Dat is eigenlijk mijn hele punt. Ik ben gewoon waanzinnig moe van alles. Inmiddels bijna 5 weken ziekenhuis erop zitten. Waarvan inmiddels bijna 2 weken 'thuis' (Onze kleine in streekzkh en wij thuis ipv RmcD-huis). Nu kan het nog veel langer, dat weet ik wel, hoor. Ik voel me voor onze oudste een slechte moeder. Om de dag is ze de hele dag thuis, mijn man dan werken. Ik kan weinig hebben. Ze kan nog niet uitbundig lachen of ik mopper al dat ze rustig moet zijn. En dan vind ik dat zo niet eerlijk voor haar. De televisie staat vaker en langer aan dan hiervoor. Dat wil ik niet voor haar, zo wil ik niet zijn. Maar ze slaapt 's middags niet meer waar ik dat nu wel heel erg goed zou kunnen gebruiken zodat ikzelf ook nog even kan gaan liggen. Opa's en oma's wonen ook niet in de buurt (anderhalf uur rijden) dus die kunnen ook niet eventjes komen oppassen. Vanmiddag was ik echt zo ontzettend moe dat ik toch op bed ging liggen. TV aan en dochter op papa's helft. Een half uurtje later wordt ik wakker en heeft ze de hele badkamer en zichzelf zeiknat omdat ze lekker met water aan het kliederen was geweest..:x:x:x:x:x Dat is dan weer net die druppel. Ik baal ervan, van mezelf met name, en van de situatie. Ik heb daarom nu mijn bezoek naar onze zoon van vanmiddag overgeslagen. Voelt ook waardeloos, maar het gaat nu even niet. Gelukkig ben ik vanmorgen wel geweest. Mijn man had ik al gevraagd om eerder naar huis te komen maar op zijn werk gaat dat ook niet altijd. In plaats daarvan neemt hij nu zo dadelijk chinees mee, maar ook dat voelt niet altijd even opvoedtechnisch correct. We hebben al pannenkoeken gehad deze week, en macaroni (daar zaten dan nog tomaten en champignons in), ik zet alleen maar ongezonde dingen op tafel maar ik kom bijna niet aan boodschappen of koken toe, het is allemaal maar makkelijk. Om dan maar te vragen of anderen voor ons koken, zo zit ik ook niet in elkaar. Hoe deden jullie dat? Inmiddels is hij gestopt met de coffeine en is hij al ruim 24 uur alarmvrij. Hopelijk plakt hij er nog 24 achteraan en mag de monitor stoppen. Hij drinkt inmiddels ook een halve voeding uit de borst en de verpleegster had het dan over de laatste stap die dan nog volgt als hij die dingetjes onder controle heeft, namelijk: ROOMING IN!!! Yeah! Bij het idee alleen krijg ik al natte ogen. Ik hoop zo dat het bijna zover mag zijn!! Het is vast heel herkenbaar allemaal, ik wilde ook even mijn ei kwijt (again). Thanks
Je moet je vooral geen slechte moeder voelen! Ik vind het super als ik lees wat je allemaal doet voor beide kinderen. Ik vond 3 weken ziekenhuis zonder kind thuis al heel vermoeiend, kan me niet voorstellen hoe ik het nu zou doen met mijn zoontje thuis. Ook veel Chinees denk ik Ik hoop dat de rooming in heel snel mag zijn!
Jouw verhaal had het mijne kunnen zijn..... heel herkenbaar helaas. Ik ben nog steeds zo moe en ik weet niet hoe ik het kan doorbreken. De maandenlange gebroken nachten door eerst kolven toen ze nog in het ziekenhuis lag en nu de nachtvoeding. Breekt het jou ook na de nachtvoeding/kolven dat het daarna zo snel weer dag is? Ik moet 21 oktober weer werken en ik zie het echt niet zitten. Ik zou gewoon een hele dag alleen willen zijn en dan SLAPEN! !! En ik weet niet hoe maar dat ga ik regelen. Voel je niet schuldig je kunt er niks aan doen! Ik ga soms al om 21u naar bed. In het weekend pak ik nog een extra uurtje in de ochtend.
Ik kook veel 1 pans gerechten: rijst met sperziebonen, kip en chicken tonight hawai, bami, pasta, geroerbakte spitskool met kip, rode ui, zoete chilisaus en blikje tomatenpuree om het scherpe voor mijn dochter eraf te halen. Gisteren wortel stamp (gekookte aardappelen eet ze niet dus maak ik er stamp van) gekookte bietjes met aardappelen. Die schil ik vaak 's morgens al. En ik gooi door de bami en pasta een enorme zak Italiaanse of chinese roerbakgroenten. Ik heb de 3 weken dat luna nog in het streekziekenhuis lag mijn moeder doordeweeks veel gehad. Die bleef dan bij mijn oudste en kookte. En deed de was enzo.
Ik merk dat ik ook vaker uit mijn slof schiet. Oudste vertikt het om te slapen in de middag over het algemeen. Dan is ze aan het einde van de middag helemaal op met veel vallen en om alles huilen. Dan lijkt ze expres nog alles te doen wat niet mag en dan kan ik dat slecht hebben. En dan voel ik me schuldig want ze kan er niks aan doen en ze is 2 dat hoort erbij.... Zelf slapen overdag is er niet bij dan. Maar wat goed dat je zoon het zo goed doet! Nog eventjes dan is het voorbij maar dan begint het thuis. Extra hulp is dan heel handig. .. En een draagdoek! Echt een tip. Vanavond oudste naar bed gebracht met jongste in de draagdoek want ik ben 2 avonden alleen..
Lieverd het komt echt allemaal goed... Het klinkt nu heel onwerkelijk en cliche maar je zult dit doorkomen en over een tijdje is het alleen nog maar een herinnering in je hoofd. Het is nu zwaar, maar geloof me het gaat allemaal voorbij en dan kun je thuis je normale dagelijks leventje weer oppakken. Ik vind dat je het heel goed doet hoor, voel je absoluut niet schuldig over makkelijke maaltijden en dat soort dingen. Het is nu even niet anders. Ons zoontje werd vorig jaar geboren met 24 weken en hij heeft 5 maanden in het ziekenhuis gelegen (in hetzelfde ziekenhuis want ons plaatselijke ziekenhuis is tevens een NICU ziekenhuis). En zelfs ik heb het uiteindelijk overleefd en ben die zware tijd doorgekomen. Dit is echt niet om te vergelijken maar om je te laten weten dat jij het ook kunt!! Hou vol en alles komt goed! Hopelijk kun je je ventje gauw mee naar huis nemen... Knuffel voor jou! Liefs
Een verantwoordere snelle eettip; Pak diepvriesgroente of maaltijd met ham of bacon of knakworstjes erdoor gewokt... Verder kop in t zand en doooooooorgaan. Maar goed dat deed il en wij hadden er maar 1 en ml was veel vrij.
Een verantwoordere snelle eettip; Pak diepvriesgroente of maaltijd met ham of bacon of knakworstjes erdoor gewokt... Verder kop in t zand en doooooooorgaan. Maar goed dat deed ik en wij hadden er maar 1 en ml was veel vrij.
Zwaar hoor meid. Heb je misschien buren of vrienden die af en toe wat voor je kunnen koken? Hopelijk gaat het snel beter met je kleintje en mag hij mee naar huis
Deze weken zijn zooooooooo heftig! Toen wij dit meemaakten hadden wij alleen de 2 baby's in het zkh dus niet nog een kindje daarboven................ Maar ik snap je helemaal, ook wij aten in die tijd veel opwarm maaltijden, chinees, patat en zo kan ik nog wel even door gaan. Snap heel goed dat je je schuldig voelt naar je dochter, maar doe dat niet! Kun je niet de hulp inroepen van een lieve buurvrouw? Ik hoop voor je dat snel de volgende stap gezet mag worden (rooming inn) en dat je dan snel je kleine man mee mag nemen naar huis! Veel sterkte!