Tja. Ik vind het heel sneu voor je, want blijkbaar heb je haar goed opgevangen.... maar zoals je hierboven al kunt lezen: je bent niet binnen een week uit zo'n situatie. Dat kan heeeeeeel lang gaan duren. Als ik dan lees hoe die vriendin jullie behandeld heeft (niet eens een bedankje), dan zou ik het haar verder zelf uit laten zoeken.... Dit soort mensen ben je liever kwijt dan rijk...!
Bij mij zou de vriendschap toch ook over zijn en zou de deur in 't vervolg toch gewoon dicht blijven. Dat ze naar hem terug gaat is 1 zaak. Dat ze jullie zo de rug keert, is een andere zaak. En als ze zo doet en daarnaast wel zo open is geweest over wat haar stiefdochter allemaal moet meemaken bij haar vader ... dan zou ik wel een melding maken! Al is het maar om dat kind uit die rotsituatie te halen! Is ze dan boos, dan weet ze nog niet op wie ze boos moet zijn ... want het kan evengoed de eigenlijke moeder geweest zijn die de melding heeft gemaakt. Ongeacht hoe hard ze het zelf te verduren heeft, bij mij zou ze op zijn minst wel een beetje dankbaar mogen zijn voor een week kosteloos onderdak. Dat ze dan in 't vervolg maar de officiële hulpverlening "belazert".
Lekkere vriendin zeg, ik zou ook ontzettend kwaad zijn! Ik zou wel een melding maken van die situatie met dat kindje?
Zij kan niet bewijzen dat jij een melding hebt gemaakt, dit kan idd ook de moeder zijn geweest. Die zal toch wel eerder het vreemde gedrag van dochterlief zijn moeten opgevallen? Gewoon melding maken hoor! wellicht zullen de mensen van de kinderbescherming verder helemaal niks zeggen over dat er een melding is gemaakt. Het feit dat die zogenaamde vriendin zo open met jou er over gepraat heeft lijkt mij al een signaal dat ze zelf ook graag wil dat er iets voor het meisje gedaan wordt, maar ze zelf niet durft te bellen. Wat betreft vriendin zelf: Je gaf zelf al aan dat zij zichzelf niet meer is. Ik heb het vermoeden dat haar gedrag (jou de schuld geven van alles) voortkomt uit de situatie waar ze nu inzit. Dat ze tegen anderen zo reageert zoals hij op haar reageert omdat ze gewoon zo gehersenspoeld is door (de situatie met) hem. Ondanks dat snap ik heel goed dat je je flink besodemieterd voelt. Probeer haar los te laten, jij kunt nu toch niks voor haar doen zolang ze nog teveel met hem in haar hoofd bezig is, te zwak is om bij hem weg te blijven en ze (nog)niet het besef heeft wat ze kwijtraakt aan goede hulpvaardige vrienden zodra ze bij hem weer op de stoep staat. Je hebt er nu van geleerd, zet je boosheid om in positieve energie waarmee je lekker je meiden kunt vertroetelen
Klinkt als zwaar borderline. Aantrekken afstoten en haar gedrag...je vriendin heeft hulp nodig van buitenaf maar wie zelf niet wil, is kansloos. Je kan iemand niet dwingen... Ik zou wel melding maken...
Wat een rotstreek zeg. Ontzettend lief van jullie dat jullie haar zo hebben geholpen. Maar op een gegeven moment ben je er natuurlijk klaar mee. Heeft ze trouwens niet een bepaalde stoornis of hevige stemmingswisselingen? Want het is natuurlijk erg raar om iemand te verlaten (die je nota bene mishandelt op allerlei vlakken) en er dan weer terug naartoe te gaan.
Ja dat bedoelde ik dus, maar wilde het liever niet zo benoemen omdat hier een paar dames met borderline zitten en ik hen niet wilde kwetsen. Maar op mij komt het ook nogal over als borderlinegedrag.
Ik snap wel dat je boos bent. Baalt van de situatie. Maar je vriendin is je natuurlijk niet verplicht haar ongezonde relatie te beëindigen. Niet netjes trouwens hoe ze verder met je omgegaan is. De invloed van haar vriend is nog te groot. Denk dat ze nog even moet groeien voor ze eruit kan stappen.
Ik zou trouwens inderdaad wel een melding maken voor het kindje. En niet bang doen, zulke mensen trekken veel aandacht dus of ze meteen aan jou denken betwijfel ik. En vind ook dat je dat er voor moet over hebben. Wie weet wat daar nog meer gebeurd, dat wil je toch niet op je geweten hebben dat je uit angst maar de andere kant opgekeken hebt?
Klopt het wel wat die "vriendin" tegen jou heeft verteld over haar vriend? Nu geeft ze jou ook de schuld van dingen die niet waar zijn. Kan me overigens heel goed voorstellen dat je geen melding durft te maken met een eigen jong gezin en je angst voor die man. Ik weet helemaal niet hoe zoiets werkt hoor, maar is het anders niet mogelijk om die instelling te bellen waar je "vriendin" ook hulp van kreeg? Die hulpverlening weet al wat er speelt en kan uit hun eigen naam melding maken bij het AMK of wellicht zelf hulp bieden aan dat kind.
Ik begrijp je kwaadheid heeeeeeeeeel goed maar lees eens op de link die ik erbij gezet heb.......voor mij heel erg herkenbaar, ook je vriendin kan ik begrijpen en jij misschien ook als je de link hebt gelezen. heb zelf in zo'n soort relatie gezeten, ik wil er verder ook niets over kwijt want dit was een donkere bladzijde uit mijn leven maar geloof me dat ze alle steun uit haar omgeving kan gebruiken. Relatieverslaving het keurt het gedrag van geen dank je wel etc natuurlijk niet goed, dat is het minste wat ze kon doen.....
Mooie post. Ik zou ook zoiets hebben als ´krijg maar de rambam´ maar bovenstaande is wel beter. Maar het is om het aardig uit te drukken ´niet netjes´ van die vriendin en kan me helemaal voorstellen dat je er helemaal klaar mee bent. Dit heeft ook impact om jouw leven! En dat realiseert ze zich totaal niet.
Weet je wat het is... Ze is al zooooo vaak aan de deur geweest,huilend en in paniek. Mijn gezin ging er aan onder door en ik wil dat niet meer. Alles begon steeds meer om haar te draaien,zeker afgelopen week. Als een van de kindjes aandacht vroegen dan begon zij opeens heel zielig te doen zodat de aandacht toch weer naar haar ging. Vridag,toen het ook mis ging met haar kreeg ik opeens verwijten dat ik geen goede moeder was omdat ik de baby soms even liet huilen en dat ik dan meer aandacht aan de 2 oudste gaf en niet aan haar. Wat moet ik dan? Mijn 2 oudste maar verslonzen omdat de baby eventjes huilt en ik haar aandacht moet geven plus dat ik die vriendin ook nog eens aandacht mest geven. Kon niet eens gewoon op mijn gemak boodschappen doen want dan kwam ik terug en nam ze mij kwalijk dat ik de kindjes mee had genomen en zij alleen was,terwijl ik haar gevraagd had of ze mee wou etc... Maar ze wou al niks en ook niet mee en tja,ik moet ook gewoon mijn boodschappen en alles doen want mijn leven met mijn gezin gaat ook gewoon door. Ik kan haar wel blijven steunen maar ze eist alle aandacht op en ik kan dat niet aan,niet meer. Elke keer komt ze met de meest vreselijke verhalen voor haar vriend aan en vervolgens gaat ze terug en zo blijf ik maar bezig. En ze wist notabene toen ze hier verbleef dat als ze terug zou gaan,dat dat haar eigen keuze is en ze vrij is om te doen wat ze wilt,maar wij onze handen er echt vanaf trekken omdat ik niet wil dat mijn gezin onder spanning komt te staan door haar en dat begon wel te ontstaan. De kinderen waren overdreven hyper en huilerig,huishouden was verslonst,mijn vriend en ik hadden geen tijd meer voor elkaar en ik hoorde overigens van mijn vriend dat ze behoorlijk haar best deed om zijn aandacht te trekken,aan het uitdagen was als ik er niet was. En dan uitdagen in de zin van dat ze wel wat van hem wou als je begrijpt wat ik bedoel. Nu weet ik dat mijn vriend stapel gek op mij is (hoor het elke dag hihi) en hij totaal niet in ging op haar acties. Daarbij heb ik vanavond met mijn moeder er eens goed over gehad,over die ''vriendin''' en ook zij twijfelt dus of het hele verhaal wel waar is die zij vertelt heeft. Ik ben ten gaan denken toen de kids op bed lagen en ik bezig was met de was opruimen etc... en opeens vielen er bepaalde dingen op hun plek die gewoon niet kloppen. Zo schoten mij dingen te binnen die ze vertelde en dan meerdere malen maar dan op een totaal andere manier. Dat haar vriend drugs gebruikt dat wist ik want dan heeft hij mij vorig jaar ergens eens verteld. Ik heb nooit echt een klik gehad met die gast dus ik dacht alleen maar ja jongen,lekker zelf weten,jou leven,jou lijf en jou gezondheid... En ik heb altijd afstand van hem gehouden omdat ik hem ook gewoon weg totaal niet mag (Betweterig,kunnen werken maar te lui om te werken,en steelt en dat verkoopt voor drugs) Echt,ik heb overal in mijn huis dit weekend vanalles nagekeken of er niks gestolen was door haar wat van waarde is wat zij weer aan hem kan geven om te verkopen maar heb niks gemerkt dat ik mis wat waardevol is. Tja,een AMK melding.... Ik zit er zo mee te dubben... Ik zou kunnen bellen en advies kunnen vragen maar ik wil echt 100% zeker weten dat ALS ik een melding maak ik echt 100% anoniem ben en blijf. Ben veel te bang dat zij en hij gaan flippen en we wonen hier in een klein dorpje en ze zijn zo hier en ik wil niet dat mijn gezin straks soort van gevaar lopen door hun omdat ik een melding gemaakt heb. Er zijn inderdaad meer mensen die een melding zouden kunnen maken maar ik ben gewoon veel te bang na afgelopen week dat ze mij als eerste verdenken. Maar dat meisje,zijn dochtertje,moet gewoon veilig zijn. Vind het vreselijk dat dat meisje daar is en er gewoon drugs gebruikt word waar het kind bij is. En dat niet alleen. Het meisje is 5 en zij zal die drugs eens vinden en dan? Weet dat meisje veel dat het drugs is en ik moet er niet aan denken dat zij straks dat op snoept.... Wat betreft die ''vriendin''.... Ik heb haar compleet los gelaten. Heb gedaan wat ik kon maar zij heeft gewoon even een lekker weekje vakantie gehad hier om het simpel te zeggen. Had ze toch even de pech dat hier om 06.00uur de ochtenden begonnen met de baby en daarna de andere 2 meiden die wakker worden voor school en peuterspeelzaal. En daarna is het hier ook niet even gezellig koffie leuten want mijn huishouden ga ik dan doen,dan boodschappen,baby voeden,mail nakijken en dan weer de kids ophalen etc.... Ze baalde ook zo dat ik het zo druk had en niet elk moment wanneer het haar opeens uit kwam aandacht te vragen ik gewoon geen tijd had. En maar klagen als ik vroeg naar bed ging want met wie moest ze dan praten? Ik heb toen ook gezegd dat als ze echt wil praten ze echt naar de huisarts moet gaan en andere hulp moet gaan vragen want ik kan haar enkel advies geven en steunen maar ben geen hulpverlener. Elke keer als we boodschappen doen komen we langs hun huis en je kan daar heel goed naar binnen kijken en ze zat daar... Achter de computer. Ze keek naar buiten want het raam stond een stukje open bij haar en ik riep de 2 meiden en ik keek ook even stiekem binnen bij haar maar wel op een manier dat het niet opviel Ze bleef maar kijken en ze zat daar helemaal alleen. Enige wat ik kon denken was: Tja meis,daar zit je dan... Niemand meer bij wie je terecht kan,zelfs je hulpverlening heeft gezegd er mee te stoppen als je terug zou gaan omdat ze dan gewoon niet verder kunnen behandelen en nu zit je daar...Alleen,Hij gaat zijn gang wel en laat jou straks weer net zo hard vallen als de vorige 100x en dan... dan sta je weer op straat en nu kun je hier niet terecht en verder heb je niemand meer dus ga je naar een opvang...en dat wil je niet.... Maar goed,dit is wat zij wil en als zij het zo wilt,tja dan moet ze dat lekker doen maar echt,ik ben er zooooo klaar mee. Woede heb ik niet meer maar nog wel dat gevoel van gebruikt zijn van mijn goedheid... Maar dat zakt ook wel steeds meer. Ik kijk gewoon naar mijn gezin en mijn leven en ik kan nu zeggen dat ik het verdomd goed voor elkaar heb en ik zo blij ben met mijn leven! Een geweldige lieve man,3 prachtige dochtertjes,alles stabiel en gelukkig. En dan denk ik weer aan dat dochtertje van hem... Zij moet dat ook hebben want dat meisje is zo lief! Ik moet echt heel hard nadenken of ik wel een melding maak want wil niet zelf in de problemen komen... Ppfff,blijft een lastig iets dit...