Omdat het mijn eerste is zou ik het eigelijk niet weten. Snapt mijn kleintje al wat ik bedoel? Ze mag bijv. niet aan de paaseitjes op tafel komen (bang als ze er in stikt) Maar als ik 100 keer zeg (boze toon) dat het niet mag en steeds haar handje wegduw het maakt haar niet uit. Ze begint gewoon 2 tellen zielig te jammer en begint gelijk opnieuw. Soms begint ze gewoon te lachen pakt snel iets van tafel en gooit het op de grond. Begin er een beetje moe van te worden Iemand tips?
Ik zou sowieso geen eitjes op tafel zetten, dat kan een kindje echt niet weerstaan (zeker niet als ze jou er soms eentje ziet pakken en eten!). Verder bij onvermijdelijke doch niet gevaarlijke dingen (bv de tv aanraken); zeg ik;'Dat mag niet he!' En als ze 'm weer aan raakt, dan zet ik haar ergens anders neer + geef iets waar ze wel mee mag spelen. Gevaarlijke dingen = 'nee!' + direct haar wegpakken en afleiden.
Oh en puur irritante dingen (zoals eten op de grond gooien of gillen) negeer ik volledig. Hoewel ik bij eten gooien wel het eten even afpak als ze blijft gooien, vervolgens negeer ik haar (vaak roept ze dsn;'Die die!' ofzo) en na een halve minuut geef ik het weer terug, als ze er dan weer mee gaat gooien, heeft ze kennelijk geen honger.
Dan zeg je het 200 keer en leid je ze af met iets anders of zet je haar weg. Sowieso een boze toon heeft geen zin. Dat is alleen maar intimiderend en word je kind bang van je
Inderdaad de eitjes weg zetten... Dat is gewoon te verleidelijk voor zo'n kleintje.. Die van mij is nu net 1, maar luistert ook echt niet. Hij weet wel wat "nee" betekent volgens mij, maar hij blijft het gewoon proberen. Er zit bij ons een stopcontact op kruiphoogte (heel fijn..) en daar moet ie dus afblijven. Zitten wel stekkers in overigens, maar ik wil gewoon dat hij daar niet aankomt. Zit ie er toch aan, zeg ik "L, nee!" en zet ik hem weg. Hij kruipt er echter meteen weer naartoe, reikt met zn handje ernaar, kijkt naar mij. Zeg ik weer "nee!" trekt ie zn handje terug! Maar na 10 seconden begint ie gewoon weer. Tja, ze zijn nog zo klein.. wegzetten, afleiden met iets leuks wat wel mag, en stug volhouden denk ik!
Idd eitjes wegzetten. En vooral niet schreeuwen/ intimiderend overkomen. Dan bereik je het tegenovergestelde. Afleiden met iets waar ze mee mag spelen. Zo'n uk heeft een geheugen van een seconde of anderhalf (hoorde ik laatst) , echt snappen doet ze het niet denk ik.
Hier zeggen we 'nee nee!' als er iets niet mag. Dat had de kleine vrijwel direct door, vanaf dat hij een maand of 9 was. Ik heb er (nog) nooit voor hoeven opstaan; alleen het zeggen van de woorden op waarschuwende toon is voldoende. Moet wel zeggen dat er hier heel veel mag en maar twee of drie dingen niet, dus ik loop niet heel de dag te roepen dat hij ergens af moet blijven. De meeste dingen zet ik gewoon zo weg dat de kleine er niet bij kan.
Wij hebben niets weggezet voor onze zoon.Idd stug volhouden met weghalen. Ik heb op de salontafel glazen kaarsenhouders staat. Als hij hier aan wil zitten zeg ik is het van mama of van jou? Dat constante genee werd ik zelf gek van en hij ook want hij blijft er nu keurig af. Zelfde met stopcontacten ed. T is een lange adem hebben en volhouden. Succes!
Voor kinderen is met eten gooien hetzelfde als een stapel blokken omgooien. Ze kennen het onderscheid nog niet. Wanneer ze spelen prijzen wij ze dat ze zo leuk met blokken spelen terwijl we ze straffen of negeren als ze hetzelfde doen met eten. Kan soms moeilijk te begrijpen zijn voor jonge kinderen.
Jonge kinderen leren pas nadat ze iets 3 weken lang gehoord hebben. Het is dus geen kwestie van onwil of brutaliteit maar je zal 3 weken consequent, elke dag moeten herhalen wat niet mag. Wel handig daarbij om niet bij teveel dingen nee te zeggen. Haal dingen zoals paaseitjes weg, maar leer bijvoorbeeld wel dat het aanraken van de tv niet mag. Een verschil van toon in je stem is juist wel handig, een heel lief 'nee schatje' komt niet aan. Ik bedoel dan niet dat je moet schreeuwen of boos moet worden, maar wel een duidelijke nee. Elke dag weer.
Eitjes laten staan en 200x nee zeggen. Wij hebben thuis nooit wat van tafel gehaald. Als wij visite hebben staat de tafel vol met hapjes en branden de kaarsjes gezellig. L komt absoluut nergens aan. Het is wel even volhouden geweest hoor, verschrikkelijk vermoeiend af en toe maar geloof mij het loont. L loopt er nu flink op los en in een winkel hoef ik nu maar 1x nee te zeggen en hij komt nergens aan. Op visite hoef ik niet te vragen of ze de tafel leeg willen ruimen om dat lemmy komt. Nu moet ik wel zeggen wij zijn hier mee begonnen vanaf het moment dat hij ging kruipen en zelf dus op onderzoek ging. Succes
Hier staat met visite alles ook vol hoor, en dan blijft ze er ook wel van af, maar op gewone dagen ga ik geen hete koffie of aantrekkelijke paaseitjes op tafel zetten, ik vind dat gewoon onnodig (en gevaarlijk). Kan ze nog zo goed luisteren; 1x te nieuwsgierig, en ze stoot de koffie om bijvoorbeeld. Ze is nog te jong het gevaar in te zien.
Het ligt er een beetje aan. Onze knul heeft nu nog de tafel nodig om te lopen dus haal ik hem wel leeg (is altijd leeg maar als er iets ligt wat hij niet mag haal ik het weg). Straks als hij echt los loopt en de tafel niet nodig heeft om te spelen dan zal ik er wel vaker dingen laten liggen en zal hij moeten leren dat het van ons is en niet van hem. Nu speelt hij aan tafel (is zijn steun).
Met 1 jaar moet je inderdaad herhalen, herhalen, herhalen. Ik zou ook de paaseitjes even weg halen, al is het maar voor jezelf om niet 200 x op een dag hetzelfde te zeggen. En zij kan het echt niet weerstaan. Mijn dochter tijgert nu en als ze ergens komt waar ze eigenlijk niet mag komen (schoenenkast bijvoorbeeld),zeg ik: hé hé, dan draait ze zich om en stopt ze, om vervolgens weer verder te gaan. Dan zeg ik het nog eens en haal haar weg om haar af te leiden met iets anders. Echt opvoeden is het nu te vroeg voor.
Wat hier vaak al staat, echt corrigeren heeft nog geen zin. Afleiding en herhalen herhalen herhalen. Ik vind het soms ook best lastig hoor. Mijn huis is dreumes proof, geeft ons beide rust en voorkomt frustratie. Verder laat ik heel veel toe, doe het dan samen. Bijvoorbeeld alle dvds uit de kast halen en terug stoppen. Het leuke is dat ik inmiddels merk dat ook deze aanpak kan werken. Overigens kunnen ze het negeren van gooien best snappen, het is geen leuk spelletje dan, want er volgt geen reactie. Maar straffen, nee dat snappen ze nog niet inderdaad. Ik vind deze fase het lastigst bij anderen thuis, daar wil ze ook ontdekken en daar kan dat vaak niet.
Ik heb geen paseitjes op tafel.. Eerlijk gezegd vind ik het onnodig me daar eel de tijd 'druk' over te maken en m af te leiden.. Bovendien vind ik het gevaarlijk.. Je zal t maar net eens niet zien en ze stikken erin ofzo... Hier mag ook best veel maar er zijn ook regels.. Denk aan stopcontacten, kasten leegtrekken e.d echt gevaarlijke digen stan niet op kinderhoogte, kaarsen branden alleen als hij savonds op bed ligt.. Waarom zou ik t risico nemen... En voor de rest heeeeeel veeel herhalen en afleiden
Wat ik hier heb gedaan is ook 'nee" zeggen met uitleg, en iets anders aanbieden wat wel mag. Maar ik had bewust niet zo veel "regels". Want als je de hele dag "nee" moet zeggen heeft het natuurlijk snel geen kracht meer, en een paar belangrijke regels zijn makkelijker te volgen voor de kleine. De belangrijkste regels waren, niet aan de planten zitten, niet met stekers spelen, de hond geen pijn doen, en van de overig home decoratiespullen afblijven. Maar kasten leegruimen en dat soort dingen heb ik altijd toe gelaten, en idd samen met hem weer ingeruimt. Nu komt hij nooit meer in de kasten, en zo wel dan zet hij het (meestal) ook netjes terug. Inmiddels kan hij steeds meer en doet ook steeds meer dingen die niet mogen, maar dat valt hier echt mee. Ik zeg dan "nee, dat mag niet want... je mag wel.... en/of ik leid hem af. En tot op heden nog weinig problemen, hij luistert eigenlijk altijd, maar is het er niet altijd mee eens en wordt dan even boos, maar daarna is het ook over. Ook bij andere thuis gedraagt hij zich nog als een engeltje, ben benieuwd (of en) wanneer dat gaat veranderen.
Ik heb een volhoudertje met een erg pittig karakter. Aangezien ik geen zin heb om de hele dag nee, nee en nog eens nee te zeggen. Heb ik er voor gekozen om de spullen van tafel te halen.