Mijn dreumes van 18 maanden heeft al maanden moeite met zelf in slaap vallen. Wanneer ik hem alleen laat (na een standaard ritueeltje) zet hij het op een huilen en raakt hij overstuur. Ik heb al van alles geprobeerd qua methodes maar niets helpt. Dan er maar even bij blijven.. Ook goed. Nu is het hier bloedheet en heeft hij nog meer moeite, gaat dan ook wat later naar bed. Maar hij is zo onrustig, blijft maar kletsen, opstaan, jengelen, trappelen, aan mij plukken (aan m'n huid trekken en knijpen), en als ik dit niet toelaat is het weer huilen. Z'n kiesjes zijn ook aan het doorkomen dus dat zal ook wel last geven, maar ik zit er zo doorheen. Heb geen moment meer om tot rust te komen. Ik werk van 7-3 en wanneer ik thuiskom dan gaat mij man rond een uur of 5:30 weer werken tot 22:00. Ik sta er dus vrijwel altijd alleen voor en ook het huishouden (al helpt hij wel maar hij werkt erg veel dus is lastig). We hebben geen familie in de buurt om te helpen en ook weinig vrienden die tijd hebben (allemaal werken ze momenteel heel veel). Ik trek het soms echt niet meer. Hij slaapt soms pas om 22:00. En elke keer eindigt het erbij dat ik hem uit ellende maar in mijn bed leg zodat ik zelf ook kan rusten en dan valt hij wel in slaap op een gegeven moment. Weet ook niet wat ik met dit verhaal wil bereiken maar misschien herkenning en vooral tips! Soms ben ik gewoon bang dat hij over actief is! Overdag slaapt hij doordeweeks op de crèche altijd weinig. Soms wordt hij snachts 1 keer wakker (en leg hem dan bij ons).
Ik herken dit echt heel erg van onze kleine man, 16 maanden. Hij heeft van die momenten. Wij doen het echt samen (ook al ben ik thuis en is mijn fulltime aan het werk). Denk dat je best mag aan geven bij je man dat je even goed moet slapen en rust moet hebben. Mijn heeft een andere manier soms dan ik heb, ik accepteer dat ook en laat hem dan ook. Anders kan ik nog niet uitrusten als ik ook nog mijn man in de gaten houd. Verder is het misschien heel hard, maar uiteindelijk laten wij hem gewoon huilen. En we nemen het niet mee in bed. De grootste reden is dat hij dan heerlijk slaapt en wij geen oog dit doen. (Een dreumes neemt nog meer ruimte in dan een volwassen vent). Wij laten hem zien dat we niet weggaan (verlatingsangst) en dat we niet aldoor op hem reageren. In het begin van de avond gaan we nog kijken maar op een gegeven moment laten we hem mopperen, jengelen en rommelen in zijn bedje. Geen idee of je er wat mee kan, maar dit is wat wij doen. Vooral even voor jezelf zorgen is belangrijk hoor! Een uitgeruste moeder kan veel meer dragen dan een vermoeide moeder. Begrijp dat je man veel werkt, maar het is geen excuus om dan niet samen een moeilijke periode aan te pakken. Want hij heeft ook niets aan jou als jij dood moe bent.
Doe wat werkt. Ga samen om 20 uur naar bed; jij kunt je slaap ook wel gebruiken. Als jullie allemaal weer uitgerust zijn kun je werken aan een oplossing, maar eerst slapen! Het is denk ik beter om hem gelijk bij je in bed te leggen dan hem eerst urenlang herrie te laten schoppen en het dan alsnog doen. Los van het fijn dat jullie dan allebei niet aan je rust komen leert hij dan ook dat stennis schoppen resultaat heeft. Als hij gelijk in jouw bed ligt is het jouw beslissing en niet de zijne.
Op zaterdag is mijn man thuis Savonds dus dan kan hij idd gelukkig wat overnemen en de kleine man naar bed brengen. Maar alle andere dagen is hij er niet dus moet ik het wel alleen doen. Ik ben gewoon bang dat als ik hem nu steeds bij ons in bed neem, dat hij daar dus weer aan went en dan helemaal niet in z'n eigen bedje meer wil inslapen. Het eventjes laten huilen wil ik op zich nu wel weer proberen want ik weet het anders ook niet! Punt is alleen dat het zo warm is hier en doordat hij dan gaat huilen krijgt hij het alleen maar warm en begint ie te zweten (is al eerder op die manier gegaan) en dat is ook niks. Blegh ik zie gewoon zo op steeds tegen de avonden.. Voorheen sliep hij nog wel eens om 8 uur maar dat is echt verleden tijd! Ben zelfs vorige week een keer gaan wandelen met hem zodat hij in slaap viel en ik hem thuis weer in bed kon leggen... Maarja dat wil je ook niet iedere keer doen!
Als hij s nachts te weinig slaapt, is de kans groter dat hij overdag ook weinig slaapt. Hij zit nu in een cirkel waardoor hij vermoeid en overactief blijft. Tenzij hij ergens pijn heeft.. Nu is hij gewend dat hij de aandacht krijgt wanneer hij daarom vraagt. Er zullen vast wat meiden hier zijn die het er niet mee eens zijn maar ik zou hem toch slaaptraining geven. Ik had met mijn zoontje precies hetzelfde. Was het zat om geen avond voor mezelf te hebben. En vond het ook zielig voor hem want hij was zoooo moe ook. Was voor niemand fijn. Ik heb hem laten huilen. Ging elke 10 minuten naar hem toe om te laten weten dat ik er wel was maar hem niet op ging tillen, alleen troosten in bed. Het duurde drie avonden maar sindsdien slaapt hij door van half 8 tot half 7. En ik zit nu heerlijk op de bank te chillen met een bakkie thee en kleine man ligt lekker in dromenland. Hij is nu overdag super gezellig en piept haast nooit. Hangt minder aan me, kan zelf spelen en noem maar op. Echt heerlijk. Wat je ook besluit, heel veel succes!
Ik zou toch ook proberen om hem zelf in slaap te laten vallen. Dus je bed tijd ritueeltje doen, dan weggaan en hem laten huilen/jengelen/mopperen. Na 8 minuten ga je weer terug en dan leg je hem weer op z'n rug in bed zonder iets te zeggen, een aai over z'n bolletje en weer weglopen. Na 10 minuten ga je er weer heen en herhaal je het. Net zo lang tot hij zelf in slaap valt. Het is echt de enige manier om te doorbreken. De eerste avond ben je er misschien 3 uur mee bezig, maar als je consequent blijft in je aanpak dan ben je er met enkele dagen vanaf. Sterkte meid, het lijkt me erg zwaar.
Eens met bovenstaande reacties. Bovendien vind ik dat je zeker met 1.5 jaar wel zelf in slaap moet kunnen vallen (oké, niet alle dagen zijn hetzelfde). Ik zou er echt mee aan de slag gaan, het lijkt me alleen maar moeilijker worden als je er nu niets mee doet. Wat je ook doet, zorg dat je er zelf ook echt achter staat. Je bent er zelf best wel klaar mee, dus ga ervoor!
Ik zou gaan voor samen slapen... eerst weer bijgeslapen raken en beiden fit zijn en vanuit daar weer verplaatsen naar eigen bed. Ik ken geen 16 jarige die graag tussen zijn ouders ligt. Maar ik ben een moeder die haar zoon niet kan laten krijsen en neem hem graag bij me zodat hij zich veilig voelt. Dit past bij mij en mijn zoon. Overigens als zoon op ons bed in slaap gevallen is, kan ik daarna mijn eigen ding doen. Hij slaapt dan rustig door. Hopelijk slaapt je zoon snel weer wat beter en heb je wat meer tijd voor jezelf.
Hij slaapt nu zelfs niet meer bij mij in bed in... Zijn samen naar bed gegaan rond half 9 na gedouched te hebben en een flesje in bed. Maar nee hoor, hyper actief.. Opstaan, spelen, aan m'n haren trekken, lopen op het bed. Ik werd er gek van en heb hem toen gezegd dat hij naar zijn eigen bedje ging. Opgepakt en lekker tegen me aangehouden en een slaapliedje gezongen, daarna in z'n bedje gelegd. Hij is nu nog aan het krijsen en hoesten en snikken, soms eventjes stil en dan begint hij weer. Niks wat ik doe is goed want als ik er bij blijf staan (heb ik ook eventjes gedaan) gaat hij ook weer opstaan en mama zeggen. Ik hou dit gewoon niet meer vol. Dus laat hem nu gewoon even doorgaan want anders word ik boos en dat is ook niet de bedoeling als hij moet gaan slapen :-/.. Het gaat zo tegen mijn gevoel in om hem te laten huilen.. Hij roept soms ook: klaar of uit. Terwijl hij huilt. Vind dat zo sneu maar ik moet toch wat.... Zucht.. Heb hem net even een flesje water gegeven.
Dat is zeker lastig. Ik herken het zo. Mijn zoontje ging ook steeds zieliger mama roepen en moest moeite doen om vol te houden. Als hij nu mama roept, bijna nooit, weet ik dat er echt wat is. En dan kom ik meteen. Hou vol en denk aan wat je wil bereiken. Rust voor jullie allebei. En schrijf hier alles van je af. Dat kan ook helpen.
Ik snap je gevoel het is vreselijk! De eerste keer dat ik dit meemaakt was op vakantie in juni. We zaten er toen al 4 dagen en ineens wilde madam niet meer slapen, niet meer zonder ons zijn. Ik ging er steeds weer naartoe, kijken of ze het niet te warm had, haar knuffelen, even wat drinken geven. Tot m'n vriendin (die een zoontje van 2,5 jaar heeft) zei: ze speelt een spelletje met je! Ik vroeg haar toen hoe ik het dan t beste kon doen en ze gaf me het advies wat ik hierboven ook gaf: ik voelde me vreselijk! Maar het werkte als een trein! Na 1,5 uur sliep ze en ze heeft nooit geen problemen meer gehad met inslapen behalve die 3 dagen.
Och stumper! Heel praktisch geredeneerd: als alles verkeerd is kun je hem net zo goed in zijn bed laten liggen.Iets anders helpt ook niet bedoel ik. Misschien is dat een beetje een troost. Hijwil zich waarschijnlijk niet overgeven aan de slaap omdat alles te leuk is maar hij is wel moe, jammer dat hij ook bij jou niet wilde slapen dan hadden jullie allebei kunnen rusten. Zo zit er maar 1 ding op, de harde aanpak zoals je nu doet. Sterkte, het is heel naar, ik weet het uit ervaring.
Precies Zohra, dat dacht ik daarnet ook: dan maar naar je eigen bed want dit is ook niks zo! Thanks mop, dat van me afschrijven hier dat vind ik wel heel fijn want zo merk je dat je niet de enige bent met dit soort problemen en het is fijn om van andere mama's te horen wat zij in deze situaties doen! De 5 minuten methode heb ik hier ook een tijd toegepast maar dat werkte echt niet, zeker twee weken gedaan maar hielp niet.. Elke keer zo overstuur wanneer ik dan weer opnieuw wegliep. Maar ben bang dat ik er toch weer aan moet geloven .. Ik weet gewoon geen andere methode die beter bij ons past. Hij moet nu gewoon weten dat als hij naar bed gaat, hij in bed blijft, hij hoeft heus niet meteen te slapen van mij maar ik heb ook mijn rust nodig, dus ik hoop gewoon zo dat hij er op een dag vrede mee heeft om naar bed te gaan en alleen te zijn. Zonder mij in slaap leren vallen. Ben ook bang dat hoe ouder hij nu wordt, hoe moeilijker..
Met mijn dochter gooide ik ook alleen maar olie op het vuur door steeds terug te gaan, dan begon ze weer helemaal opnieuw. Ik bracht haar toen dus naar bed, zei welterusten en bleef weg tot ze in slaap was. Het was na twee of drie keer bekeken, maar het kost je wel een jaar van je leven zogezegd, je zit je op te vreten van ellende.
Hij slaapt nu wel.. De laatste keer dat ik er heen ging bleef ik even naast z'n bed staan en bleef hij rustig.. Ben toen na een halve minuut steeds verder weg gaan staan en heel langzaam zodat hij het niet doorhad en toen was ik z'n kamer uit en is hij gewoon in slaap gevallen, hij was vast moe van het huilen ook.. Bovendien was het al kwart voor tien!
Super! Misschien niet leuk, maar toch 1 methode gaan kiezen en dan echt vol blijven houden. Anders blijft hij proberen. Geniet nu eerst van je welverdiende rust
Goed dat je volgehouden hebt! En misschien duurt het vanavond weer heel lang maar het gaat beter worden. Kun je dit weekend wel een keertje uitslapen als je man er is?
Ben bang van wel ja ..! Heb dit namelijk al een keer geprobeerd en na 1,5-2 weken was het nog steeds elke avond hetzelfde.. Blijft huilen en staan tot ik uiteindelijk bij hem blijf staan... !! Helaas werkt mijn man 6 dagen per week en Savonds ook. Maar morgen is hij vrij dus kan hij het doen, alleen denk ik dat hij dan misschien hetzelfde moet doen? Of mag hij ook met hem Op bed gaan liggen.. Ben bang dat dit dan weer de methode die ik doe 'verpest'
Hier ook van die periodes! Krijsen met op bed liggen en zodra ik kom kijken gaat hij liggen kletsen en naar me grijpen enz. In ons eigen bed rolt hij alle kanten op en is hij huper actief aan het spelen. Toen ben ik die 10 minuten methode gaan proberen en dat was helemaal drama. Want elke keer als mama kwam was het gezellig en dan ging ze ineens weer weg. Hij ging elke keer weer harder huilen! Ik heb daarna (bijna in de houdgreep bij m'n man ) beneden gezeten en dat arme kind boven in bed laten brullen. Drie kwartier...en het was stil. Al snikkend sliep hij. De dag erna een half uur... De dag daarna een kwartier en toen ineens....sliep hij keurig als we hem in bed legde!!! Ook nu zitten we weer even in zo'n periode. Maar het huilen duurt hooguit 10 minuten en dan gaat hij heerlijk slapen. Tijdens het huilen is hij ook elke keer even een paar seconde stil... Alsof hij aan het luisteren is of we al naar boven komen! Draakje! Heel veel succes en ik hoop dat het met een paar dagen volhouden voor jou ook gaat lukken en dat je een beetje bij kan tanken! Want ooo wat word je er moe van!