan, maar ik blijf er bij dat je verstand gebruiken in dit soort situaties beter is dan dingen doen waar je ooit spijt van krijgt. Daarbij heb ik ook nog de 2 kinderen hier. Dan kun je niet zomaar alles doen. Dan moet je zeker nadenken voor je iets uithaalt. En ik ben er nu achter waarom het zo loopt, als hun een corrupt spelletje van maken dan is dat heel moeilijk om te doorbreken. En geloof me.... ik heb geprobeerd om alles uit de kast te halen maar dan krijg je te horen dat je de boel probeerd zwart te maken, terwijl je eigenlijk wilt laten zien wat hij fout doet. Maar goed.... ik weet hoe het zit en ik mag voor jullie hopen dat dit jullie nooit overkomt. Ik denk dat je dan heel anders zou piepen. Ik heb de zaak al door meerdere personen laten bekijken. En ze snappen niet dat dit kan in Nederland. Ze weten wel dat ik geen kant op kan! Ja...... door procederen tot ik er bij neer val. Dat is wat ik kan en mag.
En om even te reageren op de reactie van suus.... Hij heeft diezelfde dag de kinderbescherming opgetrommeld. En gezegd dat ik ze achter heb gelaten. Natuurlijk ging ik gelijk er vol tegen in! Die dag belde ik direct de politie, maar zij deden niets. En mijn advocaat is gelijk een kort geding gestart. Maar de kinderbescherming vond dat ik hem zwart maakte ipv dat ik er alles aan deed om de kinderen terug te halen. Volgens hun moest ik maar eerst er voor zorgen dat ik weer een huis had en dergelijke. Dat was hun advies. Ik was pisnijdig en stond met een mond vol tanden.... ik had gehoopt dat ze hem op de vingers zouden tikken en de kinderen bij mij zouden neerzetten. Want ik deed immers niets fout! En al had ik daarna ergens een gaatje gezien om ze stiekem mee te nemen vanuit school..... wie is er dan fout denk je? Precies.... ik! Ja het kan zo krom gaan! Daar ben ik zelf ook verbaasd over. Het verhaal is nog veel krommer en langer dan ik hier neerzet. Ik zou er een boek mee kunnen schrijven. Maar dat is allemaal veel te veel informatie. Het hele gezeur speelt uiteraard al veel langer maar er is een moment geweest dat het even goed ging. Maar dat is dus telkens het probleem. Hij werkt mee, hij werkt niet mee. En zo blijven we gaan. Een voorbeeld : Iedere keer als er iets belangrijks is zoals afzwemmen, laat hij de kinderen op de dag zelf bellen dat ze bijvoorbeeld mogen afzwemmen! En hij laat de kinderen vragen of ik dan ook kom. Je moet je even indenken dat ik dan precies op dat moment ( en dat weet hij ) moet werken, en ik dan niets meer kan regelen. En natuurlijk probeer ik een andere collega in te zetten. Maar een uur van te voren wordt wel heel krap! Ik heb me weleens ziek gemeld ervoor, maar dat kun je niet blijven doen. Zonder werk geen procedure! Dit soort dingen gebeuren dus continue. En dit is nog maar een "klein" iets. Goed ik hou op met het mezelf verdedigen, want dat is onnodig. Ik kan het ook niet begrijpelijker maken dan dat het nu is. Daar is teveel voor gebeurd en dat past niet allemaal op dit forum. Daarnaast is het lastig om iets uit te leggen wat zo gecompliceerd is.
Nog een ander voorbeeld.... Dochter wilde op een gegeven moment echt niet meer naar huis. Ik moest haar letterlijk en figuurlijk in de auto zien te tillen. Ze weigerde compleet om de auto in te stappen. Ze wou bij mij blijven en dat bleef zij volhouden. Ik heb toen advies gevraagd of ze hier mocht blijven, want ze wou echt niet naar huis. Maar als ik dat zou doen, zou ik grote problemen krijgen. Ook al zou ze bijvoorbeeld weglopen en naar mij toe komen, dan moet ik haar terug brengen naar huis. Dat wil ik helemaal niet! Dat gaat totaal tegen mijn gevoel in. Zo zie je dat bepaalde dingen gewoon echt niet kan. Ik zeg niet zomaar wat! Dit is wat mij wordt gezegd! Zowel de politie als de advocaat en andere contacten raden het ten strengste af. Pas zodra zij een bepaalde leeftijd heeft bereikt, dan is ineens veel meer mogelijk, en mag zij zelf vertellen waar zij wilt zijn. ***En overigens..... HUN zijn verantwoordelijk voor de schade die zij maken. Niet ik. Hun kunnen niet normaal omgaan met deze situatie. Hun kiezen voor deze situatie. Daar heb ik nooit voor gekozen. Ik ben de enige in deze situatie die überhaupt nog over de kinderen nadenkt. ***
Ik woon er helaas wat vanaf. Maar bedankt in ieder geval! De mediator wordt ook voor een deel vergoedt. Daar ben ik inmiddels nu ook achter. Ze gaat zsm een brief sturen.
Maar hoe is de co ouderschap geregeld? Op welke dagen van de week horen kinderen bij jou te zijn? Want op deze dagen ga jij ze gewoon ophalen, en dan heeft de vader net zoveel problemen als hij de kinderen niet meegeeft als jij in je bovenstaande voorbeeld. Het is mij compleet onduidelijk waarom jij meer problemen zou hebben als je de afspraken niet nakomt dan je ex. Hebben jullie echt gedeelde zeggenschap? Je herhaalt heel vaak dat je ex helemaal geen consequenties ondervindt als hij de kinderen niet meegeeft. Waarom Jij dan wel?
Omdat ze op mijn dagen gewoon niet thuis zijn. Nergens te bekennen. Telefoons spontaan uit. Buren die niet weten waar ze zijn. Politie weet wel waar hun zijn maar ivm privacy wet mogen ze niet zeggen waar precies. En daarom moet ik een nieuwe zaak beginnen. Ik heb eerst contact opgenomen met KB maar die zeggen nog net niet " zoek het zelf uit, jullie zijn oud en wijs genoeg " probeer er eerst maar samen uit te komen. Dus.... eerst een mediator en daarna de rechter.
Oh ja is dat zo? De politie haalt ze niet op hoor voor me! Dan moet ik telkens opnieuw een rechtzaak aanspannen. Daarom wil ik nu een dwangsom regeling als hij ze niet nakomt. Officieel, dus op papier, hebben wij co ouderschap, maar kb heeft er weekend van gemaakt. Van vrijdag tot zondag. Na school. En dit ging best goed maar na een tijd als hem iets niet zint begint hij gewoon weer.
OW men, wat ontzettend naar. En zo kan het echt gaan in de praktijk helaas. En al die dingen die je hebt uitgezocht en de raad die je hebt gekregen dat klopt gewoon. Echt goed om die mediator in te zetten. Als dat niet lukt kun je geen procedure wijziging omgang aan vragen of iets anders waarmee je bij de rechtbank uitkomt zodat die een goed onderzoek door de Raad van de Kinderbescherming kan verordenen. Of een omgangsbegeleidingstraject waar beide ouders verplicht aan moeten meewerken?
Hoi dames, Hij heeft laten weten geen zin te hebben in mediation, maar verder wilt hij er niet op reageren. Mijn advocaat is er helaas mee gestopt, dus ik ben nu opzoek naar een andere. Waarschijnlijk heb ik er 1 gevonden, en daar heb ik inmiddels een mail naar verstuurd. Ben benieuwd. Zodra er iets nieuws op papier staat... kan hij er dan nog onderuit? Hij heeft het namelijk allemaal zo gepland dat de kinderen op vrijdag naar muziekles gaan, en op zaterdag Judo hebben. Dan blijft er voor mij weinig dagen over....
Ik zou aangeven dat jij wel zorgt dat je kids maar die muziekles en judo gaan. Echt alle argumenten bij hem uit handen nemen waarom het niet zou kunnen.
Ja inderdaad... En wat dat afzwemmen en zo betreft... Vertel je kinderen, dat zij zelf dan maar eerder moeten laten weten wanneer er iets belangrijks is, omdat papa er altijd te laat mee komt. Ik denk dat ze oud genoeg zijn om dat te kunnen. Mogen ze wel naar jou bellen? Zo niet, dan kijken of ze dat bij een vriendje of vriendinnetje mogen doen.
We wonen bijna 90 km van elkaar vandaan dus naar sport brengen wordt wat lastig. Dus dat moeten we anders oplossen. Ik kan ze wel, voordat ik ze ophaal, naar muziekles brengen en dan wachten en daarna meenemen. Bellen mogen ze niet idd. Ze zitten steeds bewust op die camping zodat de kinderen de huistelefoon niet kunnen opnemen.
Dat van muziekles is een goed idee. Judo kan bij jou in de buurt waarschijnlijk ook wel op zatedag. Maar goed, als dat het excuus is, dan weet je ook waar ze zijn op zaterdag. Kan hij ze niet meer verstoppen. Qua bellen kun je proberen om iets af te spreken met je kinderen. Of met de oudste. Dat die vanuit iemand anders huis (ik neem aan dat er wel afspraakjes met andere kinderen zijn) jou kan bellen en een beetje kan vertellen hoe het gaat. Ik zou in elk geval de muziekschool en andere verenigingen ook op de hoogte brengen van de situatie. Erbij zeggen dat je niks van ze verwacht, want dat willen ze toch niet, maar dan weten ze van de situatie.