Poehee...zit hier eigenlijk met de schrik in mijn keel....wat een verschrikkelijke nachtmerrie. Ik wilde dit topic eigenlijk wegklikken, heb ik ook gedaan maar kon gewoon niet zomaar doen alsof ik het niet gelezen had....zal dan ook hierna niet meer reageren wat dit soort dingen grijpt me te erg aan en ik kan daar niet zo goed meeom gaan sorry! Maar ik wil je heel veel liefde, kracht, sterkte en wonderen wensen en dat ik hoop dat je nog zolang mogelijk in redelijk goede gezondheid hier mag posten....
het is misschien dom maar maak een lijstje met alles wat je nog wilt doen. Rangschik dat daarna op volgorde van prioriteit. Werk ze daarna af op jouw tempo. De chemo kan je idd nog zwaar gaan vallen. Na iedere kuur kan het moeilijker worden, maar je kunt er ook doorheen fietsen, alleen de tijd zal het je leren. Ik hoop voor jou van harte dat het allemaal mee mag vallen. Heel veel sterkte en kracht toegewenst. Kom maar lekker hier je verhaal van je afschrijven, dat helpt misschien ook. x
Lieve Randi, Je had me al via email verteld over je ziekte en natuurlijk tob je je nu gek. Er is maar een ding belangrijk meis en dat is je kids en man laten weten dat je altijd vreselijk veel van ze zult houden. Het idee van een schatkistje is ook erg goed. Natuurlijk wil je ze alles vertellen en nalaten mocht het niet goed gaan met je. Schrijf alles op wat in je op komt. Spontane krabbels zijn vaak beter dan diep overdachte brieven. Luister naar je oudste kids en man wat evt hun wensen zijn aangaande je begravenis die hopelijk nog heel lang uit blijft. Het is geen makkelijk onderwerp maar in jou geval voor je gevoel nu erg noodzakenlijk. Hier zijn we nu bezig met de evt begravenis van onze 21 jarige dochter en wat ze na wil laten voor haar nog ongeboren kind. Zeker ook niet makkelijk maar het moet. Begrijp dus erg goed hoe je je voelt en zou zeker externe hulp accepteren van bv het ziekenhuis. Wij hebben er erg veel aan. Makkelijk zal het nooit worden. Hoop dat je je toch ook concentreerd op je eigen welzijn want dat is echt belangrijk. Hoop doet leven en dat is echt zo. Probeer bv een week uit te trekken om een aantal zaken te regelen en doe dat dan ook. Pak daarna een week van ff niks. Rek zaken die voor je gevoel moeten niet te lang en probeer te genieten van het nu. Je weet me te vinden
Mijn moeder is overleden toen ik 15 was. Ik vond het zo fijn om met haar te praten in de laatste periode. Gewoon alles even kunnen zeggen... Ik wil je heel veel sterkte toewensen en natuurlijk ook voor je familie!
Randi meid, ik moet zeggen dat ik het enorm moedig van je vind om het hier op het forum neer te zetten! Zou zoveel tegen je willen zeggen, maar het lukt mij niet om het neer te schrijven. Dikke knuffel x
Hoi meid, Psychologische hulp is een heel goed idee, niet alleen om daar over je zorgen te praten, maar zij kunnen je ook helpen en adviseren om dingen te regelen en de touwtjes een beetje van je over te nemen hierin (ik heb ervaring met oncologiepatiënten). Verder is het heel erg belangrijk dat je moet proberen niet alleen maar met het regelen bezig te zijn, maar ook moet blijven genieten van de kleine dingen. Straks zie je zo op tegen alles wat je nog moet en wil, dat je de tijd van alledag en de dingen die je hierin meemaakt, vergeet. Wat kaartjes/bloemen/gedichten betreft.... je schrijft dat je misschien nog 2 jaar hebt, maar misschien ook nog 10 jaar. Wat ik zelf heb gedaan is: ik heb een lijstje gemaakt en dat ligt ergens waarvan alleen mijn man weet heeft. Mocht ik ooit onverwacht komen te overlijden, dan is dit wat ik wil. Ik heb de muziek en bloemen beschreven, verder mogen nabestaanden doen hoe zij het het beste vinden. Misschien is het beter om je op de belangrijkste dingen te concentreren (zoals een schatkistje maken voor je kinderen en videoboodschappen) en de overige dingen even laten voor wat ze zijn... Dat geeft je meer rust en tijd en niet het gevoel dat je tegen de klok op moet leven.... Heel veel sterkte meid!
Ik heb je verhaal gelezen en pooeeehhh... heavy.. Ik heb niet echt tips voor je, wat in me opkomt, is hier al gezegd. Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd en voor je gezinnetje. Hele dikke knuffel
Ik zit met tranen in mijn ogen je verhaal te lezen. Weet ook niet goed wat ik moet zeggen tegen je. Ik wil je wel heel veel sterkte wensen en een hele dikke knuffel geven! Liefs Marieke
Ik heb ook niet echt advies voor je, een aantal dingen zijn al genoemd maar ik wil je toch heel veel sterkte wensen. Met de chemo nu, en alles wat nog op je pad komt. Het is heel begrijpelijk dat je tegen bepaalde dingen aan zit te hikken, ik weet totaal niet waar jij en je gezin nu doorheen gaan, ik kan me er alleen een kleine voorstelling van maken en zelfs dat is niet toereikend, maar het lijkt me heel moeilijk. Ik denk dat ik in ieder geval een lijst zou maken, met wat er allemaal geregeld moet worden en wat je nog wil doen. Dan heb je een beetje overzicht. Maar dat was ook al eerder genoemd. Ik wilde toch even reageren dat ik uit je berichtje veel moed vind spreken ook al zie jij het zelf misschien niet zo. Heel veel sterkte! Liefs Zora
lieve reacties, doet me deugd meiden, ik ga het nu deze week effe laten rusten totdat ik maandag een afspraak heb gemaakt met de psychologe en ga van daaruit verder kijken. weet wel dat een lijstje handig is en heb dit ook geprobeerd maar het is zo'n warboel in mijn hoofd dat het me niet lukt. wat ik wel ga doen is morgen langs een advocaat in familierecht gaan om te kijken in hoeverre er wettelijk iets te regelen valt naar de kinderen toe want dat zou ook al een hele geruststelling zijn voor mij. dit weekend wil ik gewoon effe alles van mij afzetten en genieten van de kids thuis. weggaan zit er voorlopig niet in want door de chemo is mijn weerstand zo goed als nihil en kan een verkoudheid al verschrikkelijke gevolgen hebben maar kan het thuis best ook gezellig maken iedereen echt waar bedankt voor de lieve woorden en virtuele steun, het doet me echt deugd
Ik wil je ook heel veel sterkte wensen, hoop dat de psycholoog je kan helpen om wat rust in je hoofd te krijgen. Wat het lijstje betreft zou je ook de komende weken gewoon alles kunnen opschrijven wat in je opkomt, dan kun je in een later stadium gaan ordenen en verder kijken hoe en wat. Toen ik je verhaal las vroeg ik me ook af of het niet een idee is om met je ex en je huidige man over je zorgen te spreken. Misschien kunnen jullie met zijn drieen ook afspraken maken over dat je kinderen elkaar blijven zien enzo. Groetjes Rosa
Lieve Randi, Wat verschrikkelijk om dit te lezen. Mijn man zijn neef zit in dezelfde situatie, longkanker met uitzaaiingen naar de botten. Terminaal, maar hij zou in theorie ook nog 10 jaar kunnen leven. Ik vind je wel sterk, heel sterk. Wat moet het moeilijk voor jou en je familie zijn om dit mee te maken. Wat ik las, praten met een psycholoog is heel goed denk ik. Ik weet dat mijn man zijn neef er niet zo´n behoefte aan heeft, die wil niet aan overlijden denken. Hij put kracht uit het kijken naar de toekomst, hoe gek dat misschien is aangezien zijn toekomst zo onzeker is. Ik kan en wil je ook geen advies geven want ik vind dat ieder dat op zijn eigen tempo op zijn eigen manier moet doen. Ik snap jou heel goed dat je nadenkt over wat verder, en ik snap ook dat je man het daar erg moeilijk mee heeft en moeilijk over kan praten. Ik heb weleens geprobeerd te vragen aan mijn man, wat zijn neef zou willen hoe hij zijn begrafenis wilt hebben. Maar ik denk dat zowel mijn man als zijn neef daar helemaal niet olver wilt nadenken. Ik vind het heel knap dat jij er wel over kan nadenken. Maar meid, verdorie zeg, het is zo oneerlijk. Het is met recht een kl*te ziekte. ik wens jou, je gezin en je man heel veel kracht en sterkte toe. Doe waar je je goed bij voelt, want nogmaals ik merk dat mijn man zijn neef er heel anders mee omgaat. En ik vind je juist heel erg sterk. Lieve Randi, een hele dikke knuffel, Lieve groetjes, Vuurmeisje
Wat valt er nog te zeggen na al die mooie en lieve woorden? Ik word echt zo boos van dit soort berichten, zo verschrikkelijk oneerlijk en gemeen. Wat kan het leven soms toch afschuwelijk cru zijn. Ik geef je een dikke knuffel en wens je de kracht die je nodig hebt. Weet ook niet goed wat ik verder kan doen. Liefs
Jeetje meid, ik heb geen tips maar ik wens je heel veel sterkte en daarnaast wens ik je nog veel tijd met je gezin toe.
Pfff, meid, ik krijg kippenvel van je verhaal! Wat een nachtmerrie voor jou, voor je gezin, iedereen rondom jou!!! Ik heb spijtig genoeg geen tips, maar ik wil enkel zeggen dat ik het knap vind wat je allemaal doet. Ik denk ook dat je kinderen hier heel veel aan zullen hebben, later (liefst zo laat mogelijk) en het is echt mooi dat je voor die dingen zorgt. Ik vind ook dat je sterk overkomt, ik weet ook wel dat er goede én slechte dagen zijn, maar als je je hart al eens kan luchten, helpt het misschien ook al. Zoals al gezegd, misschien een lijstje maken, geeft wel rust, vind ik. In ieder geval, ik wens je (jullie) heel veel sterkte, veel moed en laat ons hopen dat jullie gezin nog jaren blijft zoals het nu is, dit verdiend niemand!!! Dikke knuffel
Oh meid wat vreselijk! Een hele dikke knuffel vanaf hier. Dat je dit mee moet maken, vreselijk je gunt het niemand! Hopelijk kan de psycholoog helpen om de warboel in je hoofd te ordenen. Schrijf alles op wat er in je hoofd opkomt, je kunt het daarna proberen te ordenen. Ga dit weekend inderdaad maar lekker genieten van je kinderen. Heel veel sterkte voor jullie allemaal, nog een extra dikke virtuele knuffel!!!!
Lieve lieve lieve Randi, Diep diep diep respect voor jou!Echt ik vind je ongelofelijk sterk!Ik weet niet hoe ik in zo'n situatie zal zijn, maar de gedachte maakt mij al gek. En ik zal hopen en bidden dat jij zeker nog 10 jaar van je gezin mag genieten!!!!!! Helaas weet ik hoe het is als 1 van je ouders komt te overlijden. Ik was toen 17 jaar, en wat ik het meest mis is dat er geen gesprekken zijn (mijn vader) geweest over zijn leven en gedachtes en meningen.Ik zit eigenlijk nog met heel veel vragen. En ik lees dat je bezig bent met videoboodschappen en schatkistjes enz Meid wat zullen jou kids er veel aan hebben, echt!! O lieve Randi toen ik dit topic opende...heb ik een hele poos naar je naam,profiel en banner lopen staren. Dit/jou zal ik nooit vergeten. Je bent een echte kanjer!!!!!!!Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, echt een kanjer! Ik wens jou , je kinderen en familie veel sterkte toe!! En ik zou zo door mijn PC heen willen en jou een dikke knuffel willen geven!!! Ik wens je super veel jaren toe meid, en veeeeeeeeel kracht! Heel veel liefs Mounia
net zo als vele weet ik ook niet echt wat ik moet zeggen,maar om dit zomaar weg te klikken kan ik niet over mijn hart verkrijgen. Ik wil jullie heel veel kracht en sterkte wensen voor de mooie jaren die jullie samen nog mee mogen maken! Verder kan ik je helaas niet helpen met je vragen (ben helemaal niet goed in die dingen). een hele dikke knuffel liefs miranda
Ik zit hier met een ongelofelijke knoop in mijn maag...Wat verschrikkelijk oneerlijk is dit..Ik wil je heel erg veel sterkte wensen de komende tijd en ik hoop dat je nog een lange tijd van je gezin mag genieten...