Mijn vriend is niet de biologische vader van mijn dochter maar beschouwd haar wel zo en is al vanaf 4 maanden zwangerschap bij me. nu belde hij me net om te vertellen dat hij ging slapen en ons weltruste wensen dus ik gaf ook de kleine even aan de telefoon (doen we altijd eventjes) en hij zegt dus: heey dametjee!! en mn dochter heel hard: PAPPA!!! nou hij lag helemaal in tranen! zoo lief!! sorry hoor maar moest dit even kwijt! en nu kruipt ze door de woonkamer heen en roept nonstop PAPPA PAPPAAA PAPPA! alleen als ze opgetild wil worden kan ze nog mamma zeggen, verder is alles pappa haha!
Ooh wat lief zeg. En wat fijn ook dat je zo'n goede vriend hebt. Daar zou ik ook emotioneel van worden.
Lief Mijn vader vond dat ook heel bijzonder en emotioneel (ik leerde hem kennen toen ik 3 was maar zag hem ook al snel als mijn vader).
zwijmel zwijmel! als hij thuis komt en k heb haar net vast dan steekt ze 2 armpjes naar m uit en dan pakt hij haar op en zwaait ze heel parmantig naar me zo van: nou daaag je kunt gaan hoor! papa is er nu! hahaha eigenwijs poppie!!
Kom zelf ook uit een gescheiden gezin. Mijn moedr is hertrouwd toen ik tien was. Met mijn biologische vader heb ik geen contact. Ik zeg altijd maar:een vader worden is niet zo moeilijk, dat kan iedere man. Maar een papa zijn is niet zomaar iets. Dat is geen naam maar een eretitel. Papa ben je niet zomaar. Hou je daar aan vast, want blijkbaar ziet jouw dochter hem wel zo. Een lieve papa, die leuke dingen met haar doet, haar vertrouwen geeft en voor haar klaar staat. Bijzonder hoor!!! En ook heel fijn voor je vriend. Dit is Dé waardering die hij verdiend.