Hey dames! Ik moet even al mijn frustratie's en gevoelens kwijt! (lang leve zwangerschapspagina!) Ik word gewoon niet goed van mezelf!Ik ben zo in en in jaloers op al die zwangere vrouwen.Nu is er een vriendin van mij zwanger en mijn collega vertelde me net ook dat ze zwanger is!Vond ze erg voor mij want zij zou net twee dagen voor mij uitgerekend zijn! Ik probeer leuk te reageren maar ben van binnen zo verdrietig!Ik gun het ze echt maar tegelijk haat ik ze gewoon omdat het bij hun tot nu toe wel goed gaat!Wist niet dat ik zon kreng kon zijn! Ik had zelf het gevoel dat ik er al een beetje vrede mee had dat het niet meer zo is maar merk nu dat ik alleen maar aan zwanger zijn en zo snel mogenlijk zwanger worden kan denken! Ik voelde me zo speciaal toen ik nog zwanger was en nu voel ik me zon nul omdat ik het niet bij me kon houden(Weet dat het niet aan mij ligt dit). ik jank niet veel maar ik word alleen heel schaggie naar de mensen om me heen die er niks aan kunnen doen! voel me vanbinnen gewoon echt leeg en niks interessert me nog! hoop dat ik meiden tegenkom die dit ook hebben zodat ik weet dat ik niet de enige ben met zulke gevoelens(haat enzo) liefs
Ach lieverd, ik volg je altijd als je een topic opend en vond het heel erg voor je. Ikm weet zeker dat je echt mama zult worden ik herken dat soort gevoelens helaas maar dat is normaal het is altijd een ander die zwanger raakt waarom wij nu niet eens . Wij gaan de MM in helaas heb ik nu nog moeite mee mag je gerust weten van me. Iedereen uit de omgeving vraagd en nog niet zwanger. Nou niet dus :x Dus wij steunen je en slepen je er wel omheen meisje je mag me altijd een POBJTe sturen! het gaat goed komen koppie omhoog he. veel knuffels jennie72
hai heel erg herkenbaar ...... ook hier een vriendin zwanger va n haar ja let op achtste kindje! gunhet haar hoor .maar me zelf ook mn dochter zwanger erg jong nog en heb angst dat ze het niet goed aankan , maar ben wel blij dat ik weer oma word hoor... kennisje van vroeger na 4 miskramen nu eindelijk de 3 maanden voorbij gun het haar zo maar stiekum ben ik ook best jaloers had ook zo graag gewilt dat ik zwanger was gebleven , ik ben van nature helemaal niet jaloers en ik herken me hier zelf echt niet in dus denk dat het niet zo raar is dat je die jaloerse gevoelens hebt liefs greetje
Heel veel sterkte, ik snap je gevoel wel. Ik werk op een kdv en kom nu allemaal aanmeldingen tegen met "onze"uitgerekende datum. Heb soms de neiging om de aanmeldingen zo de prullenbak in te gooien. Het andere moment voel ik me weer wat sterker en kan ik er wat beter mee omgaan. Hoop dat jij deze momenten ook zult voelen. En als je even van je af wilt babbelen.. Liefs bigdream
Hi Jolien, Dit is voor een ieder denk ik zo herkenbaar! Je gunt het iedereen van harte maar jezelf het meest. Het gaat nu weer redelijk goed maar op het moment dat iemand verteld zwanger te zijn is dat weer een klap in je gezicht. Ik ken de gevolens van haat gelukkig niet maar ben zeker erg jaloers. Bij mij duurt het dan weer een paar dagen en veel huilbuien om het te verwerken. Sterkte de komende tijd! liefs Nique
Ik kan me helemaal bij je aansluiten Jolien. Alles wat jij beschrijft heb ik ook. Dan zijn er ook nog mensen die mij apart nemen om te vertellen dat ze zwanger zijn voordat ze het aan de rest vertellen, want ze vinden het zo naar voor me. Nou, da's goed bedoeld maar dat maakt het voor mij nog veeeeel moeilijker want dan moet je 1 op 1 reageren...dan staat het huilen me nader dan het lachen. In een groep kan je in ieder geval nog oppervlakkig reageren.....Ik dacht ook dat ik er, het is immers al weer 4 maanden geleden, mee om kon gaan, maar dat valt dus wel een beetje tegen. Weinig kan mij inderdaad interesseren. Ik wil gewoon een gezond kindje op de wereld zetten. Ik voelde me ook heel bijzonder toen ik zwanger was. Nou, na een miskraam weet je ook dat het heel bijzonder is om het te zijn en het te blijven! Twee van mijn vriendinnen hebben al 4 resp. 5 kinderen en doen of het de normaalste zaak van de wereld is. Au, au doet dat bij mij van binnen......... Ben blij dat we in ieder geval een beetje tegen elkaar kunnen zeuren want mensen die het niet hebben meegemaakt hebben geen benul van wat je voelt.....
Hoi jolien ik moet ook bekennen dat ik megajaloers ben op mijn collega, een uurtje geleden zat ik nog bij haar op team, ik kan mijn ogen niet van haar buik afhouden, we waren met slechts paar dagen verschil uitgerekend, ik betrap me erop dat ik voortdurend voorstellingen maak, hoe we daar samen elk met een buikje gingen kunnen zitten, praten over zwangerschapsverlof enz. gisteren kwam ik terug ongi, weer een ronde mislukt, dan voel ik me terug triest, zij terug een nieuwe zwangerschapsmaand in en ik terug een nieuwe klusronde tegemoet. Het is misschien niet mooi, maar ik dacht ook al vaak, waarom zij wel waarom ik niet, maar een antwoord is er niet, dus hopen maar dat we zo vlug mogelijk terug zwanger mogen worden, en dit keer negen maanden! sterkte flyke
jeetje wat een boel reactie's! Ben stiekum wel een beetje opgelucht dat het niet alleen aan mij ligt! Idd Me2 dan nemen ze je apart en dan weet je je helemaal geen houding te geven!Kan ik alleen maar heel overdreven en nep reageren(en dan later goedmaken via een mooi kaartje) Het beheerst nu zo erg mij leven!En dat is natuurlijk wel goed voor de verwerking maar voel me zo lullig als ik dan niet spontaan kan zijn! Hier op het forum ben ik blij voor de zwangeren maar degenen die naast me staan(en zwanger zijn) die ontwijk ik hier thuis! En als ik dan hoor:het was bij ons niet gepland zo snel(paar maand na de 1ste)dan kan ik wel ontploffen!Komt nog net geen stoom uit me oren! pff ben blij dat ik mijn frustratie's met jullie kan delen! Heb hiervoor(vorig zomer)therapie en medicijnen gehad om rustig te blijven(had agressie aanvallen doordat ik niet wist hoe met bepaalde dingen om te gaan)en zit nu te denken om gewoon lekker twee weken die pillen weer te slikken om het te verdoven! liefs
Hoi Jolien, Je hebt al veel reacties gehad, maar ik wil je toch nog even zeggen dat ik zoveel herken in jou en de andere verhalen. Mij beste vriendin( is tevens ook mijn collega) is ook zwanger. Nu heeft zij een goede echo gehad en ben heel blij voor haar, maar............ zeker denk ik nog steeds: waarom zij wel en ik niet. En wat jij al zegt van die mensen die zo luchtig doen als ze per ongeluk zwanger raken.......pfffffff, daar kan ik echt moeilijk mee om gaan. Bij mij is het nu ruim 8 maanden gelden, het slijt wel iets maar blijft altijd op de achtergrond aanwezig. Veel sterkte, liefs Hope
Hoi jolien Het is heel normaal hoor dat je zo voelt. Ik was tegelijk met mijn beste vriendin zwanger maar bij mij werd het ook een miskraam. Ik was ook heel jaloers op haar mooie buik. Ik zei dat ook tegen haar en vertelde haar ook dat ik het haar heel erg gunde maar mezelf ook. Doordat ik zo open was werd zij dat ook en konden we heel goed met elkaar praten wat ons nog closer maakten. Haar zoontje is nu alweer 7 mnd. Elke keer als mijn nod was het zij die me belde en met mij huilde als de er weer waren en toen na 5 mnd kwam er dus de positieve test en wij weer samen janken van geluk dit keer. Wat ik hier mee wil zeggen is dat je vriendin en je collega je echt heel goed begrijpen . Want hun weten wat het is om zwanger te zijn en wat een groot verlies het zou zijn als het mis gaat. Ik weet dat je nu graag zwanger wil zijn en dat is ook zo'n machteloos gevoel . Dus spreek het gewoon uit tegen ze en dan kunnen jullie er samen over praten . Ik geloof echt dat het lukt om zwanger te raken want je hebt het al een keer bewezen. Kijk maar naar mij , ik loop alweer tegen het einde. Het is dan ook zo speciaal en ik ben dan ook heel mijn zwangerschap zo dankbaar voor dit wondertje. Ik hoop niet dat ik je hiermee verdrietig maak om als zwangere te reageren op je topic. Ik hoop dat jullie allemaal snel zwanger zijn. Liefs caroline
Ook ik herken mezelf in je verhaal. Toen het bij ons niet direct lukte om zwanger te worden, heb ik mezelf echt leren kennen. Jaloers zijn zit absoluut niet in me, maar op dat moment kon ik echt geen zwangere meer zien.... Sinds mijn mk's heb ik mezelf toegesproken dat dit zoiets verschrikkelijks is dat je dit echt niemand gunt. Ik kan nu naar alle waarheid zeggen dat ik oprecht blij kan zijn voor de mensen in mijn omgeving die zwanger zijn. Ik zeg daarmee niet dat het me niks doet, gewoon omdat het daarvoor te confronterend is. Maar jaloers, nee, dat ben ik niet meer. Wel begrijp ik die gevoelens dus heel goed, omdat ook ik ermee te kampen heb gehad. Ooit komt er voor ons ook die tijd dat we een heel lief klein schattig babietje in onze armen mogen sluiten en dan rent de rest achter gillende, dwarse peuters aan..... (natuurlijk een grapje, maar wel een opsteker!) Sterkte meid, ook voor jou komt die tijd! Liefs Gwenn.
jeetje... Ik begrijp jullie ook echt allemaal ik heb 2 maanden geleden me 2e miskraam gehad en toen hoorde ik een paar dagen later dat me nichtje per ongeluk zwanger was geworden nou dan voel je je zo ellendig.. Ik probeerde me echt in te houden maarj a zij kan er ook niks aandoenhet is gewoon moeilijk en ik denk dat ons wondertje ook snel gaat komen veel succes allemaal dames en hopelijk mogelijk jullie ook snel een klein wondertje vasthouden..