Dag dames, Ik ben nooit zelfverzekerd geweest. Mijn gevoel strookt niet met wat en wie ik ben, ik voel me dommer/lelijker/dikker/enz. dan anderen mij zien. Veel afgevallen en mij nog als dik zien, terwijl er mensen zijn die zeggen dat ik er goed uitzie, maar die geloof ik dan niet en word erg ongemakkelijk van complimenten. Ook bang zijn dat mensen mij dom vinden, lui vinden. Het is niet zo dat ik het zelf niet weet maar mijn gevoel wilt gewoon niet mee. Ik functioneer liever onder mijn niveau zodat ik makkelijker aan de verwachtingen voldoe. Het gaat mij nu gewoon op alle vlakken tegenwerken en ik wil dit eigenlijk niet meer. Ik mag er ook gewoon zijn maar maak het mijzelf zo moeilijk... Ik weet alleen niet hoe ik dit aan moet pakken... Liefs, Kanarie
Wat goed dat je dit durft te uiten. Dat is al een goed begin om de stap te zetten: ik wil er wat aan doen. Praktisch, ik denk dat het goed is als je dit aan je huisarts voorlegd en vandaaruit de juiste verwijzing vraagt om je verder te helpen. Succes en zegen in je weg hiermee!
lastig, en vervelend dat je je zo voelt. Ik heb onlangs ook wat onzekerheid gehad, vanwege PMS problemen en ben via de huisarts naar de POH-GGZ gestuurd, de praktijkondersteuner bij de huisarts. super fijn al na het eerste gesprek met deze vrouw voelde ik me een heel stuk beter, iemand die je aan het denken zet op een positieve manier, die even naar je kan luisteren zonder oordeel vanaf een afstand tot jou, niet persoonlijk. misschien kun je dat ook proberen. cognitieve gedragstherapie kan ook helpen, maar bij mij in de regio was er een lange tijd een patienten stop bij veel psychologen, die dit doen, misschien bij jou niet. En langs de huisarts kan sowieso in dit geval ook een goede eerste stap zijn.
Wat klinkt dit lastig allemaal. Heel stoer dat je dit aankaart, want dat betekent dat je er iets mee wilt. Ik weet hoe lastig het is als je zo onzeker bent dat je eigenlijk de anderen niet gelooft (heb ik zelf ook een periode gehad en dit ging meestal gepaard met andere zaken die speelden zoals angststoornis en een paar jaar later een 'heropleving' van die angsten). Heb je al eens geprobeerd om te praten met bijvoorbeeld POH-GGZ (via huisarts) of psycholoog? Het kan je goed doen om alles in de kaart te brengen, misschien wel confronterend, om van daaruit stap voor stap te werken aan jezelf zodat je in ieder geval in jezelf kunt geloven dat je mag zijn wie je wilt zijn, dat je mag doen waar je goed in bent (dus niet per direct van te voren al op een lager niveau willen werken, maar echt dat doen waar je blij van wordt) etc. Ik zeg/vraag dit, omdat dit iets was wat mij heeft geholpen. Al ervaar je maar een heel klein steuntje in de rug, soms kan dit genoeg zijn om het anders te bekijken (of eigenlijk beter: te voelen).
Ik moest ook aan cognitieve gedragstherapie denken. Ik ben ook erg onzeker, en door een trauma resulteerde dit in angstklachten. Ik moest op een gegeven een wit boekje bij houden, iedere avond mijn successen vastleggen en opnieuw lezen. Op die manier ga je zien hoeveel je eigenlijk goed doet. Ik ben ook meer iemand die bij een mailtje van de leidinggevende denkt: ‘wat heb ik verkeerd gedaan’ ipv ‘welke kansen zouden hieruit komen’ en dat terwijl ik een hele aardige manager heb Ik probeer ook met mijn man en kinderen de successen van de dag te bespreken en elkaar een compliment te geven. Zou je via je werk misschien een coaching traject kunnen volgen?
Hier nog 1. Om gek van te worden. Ook zo veel gepiekerd over werk of ik het wel goed deed. Kon dat thuis echt niet loslaten. Op "erge" momenten, zeker als ik te veel hooi op m'n vork neem, is zelfs boodschappen doen een uitdaging. Op werk werd het dus een te grote belemmering. Mn werkgever weet echter wel dat ik mn werk heel goed doe en heeft me een coachingstraject gegeven. Gesprekken met een coach (gebruikte cognitieve therapie en NLP) met oefeningen voor op de werkvloer. Die kon ik ook thuis inzetten. Onzekerheid viel op werk het meeste op maar had er ook zeker buiten werk last van. Dat heeft me allemaal heel goed geholpen. Bij veel drukte, stress steekt het de kop weer op maar weet nu dat ik er weer van af kan komen en dat helpt ook. Het is heel vervelend jezelf zo onzeker voelen. En zo zonde, want je doet jezelf echt tekort.
Wat vervelend. Toen ik het las, moest ik meteen denken aan 'imposter syndrome'. Als je daar op googled, herken je dat dan?
Wat ontzettend naar dat jij je zo voelt. Heel krachtig dat jij jezelf kwetsbaar op durft te stellen. Wat je schrijft is voor mij heel herkenbaar. Zelfs na cognitieve gedragstherapie kreeg ik mijn gevoel niet mee: ik weet het, ik handel ernaar, maar het gevoel gaat niet mee... Op advies van de psycholoog ben ik gestart met schematherapie. Bij deze therapie ga je kijken naar je eigen patronen (overtuigingen en gedragingen), die al in de kindertijd ontstaan zijn. Het is juist heel erg gericht op voelen.
Herkenbaar. Ik heb dit lang gehad (en nog steeds wel soms) Ik heb er verschillende acties voor uitgezet maar de meest succesvolle was toch wel mijn coachingstraject. Daar ben ik echt gegroeid. Het is iets lastigs want het zit vaak diep maar het kan ook echt veel beter worden weet ik uit ervaring
Wat ontzettend rot voor je Ik zou dit aankaarten bij de huisarts. Psycholoog kan je hier wel mee helpen. Je bent het waard!
Jazeker! Na mijn vorige baan heb ik nog weken in de zenuwen gezeten dat ze mij zouden bellen met alle fouten waar ze achter zouden komen, dat ze erachter waren gekomen dat ik mijn werk helemaal niet goed had gedaan. Ze hebben nooit gebeld natuurlijk.... En dat iedereen ineens ziet dat ik geen goede moeder-en vrouw ben, en ik geef ook gewoon toe dat ik soms ook echt niet leuk ben. Maar dan zegt de gesprekspartner dat ik de lat niet zo moet leggen maar dat irriteerde mij ook omdat ik dacht; je moet eens weten. Dus ja, ik herken het zeker....
Wat naar dat je je zo voelt. Het zou mooi zijn als je meer van jezelf zou kunnen houden. Schema therapie kan hier ook bij helpen. Zo kom je er achter waar dit vandaan komt, hoe was jouw opvoeding, hoe zijn je ouders en hun ouders. Als je kunt inzien waar je gedrag en gevoel vandaan komt kan dit al helpend zijn. Je eerste stap is al gezet dus dit getuigd al van wat zelfliefde, heel sterk en knap! Succes