Ik ben heel erg snel gehaast, zenuwachtig en ben bang dat ik fouten maak. Hierdoor is het gisteren echt mis gegaan op het werk. Na vijf uurtjes kreeg ik een grote mond van een klant en ik begon zo ineens te huilen. Nu is het gewoon duidelijk dat ik dus onzeker ben. De baas kan me 100000x zeggen dat ik het goed doe. Maar toch voel ik me snel minder goed dan een ander. Wie heeft dit ook en hoe ben je er vanaf gekomen? Ik ben al eens bij een maatschappelijk werker geweest maar dit was meer voor het blozen. Ik kan er echt niets aan doen maar merk wel dat het een heleboel belemmerd. Ik wil het ook verbloemen maar het lukt me niet meer zo goed. Vooral na gisteren heb ik flink wat vraagtekens bij mezelf neergezet. Kom wel uit een gezin met agressie, en een vader die veel van me heeft gevraagd. Maar goed... ik wil me lekker voelen maar voel me zo gehaast. Alles moet af zijn en ik raak er zelf finaal van in de stress. Tips zijn welkom. X Joelle.
Ik was vroeger ook enorm onzeker Nu een stuk minder, maar nog wel een klein beetje Ik kom nu wel voor mezelf op, terwijl ik dat toen nooit deed Ik weet niet zo goed hoe dat is gekomen, misschien omdat ik ouder en vanzelf rustiger ben geworden. Misschien omdat ik een lieve vent heb die me, door zichzelf te zijn en mij het goede voorbeeld te geven, heeft geleerd minder onzeker te zijn. Misschien zelfs omdat ik naar voetbalwedstrijden ga, en daar een grote mond opzet tegen de tegenstander en de scheidsrechter, haha Ik weet niet zo goed wat je er zelf aan zou kunnen doen Misschien naar de dokter, of een psycholoog, gewoon om eens te praten en te zien waar het aan ligt. Ik hoop voor je dat je er overheen komt, heel veel succes in ieder geval!!
Misschien is een assertiviteits cursus iets voor je? Ik heb ook een paar assertiviteits-lessen gehad vorig jaar en dat heeft me wel geholpen.
Ik kon het zelf wel geschreven hebben ik heb het ook nog steeds en kom er echt niet vanaf ik heb ook al tig keer toen ik nog werkte met tranen in de ogen gestaan
hallo lieve tweemeisjes allereerst even dit,,,je bent wie je bent en iedereen is gelijk maar herken je probleem als geen ander hoor! was altijd iemand die het liefst in een hoekje kroop als het even tegenzat of als iemand wat zei tegen me. als het dan nog om kritiek ging was ik helemaal van de kaart,,stotteren,,rode wangen ,vlekken in me nek,tranen nog net niet over me wangen. heeft toch wel tijd nodig gehad om uit te zoeken waarom ik nu zo inelkaar zat maar ben van nature gewoon erg onzeker{en ben vroeger heel erg gepest door kinderen maar ook door volwassenen}:x:x tot dat ik 6 jaar geleden onze 2e dochter kreeg,,en die heeft een chronische aandoening toen pas begon ik wat meer van me af te bijten,voor mijzelf{maar vooral voor haar}op te komen!! en nu 6 jaar later staat er een sterke vrouw voor me in de spiegel,,,maar bij tijd en wijle is ze weer net zo onzeker als vroeger!! heb trouwens wel therapie gehad,maar kon er wienig mee heel veel succes en laat je niet gek maken door anderen:x je bent net zoveel waard als ieder ander mens op deze aarde. dikke knuffel van mij
ps....over dat je vader veel van je heeft gevraagd,,,,dat herken ik zeer zeker uit mijn eigen jeugd,,,kan een duidelijke oorzaak zijn,,,er werd steeds over je grenzen heen gegaan,,en dat gaat een tijdje goed,maar na een tijd houdt dat echt wel op
vervelend meis. Ik herken het in zekere mate ook wel hoor, maar ik ben na de geboorte van mijn dochter zo sterk als een leeuw geworden in sommige opzichten In andere gevallen speel ik vaak een rol. De rol van zelfverzekerde jonge vrouw oja, intelligent en mooi ook natuurlijk Dat helpt me ook wel, van te voren oefenen in situaties en dan je script afdraaien Oja, sociale training oid kan ook goed helpen hoor!!! Dan leer je door middel van rollenspelen je eigen gedrag te analyseren en oorzaken te zoeken. Dan kun je er echt iets mee he! Succes meid!
Assertivieits training heeft mij geholpen. En een andere haarkleur/kapsel, wat beter bij me past. Heel raar, maar ook dat kan je geestelijk sterker maken. Over dat onzeker zijn en van je vader. Ik zou meer met grenzen gaan werken. Eerst ze op papier zetten, en daarna langzaam uit gaan voeren. Succes!
Ik wist niet dat er zoveel nog waren. Het is een soort knoop wat je dan voelt, en maar haasten.. rennen, vliegen. Het ergste is wel dat ik géén nee kan zeggen, vreselijk! Ik voel me té snel betrokken bij anderen (met name geldzaken) als mensen iets niet hebben wil ik het oplossen. Het voelt ook als een last op mijn schouder. Zo heb ik nog géén rijbewijs gehaald. Dat word nu wel eens tijd. Ik ga maar eens informeren wat ik kan doen aan dit falende gevoel! X Joelle. en voor allemaal alvast bedankt.
Ondertussen een gesprek gehad op het werk. ik ga er echt wat aan doen. Maandag naar de huisarts voor een verwijzing. Want alles valt een beetje op de plek nu. Heb een tijdje een uitdaging gezocht door te gaan gokken. Dit doe ik niet meer. Dit was dus puur vermaak voor even, maar niet voor langer. Ook al ben ik harstikke gek met mijn meisjes, ik voel me heel gehaast. Kortom, ik ga stappen ondernemen.