Lieve Randi, Wat een vreselijke tijd moeten jij en je gezin door staan! Weten dat je vroegtijdig zal gaan van je man en je zo dierbare kindjes... Je lijkt en bent sterk, want ondanks al je tranen angst boosheid verdriet wanhoop en wat al niet meer, geniet je nog van de dingen die je kan en heb je doelen in het leven en zie je dit alles onder ogen. daarnaast wordt je gedragen door een ongekende kracht. Wat onzettend fijn en rustig voor jou ook om te weten dat je 2 oudste kinderen gewoon om de zoveel tijd mogen logeren bij hen zusjes en je vriend/man. Hopelijk blijven hij en je ex ook op goede voet met elkaar staatn. Je hebt al zo veel wijse tips gekregen, maar is het misschien een idee om met je gezin een fotoreportage te maken? Jullie als gezin samen op de foto... Daarnaast las ik iemand die schreef om je afscheidsdienst te filmen. dit zou ik zeer zeker laten doen, en eventueel ook fotos, toen wij onze darryl* hebben begraven hebben we dit niet gedaan. daar heb ik zo vreselijk spijt van, ik wist ook niet dat dit mocht of kon, maar wat had ik dat graag geweten. wel hebben we een cd met de liederen en onze gesproken tekst voor darryl*. lieve randi, ik wens je zoveel wijsheid liefde en kracht toe voor dit oneerlijk verdriet. je moet zo;n oneerlijke strijd leveren.... Ik hoop dat je strijd heeeeeel lang mag duren zodat jij nog heel lang bij je geliefde kindjes mag blijven. en blijf praten met je man en kinderen en schrijf eventueel gedachtes op wie weet wat je man of kinderen hier nog aan kunnen hebben als troost....
Jeetje meid, Ik vind het verschrikkelijk om dit lezen... En weet ook niet zo goed wat ik moet schrijven. Dat je zomaar bij je gezin vandaan gehaald wordt... Ik kan helaas niks voor je doen. Ik wil je wel heel erg veel kracht en sterkte toewensen in wat komen gaat. En ik vind het super dat je gewoon voor je examen gaat! Je kan het Knuff!
Hoi Randi, Ik heb net een gedeelte van dit topic gelezen en het grijpt me heel erg aan. De tranen lopen over mijn wangen. Mijn moeder is overleden aan borstkanker, nu ruim 5 jaar geleden. En wat jij schrijft over al die dingen regelen is ZO herkenbaar. Mijn moeder was tot op het laatst bezig met 'opruimen in haar hoofd' zoals ze het noemde. Het was bijna obsessief zoals ze allerlei dingen af wilde werken. Ze was er zo mee bezig dat ze moeilijk kon genieten van de dingen die ze wel nog kon. Dat geef ik je dan ook mee. Probeer samen met je vriend en kinderen te genieten, dat is het belangrijkste. Natuurlijk is het fijn voor je kinderen als je ze wat nalaat, maar je hebt maar een beperkte hoeveelheid energie en voor hen is het ook belangrijk nu nog een fijne tijd met je te hebben. Wat betreft videoboodschappen en geboorteverhalen, etc.: vraag hulp! Je vriendin die verder weg woont kan je daar ook bij helpen. Jij kan haar ook over de telefoon dicteren zodat zij het opschrijft. En je vriend kan foto's maken en video 's van je maken. Wat hier al eerder werd gezegd: misschien heeft je vriend ook behoefte om met mensen te praten? Wij hebben hier in de stad zo'n inloophuis bijvoorbeeld. Heel veel sterkte meid. Ik vind het zo verschrikkelijk voor je... En huil maar lekker uit hoor. Echt doen. Het is niet vreemd dat je een periode helemaal van de kaart bent. Zodat je je daarna misschien weer op kan laden voor wat fijne momenten met je kinderen, want daar gaat het om. Echt. Knuffel!
Oja, ik las dat je oudste twee kinderen al pubers zijn. Misschien kunnen zij je helpen met wat dingen? Ik vond het heel erg fijn om mijn moeder op het laatst te helpen. Ik was wel iets ouder (24), maar juist door samen met haar dingen af te sluiten, heb ik die laatste tijd ook als heel waardevol beschouwd. We stonden daardoor nog dichter bij elkaar.
zit hier met tranen in mijn ogen dit topic te lezen, en weet gewoon niet wat ik moet zeggen.. wat verschrikkelijk voor je, en je gezin, ongelofelijk.. ik vind het onwijs knap van je dat je voor je diploma gaat, daar moet je echt heel sterk voor zijn. superveel respect voor je hoor! knuffel
*slik..wat een verhaal zeg, zit echt met tranen in mijn ogen..vind het onwijs knap van je dat je dit allemaal wilt doen...hoop dat je de kracht vind om dit allemaal een mooi eind te geven en dat je de nodige hulp krijgt om dit te realiseren. heel veel sterkte knuff
Lieve Randi/Lijntje, Wat is dit erg om te lezen zeg! hier zijn geen woorden voor. Meid, Als je een luisterend oor nodig hebt,Als ik ook maar iets voor je kan betekenen,Aarzel niet! Ik wil namens heel het zwangerworden forum je sterkte toewensen. Ookal kwam je niet meer, je blijft nog steeds een van ons! Dikke knuffel Roos
Lieve Randi, Wat moet het toch vreselijk zijn om te weten dat je binnenkort afscheid moet nemen. Ik krijg er tranen van in mijn ogen. Dat je je kindjes niet meer ziet opgroeien, de belangrijke dingen niet meer kan meemaken, waarom moet het leven nou zo gemeen en hard zijn?? Vorig jaar is mijn vriendin overleden aan longkanker. Ze had nog geen gezin maar ze had ook altijd het gevoel gehad dat ze nog wat moest afmaken. Ze is toen gaan schrijven. Over kleine dingen, over de dingen van alledag enzo. Maar ik kan me voorstellen dat je met 4 kinderen niet de tijd hebt om alles op te schrijven. Ik heb echt al een hoop goede tips voorbij zien komen. Ik wil je dan ook heel veel sterkte en moed wensen met het regelen van de dingen, met het laatste examen, de verdediging, en ik hoop dat je met een gerust hart kunt 'gaan' als het zover is. Heel veel sterkte voor jou en je familie. Je bent een kanjer.
Lieve Randi, met tranen in mijn ogen heb ik je verhaal, de reacties van iedereen en van jezelf gelezen. Het is vreselijk om al op zo'n jonge leeftijd afscheid te moeten gaan nemen van je dierbaren, en zij van jou. Het idee van de schatkist is heel mooi, alsmede het videodagboek, en een persoonlijk door jou met de hand geschreven brief als herinnering voor je kinderen (en wie weet ook voor je partner). Het zal nu nog een schrale troost zijn voor je kinderen, maar ze zijn nu nog in de gelegenheid je van alles te vragen en een ieder kan op zijn/haar manier afscheid van je nemen. Dat is iets wat ik persoonlijk heel erg heb gevonden toen mijn vader plotseling is overleden toen ik 13 jaar jong was. Het nu nog van elkaar genieten en dit ook vast te leggen op film/beeld is een mooie herinnering voor later. Net als bepaalde muzieknummers die ook te noteren, bepaalde nummers herinneren aan hoe je bent en hoe je herinnerd wilt worden. Sommige kunnen ook op je uitvaart gedraaid worden. Ik wil jou en je familie de komende tijd heel veel sterkte toewensen. Ik hoop dat ze nog heel lang van jou en jij van hen mag genieten.
bedankt voor de lieve reacties meiden voorlopig is alles nog stabiel in mijn lichaam. de bot - en spierpijnen kan ik redelijk goed in bedwang houden met de pijnstillers en ben ook nog zeer snel moe maar daar valt mee te leven. ik heb ook mijn begrafenis geregeld, teksten, muziek en dit heb ik samen met ons gezin gedaan. het was enorm emotioneel en er is zeer veel gehuild maar ergens is het ( raar om te schrijven ) ook een opluchting want heb toch het gevoel dat dit ons dichter bijeen brengt. de kinderen hebben elk een doosje van mij met persoonlijke spullen van mij in die ( de 2 oudste) zelf hebben mogen kiezen en voor de kleinste heb ik het zelf gevuld. ben ook met mijn dochter gaan winkelen en heb haar bij de juwelier een hangertje laten kiezen met een hartje eraan waarin een foto van mij en haar zit. We hebben samen super gesprekken en vooral gesprekken over haar toekomst : trouwen , kinderen , werk ... mijn zoon is iets gesloter van karakter maar hij komt wel veel meer bij mij zitten voor een knuffel en een kus. ik heb gisteren samen met mijn ma en schoonmama spullen bijeen gezocht om voor elk van de kids een quilt te maken uit stoffen van kledij enzo ... ook ga ik foto's laten afdrukken van ons als gezin op stof om die quilt ermee te maken. het grootste vooruitzicht dat ik nu heb is aankomende dinsdag. ik mag dan om 13.00 mijn eindwerk gaan verdedigen en dan heb ik hopelijk mijn diploma in de hand. dus lieve meiden als jullie dinsdag de duimen voor me draaien zou ik dit super vinden
Jee meid, wat ben je toch sterk zeg, zit gewoon weer met tranen in me ogen...pfff, nou zal zeker mijn duimpjes voor je draaien. *duim duim duim
Jeetje ik denk dat dit de eerste keer is dat ik met oprechte tranen een topic lees... Ik vind je ontzettend dapper!
Wat een respect heb ik voor je. Dat je nog maar heel lang kan en mag genieten van je geweldige gezin en anderen dierbaren. Dinsdag zullen hier de duimen volop draaien en een kaarsje zal branden. Kwebbel
Natuurlijk zal ik dinsdag voor je duimen...En vindt het geweldig voor je dat je dit nog kunt doen...Ik zal aan je denken en een kaarsje voor jullie opsteken.De tranen rollen nu over mijn wangen..Veel sterkte de komende tijd. Een dikke knuffel
ik zal dinsdag ook voor je duimen en ook alle andere dagen opdat je nog maar lang van je kindjes en je familie mag genieten en zij van jou. ***digiknuffel***
jeetje wat heftig om te lezen... ik heb grote respect voor je hoe je ermee om gaat!! Petje af hoor.. heel veel succes dinsdag! Zal voor je duimen..
Tranen zijn niet in bedwang te houden naar het lezen van je verhaal. Ik kan mij niet voorstellen hoe jij je moet voelen.Wat een grote klap moet dat zijn geweest toen je te horen kreeg dat ze niks meer konden doen. En dan nog laatje zien dat je een vechter bent en er bent voor je gezin,ik vind dat heel erg knap. Niet iedereen zou zo met deze situatie om kunnen gaan. Ik hoop dat je nog heel lang mag genieten van de kleine en grote dingen in het leven en van je gezinntje.En dat jou gezinnetje alle dierbare mensen om jou heen ook nog van jou mogen genieten. Ik vind jou een super sterke vrouw en een hele lieve mama!!!
Ik had een tijdje geleden je verhaal gelezen. zo heavy allemaal. Tuurlijk ga ik dinsdag voor je duimen! Meid ik wil je heel veel sterkte wensen met alles. wat een heftige tijdi s dit voor je zeg! en ook voor je gezin. Ik hoop oprecht dat je nog heel lang mag genieten van je gezinnentje en zij van jou!