ook hier heb ik zo langzamerhand een kleine dierentuin verzameld. Het begon met een chihuahua. Vorig jaar voor mijn verjaardag mocht ik van mijn vriend een kitten uitzoeken. Toen we bij die mensen aankwamen om ons katertje op te halen zat er nog 1 schattig bolletje wol dat met ons kwam kroelen en spelen. Door kloppend (poezen)moederhart, hoge aaibaarheidsfactor van beide kittens en gebrek aan ruggengraat hebben we ze toen allebei genomen. Vervolgens uitte vriend het toch wel aanwezige "schaamtegevoel" als hij met de chihuahua over straat moest. We wonen kennelijk in een wijk met een hoog grote honden gehalte . Na een hoop discussies en concessies kwam er nog een frans bulldogpupje bij. Dat maakt 4. Ook hebben we een nestje kittens "gekregen" en daar hebben we er 1 van gehouden. We hebben er gelukkig de ruimte voor en ik maak hier iedere dag goed schoon. Schoner dan het in menig ander gezin waar ze geen dieren hebben rondlopen kan ik je vertellen. Toch hebben een hoop mensen(gelukkig niet mijn dierbaren) meteen hun oordeel klaar. Het zal er waarschijnlijk niet minder op worden als ik een kindje krijg. Het zijn echt mijn vriendjes en ik zou ze voor geen goud willen missen en ik kan er echt niet tegen als mensen over ze praten alsof ze vies en lastig zijn. Ik neem dat echt persoonlijk op en bijt dan (als een pittbull )goed van me af.
Als je gewoon regelmatig stofzuigt is een dier helemaal niet erg, zelfs vaak ok nog beter, veel honden komen voor het zwakkere op, in sommige gevallen dus de baby of kind. Dus een bewaking voor je kindje, een hond die je uitlaat samen met de baby, gezelschap die al luisterd, en ook nog eens goed is voor je kindje zodat het leert omgaan met dieren, plus die paar bacterien en de vaatdoek op de aanrecht, is een hond toch beter Ps : mens bevat ongeveer 20.000 met een hand en 20 miljoen met je mond.
wat een fijn gevoel zeg, zoveel mensen die net als wij ook heerlijk genieten van een aantal huisdieren bij ons ook net een dierentuin (vind het wel een leuke benaming.. bekijk het positieve ervan) wij hebben een poes, een jack russel, en 2 konijnen, ow en nog een heleboel vissen in de vijver en het liefst zou ik nog meer dieren willen, vriendlief alleen niet. wat ik merkte van onze jack toen ons nichtje nog klein was. was dat jack echt heel jaloers reageerde. Nu ondertussen is mn nichtje 4jr en heb er in de tussentijd ook nog een neefje bij van nu alweer 1,5jr en nu gaat het echt onwijs goed,.. dus het kan allemaal wel. en daar ben ik heel blij om! vroeger hadden we thuis ook een hond en 2 katten. en later zelfs nog hamsters erbij. dus ja ben ermee besmet en das maar goed ook! Ik zou niet weten wat ik zonder onze dieren moet. Je krijgt zoveel liefde van die beestjes Mensen die oordelen zonder te weten hoe het eraan toegaat, onbegrijpelijk. Kijk eerst voordat je uberhaupt een oordeel velt! Kmoet er niet aan denken om 1 van de dieren weg te doen ofzo als we ooit een kindje mogen krijgen. liefs kanjer
Wij hebben één hond, een Akita, en drie katten (en hagedissen en een spin)Ja je hebt idd haren...maar dan wordt het gewoon wat vaker stofzuigen...Het scheelt dat bijna iedereen in mijn familie en omgeving ook wel huisdieren heeft...dus ik denk (HOOP) dat we daar als ik zwanger ben geen last van hebben. Wel ben ik af en toe bezorgd over de hond...zij is niet zo op vreemden gesteld. Ze is soms erg bang. Nou gaat ze gewoon in haar mand...zolang ze met rust gelaten wordt is er niets aan de hand. Maar een baby erbij...die zal er altijd zijn...dus ik hoop dat ze snel went...want kinderen vind ze ook erg eng! @scoobje...ik heb een leuk gedichtje voor je! ik pb het wel!
@ Sarah, wat leuk een Akita! Ik ben opgegroeit met Akita's. Mijn ouders hebben eigelijk altijd Akita's gehad. Idd moeilijke honden, niet zo gesteld op vreemden. Maar ja, dat is het karakter van de Akita. Ik was in het begin ook wel een beete huiverig hoe het zou gaan met de Akita van mijn ouders en onze kleine maar tot nu toe gaat het perfect! Joy (zo heet de Akita) taalt amper naar de kleine maar accepteerd hem. Ze komt af en toe even snuffelen en verder vind ze het prima. We dringen niks op en laten haar naar hem toe komen. Hele fijne honden, maar met een hele grote gebruiksaanwijzing Bang is de hond van mn ouders trouwens niet, eerder het tegenover gestelde.
Als we groter wonen (wonen nu nog op een flatje) willen we naast ons superlieve vuilnisbakkie nog heel graag een dobermann.
Sarah over je hond, heb je geen familieleden met wat grotere kinderen? En gewoon anders ff langs een kinderopvang lopen of door een straat met kinderen. Er zijn verschillende manieren om je hond een beetje te laten wennen aan kinderen. Je hebt ook op youtube wel videofilmpjes van spelende kinderen, gewoon afspelen en kijken of ze er angstig op reageert.
Als kinderen interesse in de hond tonen vragen we vaak even of ze willen aaien. Dan kan de hond er mooi aan wennen. Met kinderen van vrienden is ze altijd superlief. Als ze op haar staart staan ofzo maakt het haar niks uit.
Wij hebben 3 katten en 1 hond en daar veranderd NIETS aan als er een kindje bijkomt, zij zijn ook mijn kinderen en die doe je zomaar niet even de deur uit hoor
Wij hebben een hondje met superveel karakter. Dus hij kan wel heel erg chagrijnig en opstandig doen voor een week lang; poepen in huis, gewoon omdat ie boos is, of de hele week lopen janken. Maar hij is meestal gewoon heel erg blij en razend enthousiast. Hij loopt te springen als mijn man en ik thuiskomen bijvoorbeeld. Het enige nadeel is dat hij zijn eigen kracht niet kent. Hij is een kruizing tussen een hazewindhond en een jackrussel, dus hij kan supersnel rennen en is razend enthousiast. Hij is echt enorm sterk. Dus door al dit samen zijn mensen wel eens geimponeerd door ons hondje, maar die bedoeld het allemaal zo goed Ik ben ook superbang dat als we straks een kindje hebben, dat hij jaloers wordt (juist omdat ie zoveel karakter heeft) en misschien naar het babietje gaat bijten. Ik hoop echt dat ie het kindje gewoon als een extra gezinslid ziet en niet als een 'intruder'. Want zoals jullie ook zeggen: een huisdier hoort er gewoon bij!
Even een tip, voor mensen die bang zijn dat de hond jaloers wordt... De allereerste indruk van de hond is héél belangrijk. Dus de eerste keer dat je je baby aan je hond "voorsteld" kun je bijvoorbeeld een lekkere frikandel (kleine stukjes) ofzo geven aan de hond en hem veel prijzen. Laat hem lekker aan de baby snuffelen en geef hem alleen maar complimentjes. Bij de meeste honden kan het kind al bijna niets meer fout doen hoor! Vervolgens zorgen dat de hond genoeg aandacht krijgt van het bezoek. Zet een pot met hondensnoepjes bij de deur, zodat het bezoek die kan geven en de hond vind het kind echt wel leuk hoor! (vroeger dachten ze dat je de nageboorte moest geven, maar dat komt omdat de hond dat lekker vind en het is dus hetzelfde principe als bijvoorbeeld een gewoon stuk vlees) Verder proberen "straf" en "baby" zo min mogelijk met elkaar te maken laten hebben! Mocht je toch ooit problemen krijgen met je hond en je baby, mag je altijd pbén hoor! ik heb er een opleiding voor gedaan en kan misschien wel helpen!
@msroxy, maar als je eerst de hond aandacht geeft en dan pas de baby, krijg je dan niet dat de hond boven de baby gaat staan. Dat is toch niet de bedoeling? De hond moet wel de onderste in rang blijven dacht ik?
Als de hond iedere keer als laastste aangehaald wordt krijg je sneller problemen met jaloerzie en bijtgedrag en aggressie, dan dat je gewoon eerst de hond doet en dan het kind. Meestal krijg je dan omgekeerde effect, dan denkt de hond "ze vinden me belangrijk"en kan waaks worden over de uk en het beschermen. Als je de hond jaloers gaat laten worden denkt de hond "ik ben niet belangrijk, het is een indringer ik jaag het weg"
Natuurlijk moet de hond wel veel aandacht krijgen om jaloers gedrag te voorkomen. Maar toch wil ik dat de hond onder aan de roedel blijft staan.
Hartstikke bedankt. Ik dacht al inderdaad wel dat je het beste gewoon veel positieve aandacht kan geven en veel 'samen' doen. Maar die van die snoepjes bij de voordeur en die frikandel (of iets in die richting) is een hele goede tip
Wij hebben een Jack en een Bull. Mijn eigen moeder kwam zelfs met het idee om buiten een ren te maken voor de Bull... Tuurlijk mam,als de baby lastig is kan ik haar er mooi bij zetten. Ik ga echt niet mijn beesten naar buiten gooien omdat we een kind hebben. Ze ziet er levensgevaarlijk (volgens sommige mensen) uit maar is echt een lieve knuffel en momenteel het beste vriendinnetje van Fenneke. De idiootste reacties krijg je van mensen die geen beesten hebben.
Ja, dat denken veel mensen, maar een hond zal nooit lager in rang zijn dan een kind. Je geeft je kind als een ware een "afhankelijke rang". Dat wil zeggen dat jij je "pups" (even in hondentaal he?) boven je hond zet. Máár zogauw je even uit de buurt bent, vallen de kinderen weer terug ónder de hond. Vandaar dat je kinderen en honden nooit alleen moet laten. Dan zal de hond de kinderen namelijk corrigeren bij in zijn ogen onaanvaardbaar gedrag. Een jaloerse hond zal niets doen in jouw buurt, maar bijvoorbeeld wél stiekem naar de slaapkamer proberen te sluipen en dát wil je zéker niet!
Wat een goede tips allemaal msroxy. Als de tijd daar is zal ik ze zeker gebruiken. Miss klein beetje off topic en ook aardig genant maar heb jij enig idee waarom een hond zijn eigen eeuuh poep eet
Hier werkt het precies het zelfde. Mijn hond staat onderaan, dus die wordt als laatste gegroet, heel duidelijk voor haar allemaal en ook geen rangordeprobleem, wat vaak als jaloezie gezien wordt. Gaat prima. Maar gelukkig heb ik nog nooit iemand gehad die vroeg of de hond of kat weg zou doen als de kleine er is. Je denkt er toch van tevoren over na (tenminste, mag je hopen), dat zo'n beestje er wel een jaar of 13 bij is, ik zie ook totaal geen reden om haar weg te doen, no way. Wel af en toe mensen die zeuren over de haren die er af komen, nou, pech, ze krijgt er niets van. Wij hebben ook nog een kat en twee cavia's, we maken het huis goed schoon, maar ja, met dieren heb je nu eenmaal wat meer haar dan zonder. Te schoon is ook niet goed.
graag gedaan hoor! Positieve aandacht enzo is héél goed, alleen voer is het enige dat voor honden áltijd als iets positiefs wordt gezien. Extra aandacht kan op een verkeerde manier worden gegeven. Vooral bezoek kan heel overdreven de hond over zijn kop gaan aaien bijvoorbeeld en de meeste honden vinden dit niet prettig, omdat het erg dominant en strafferig over kan komen... Ik vind trouwens wel dat ik nu een beetje betweterig overkom . Dat bedoel ik niet zo hoor! Ik heb gewoon toevallig die opleiding gedaan, en kan niet zo goed tegen die verhalen waarbij honden niet begrepen worden en daardoor in het asiel belanden of op marktplaats worden gezet. (maar dat zouden jullie natuurlijk nooit doen. Dat weet ik wel hoor)