Hallo dames, Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen, maar probeer het toch. Ik ben 32 weken in verwachting van mijn eerste kindje, een jongetje. Zelf ben ik 21 jaar oud en gelukkig met mijn vriend, waar ik goed mee kan praten en heel veel aan heb. Nu zit het zo. Ik ben gediagnostiseerd met syndroom van Asperger, een vorm van autisme. Dit houd in dat ik op een andere manier prikkels en gevoelens ervaar als een persoon zonder autisme. Ook ben ik hoog sensitief, en gevoelig voor depressies ben. Ik tob veel en ben snel angstig, en weet vaak emoties niet goed van elkaar te onderscheiden. Nu gaat het goed met de baby, en ook vaak met mij maar zit nu de bevalling dichterbij komt, steeds vaker te tobben. Ik heb niet echt een gevoel van twijfel over de baby, maar heb wel erg moeite met de steeds dichterbij komende komst van de baby. Kan ik wel goed voor hem zorgen ondanks mijn autisme, zal ik wel van hem houden als hij eenmaal geboren is? Het is echt niet zo dat ik de baby niet wil, maar ben zo ongelofelijk bang. Ik kan op het moment wel huilen, want de baby kan er ook niks aan doen dat ik zo denk en voel me dan zo ongelofelijk schuldig. Nu is mij uitgelegd dat deze angst normaal is, en dat het bij mij nog heviger kan zijn omdat ik anders denk, omdat ik minder goed met veranderingen om kan gaan. Ik loop al bij de POP poli van het ziekenhuis, en loop al bij de gynaecoloog voor medicatiegebruik. Ook heb ik begeleiding van Voorzorg, dit is een instantie van Careyn die op mij let en de baby tot hij 2 jaar oud is. Zijn er dames met dezelfde soort situatie als mij? Ik zit er echt even helemaal doorheen... Groetjes Emma
Als ik je verhaal zo lees,ben je nu al een supermoeder!Je hebt alle hulp gezocht die je nodig denkt te hebben,kortom,de liefde voor je kindje spat er nu al af. Jij komt er wel
Dankjewel voor je reactie, ik had juist het idee dat ik een 'slechte' moeder zou zijn omdat ik me zo rot voel. Dit betekent echt veel voor me!
Helemaal eens met Pipo! Je bent nu al een supermoeder! En vergeet niet je hoeft het niet helemaal alleen te doen he meid! Je hebt een geweldig lieve partner die papa wordt van jullie zoontje! Jullie doen het samen
Eens.. Hopelijk ga je een fijne tijd tegemoet ts. En onthoud je bent niet de enige. Er zijn ook heel veel mama's (ook zonder asperger etc.) onzeker.
Ik snap je gevoel maar maak je geen zorgen je hebt een lieve vriend en je weet zelf wanneer je je minder goed voelt, dat is al heel wat. Ik ben zelf (nog) niet zwanger maar herken je gevoelens wel. Heb een persoonlijkheidsstoornis en bipolaire trekken dus dat onzekere en de depressies ken ik wel. Goede voorbereiding is t halve werk maar zo te horen gaat t helemaal goed komen... Succes met de laatste loodjes 👍🏼
Dankjewel voor je reactie. Is klote he, die onzekerheid en angst! Jij heel veel succes toegewenst met zwanger raken! ��
Ik weet niet of dit je troost biedt, maar mijn vader heeft Asperger en ik ben nooit iets tekort gekomen hoor Hoewel hij anders denkt en zich anders uit, besefte ik me wel altijd heel goed dat ik maar een kik hoefde te geven en hij stond voor me klaar. Maar dan wel op zijn manier. Als kind van een ouder met Asperger leer je, je zeker aanpassen en leer je dat je voor sommige dingen beter terecht kan bij de neurotypische ouder. Maar zolang jij je best doet om op jouw manier liefde te tonen aan je kindje, komt het echt wel goed
Je bent onwijs goed bezig door in te zien dat je een diagnose hebt die mogelijk invloed heeft op het kind en nog beter je hebt hulp gezocht! Zelfs heb ik een depressieve stoornis en ook ik heb vaak die gedachten gehad bij de zwangerschap van me eerste kindje! Belangrijk is dat Je openstaat en blijft staan voor onderdteuning en blijft werken aan jezelf! Maar Ook helpt steun uit omgeving !!! Ik heb Medicatie sta onder controle lieve vriend die me ondersteund en ons ouders helpen! Me kindje en wij hebben alle Hulp en steun waardoor we zelfs een tweede konden overwegen ! Me kindje ontwikkelt zichzelf goed pas gesprek gehad bij kdv en doet het enorm goed! Ben onwijs trots en krijg hierdoor meer zelfvertrouwen! Persoonlijk Zeg ik wel ik ben meer dan een Diagnose en kdv of toekomstige school zal ik njet vertellen over Me aandoening wegens de voor oordelen! Ik heb verder ook een relatief normaal bestaan naar buitenwereld Toe
Bedankt voor je reactie, we zitten dus ongeveer een beetje in hetzelfde schuitje! En over je diagnose: Je hoeft er niks over te zeggen hoor meis, ieder zn ding. Ook jij/jullie komen er wel! X