Hmm, twijfel. Ze komt nog wat labiel over, begrijpelijk gezien haar verschrikkelijke verlies, maar misschien (nog) niet zo geschikt om als oppasouder te werken.
Ze mag foto's overal hangen waar ze wilt, maar ze besluit zelf om Gastouderopvang te zijn, dus moet je je wel aanpassen aan de kinderen die komen Moeilijk maar zou denk ik ook niet mijn kinderen daar laten gaan...
Ik denk dat het probleem niet zo zeer de foto's zijn maar dat de kamer niet naar alle leeftijden is aangepast. En dat kan ik me wel voorstellen dat dat een rede is om te twijfelen
O Ik snap haar zo goed. Maar als gast ouder hoor je toch een beetje aan te passen. Misschien kan ze vragen of er nog een kammertje is. Maar wel in de trant van ik vind het kamertje heel mooi maar het is jou kindjes zijn kamer zou je het niet fijner vinden als dat zou blijven. En een neiuwe kamertje te maken voor gast opvang. Moeilijk maar als gast ouder moet je het toch neutraal laten. Het is best verdrietig en moeilijk om het kamertje te vervangen.
Je kan jezef heeeel goed kennen, maar je weet niet wat zulk verdriet met je doet! Maar goed zoals je hier naar andere reageert is het mij al duidelijk....
Het is afschuwlijk niet te beschrijven vreselijk als je een kind verliest,heb het gelukkig nooit hoeven mee maken want alleen al als ik er aan denk word ik niet goed. Die vrouw is dan ook helemaal niet raar dat die kamer er nog steeds in takt is,kan me dat juist heel goed voorstellen. Maar toch zou ik zoals zo veel ouders er geen prettig gevoel bij hebben als mijn kindje daar zou slapen/spelen,dat kamertje was van die kinderen niet voor oppas kindjes.Iets wat zo heftig en intiem is daar hoeft mijn kind niet te slapen/spelen bovendien vind ik het kwa energie ook niet prettig.En tja in zo veel huizen zijn mensen overleden maar dan vind ik een slaapkamer toch wel wat anders dan een huiskamer om te delen.Als het van bekende is dan kan ik het me voorstellen dat het voor sommige prettig is maar wat als je weet dat er in jou slaapkamer iemand die je niet kent is gestorven die een lang ziektebed heeft gehad?Mischien weet een kind dat niet bewust maar voelt wel de energie en daarbij moeten de ouders toch een goed gevoel hebben over de slaap/speelplek.
Ik vind het heel menselijk en normaal om gedenktekens te hebben. Ik zou daar niemand op aankijken en ook niet om veroordelen, vind het heel erg mooi. Het gaat hier alleen wel om een zakelijke relatie: jouw kind wordt ergens opgevangen. Dan vind ik het niet gepast om een kamertje te gebruiken dat na het overlijden niet is veranderd en om daar foto's te hebben hangen.
Verplaatst. Mijn mening, ik had haar een kans gegeven en had het gewoon met haar besproken wat het met je doet en wat je angsten zijn. Hun zijn ook open naar je vriendin toe, ze zet letterlijk haar hart en huis open.
Kinderen zien geen ziek kind.....kinderen zien een ander kindje. Ze zien al die slangen enz niet (tot een bepaalde leeftijd, daarna komen er vragen maar ook dan als je uitlegt dat dat kindje dat nodig heeft enz is het goed) Mijn dochter zit op een speciaal onderwijs opvang, waar ook kindjes zitten met hulpmiddelen. Rolstoel enz en sommige kunnen niet praten enz. Die kindjes heeft ze nog nooit over gevraagd, wat is dat? Dat is eng....ofzo iets... Nee, het is juist : Mama dat is (naam kindje) En die kan niet lopen... Klaar....en meteen erna. Zullen we puzzelen want dat kan (naam kindje) heeeel goed! Dus denk niet dat de foto's een probleem zouden zijn. Meer dat er speelgoed is voor oudere kindjes. Maar ze zou het toch met de gastouder daar over kunnen hebben. Over bijvoorbeeld het ziekenhuis bedje enz? Misschien dacht de gastouder wel dat is handig.....ofzo... Al zou ik het ook niet fijn vinden, als er wel een klik is (gastouders moeten toch bij een bureau aangesloten zijn? En worden toch gekeurd enz?) Je kan toch gewoon overleggen...misschien met gastouder en bureau erbij....even melden wat je stoort enz. Misschien kan ze dan aanpassingen doen en is het helemaal niet in haar op gekomen dat het storend kan zijn. Zei is niet anders gewend!! over vervanging....een kind is niet te vervangen...en al helemaal niet dooor een 'vreemd' kind. Hoogstens voelt ze zich beter doordat ze weer kan zorgen..... lijkt me extreem moeilijk voor die gastouder, en best wel confronterend om dan opvang te gaan doen....
mijn zusje is op haar zestiende overleden (verongelukt) in 1997. twee jaar geleden hebben we pas haar kamer opgeruimd. al die tijd was de kamer nog gewoon intact. onze kindjes en mijn neefjes en nichtjes sliepen (en slapen) en spelen ook al jaren op die kamer. mijn moeder vind het heerlijk dat die kamer dan "nog van nut en niet zo leeg" is. wat ik bedoel te zeggen: hoe kun jij je verplaatsen in de gedachten en redenen van deze moeder, waarom ze bepaalde keuzes maakt?! je trekt de conclusie dat deze moeder vast nog heel labiel is en een gedenkplaats van de kamer heeft gemaakt. dat kun je niet weten, want dat heb je (of je vriendin) niet gevraagd. misschien vindt deze moeder het juist heel fijn dat de kamer weer gebruikt gaat worden waar hij uiteindelijk voor bedoelt is en is ze helemaal niet labiel, maar juist (weer) zo sterk om voor kinderen van een ander te willen zorgen (hoezo zou ze vervanging van haar eigen kinderen zoeken? hoe lief je kinderen van een ander ook kan vinden, ze hálen het niet bij je eigen kindjes, toch?!) het was dus beter geweest dat je vriendin dit gewoon had gevraagd en haar eigen gevoel erbij had gedeeld, want nu gaat het een eigen leven leiden. de opmerking dat kinderen aan zouden voelen dat er een bepaalde energie in zo'n kamer kan hangen die kinderen oppikken vind ik echt klinklare onzin!
Weet je wat ik raar vind? dat jou vrienden op gesprek gaan bij een gastouder en vervolgens zeer gevoelige informatie op straat gooien. Zeker niet netjes!!
Waarom? Die gastouders kiezen er toch zelf voor op dit met andere te delen,als je je huis open stelt als gastouder en iedereen een afspraak kan maken om te komen kijken hebben die mensen er geen problemen mee lijkt me.Bovendien het staat er niet met naam en adres ofzo.
Wat mooi om te horen dat je moeder dit inderdaad kon zien als het kamertje alsnog gebruiken! @ts, wat naar hoe je over deze moeder praat. Deze vrouw heeft het grootste verdriet ervaren, en ervaart dit vermoedelijk nog steeds. Ze wil waarschijnlijk graag weer zorgen. Hiervoor is haar huis ook gekeurd, want dat moet wanneer je go wil worden. En dan gaat iemand achter haar rug om even vertellen hoe raar ze is. Waarna een ander dit over een forum gaat strooien, terwijl, heb jij deze vrouw zelf ontmoet of dit verhaal alleen van je vriendin? Heeft je vriendin vragen gesteld? Wie weet, staan dozen met speelgoed voor kleinere kinderen ergens anders. Wie weet is deze vrouw wel ontzettend lief. De foto's, daar hebben kinderen echt niets mee inderdaad tot een bepaalde leeftijd. En nog steeds, ook de dood hoort bij het leven. Dat hoef je toch niet te verzwijgen voor kinderen?
Wat een naar veroordelend verhaal over iemand die na zo'n onmenselijk verdriet verder probeert te gaan met haar leven! En foto's van eigen zieke kinderen bestempelen als 'zulke' foto's die jouw kinderen niet zouden mogen zien? Wat voor wereldbeeld heb jij eigenlijk? Ga je met je kinderen ook de straat oversteken als jullie een kind met zuurstof of sonde tegenkomen op straat?
Ik vind het heel dapper dat deze vrouw op wil passen op andermans kinderen. Wat een ellende heeft zij meegemaakt zeg. Als je vriendin zich er niet prettig bij voelt, is het miss wel beter om verder te zoeken want kinderen pikken zoiets snel op. Maar als ik het goed heb begrepen kwam dat gevoel pas nadat ze met jou had gesproken? Miss kan ze nog een keer gaan kijken bij deze mevrouw en haar twijfels bespreekbaar maken. Wb de opmerking over de negatieve energie die iemand plaatste: hier geloof ik niets van!