Hi meiden, wat mij opvalt hier en bij mezelf is dat de drempel om de verloskundige te bellen soms vrij hoog is. Ik zie hier af en toe best wel vragen voorbij komen waarvan ik denk; pfoe ik denk dat ik wel zou bellen. Terwijl ik zelf net zo'n meut ben hoor. Ik had paar weken terug steeds harde buiken die pijnlijk waren en regelmatig kwamen, het heeft even geduurd voordat ik (verplicht dankzij collega) de verloskundige gebeld heb en voor controle naar het ziekenhuis gestuurd ben. Ik weet van mezelf dat het komt omdat ik geen zeikerd wil zijn en zeker niet om elke drol wil bellen. Toch een soort bang dat ze me niet meer serieus nemen ofzo terwijl dat helemaal niet aan de orde is. Heb super lieve verloskundigen! Wat is het bij jullie dat je het lastig vind om toch te bellen met vragen? Of bel je juist makkelijk? Liefs
Ik bel gewoon. Maar dat komt door m'n vorige zwangerschap. Dat was een stress zwangerschap om medische redenen bij de baby. Omdat het al zo stressvol was en stress niet goed is voor de baby, kon ik er wel voor zorgen dat die "extra stress" eventueel konden worden weggenomen door de gynaecoloog. Ik nam dat heel serieus en vond dat ook het enige waar ik "invloed" op had. Dus ik heb toen echt wel eens op zondag om 00.00 aan de CTG gelegen. En daarna stressloos naar huis. Nu heb ik nog geen extra stress ervaren en nog geen reden gehad om te bellen. Maar als ik me zorgen maak hang ik aan de telefoon. En hier spreekt iemand die als laatste zal zeiken om een pijntje o.i.d. Maar ik wil die stress gewoon zo min mogelijk en als ik daar wat aan kan doen dan doe ik dat
Het bang zijn om als zeikerd gezien te worden of om een lullige reactie te krijgen.. Terwijl ik inmiddels toch echt wel zou moeten weten dat dat nooit zo is. En zelfs als; nou en? Als ik me weer eens afvraag of ik nu wel of niet moet bellen, bedenk ik me altijd dat ik echt duizendmaal liever als zeikerd gezien word en als 'de vrouw die voor niets belt', dan dat ik straks de vrouw ben die denkt; 'Had ik maar..' Ik kan me overigens echt kapot ergeren aan topics waarin er gevraagd wordt 'of ze moeten bellen', waarna (bijna) iedereen aangeeft dat hen dat inderdaad verstandig lijkt en dat de TS dan komt met; 'Nou, ik wacht het toch nog maar even af hoor! Zo erg zal het vast niet zijn! '
Ik ben mijn hele zwangerschap vrij angstig geweest, maar ik weet heel goed wanneer mijn angst irreëel is en wanneer er echt wat aan de hand kan zijn. Ik heb drie keer gebeld en gelukkig nemen ze mij in het ziekenhuis erg serieus i.v.m. mijn voorgeschiedenis. Dus voor mij is de drempel niet zo hoog. Ik vertrouw heel erg op mijn eigen gevoel op zo'n moment. En neem absoluut geen risico's met het leven van ons zoontje terwijl het voor een verloskundige of gynaecoloog heel makkelijk te controleren is of er daadwerkelijk wat aan de hand is.
Ik heb bijna nooit iets gehad om voor te bellen eigenlijk. Advies wat betreft eten of andere dingen uit het dagelijkse leven zoek ik op internet op. Bij dl had ik met 32 weken wel erge kramp en vochtverlies. Hiervoor meteen gebeld en werd opgenomen met vroegtijdige weeën. 2 daagjes gebleven en mocht toen weer naar huis met de mededeling het rustiger aan te doen. daarna nog twee keer vochtverlies gehad waarvan ik twijfelde of het vruchtwater was, en dus weer meteen gebeld. De verloskundige stuurde me beide keren weer door naar het ziekenhuis voor de zekerheid. Dus ja ik bel wel makkelijk als ik denk dat het geen waar ik over twijfel kwaad kan. Daar zijn ze toch ook voor?
Soms lees ik dingen en dan denk ik 'bel je daar voor?', maar soms lees ik dingen en denk ik 'niet typen, maar verloskundige bellen!'. En als je jezelf echt heel erg zorgen maakt, dan maar een keer te veel bellen.. Zelf bel ik niet zo snel, maar heb dan ook niet echt redenen gehad om te bellen. Wel de slijmprop verloren met 32 weken en niet gebeld. Op aanraden van dames hier en familieleden op maandag (vrijdags verloren) toch maar gebeld. Bellen was niet nodig geweest, want het zegt niets, maar ze heeft me nooit het gevoel gegeven dat ik niet had moeten bellen. Ze zegt; ik zet het in je dossier, mocht er van de week iets gebeuren, dan weten we ongeveer wanneer het begonnen kan zijn'.
ik snap wat je bedoelt, ik heb de hele zwangerschap fases met bloedverlies gehad, in mindere en meerdere mate... elke x niks aan de hand gelukkig, maar nu sinds 28 weken constante roze verlies.... en als het ' meer ' word moet ik bellen........... wanneer is het volgens hun "meer"?? haha, dus ik ben inmiddels ook al 2 x voor niks (gelukkig) naar ZH geweest voor extra controle... maar ik denk dan wel echt bij mezelf: liever 10x te vaak dan 1 x te weinig!! ik ben het bloedverlies nu 'gewénd' maar wat als er straks in eens wel echt wat is??? dus ik blijf bellen zodra het verlies me teveel word.... dan maar een zeur
Mijn vriend moet mij echt dwingen te bellen, of hij belt uiteindelijk zelf maar. Voor mij is die drempel inderdaad erg hoog.
Ik ben ook iemand die niet snel durft te bellen.. Bij mijn dochter een keer gebeld vanwege bloedverlies in de 17e zwangerschapsweek, toen konden we langs komen en liet ze het hartje luisteren dat alles oke was. En een keer omdat ik twee dagen minder leven voelde met 25 weken, toen was de verloskundige nog helemaal ''boos'' omdat ik dus meteen had moeten bellen.
Ik belde ook bijna nooit... Ik lees ook erg vaak op het forum dingen dat ik denk daar hoef je echt niet voor te bellen... Maar is maar net hoe je zelf ergens in staat... Ik ben vrij nuchter... Denk ook dat je medische achtergrond een rol speelt... Dus denk dat je die drempel echt voor jezelf moet stellen
Ik belde ook nooit, en kreeg iedere afspraak te horen dat ik de boel baggitaliseerde, dat ik niet zo hard voor mezelf moest zijn als ik vroeg is het normaal dat ik..... (vul zelf maar in) Tot ik later in de zwangerschap dacht nou laat ik nu maar eens bellen, voel me toch wel vreemd. Bleek een flink hoge bloeddruk te hebben en net op tijd om zw vergiftiging te voorkomen. Ik zeg bij twijfel bellen maar altijd je boerenverstand gebruiken, ze vinden het echt niet erg!
Ik kan me daar ook zo aan ergeren...! Zelf bel ik echt niet voor elk pijntje oid, maar als ik me echt zorgen om iets maak ga ik liever niet afwachten. Mijn verloskundige is gelukkig heel lief en kan me dan wel geruststellen. (Pas 2 keer gebeurt... maar toch heel fijn )
ik heb de verloskundige nog nooit gebeld voor vraagjes of dingetjes. Ben sowieso geen beller en wil inderdaad ook niet overkomen als iemand die om nutteloze dingen belt. Dan ben ik ook bang dat als er echt wat is, ze me minder serieus nemen. Ik voel nu ook al een paar dagen minder leven, dit is eigenlijk het eerste moment dat ik denk moet ik nou bellen? maar dan voel ik nog weer wat bewegen en dan denk ik, ach het komt wel goed. Het komt denk ik ook doordat iedereen dingen anders ervaart. De een vind iets pijn doen, terwijl een ander dat als minder prettig bestempelt.
bij minder leven kan je beter even een keertje teveel bellen dan te weinig. Heb de verloskundige nooit hoeven bellen, had gewoon een probleemloze zwangerschap, ben benieuwd of het deze keer ook weer zo is. Als ik me echt zorgen zou maken waarover dan ook zou ik wel gewoon bellen. Daar zijn ze voor. En als ze dat vervelend vinden werken ze in een verkeerd vakgebied.
Maar waarom zou iemand dan niet moeten bellen? Dat jij zo lekker nuchter bent dat is natuurlijk heel erg fijn. Maar moet een minder "nuchter" persoon of een doemdenker dan maar niet te snel bellen? Ik vind dat verloskundigen en gynaecologen er zijn om je tijdens je zwangerschap te begeleiden. Dus ook als het om een irreële angst gaat. Dus ik blijf van mening. Bij vragen, twijfels, angst, medische dingen altijd bellen. Daar zijn ze voor.
als het iets is waar je je twijfels bij hebt gewoon bellen. die mensen werken er om jou te helpen met vragen en problemen. als je bang bent dat het niet goed zit, is het toch prettiger om even advies te vragen dan straks met een enorm probleem te lopen omdat je niet durfde? plus je voelt je een stuk opgeluchter
Op het kaartje wat ik heb meegekregen van het ziekenhuis staat heel groot op: bellen bij minder leven. Dus er staat niet: bellen bij geen leven. Ik zou dus bellen.
Ik zeg niet dat ze niet moeten bellen, maar dat ik het niet zou doen... Ik vind dat als je irreële angsten hebt je daar ook voor kunt bellen, maar dan is de vraag omdat op spoedlijnen e.d. te doen. Er zijn genoeg momenten dat je je angsten e.d. met een verloskundige/ gynaecoloog kunt bespreken... Ik lees zo vaak in topics, nu meteen bellen hoor als respons.. En dan denk ik als zo'n iemand daar zo ontzettend over twijfelt is het dan wel spoed? Enkele uitzonderingen daar gelaten natuurlijk... Vaak openen mensen zo'n topic omdat ze hopen dat mensen hier op het forum ze kunnen geruststellen..
Het getrappel is alweer meer, dus ik vind het wel prima. Mijn placenta ligt ook voor, dat ik uberhaupt voel was volgens mijn verloskundige al heel bijzonder (bij de laatste 2 controles iig). Ik heb overigens helemaal geen kaartje meegekregen met een "wat te doen" richtlijn.