Heey meiden... Gister was ik gezellig bij n vriendin langs geweest...Haar dochtertje was 1 jaar geworden! Was hartstikke gezellig! We gaa rond 19:45 richting huis maar gaan nog even langs andere vrienden om n bakkie te doen... Gaat allemaal goed! Todat we daadwerkelijk in de tram zitten...We zijn bijna thuis...En zeg tegen me vriend...Voel me niet goed worden...begon te trillen op me benen...Licht in me hoofd...Heel erg vaag...We zijn direct de tram uitgegaan...Dan maar een stukje lopen...Frisse lucht doet wonderen! Aangezien ik ook vreselijk moest plassen even snel naar me zusje dr werk...Kreeg steken in me buik...! Thuis aangekomen...Voel ik me steeds beroerder worden...Begon te huilen van angst...Bang dat er wat met de baby aan de hand zou zijn...me handen begonnen te tintelen en kreeg daar geen gevoel meer in... Me zusje zat bij me (was ondertussen vrij van werk) Die heeft meteen de dokterpost gebeld en me vriend zat rustig bij me...Om me rustig te houden...Dokter adviseerde ons snel naar de praktijk toe te komen...Wij dus gedaan...Moest urine inleveren en werden wat onderzoekjes gedaan... Ik blijk een lichte urineweginfectie te hebben waar voor ik medicijnen heb gehad (nitrofuran 2 maal per dag 1 capsule 100mg) En daarboven op een paniekaanval gehad...Paniekaanvallen moet ik zelf onder controle krijgen en me zoveel mogelijk rustig houden en geen gekke dingen in me hoofd halen... zodat het niet veregerd...! Ben vanmorgen wakker geworden met een giga hoofdpijn...Even wat gegeten in de hoop dat het weg zou zakken maar deed het niet dus maar even aan paracetamol ingenomen en rustig op de bank gaan liggen... Gelukkig gaat het nu weer...maar ben me echt kapot geschrokken...Kon niet meer stoppen met huilen en te schreeuwen dat er niets met de baby mocht gebeuren. Sorry voor mijn elle lang verhaal maar misschien dat er nog meer meiden zijn die dit tijdens de zwagerschap hebben gehad...en misschien dus advies en/of tips hebben. Groetjes, wwndyy
ach meis.... ik vind het echt erg om dit te lezen... je bent inderdaad gewoon heel erg in paniek geraakt.. je bent zo gek op je baby... dat je soms gewoon doodsangsten uitstaat of alles wel goed is.... ik heb zelf vroeger last gehad van paniekaanvallen en ben daar inmiddels helemaal vanaf ...maar ik ben niet vergeten hoe het voelt als het je grijpt.... je moet even goed in de gaten houden of het vaker voorkomt... want het is onnodig heel erg veel stress en net zoals jij beschrijft moet je er echt even van bijkomen... alles is goed met je baby....heb vertrouwen in je lijf.. je bent al zo lekker ver.. xJose
@ joseetje26 dank je voor je lieve woorden De dokter zei ook dat ik aan het hyperventileren was...Nog nooit gehad verder allemaal...Ben in ieder geval blij dat het nu weer redelijk gaat alleen soms wat duizelig en loom...Maar verder alles goed gelukkig
ik heb met de zwangerschap van alicia voor het eerst een paniekaanvan gehad midden in de supermarkt en wist niet hoe snel ik buiten moest komen. zag niet meer wat er om me hene gebeurde en liet alles boodschappen vallen en liep naar buiten. ook me handen begonne te tintelen en zag heel de tijd zwart. flauwvallen doe ik zowie zo regelmatig zonder oorzaak maar wist dat dit iets anders was. ik bleek last te hebben van hyperventileren en heb het in de zwangerschap nog z''n 6 x gehad en waarvan meestal in de supermarkt als het erg druk was. na de zwangerschap ook nog 2 x en die waren zelfs zo heftig dat niet alleen me handen maar ook me armen soort van gevoelloos werden en tintelde. ook had ik hartkloppingen en bij elke beweging werd ik niet goed. door dat ik paniekerig werd door dit kreeg ik amper zuurstof en werd dus kortaddemig waardoor ik zuurstof te kort kwam en alles gaat tintelen en werd flauw en slap nu is het alweer een tijdje geleden dat ik ze heb gehad en ben benieuwt hoe het deze zwangerschap gaat lopen. ik denk dat het hier door de hormonen komt en het een soort van opwekt ofzo. je zult er nog wel even last van hebben, ik merkte vaak dagen na de aanval nog dat ik niet zo god reageerde op me omgeving en een soort van droomde zeg maar. ook was ik nog ene paar dagen slap en lijkbleek. succes en hopelijk is het bij jou eenmalig
Een vriendin van mij had het ook in haar zwangerschap, ze kreeg paniekaanvallen in de bus en tram. Ze kreeg een paniekaanval door het idee dat er iets met haar en de baby zou gebeuren en dat er dan niemand in de buurt zou zijn om te helpen. Eenmaal op het werk ging het wel goed als ze maar bekenden om zich heen had. Ze kon zelfs een tijdje niet naar haar werk door de paniekaanvallen in de tram/bus. Vervelend voor je hoor. Is het niet een idee om naar de dokter te gaan voor een verwijzing voor therapie? Mijn moeder heeft ook paniekaanvallen gehad en heeft veel baat gehad bij therapie, daar leren ze je wat te doen/waaraan te denken als je zo'n aanval voelt aankomen. Succes in ieder geval!
Wat raar dat dit gebeurd...! Het is precies zoals je beschrijft lovewinnie...Je bent er wel bij maar ook weer niet...! Ik had het zelf ook nog nooit eerder mee gemaakt... Was echt de eerste keer...En wat je zegt de dagen erna leek het wel alsof het weer even op kwam zetten... Zou hier een verklaring voor kunnen zijn? Waarom het tijdens een zwangerschap gebeurd als je er voorheen nog nooit last van heb gehad? @ kimmie27 ik denk dat ik idd ff naar de HA ga...Dit voelt niet kicks...En wil het zeker niet nog een keer mee maken! (maar dat heb ik niet voor het zeggen..)
Ik ben heel in het begin van mijn zwangerschap een keer flauw gevallen. Ging een beetje zoals jij beschrijft. Bij mij was het tijdens een hoofd massage...wellicht raakte ik teveel ontspannen. Een paar weken geleden kwam het gevoel dat ik zou flauw vallen ook weer opzetten. Ik had zelf het idee dat het kwam omdat ik te lang in dezelfde houding gezeten had, een soort van beknelling van mijn bloedvaten oid. Een stukje lopen deed idd goed. Maar het is idd wel ff schrikken ja.