Is bijna 2 maanden na mijn missed aboration. En ik voel me sinds een week echt slecht. Depri helemaal. Ik ben echt verdrietig. Ik gebruik ovutesten maar nog steeds geen eisprong gehad. 2 Weken terug nog een streep mijn zwtest gehad. mensen om mij heen worde zwanger. En ik WAS zwanger. Ik krijg met moeite uit mijn strot, gefeliciteerd. Ik gun het ze echt waar. Maar waarom hun wel en ik niet!! ik zit nu ook gewoon te janken. mijn lh hormoon schommelt behoorlijk. Ik wil gewoon verder en zwanger zijn Ik denk ook nu was ik zoveel weken, weet ik wat het zou worden. ik vind het echt zwaar.. ik voel me ook onbegrepen door mijn omgeving. Dingen zoals het komt wel, je word vast snel zwanger en je hebt al een kind, heb ik echt niks aan. Ik word er zelfs boos om.
Sterkte. Die gevoelens zijn heel herkenbaar en helemaal niet gek. Laat je gevoelens toe, dat is heel normaal. En wat betreft de reacties om je heen, daar heb je niks aan. Ik heb ook zulke reacties gehad en ben ook echt uitgevallen tegen ze, kon er niet meer tegen.
Zooo herkenbaar, Beertje! Je mag verdrietig zijn, boos zijn, teleurgesteld en jaloers op anderen! Je wenst ze niets verkeerds, maar je gunt jezelf ook een zwangerschap en inderdaad, je hebt al een kindje is een te slechte opmerking!! Aan onze miskramen heb ik mijn eigen kindjes over gehouden, die helaas niet verder mochten groeien. Ik ben ze kwijt en ik moet en mag daarom rouwen. Ik heb ze nooit gekend, maar de groei van een mensje was wel in mijn lijf begonnen! Niemand kan weten wat het verlies van een zwangerschap/kindje voor jou betekent en mag daar, vind ik, ook niet over oordelen! Ze mogen je hooguit steunen door een knuffel te geven... Ik wens je alle kracht die je nu nodig hebt!
Wat erg voor je dat je dit hebt meegemaakt! Ik snap dat het vervelend is dat je nog geen ei gevonden hebt, je hebt het gevoel niet te kunnen doorgaan. Ook begrijp ik dat je soms boos bent om wat anderen zeggen, zij weten het misschien niet wat jij hebt meegemaakt. Ook vanuit hier een knuffel! Sterkte
Heel herkenbaar. Ik heb in juni 2013 een MA gehad. Alles ging goed. Kloppend hartje op 7w. En toen plots met 10w kreeg ik het gevoel "dit zit niet goed". Die avond op de spoed werd mijn vermoeden bevestigd, het hartje was gestopt. 4 dagen later werd ik gecurreteerd. 4 Rondes later (+- 6maanden) was ik terug zwanger. Maar die tijd ertussen was voor mij een hel. Ik kon er met niemand over praten, zelfs met mijn vriend niet. En met de mensen die ik er toch over praatte kreeg ik alleen maar rotreacties van: ach, je bent nog jong, je wordt vast wel weer snel zwanger... Reacties waar je op dat moment helemaal niets aan hebt. Dagen, weken gaan voorbij met vallen en opstaan. Ik had in niks geen zin meer, dacht enkel nog: ik zou nu xx weken geweest zijn. Ook het feit dat 3 vriendinnen van mij op dat moment zwanger waren hielp ook niet echt. Soms had ik het gevoel dat het beter ging, om dan weer keihard naar beneden te donderen, uit te barsten in huilen. Bij een terugval krijg je het gevoel dat je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Maar geloof me, na elke terugval zal het ietsje beter gaan. Ik ben er pas bovenop gekomen toen ik opnieuw zwanger was. Voor mij was dit de enige manier om het af te sluiten. Mijn tip: praat erover, laat je tranen stromen, schaam je niet. Tegen je verdriet vechten heeft geen enkele zin. Veel sterkte meid...
Helaas heel herkenbaar. Psychisch en lichamelijk blijf ik er last van hebben. Vaak verdrietig en nog steeds last van bloedingen, ondanks ik nu al 2 cyclussen verder ben. Word er steeds mee geconfronteerd en veel mensen om mij heen zijn afgelopen weken wel bevallen. Sterkte!
Helaas voor mij ook heel herkenbaar. Ik gun iedereen een zwangerschap, maar mezelf op dit moment gewoon meer. Wat vervelend dat je nog geen ei hebt gehad. Zo kun je ook niet verder gaan. Geef toe aan je gevoelens en verdriet. Het is heel normaal dat je je zo voelt. Ik heb ook gehad dat mensen vaak niet weten wat ze moeten zeggen. Dan ga je inderdaad van die rare dingen krijgen waar je totaal niet op zit te wachten. Vaak is het onwetendheid van hun. Heel veel sterkte de komende tijd en neem vooral de tijd om het een plekje te geven!