Ik zit een beetje met een probleempje. op dit moment zwanger van nummer 4. Niemand weet het nog en dat willen we verlopig ook zo houden. Maar er komt een moment dat we het bekend moeten maken, En daar word het lastig. Mijn zus wilde heel graag kinderen maar na alles geprobeerd te hebben hebben. is het niet mogelijk, ze hebben zich daar bij neergelegd. Maar nu moet ik straks gaan vertellen dat ik nog een 4e krijg. en ik weet dat ik het moet vertellen maar wil haar echt echt echt geen pijn doen. Hoe ga ik het haar in godsnaam vertellen.?? liefs tasha
Tsja sorry dat ik zo nuchter doe, maar dat is niet jouw probleem. Hier zijn wij mbv behandelingen zwanger geworden en hebben we ruim 2,5 jaar moeten wachten op onze zoon. Dat mijn schoonzus bij elke scheet zwanger lijkt te worden (oeps, het was een ongelukje op vakantie, nummer 1 was trouwens ook net één geworden..) was wel ff zuur, maargoed. Wij doen weer andere dingen op onze manier. Gewoon eerlijk zijn op het moment wanneer het voor jullie goed voelt.
En van harte gefeliciteerd trouwens! Nogmaals; het zal even schrikken zijn en ze zal zich best even machteloos voelen, maar als het goed is, is ze ook blij voor jullie!
Gefeliciteerd! Snap dat het lastig is voor. Heel naar ook dat het voor hun niet zal gaan gebeuren. Ik zou haar denk ik uitnodigen voor een bak koffie of daarheen gaan en het vertellen. Niet omheen draaien in ieder geval. Ze zal ondanks alles vast ook blij zijn voor jullie.
Ik zou onverwacht bij haar langs gaan en het dan vertellen. En begrip tonen voor haar situatie. Als je haar ‘zomaar’ uitnodigt ziet ze de bui mss al hangen, en heeft ze de tijd om daar over te gaan piekeren. Heel veel succes ermee. Het zal best een klap zijn voor je zus en dat is logisch, maar dat neemt niet weg dat het voor jou heel erg fijn is, en dat moet ook.
Ik herken het. Mijn middelste zus hoeft maar aangekeken te worden en ze is zwanger (heeft 2 kinderen). Mijn oudste zus is/was al ruim 10 jaar bezig voor een eerste kindje. Ze hadden zich er al bij neergelegd dat het 'm niet ging worden, hebben de medische molen al gehad. Wij probeerden al zo'n anderhalf jaar zwanger te raken. Enkele maanden terug was mijn oudste zus plotseling zwanger. Dit viel voor mij even zwaar omdat ik in die periode zwaar gefrustreerd was omdat het niet lukte. Desondanks was ik blij voor ze en heb ik haar goed geknuffeld en gefeliciteerd, dezelfde dag nog dat ze de test heeft gedaan. Helaas is dit na 7 weken een miskraam geworden. Daarna zijn ze weer gaan proberen en nu stappen ze net een IVF traject in. Ik zou vandaag naar het ziekenhuis gaan met mijn man. Totdat ik gisteren een positieve test in mijn handen kreeg. En ik weet dat ze het er nu moeilijk mee heeft en dat ze het me echt wel gunt... Maar kort door de bocht: ik heb nog geen felicitatie of wat dan ook ontvangen.
Tuurlijk is t heel rot voor je zus en hug je t haar. Maar tegelijkertijd is jouw zwangerschap,ook al is t je 4e, niet minder bijzonder of leuk oid! Ik zou een dikke reep chocola of doos bonbons kopen, lekker meenemen en t vertellen. En dan mag je best blij zijn. Je kan haar toch vertellen dat je t lastig vind voor haar etc? Ze is vast blij voor je.x
Wat vervelend hé, ik begrijp je dilemma. Bij ons duurde het ook een hele poos en ik vond zwangerschappen in mijn omgeving ook altijd moeilijk. Ik waardeerde het altijd als ik het hoorde persoonlijk via een belletje. Dan ziet niemand het als je verschiet van kleur, of als je vlak daarna even een potje gaat janken Ook vond ik het heel fijn toen een vriendin zwanger was, kreeg ik een lief kaartje door de bus waarop ze het had geschreven en ook dat het lastig was voor mij, etc. Het punt is, ik vond het fijn om even het op die manier te horen, dan kun je reageren zoals je je echt voelt. Vond het vreselijk als het op een verjaardag werd gedropt, dan kreeg ik echt bijna een hartverlamming en voelde ik hoe nep mijn lach was, wilde dan alleen maar weglopen en huilen. Of ineens boem een foto in een groepsapp met een echo, ik vond het altijd lastig. Maar ik besef ook dat dat heel persoonlijk is, ik ben best een gevoelig type en had er veel moeite mee. Toch kon ik ook wel blij voor mensen zijn! Maar vond het fijn als ze ook wat liefs tegen mij zeiden, het helemaal negeren vond ik vervelend, je weet allemaal wat er speelt bij elkaar. Weet niet hoe jouw zus dat ervaart.
Hier heb ik 3 jaar moeten wachten op een zwangerschap, en in die tijd vond ik aankondigingen ook lang niet altijd makkelijk. Nog steeds wel eens moeite mee, ook al ben ik inmiddels wel zwanger. Wat ik persoonlijk fijn vond, was als mensen het persoonlijk vertelden en het niet in een groep gedropt werd. Wat ik daarnaast ook waardeerde, was als benoemd werd dat ze het lastig vonden dit aan mij te vertellen. Ik zag dat als een stukje (h)erkenning en ervaar het als fijn dat dit bespreekbaar gemaakt werd. Oh, en gefeliciteerd natuurlijk!!
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik heb een vriendin waarbij het zwanger worden maar niet wil lukken en bij ging het steeds behoorlijk snel (wel 2 miskramen voor 1e zwangerschap gehad). Ik heb het haar persoonlijk 1 op 1 verteld voordat we het ‘wereldkundig’ gingen maken. Erbij benoemt dat ik het heel moeilijk vond om te vertellen. Dat er ruimte is om haar emotie te tonen. Bij beide zwangerschappen zo gedaan en beide keren vertelde ze me achteraf dat ze de manier waarop heel fijn vond.