Pff sinds een paar weken heeft mijn dochter (21 maanden) heuse driftbuien eerst ging het nog wel en was het alleen thuis... maar nu ook als we weg zijn en die zijn nog het ergst! Vandaag was echt heel heftig en wist gewoon niet wat ik moest doen... Vandaag bij de bieb: mevrouw wou boekjes blijven lezen heel leuk natuurlijk maar we moesten verder... wat doe je dan... zeggen (naam) mama gaat nu weg en weglopen werkt niet... ik heb een kwartier op mijn knieën om het hoekje gestaan... Haar jas moest aan nou brullen!! en dan die irritante mensen die maar blijven kijken en wijzen pff wil je het overnemen prima!!!! Deze duurde wel 20 minuten!! En ze heeft een trucje waardoor ik haar niet kan tillen ze houd zich zo dat ze uit mijn armen valt als ik haar wil tillen... Iemand tips...? Thuis vind ik het geen probleem dan negeer ik het compleet en dat probeer ik ook te doen als we weg zijn, maar je voelt de blikken en zij voelt natuurlijk ook dat ik me ongemakkelijk voel... HELP!!
Ja, verschrikkelijk. Toch zorgen dat je haar optilt en mee naar buiten neemt zou ik zeggen. Mijn jongste zoontje heeft ook een handje van zich óf helemaal slap maken zodat hij bijna uit je armen roetsjt, of hij maakt zich stijf en zwiept zich opeen naar rechts/links/achteren zodat ik hem bijna laat vallen. Maar goed, mee naar buiten en op de fiets/in de auto/buggy, met 21 maanden kan je nog niet iets heel goed uitleggen of bespreken en dan weer gewoon negeren. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om 20 minuten lang onder die priemende blikken te wachten tot mijn kind is uitgeraasd. No thanks! Dan kan hij onderweg lekker uitbrullen. Misschien zou je als ze weer bedaard is kunnen zeggen dat jullie de komende tijd niet meer naar de bieb gaan als ze niet luistert, maar denk dat ze daar ook erg jong voor is. Maar jij kan je dochter echt niet vasthouden in drift toestand?
Onze peuter kan zich ook languit strekken zodat ik haar niet makkelijk kan optillen, maar ik vind er altijd wel iets op. Ik ga niet een kwartier wachten. Als ze echt mee moet, gaat ze mee. Al til ik haar ondersteboven
He ja dat heb ik dus ook gedaan op een gegeven moment buiten was het ook over... en nee dat lukt echt niet het vasthouden had ook een tas 'zware' boeken en bekkeninstabiliteit
pffffff kan je een hand geven en lijkt dat het alleen maar erger wordt. Waar is me lieve meisje gebleven. Zit er zelfs aan te denken om 5 dagen te gaan werken wordt knettergek. Zie andere kindjes lief spelen,kan ze ook maar als het niet zint gild ze alles bij elkaar. Kan zelfs geen boodschappen doen en vertel het weleens aan colega's dat doen ze nooit zeggen ze dan Zie ook nooit andere kindjes met zo'n driftbui dus lees mee.
Wij zitten er nu (pas) in.. dochter is 30 maanden. Ik negeer het en doet ze het in een winkel dan zet ik haar in een hoekje en dan wacht ik het rustig af. Mocht het echt te lang duren of moet ik werkelijk weg, dan pak ik haar bij kop en kont (zonder een woord tot haar te richten) en gaan we weg. Ik heb absoluut maling aan de mensen om me heen. De meeste mensen hebben het zelf meegemaakt of gaan het nog meemaken dus ik zie liever herkenning in de ogen dan afkeuring Hoe minder aandacht ik er aan besteed, hoe sneller het voorbij is. Gelukkig is het pas één keer voorgekomen in een winkel... de IKEA.. dat is wel lekker want die is heeeeeel groot
Natuurlijk krijg je ook blikken van herkenning maar niet alleen. Ik kom zelf uit een behoorlijk kak dorp en als ik bij mijn ouders op bezoek ga en een van mijn kinderen schopt een scene daar in het dorp, dan krijg ik écht geen blikken van herkenning. Vervelend, maar ik trek het me toch aan en neem kind inclusief de herrie die hij schopt liever mee naar buiten en weg van de pottenkijkers als het mogelijk is. Ach, ik denk dat elke moeder ooit de situatie: "Mama ik wil die lolly" gaat tegenkomen als je net met je volle boodschappen kar achter in de rij staat (waarom ligt het snoep ook altijd op ooghoogte van de kleintjes) en ik ben helaas voor mijn zoontjes niet het type moeder wat dan "ja" zegt om het geschreeuw te voorkomen. Moet ook eerlijk zeggen dat ik echt kan genieten als ik eens een andere moeder met een hysterisch kind in de supermarkt zie lopen. Heerlijk!
Bingo herkenbaar en dan roep ik altijd in mijn hoofd 'gratis af te halen temperamentvol kind' 95% van de dag lief maar 5% van de dag een groot acteur in de dop. Wat ik doe ... dat verschilt per situatie maar soms zeg ik duidelijk dat we gaan en als uk me dan slaat (wat vaak gebeurd) of bijt (wat minder voorkomt wat dat red hij niet met die ontwijk methode van mij) dan pak ik hem bij de kaakjes en zeg ik dat het nu klaar is ... vervolgens sla ik mijn handen om zijn middel en neem hem horizontaal dan niet op zijn kop mee ... vervolgens vraag ik onderweg of het weer een beetje kalm is en zet uk in de kinderwagen. Maar ik kan me voorstellen met jou handicappen dat het niet zo makkelijk is om eens lekker te bukken en een uk goed vast te pakken. Misschien moet je eens proberen om aan te geven dat je bijvoorbeeld gaat als ze het boekje uit heeft of de melk heeft gepakt in de winkel dat ze dan naar de kassa gaat samen met jou ... zodat ze niet ineens uit de situatie gehaald wordt. Het wil hier nog wel eens helpen ... ook al is ze maar 21 maanden ze begrijpen al snel wel wat je bedoelt. Hoop voor je dat het wat rustiger wordt thuis en dat je weer volop van elkaar kunt genieten. Maar weet dat je er niet alleen voor staat heb hier wel eens een hele bus vol mensen over me heen gehad omdat ik mijn kind wat al 30 minuten een bui van heb ik jou had negeerde! En de rit is nog geen 5 minuten!!! Man wat voelde ik me opgelaten ... thuis aangekomen heb ik uk achter een filmpje gezet (heel verantwoord!!) en ben gaan douchen ZUCHT.
Haha heerlijk om te lezen dat ik niet 'alleen' sta ik vertel haar idd al dat we zo gaan etc... maar dit keer was het denk ik de jas en die wilde ik persé op dat moment aan doen later dacht ik ach het had ook gewoon bij de deur gekund... moet nog leren om iets flexibeler te worden niet te natuurlijk ... hier heb ik haar thuis naar bed gebracht en ze ging nog slapen ook en ben zelf ook ff gaan liggen... het is ook echt een lieverd maar op dat soort momenten Vanochtend sliep ze tot 10.15 uur dus denk dat ze ook niet helemaal fit is...
Oh ik kan je zo goed voorstellen. Vanmorgen gelukkig al vroeg begonnen met kleren aan doen want een half uur later was het eindelijk gebeurd. Jas aan is hier ook een drama ... dus nu hoeft hij geen jas aan en zeg ik dat ik hem toch mee neem omdat het buiten heel koud is en zodra we buiten staan wil uk hem toch aan. Hoezo eigenwijs!! Ik probeer me maar niet meer aan de buitenwereld te storen. Hier in Frankrijk lijkt het wel of al die kindjes gewoon luisteren ... maak zelden mee dat ze over de rooien gaan! Ook lekker
Zo veel mogelijk negeren ( al kook je letterlijk dit vooral niet laten blijken) Boef had ( heeft soms nog) de neiging alles te willen hebben in welke winkel dan ook en als ik niet het antwoord gaf die hij wilde horen ( de ja pak maar hihi) haalde hij alles uit de schappen en gooide het op de grond dit in combi met natuurlijk een huilbui waarbij hij doet alsof hij vermoord word, stampvoeten ( okee dit blijft lachwekkend om te zien) en hierna languit gaan liggen in de winkel met mama alsjebliefd ..ah toe.....ect ect In het begin schaamde ik me enorm en stopte alles terug wat die boef op de grond had gesmeten waarbij hij me echt zo aankeek van lekker puh! Nu negeer ik letterlijk de vraag mag ik zus of zo en loop gewoon door en doe me ding met het gevolg dat ik wel een mopperend mannetje achter me aan het lopen maar alles blijft netjes in de schappen! Tillen begin ik niet aan je kan lopen dus doe je ook! Nu is hij al wel 4 en 117cm groot ik ben 1.58 tel uit je winst haha. Tot zijn 2,5 liet ik heb gewoon in de buggy in winkels/bieb ect ect werd hij ongezellig/moe zat hij al en was het makkelijker weg te gaan Suc6 ermee
Heb regelmatig mijn ontzettend vrolijke uitgelaten gezellige zoontje toch ook krijsend op de grond in de supermarkt of op het winkelcentrum liggen haha!aan de andere kant danst hij ook heerlijk in het rond en dat is weer een genot om naar te kijken. Ik laat hem eerst uitrazen maar als het langer dan een paar minuutjes duurt en ik heb haast, dan probeer ik hem tot bedaren te krijgen.soms lukt dat en soms niet.dan gaat hij in de houdgreep mee!hij schopt en trapt maar nu lukt het nog om hem op te tillen... Maar het blijft zoeken hoor...!en die blikken?nu doet t me niets meer.ook ik woon in n kakbuurt...maar t zal me inmiddels n zorg zijn ! Ik geef ook niet snel toe.nee is nee...
Hier begint het ook, nog niet zo heel erg maar deze jonge man zegt alleen nog maar mama met bijna 21 maanden dus de communicatie is sowieso minder zeg maar...dus sneller boos. Ik ben het met Nic eens, ik vertel altijd duidelijk ruim van te voren wat de bedoeling is. Vanochtend gingen we met de wagen naar het winkelcentrum maar hij wilde zelf lopen. Dus ik heb op zijn niveau gezeten, hem mij aan laten kijken en gezegd: je mag het eerste stuk lopen maar straks moet je in de wagen en die wees ik dan ook duidelijk aan. Dat herhaalde ik een paar keer. Geluk of niet, bij het winkelcentrum ging hij zonder gedoe de wagen in. Dus misschien toeval maar ze zijn niet gek. Zo heb ik het met dochterlief ook gedaan en zij heeft nooit de peuterpuberteit meegemaakt eigenlijk. Niets aantrekken van anderen, ik kijk dan ook gewoon niet om me heen hoor, doe mijn dingen met de kleine en loop gewoon weg. Desnoods optillen onder je arm en dan op een rustige plek neerzetten en duidelijk uitleggen dat het niet de bedoeling is. Goed streng zijn, verbaal en non-verbaal, niet slaan uiteraard maar ik zwaai altijd wel met mijn vinger en schud mijn hoofd. Belangrijk is ook altijd om zelf te gaan hurken zodat je op dezelfde ooghoogte bent. Succes Charlie